Ik heb al elf jaar een relatie , begonnen toen ik instabiel en nog wisselvallig en ziek was ( borderline persoonlijkheidsstoornis). Dus ik ben redelijk impulsief in de relatie gestort bij wederzijdse aantrekking en sympathie. We hebben toch iets weten op te bouwen en ik heb hard moeten werken aan mijn enigszins stabiliteit. Het is me gelukt om alcohol uit mijn leven te bannen samen met mijn destructief gedrag. Heden ben ik evenwichtiger maar ook alerter en bewuster. Ik zie de patronen in ons leven en in die relatie duidelijk voor me. Ik ben mede ontgoocheld geen goed gesprek met mijn vriend te kunnen aangaan. Hij ziet er het nut niet van in om met me te praten laat staan een dieper onderwerp. Er is gemis aan empathie. IK besef dat we heel verschillend zijn en dat al mijn moeite om nuchter te worden en zeker stabieler te worden geen beloning heeft , uiteindelijk zie ik nu alles veel helderder en dat is niet zo fraai. Ik ben juist ontslagen uit het hospitaal en ben ontgoocheld dat er geen hulp van zijn kant komt. Ik voel me depressief. Bedankt ik eens mijn verhaal kon doen. Mijn vriend heeft zijn karakter en eigenheden en ik heb die zeker ook maar alles wordt me heel erg duidelijk groetjes cyranno

wij hebben net op de chat gezeten ik ben er voor jou je kan altijd een pb sturen en afspreken als je weer behoefte hebt om te chatten of je hard wil luchten 

en ja het moet van 2 kanten komen

Misschien ben jij veel veranderd en is hij niet mee veranderd. Lijkt me moeilijk om dat te ontdekken. Het zou ook leuker zijn als hij blij voor je was denk ik, na alles wat je bereikt hebt.

Ik heb er geen zin meer in om me aan te passen aan iedereen. Ik ben depressief en moe en wil gewoon mezelf zijn. Maar ik draai gewoon mee in mijn relatie en moet me aanpassen van s morgens tot s avonds. s Morgens heb ik geen energie en mijn partner is heel erg fit s morgens dus is heel druk en ik heb het al moeilijk. Als ik me minder voel dan moet ik het wegsteken anders vraagt ie wat er is en ja het zijn stemmingen onbegrijpelijk dus. Mijn vriend is heel druk in praten en gesticuleren en soms triggert me dat enorm. In relatie met andere mensen heb ik het ook knap moeilijk, mijn leefwereld valt enorm ver uit de leefwereld van de doorsnee mensen met werk, energie enz. Met mijn familie heb ik ook verder geen band meer want hun leefwereld is ook heel anders en begrijpen is moeilijk. Met vrienden , ik heb er niet veel enkel één goede vriendin die veraf woont maar die ik toch geregeld probeer te zien . We leggen elk de helft van de afstand af en kiezen een stad die voor beiden dichter bij valt. Met die vriendin kan ik volledig mezelf zijn wat een verademing. Maar dat is ook alles. Daarmee is alles gezegd. Ik ga me nu meer en meer afsluiten want ik ben enorm gestresseerd en angstig in contact met anderen. Het is allemaal zo moeilijk ik wil me ook teveel aanpassen aan een ander , aan de zin van een ander. Dit hou ik niet vol. Mijn vrijwilligerswerk heb ik ook niet meer de moed om terug te starten na mijn operatie want ik kom er ook veel in contact met anderen en ben dan gestresseerd en angstig. Het is altijd hetzelfde , ik draai maar rond en rond , ik heb nog veel te leren. Bedankt voor wie hier leest en bedankt ik mijn twijfels mocht verwoorden groetjes aan allen cyranno

hoi Cyranno 

ik ben nu online anders morgenvroeg en morgen middag stuur maar een pb ik kijk wel regelmatig hier

ik snap je wel niet iedereen die ik kan berijpt mij 

liefs en knuffel J

Cyranno, 

Zijn er in je buurt plekken waar je met lotgenoten in contact kan konen? Herstel plekken of lotgenootgroepen?  Iets laagdrempeligs , dichtbij. 
Bij  mij wil het vaak ook niet lukken  met het gros van de mensen als ik me slecht voel. Vrijwilligerswerk bijv gaat dan ook lastig.
Je partner is zoals ie is , en dat is fijn voor hem hoor, maar jij hebt wel andere behoeften . Kan je gewoon in je bed blijven met koffie etc als hij fit en druk is , en jij het niet trekt ? 
Mischien kun je wat begrip of aansluiting  elders zoeken bedoel ik.
En natuurlijk hier blijven en schrijven en lief zijn voor jezelf!  

Liefs van Mabel