Beste lotgenoten, mijn lieve moeder , degene die altijd aan mijn zijde stond , ook in moeilijke momenten met mijn depressies en persoonlijkheidsstoornis is overleden. Ze was hoogbejaard en zeer hulpbehoevend. Twee jaar heeft ze bij me ingewoond en heb ik haar mogen verzorgen samen met verpleegsters. Daarna werd de hulpbehoevendheid te groot en moest ik verhuizen en is ma naar een woonzorgcentrum geweest. Elke dag zijn mijn zus en ik langs geweest geen enkele dag was ze alleen. Omdat we naar de zorg toe daar niet tevreden waren hebben we haar overgeplaatst naar de stad waar ik woon. Daar heb ik elke dag langs geweest als mantelzorger in het nieuwe woonzorgcentrum. Daar aangekomen ging haar toestand snel achteruit. Ma kon niet veel meer eten en op het laatste helemaal niks meer. Dan kwamen de slikproblemen en ze kon ook niks meer drinken. Ze werd palliatief. Ik kreeg onmiddellijk een bed van het woonzorgcentrum en heb bij haar kunnen blijven , heb veel haar hand genomen en door haar haar gestreeld. Ze is zachtjes en vlug overgegaan en ik was er bij dat is een geschenk die ik heb mogen ontvangen bij haar te zijn. Nu is ze weg, waarheen weet niemand. Ik zelf heb veel verdriet mijn maag draait om , heb enorm veel emoties maar daar moet ik nu mee leren omgaan. Mijn ma was hoogbejaard en t was tijd ze kon heengaan haar lichaam en geest waren op maar het blijft mijn ma. Net alsof men een arm afhakt. Nu moet ik verder met de herinnering , dank ik hier mijn verhaal kan en mag doen. Grtj cyranno

Heel veel sterkte met je verlies, Cyranno.

Dikke knuffel,
Alais

gecondoleerd met dit verlies

Lieve Cyranno,  
Zo te horen hebben jullie op een fijne manier afscheid kunnen nemen, maar het blijft altijd moeilijk natuurlijk. 
Sterkte met jullie verlies.

Och Cyranno,
Gecondoleerd,  het is onoverkomelijk maar het is toch je moeder he...
Goed rouwen is heel dan heel belangrijk!
Zorg daarbij goed voor jezelf, wij lezen t graag.

Sterkte en liefs,
Mabel

Sterkte Cyranno,  ik weet hoe belangrijk ze voor je was

Beste lotgenoten, mijn lieve moeder , degene die altijd aan mijn zijde stond , ook in moeilijke momenten met mijn depressies en persoonlijkheidsstoornis is overleden. Ze was hoogbejaard en zeer hulpbehoevend. Twee jaar heeft ze bij me ingewoond en heb ik haar mogen verzorgen samen met verpleegsters. Daarna werd de hulpbehoevendheid te groot en moest ik verhuizen en is ma naar een woonzorgcentrum geweest. Elke dag zijn mijn zus en ik langs geweest geen enkele dag was ze alleen. Omdat we naar de zorg toe daar niet tevreden waren hebben we haar overgeplaatst naar de stad waar ik woon. Daar heb ik elke dag langs geweest als mantelzorger in het nieuwe woonzorgcentrum. Daar aangekomen ging haar toestand snel achteruit. Ma kon niet veel meer eten en op het laatste helemaal niks meer. Dan kwamen de slikproblemen en ze kon ook niks meer drinken. Ze werd palliatief. Ik kreeg onmiddellijk een bed van het woonzorgcentrum en heb bij haar kunnen blijven , heb veel haar hand genomen en door haar haar gestreeld. Ze is zachtjes en vlug overgegaan en ik was er bij dat is een geschenk die ik heb mogen ontvangen bij haar te zijn. Nu is ze weg, waarheen weet niemand. Ik zelf heb veel verdriet mijn maag draait om , heb enorm veel emoties maar daar moet ik nu mee leren omgaan. Mijn ma was hoogbejaard en t was tijd ze kon heengaan haar lichaam en geest waren op maar het blijft mijn ma. Net alsof men een arm afhakt. Nu moet ik verder met de herinnering , dank ik hier mijn verhaal kan en mag doen. Grtj cyranno

Heel veel sterkte gewenst!

Gecondoleerd en sterkte!

Gecondoleerd Cyranno. Ook al had ze een respectabele leeftijd, dat maakt de pijn en het verdriet om het gemis niet minder. Heel fijn dat je bij haar was en dat ze (ook omdat jij er was waarschijnlijk) rustig is heengegaan. Neem de tijd om te rouwen op jouw eigen manier.

gecondoleerd en heel veel sterkte

groet, Run