Hallo allemaal, ik wou mijn gevoel eens van me afschrijven, ik was deze namiddag zo gefrustreerd omdat ik voor alles zo mijn best doe, voor alles mij inzet maar ik kom voor geen meter vooruit. Eerst en vooral lijnen , ik wandel elke dag een flink stuk en doe de trappen naar de derde etage en let op mijn eten en op wat ik drink, ik drink geen alcohol (reeds lange tijd) maar ik verlies maar heel traag mijn kilo s. In het verleden holde ik van werk naar werk en zette ik me honderd procent in om een baan te behouden maar uiteindelijk won mijn persoonlijkheidsstoornis en moest ik opgeven vandaar ik nu geen werk heb. IK doe vrijwilligerswerk eenmaal per week , ook al heb ik veel spierpijn ik sta vijf uur recht zonder me neer te zetten omdat ik het wel graag doe maar uiteindelijk brengt het me ook niet verder. Ik  heb geen betaald werk en rekeningen stromen toe dus heel moeilijk, daar zie ik ook geen vooruitgang in. In mijn relatie vind ik maar weinig diepgang en dat gevoel stagneert ook en ik heb het gevoel ik overal vast zit. Ik kom niet vooruit ook al doe ik dagelijks van alle inspanningen. Doe ik misschien teveel mijn best? Verwacht ik teveel resultaat? Verwacht ik misschien dat ik kan leven als een persoon zonder persoonlijkheidsstoornis? Ik word het zo moe misschien herkennen jullie dit ook? Groetjes cyranno

Hallo lieve Cyranno, 

Je ben bent in eerste plaats gewoon Cyranno . En geen persoonlijkheidsprofiel. 

Er is s niets mis mee met heel traag kilo's verliezen. Zo beklijft het veel beter. Ga gewoon door !  6 kilo per jaar is prima , en gezondheidswinst.  3 kilo ook. Bij sommigen is het al winst als ze niet meer aankomen!   

Je doet echt enorm je best , en dat is prima , maar niet als het je frustreert .  Je mag je ook ontspannen! 

. Je hoeft je bestaan niet te verdedigen door enorm je best te moeten doen. Je bent niemand iets schuldig . Echt niemand . Je mag gewoon leven in overeenstemming met jezelf , voldoe niet aan de norm ...  Welke norm ... Wanneer is het ooit goed genoeg? 

 Ikzelf zie werken niet meer zitten. Nog steeds niet. 
Er zullen altijd mensen zijn die daar iets van vinden. Dat is ook hardstikke vervelend , heb ik ook wel  van,  niet werken is in veel opzichten  veel moeilijker dan wel werken, maar ik heb er ook al n baan aan om mezelf stabiel en niet al te depressief te houden .  Ik meen dat ook bij jou te lezen.  Snappen ze geen bal van. Jammer, maar we zijn niet verplicht om maar verantwoording af te leggen . We hoeven ons niet te verdedigen. 

Ik ervaar ook niet al teveel diepgang tussen mij en anderen .  Wat dat betreft begrijp ik er vaak ook niets meer van , waar het allemaal om gaat  tussen mensen . Gedoe is het. Ik beleef er ook niet veel lol aan zo. 

Geef jezelf in ieder geval wat waardering Cyranno , dat verdien je echt wel hoor , gewoon als mens ,  daar hoef je je best niet voor te doen. 

Liefs!

Hallo lieve Cyranno, 

Je ben bent in eerste plaats gewoon Cyranno . En geen persoonlijkheidsprofiel. 

Er is s niets mis mee met heel traag kilo's verliezen. Zo beklijft het veel beter. Ga gewoon door !  6 kilo per jaar is prima , en gezondheidswinst.  3 kilo ook. Bij sommigen is het al winst als ze niet meer aankomen!   

Je doet echt enorm je best , en dat is prima , maar niet als het je frustreert .  Je mag je ook ontspannen! 

. Je hoeft je bestaan niet te verdedigen door enorm je best te moeten doen. Je bent niemand iets schuldig . Echt niemand . Je mag gewoon leven in overeenstemming met jezelf , voldoe niet aan de norm ...  Welke norm ... Wanneer is het ooit goed genoeg? 

 Ikzelf zie werken niet meer zitten. Nog steeds niet. 
Er zullen altijd mensen zijn die daar iets van vinden. Dat is ook hardstikke vervelend , heb ik ook wel  van,  niet werken is in veel opzichten  veel moeilijker dan wel werken, maar ik heb er ook al n baan aan om mezelf stabiel en niet al te depressief te houden .  Ik meen dat ook bij jou te lezen.  Snappen ze geen bal van. Jammer, maar we zijn niet verplicht om maar verantwoording af te leggen . We hoeven ons niet te verdedigen. 

Ik ervaar ook niet al teveel diepgang tussen mij en anderen .  Wat dat betreft begrijp ik er vaak ook niets meer van , waar het allemaal om gaat  tussen mensen . Gedoe is het. Ik beleef er ook niet veel lol aan zo. 

Geef jezelf in ieder geval wat waardering Cyranno , dat verdien je echt wel hoor , gewoon als mens ,  daar hoef je je best niet voor te doen. 

Liefs!

Hoi lieve Mabel je slaat de nagel op de kop , ik heb altijd het gevoel ik mijn bestaan moet verdedigen door enorm mijn best te moeten doen. Maar ik denk dit komt door het verleden. Ik was niet al te gewenst, wel van mijn ma , maar ik was een ongelukje en mijn zus die moest niks van mij weten daar ze heel erg competitief was naar mij toe. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn bestaan moest verdedigen . Eigenlijk diep in mij heb ik het gevoel dat ik me maar moet aanpassen om aan de norm te voldoen. En dat gevoel geeft mijn familie me ook. Doe maar normaal, alleen was dat niet mogelijk met mijn problematiek. Ik heb het gevoel het nooit genoeg is dat klopt. Ja niet meer werken ik vind dat nog altijd heel moeilijk. Ook financieel. Maar ik heb inderdaad veel moeite om mezelf stabiel te houden. En dat snapt er natuurlijk niemand in mijn omgeving. Ik lees het is ook zo bij jou met het werk. Eigenlijk is het hetzelfde wat je schrijft dat ik ervaar. Ja diepgang heb ik niet met anderen vandaar ik mijn contacten echt heb uitgedund , ik heb er niks aan. Enkel met mijn beste vriendin een diep contact maar die woont wel nogal ver van mij. Maar ik hoor ze elke dag. Ja mezelf waardering geven, ik heb het er heel moeilijk mee, maar ik ga het proberen . Bedankt voor je reactie want je slaat de nagel op de kop ik wens je ook veel sterkte met die dingen en merci groetjes cyranno

Hoi Cyranno ,

Extra zuur is dan dat diezelfde familie je problematiek mede heeft veroorzaakt en je vervolgens de opdracht geeft ' normaal ' te doen en je het gevoel te geven een last te zijn. 
Dat doet n kind in ontwikkelling nou eenmaal   geen goed.  
Maar we kunnen helaas het verleden niet veranderen , maar het is inderdaad moeilijk als je dagelijks met de gevolgen in jezelf word geconfronteerd. 

We zullen het er maar mee moeten doen, het gaat niet weg . We kunnen alleen maar het hier en nu zo goed mogelijk maken . 
Bijv door je toxic zus  zoveel mogelijk uit je leven te houden.  Beleef plezier en steun aan je vriendin. Geniet van haar nabijheid . Ga gerust eens zitten tijdens dat werk. Je mag ontspannen en hoeft niet te bewijzen dat je van waarde bent . 
In mijn geval bijv.  wat meer onder mensen te komen , grenzen voorzichtig wat op te rekken . 

Groetjes, en liefs!

Cyranno,  ik herken het gevoel zo van heel veel moeite doen en het idee hebben dat je nergens opschiet..  zo frustrerend vind ik dat..

Misschien moeten we inderdaad de resultaten loslaten, en gewoon al onszelf credit geven dat we in ieder geval toch al die moeite blijven doen. Wie weet hoe het anders zonder al die moeite uit zou zien. 

Maar schrijf het allemaal maar van je af Cyranno.
Soms voelt het zo oneerlijk dat het lijkt alsof anderen misschien méér resultaat krijgen met minder moeite. 
Maar we doen het wel, al die moeite!

Hoi Cyranno ,

Extra zuur is dan dat diezelfde familie je problematiek mede heeft veroorzaakt en je vervolgens de opdracht geeft ' normaal ' te doen en je het gevoel te geven een last te zijn. 
Dat doet n kind in ontwikkelling nou eenmaal   geen goed.  
Maar we kunnen helaas het verleden niet veranderen , maar het is inderdaad moeilijk als je dagelijks met de gevolgen in jezelf word geconfronteerd. 

We zullen het er maar mee moeten doen, het gaat niet weg . We kunnen alleen maar het hier en nu zo goed mogelijk maken . 
Bijv door je toxic zus  zoveel mogelijk uit je leven te houden.  Beleef plezier en steun aan je vriendin. Geniet van haar nabijheid . Ga gerust eens zitten tijdens dat werk. Je mag ontspannen en hoeft niet te bewijzen dat je van waarde bent . 
In mijn geval bijv.  wat meer onder mensen te komen , grenzen voorzichtig wat op te rekken . 

Groetjes, en liefs!

Ja Mabel , mijn familie geeft me het gevoel of vooral gaf me het gevoel als ik buitensporig handelde of ik was niet ok , dan gaven ze me het gevoel een last te zijn. Nu nog zegt mijn zus dan kwaad ik wil niet dat je je opjaagt of alles is weer om zeep... Ze is altijd boos als ik me psychisch niet goed zou voelen, vandaar ik zeg de waarheid dat ik me vaak minder voel helemaal niet. Maar inderdaad we kunnen hun reacties niet veranderen en het verleden ook niet. Ik word er moedeloos van. Die psychische problemen gaan nou ook niet weg , we kunnen er enkel op een gepaste manier mee omgaan. Elke dag wordt je ermee geconfronteerd , ik ben het vaak moe. Mijn zus ja die zoekt zelf steeds contact , volgens mij beseft ze zelf niet dat haar reacties soms kwetsen. Maar ze heeft dan ook andere goede kanten  uiteraard . Ik probeer met alles te dealen. Ja op dat werk is dat ook soms moeilijk. Nogthans ik doe het graag maar het vraagt veel van me. Omdat ik dan ook werk alsof ik er elke dag zou zijn , ik vind dat ik presteer en ze zouden me gerust een kleine vergoeding mogen geven haahaha maar dat gebeurt uiteraard niet maar ik heb wel waardering van de collega s. Zitten kan ik enkel tijdens mijn korte pauze want het is vaak heel erg druk. Met het gevolg dat al mijn spieren pijn doen als ik naar huis ga. Maar je hebt groot gelijk , ik hoef me niet te bewijzen want het is vrijwilligerswerk, ik hoef enkel te doen wat ik aankan. Ik hoop voor jou dat je wat meer onder de mensen kan komen , ik heb er niet zoveel behoefte aan omdat ik ook moeilijk mezelf kan zijn bij andere mensen . Mijn leven en ook mijn levensfilosofie loopt helemaal niet zoals bij andere mensen. Ik heb de taak om met mijn anders zijn ook  mezelf te blijven als ik bij anderen ben. Alvast bedankt voor jouw reacties groetjes cyranno

---

Cyranno,  ik herken het gevoel zo van heel veel moeite doen en het idee hebben dat je nergens opschiet..  zo frustrerend vind ik dat..

Misschien moeten we inderdaad de resultaten loslaten, en gewoon al onszelf credit geven dat we in ieder geval toch al die moeite blijven doen. Wie weet hoe het anders zonder al die moeite uit zou zien. 

Maar schrijf het allemaal maar van je af Cyranno.
Soms voelt het zo oneerlijk dat het lijkt alsof anderen misschien méér resultaat krijgen met minder moeite. 
Maar we doen het wel, al die moeite!

Oh Joy ja hoor het is heel erg frustrerend , ik ben soms hartstikke kwaad van frustratie. Waarom schiet mijn leven nergens op? En daarom kom ik ook niet graag onder de mensen, bij hen schiet het nl wel op en het verloop van mijn leven is totaal anders en ook hoe ik over t leven denk en hoe ik mijn persoonlijkheid wil neerzetten is ook totaal anders , ik voel me een buitenbeentje. Vandaar ik me eigenlijk het beste voel alleen op mijn flat op drie hoog. De stilte en niemand rondom mij , ook in de natuur , in het bos of aan water kom ik wel tot rust. We mogen onszelf ook niet vergelijken met een ander want er is geen vergelijken aan. Mijn leven verliep totaal anders en is ook anders. Mijn uiterlijk en mijn gevoelens zijn ook anders en stroken niet met wat de norm is als vrouw. We worden gebombardeerd door de media en tv met hoe we eigenlijk als vrouw moeten zijn maar het strookt helemaal niet met mijn waarheid. Ik heb ook geen kinderen en moet mijn leven anders invullen. Maar we doen maar voort en ik doe eigenlijk teveel moeite , ik moet proberen meer mezelf te zijn en me niet steeds aan te passen. En minder moeite doen mijn leven is ondanks het anders is ook wel wat waard denk ik . Hou je goed Joy tot later cyranno