Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

nut van medicatie


#1

Hey allemaal, ik ben nieuw hier op het forum, maar ook in het hele depressieverhaal. Al een kleine 2 jaar voelde ik wel aan dat er iets niet ok zat, maar ik bleef doorgaan en negeren hoe ik me voelde. Nu zit ik sinds enkele maanden thuis na een rugoperatie en vorige maand is de bom gebarsten... Ik ben op een dag gewoon volledig ingestort en geschrokken van mijn eigen gedachten en gevoelens. 
Gelukkig was mijn huisarts zéér begrijpend en meevoelend en hij hielp me op weg om een geschikte therapeut te vinden. Ik tel de dagen nu al af naar ons eerste gesprek. In tussentijd wilde mijn huisarts me wel regelmatig zien om zo wat te kunnen opvolgen hoe het met me ging. Tijdens één van die gesprekken kwamen we op het onderwerp van medicatie. Zowel hij als ikzelf zijn geen voorstander van medicatie (niet enkel in dit geval trouwens), tenzij het natuurlijk echt zijn nut bewijst.
Hij wil sowieso eerst even afwachten wat de gesprekstherapie teweeg brengt. Wel sprak hij over de mogelijkheid van een lage dosis antidepressiva, vooral met de bedoeling om 's nachts wat beter te kunnen slapen. Ik heb dit voorlopig geweigerd omdat ik bang ben dat dit meer kwaad dan goed zou doen.
Nu is mijn vraag aan jullie hoe jullie hier tegenover staan? Is het een goed idee om deze strijd aan te gaan zonder hulp van medicatie of ben ik nu gewoon te naïef?
Antwoord

#2

Ik vind het niet nemen van medicatie niet naief. Zowiezo heb ik geen oordeel over iemand die de keus maakt voor geen medicatie, evenzo over iemand die wel kiest voor medicatie.
De vraag is of je medicatie een kans geeft of dat je uit welke overweging dan ook(angst, angst voor afhankelijkheid?) het geen kans wilt geven. Leven blijft "proberen", en dat geldt zeker bij een keus voor medicatie. K heb persoonlijk nooit moeite gehad met(waar nodig) medicatie, maar weet ook dat je, mocht je besluiten medicatie te proberen, niet gevrijwaard bent van het ook aanpakken van je"probleem" op gedragsmatig en cognitief niveau. Medicatie alleen is nooit "de oplossing", al kan het je verbetering van stemming mogelijk dichterbij brengen.
Wees niet bang...Wat je ook besluit; het is niet het einde van de wereld, en dus van jou.

Sterkte met je keuze!
Niets kan het ons zo moeilijk maken dan onze eigen gedachten....
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Rodin :   • Pinootje
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 15-11-2017, 22:51 door Aaltje1979.)

(12-11-2017, 17:41)Rodin schreef: Ik vind het niet nemen van medicatie niet naief. Zowiezo heb ik geen oordeel over iemand die de keus maakt voor geen medicatie, evenzo over iemand die wel kiest voor medicatie.
De vraag is of je medicatie een kans geeft of dat je uit welke overweging dan ook(angst, angst voor afhankelijkheid?) het geen kans wilt geven. Leven blijft "proberen", en dat geldt zeker bij een keus voor medicatie. K heb persoonlijk nooit moeite gehad met(waar nodig) medicatie, maar weet ook dat je, mocht je besluiten medicatie te proberen, niet gevrijwaard bent van het ook aanpakken van je"probleem" op gedragsmatig en cognitief niveau. Medicatie alleen is nooit "de oplossing", al kan het je verbetering van stemming mogelijk dichterbij brengen.
Wees niet bang...Wat je ook besluit; het is niet het einde van de wereld, en dus van jou.

Sterkte met je keuze!

Haai ik ben ook nieuw hier en ik heb volgens mij iets verkeerds gedaan hihi. Ik begrijp ook nog niet helemaal hoe dit forum werkt sorry
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Aaltje1979 :   • Lola
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-01-2018, 00:50 door druifke.)

hallo Rodin,

ik was ook totaal geen voorstander v

(10-01-2018, 00:45)druifke schreef: hallo Rodin,

ik was ook totaal geen voorstander van het nemen van medicatie, omdat het bij mij nogal lang aansleepte stelde zowel mijn huisarts als mijn psychologe voor om met een ad te beginnen, eerst escitalopram en paar keer de dosis verhoogd maar had geen effect op mij, ze stuurde me naar een psychiater voor de juiste medicatie en die heeft me nu nortrilen gegeven, dit helpt voor het grootste deel wel maar zo juist niet genoeg, ik zit op de max van dosis dus vrijdag zal hij beslissen om iets bij te geven of iets anders te geven? de bijwerkingen heb ik van beide even gehad maar na een 2tal weken is dit voorbij gegaan. ik probeer zo soms eens geen medicatie te nemen maar dan jank ik de hele dag dus dat is voor mij geen oplossing.  
jij moet zelf aanvoelen wat je wil doen, succes 
groetjes
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-01-2018, 13:43 door Roel1991.)

Beste Rhodin,

interessante vraagstelling. Ik zit met een soort gelijk probleem. 
Ik ben eind 2012 wel begonnen met antidepressiva slikken, dit heb ik gedaan t/m mei 2017 (paroxetine/seroxat). Mijn klachten waren aan het begin een paniekstoornis met agorafobie (pleinvrees) en somberheid. Toen de medicatie zijn werk begon te doen, had ik het gevoel mijn leven terug te hebben! Ik kon zonder angsten weer naar buiten en andere dingen doen. Af en toe kwam het er nog wel een beetje doorheen, maar dat was te dragen. Ik WAS zeer positief over medicatie. 

Een dierbaar persoon had ongeveer dezelfde klachten in precies dezelfde periode, en heeft het zonder medicatie gedaan. Bij haar duurde het ongeveer een jaar voordat ze weer meer van het leven kon genieten (uiteraard is niemand hetzelfde!!). Ik ben nu meer dan 5 jaar verder en nog steeds niet van mijn klachten verlost. 

Ik heb altijd de wens gehad om af te bouwen, ik voelde me wat vlak. Daarbij was ik ook heel druk in mijn hoofd en had ik het gevoel dat er wat onderdrukt werd. Vandaar de wens om af te bouwen, er zijn meer bijwerkingen te noemen hoor. Afbouwen was heel zwaar, ik ben nu bijna 8 maanden zonder en wat denk je: ik heb mijn klachten nog steeds, wel in mindere mate paniek, en heb er ook nog wat aan overgehouden: als ik nu soms wat teveel in plan op een dag, krijg ik last van braakneigingen (had ik voor de medicatie nooit last van). 
In die 4,5 jaar antidepressiva slikken heb ik meerdere behandelingen gehad bij psychologen en volgens de huisarts zit het gewoon in mijn hersenen (een stofje tekort). Maar naar mijn idee kon ik bij de therapieën gewoon niet bij mijn gevoel komen omdat dit werd onderdrukt door de medicatie. Ik ga nu weer met therapie beginnen en dan zónder medicatie. 
Toch is het wel een hele strijd, want ik wil zowat dagelijks weer terug naar de medicatie, maar het voelt dan alsof het lijden van de afgelopen maanden voor niks is geweest. Ik heb persoonlijk heel erg de hoop dat het ook zonder kan, en wil dat dus een jaar de tijd geven. 

Mijn huisarts heeft (zonder een hersenscan) al beweerd dat ik een stofje tekort kom en het de rest van mijn leven moet slikken. Ik hoop het tegendeel te kunnen bewijzen, maar mocht het niet meer gaan zal ik helaas weer teruggaan naar de medicatie. Daarbij ook belangrijk om te vermelden dat mijn huisarts niet echt een ondersteunende factor in de afbouw is. Als je forums leest, lopen heel veel gebruikers hier tegenaan. Het schijnt het beste te zijn om de dosis bijvoorbeeld per 1mg af te bouwen en dit per 3 tot 6 weken. Huisartsen houden zich in de voorschriften die ze hebben en zeggen gewoon: 10mg per week, dat kan gewoon. Er schijnen maar weinig huisartsen en psychiaters in Nederland te zijn die de afbouw wel op een 'juiste' manier doen (is uiteraard een persoonlijk proces). 


Reden voor mij om het wel weer te gaan gebruiken:
- het helpt zeker! (in mijn geval dan)
- op zeer korte termijn van angst en somberheidsklachten af
- geeft me meer zelfvertrouwen.

Reden om niet te gebruiken:
- Wil niet de rest van mijn leven pillen slikken (ben nog maar 26);
- Angst om wéér een keer te moeten afbouwen (was heel zwaar);
- Afvlakking van ALLE emoties. 
- Ben misschien streng voor mezelf, maar wil het gewoon een jaar zonder medicatie proberen in de hoop dat depressie/angsten verdwijnen. Dit wel met therapie. 

Mvg. Roel

PS: ik vind het wel belangrijk te zeggen, ik ben geen huisarts, ik deel gewoon mijn ervaring. Vorm zelf aub een mening naar aanleiding van de input die je hier krijgt. Zoals je merkt ben ik wel wat aan de negatieve kant mbt huisarts en antidepressiva, dit is natuurlijk niet altijd zo. Het enige wat ik wat gemeen vind, is dat ze het wel voorschrijven, maar nooit zeggen hoe lastig het is om er weer af te komen en dat het heel veel mensen ook niet meer lukt om er van af te komen.
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 11-01-2018, 23:13 door Fae.)

Het topic is al een tijdje geleden gestart, maar vast voor veel mensen actueel. Ik heb terugkerende depressies, soms heel diep. Ook jaren zonder anti-depressiva gedaan omdat ik het wilde oplossen en achter me laten. 

Ik zou als het haalbaar is eerst zonder medicatie andere alternatieven proberen. Bij traumatische ervaringen ("klein of groot") kan ik EMDR aanraden. Geprekstherapie van een fijne therapeut heb ik veel aan gehad. En ik heb zelf heel veel aan Mindfullnes en het vervolg daarop Compassietraining. 

En goede kwaliteit visoliecapsules nemen of twee keer per week vette vis eten met omega's en vitamine D. Wetenschappelijk bewezen effect en mij aangeraden door psychiater en gewoon voeding ;-). Andere dingen zoals bijv. Sint Janskruid (kan ook werken) zou ik alleen in overleg met een huisarts of psychiater doen zodat je de effecten kunt volgen en begeleid wordt.

Voor mij is antidepressiva vooralsnog iets waar ik niet mee ga stoppen, zonder is geen optie. Ik gebruik nu twee middelen. Ik heb meerder andere geprobeerd met minder effect, het is soms echt zoeken naar een goed middel. En nog steeds is het af en toe behoorlijk wiebel-wabbel. Reden? ik wil gewoon een zo optimaal mogelijk leven. Zonder bleef het zwaar, steeds op tenen lopen, overleven. Met is wat dat betreft een verademing.

Iedereen is anders, als het lukt om eruit te komen zonder zou ik dat zeker doen. Als je het nodig hebt zou ik het ook zeker doen ;-) Geluk en wijsheid gewenst.
Antwoord

#7

Ik was geen voorstander van medicatie, maar heb er in mijn geval bijna om gesmeekt omdat de angst- en paniekaanvallen zo heftig waren dat ik alleen maar rust in mijn lijf wilde. Dat erkende de psychiater ook die me toch eerst medicatie heeft gegeven om de heftige randjes er af te halen.

Maar tijdens mijn eerste postnatale depressie ben ik er alleen met cognitieve gedragstherapie bovenop gekomen terwijl een antidepressivum wel werd geadviseerd.

Doe wat je goed voelt. Aan de medicatie kun je altijd nog.
Antwoord

#8

Dankjewel allemaal voor jullie reacties. Intussen ben ik toch gestart met het nemen van antidepressiva omdat ik behoorlijk diep zit en kamp met suïcidale gedachten en doe aan zelfbeschadiging. Op de eerste medicatie (Sertraline) reageerde ik behoorlijk heftig. Zeer veel last van bijwerkingen die na een maand nog steeds aanwezig waren en geen baat van. Sinds een kleine 2 weken overgeschakeld op Venlafaxine en hier zijn de bijwerkingen in elk geval heel wat minder. Verder heb ik ook het gevoel dat de dagen iets minder lang lijken te duren. De suïcidale gevoelens zijn ook wat minder aanwezig, maar het zelfbeschadigen is intenser geworden.

Ik hoop alvast dat ik dankzij de medicatie weldra ten volle aan de slag kan met m'n psychologe. Tot nu toe beperken onze gesprekken zich tot het voorkomen van suïcide en het zoeken naar hulpmiddelen om om te gaan met de zelfbeschadiging.
Antwoord

#9

Ik hoop het zo voor je! Houd vol en kracht gewenst.
Antwoord

#10

(11-01-2018, 23:10)Fae schreef: Het topic is al een tijdje geleden gestart, maar vast voor veel mensen actueel. Ik heb terugkerende depressies, soms heel diep. Ook jaren zonder anti-depressiva gedaan omdat ik het wilde oplossen en achter me laten. 

Ik zou als het haalbaar is eerst zonder medicatie andere alternatieven proberen. Bij traumatische ervaringen ("klein of groot") kan ik EMDR aanraden. Geprekstherapie van een fijne therapeut heb ik veel aan gehad. En ik heb zelf heel veel aan Mindfullnes en het vervolg daarop Compassietraining. 

En goede kwaliteit visoliecapsules nemen of twee keer per week vette vis eten met omega's en vitamine D. Wetenschappelijk bewezen effect en mij aangeraden door psychiater en gewoon voeding ;-). Andere dingen zoals bijv. Sint Janskruid (kan ook werken) zou ik alleen in overleg met een huisarts of psychiater doen zodat je de effecten kunt volgen en begeleid wordt.

Voor mij is antidepressiva vooralsnog iets waar ik niet mee ga stoppen, zonder is geen optie. Ik gebruik nu twee middelen. Ik heb meerder andere geprobeerd met minder effect, het is soms echt zoeken naar een goed middel. En nog steeds is het af en toe behoorlijk wiebel-wabbel. Reden? ik wil gewoon een zo optimaal mogelijk leven. Zonder bleef het zwaar, steeds op tenen lopen, overleven. Met is wat dat betreft een verademing.

Iedereen is anders, als het lukt om eruit te komen zonder zou ik dat zeker doen. Als je het nodig hebt zou ik het ook zeker doen ;-) Geluk en wijsheid gewenst.
Beste Fae, welke twee soorten medicatie gebruik jij. Ik ben zoekende naar een goede combinatie namelijk. Bij voorbaat dank, Nicolle.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  verhogen van SSRI medicatie Started by Bert
0 Replies - 306 Views
30-04-2023, 21:20
Laatste bericht: Bert
  Medicatie wissel Started by Kenzo
6 Replies - 750 Views
18-03-2023, 12:23
Laatste bericht: Feline
18-11-2022, 18:07
Laatste bericht: Feline
01-07-2022, 17:39
Laatste bericht: Feline
  Nieuwe medicatie Started by anne1967
2 Replies - 779 Views
28-06-2022, 23:27
Laatste bericht: Feline
  twijfel over start medicatie Started by Mau
2 Replies - 991 Views
15-02-2022, 16:56
Laatste bericht: Mau
06-12-2021, 17:02
Laatste bericht: Artlover
13-02-2020, 10:48
Laatste bericht: Mabel
  Werking medicatie neemt af Started by Theannie
3 Replies - 2,232 Views
30-10-2019, 20:25
Laatste bericht: Depressiestrijder
  Twijfel medicatie: risperidon Started by Lise88
3 Replies - 2,203 Views
18-08-2019, 15:32
Laatste bericht: Jorin



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)