Ik heb het heel moeilijk met andere mensen , ook al bedoelen ze het heel goed ze verstaan het niet. Ze verstaan niet dat ik al heel mijn leven heb gevochten en moe ben , dat ik niet veel energie meer heb. Vandaag ben ik gaan wandelen met een kennis , een hele lieve vrouw maar ze kan ook niet inschatten hoe ik echt ben , hoe ik me echt voel. Het is een hele energieke vrouw maar ik heb die  energie niet meer , ik doe wat ik kan en meer gaat echt niet . Ik ben vaak moe, heb veel spierpijn , heb weinig energie. Ook heb ik heel veel spanning in contact met andere mensen, mijn relaties gaan echt niet meer. Ik kan het beste ontspannen alleen thuis in de stilte zonder mensen en met geen enkele prikkel. Ik heb het liefste geen mensen meer rond mij , het is spijtig zo maar mijn relaties vlotten niet meer want niemand kan een  levenslang lijden echt inschatten dan maar helemaal alleen ik voel me depressief . Groetjes cyranno

Hi Cyranno,

Ik herken wel wat je schrijft. Heb ook moeite met andere mensen, vooral mensen die niet weten wat depressie is. Heb je ook de ervaring dat die mensen steeds meer afstand nemen? Omdat ze het niet begrijpen en het wel zo'n beetje zat zijn dat je maar niet opknapt? En dat soms ook nog jouw verwijten.

Ik heb meest contact met mensen die ook 'kwetsbaarheden' hebben, via dagbesteding. Ken je zulke mensen in je omgeving? Hier op het forum kan het ook natuurlijk maar het is toch anders dan iemand die je kan ontmoeten of bellen.

Het gaat mij altijd wel iets beter als ik onder die mensen ben dan alleen thuis zitten. Dan zit ik maar in mijn hoofd rondjes te draaien en maak mezelf gek. Heb jij dat niet?

Veel sterkte en liefs,
Alais

Hi Cyranno,

Ik herken wel wat je schrijft. Heb ook moeite met andere mensen, vooral mensen die niet weten wat depressie is. Heb je ook de ervaring dat die mensen steeds meer afstand nemen? Omdat ze het niet begrijpen en het wel zo'n beetje zat zijn dat je maar niet opknapt? En dat soms ook nog jouw verwijten.

Ik heb meest contact met mensen die ook 'kwetsbaarheden' hebben, via dagbesteding. Ken je zulke mensen in je omgeving? Hier op het forum kan het ook natuurlijk maar het is toch anders dan iemand die je kan ontmoeten of bellen.

Het gaat mij altijd wel iets beter als ik onder die mensen ben dan alleen thuis zitten. Dan zit ik maar in mijn hoofd rondjes te draaien en maak mezelf gek. Heb jij dat niet?

Veel sterkte en liefs,
Alais

Hoi Alais, bedankt voor je reactie. Ik lees dat je ook moeite hebt met mensen en dat mensen steeds meer afstand nemen omdat ze het niet begrijpen. Bij mij is het eerder dat ik me altijd sterker en stoerder voordoe dan ik ben om me maar te kunnen aanpassen, en het is meestal ik die het niet meer volhou natuurlijk want ik besef dat dat patroon helemaal niet klopt. Ik wil zo graag ... Vroeger toen ik helemaal niet stabiel was , was het niet mogelijk om contacten te onderhouden. Maar nu probeer ik het voorzichtigjes maar het lukt me niet zo. Ik ben ontgoocheld en veel te moe om nog contacten te hebben en ook ik ben zo nerveus en angstig in contacten. Verwijten heb ik maar al te vaak gehad en dat kwam vooral door de familie en mijn zus en naastbestaanden ( buren, vrienden van ouders enz...) Nu loop ik vooral tegen het feit aan dat ze kritiek hebben op het niet uit werken gaan, ik heb een uitkering en dat schiet bij sommigen in het verkeerde keelgat als ware het ik niet wil werken. Maar de echte achtergrond weten ze natuurlijk niet, mijn lijden en frustratie. Vandaar ik er de brui aan wil geven, ik voel me wel het beste als ik alleen thuis zit de stilte mijn kleine , knusse appartement... Ik heb geen contact met mensen die ook kwetsbaar zijn , op mijn vrijwilligerswerk werk ik samen met collega 's uit het normale circuit. Mensen die volledig actief zijn. Het vraagt me veel energie maar ook heeft het me voldoening. Ik heb wel de raad gekregen om contact te zoeken met een buddy, een mens die leuke dingen met je doet , die een luisterend oor heeft en die omgaat met kwetsbare mensen. Ik denk dat ik misschien die stap ga zetten en dan ik maar beter mijn eeuwige masker afzetten. Wanneer kunnen we eens ooit onszelf zijn? Een ijdele hoop? Hou je goed Alais groetjes cyranno

Hoi hoi

Ik herken wat je schrijft ik laat ook bijna niemand in huis ga naar mensen toe en dat zijn er niet veel en relaties ik heb nu al zeker 20 jaar geen gehad ach ja het zei zo 
Ik heb ook een uitkering in het begin dacht ik ook geld krijgen om niks te doen dat heeft 4 jaar geduurd voor ik er een beetje vanaf was 
En vriendschappen ben ik ook niet goed in 
Je mag altijd een pb doen en hoop snel een keer af te spreken op de chat

Liefs J