Vandaag zie ik het echt even niet meer zitten. Vanochtend lukte het me amper om uit bed te komen. Ik voel me de laatste weken alleen maar slechter en slechter, alsof ik in een zwart gat verdrink. Soms gaat het een paar dagen ietsje beter waardoor ik wel de hoop houd dat het goed gaat komen maar vervolgens donder ik dan weer het zwarte gat in...

Vandaag had ik een 2e intake bij een ggz instelling en zij hebben mij de diagnose depressieve stoornis en somatisch symptoom stoornis gegeven en daarnaast borderline trekken. Voor de eerste 2 krijg ik zo snel mogelijk een behandeling en voor de borderline trekken wordt ik nog doorverwezen naar een specialistische instelling waar waarschijnlijk een jaar wachttijd is. 

Ik weet natuurlijk zelf ook wel dat het niet goed met me gaat en dat daar dan een diagnose aan gehangen wordt. Maar ik voel alleen maar alsof ik nog harder heb gefaald en het komt aan de ene kant binnen als een bom en aan de andere kant doet het me niks. Ik snap niks meer van mijn gevoelens en gedachten. Misschien ben ik in de war door de diagnose? Herkent iemand dit? En hoe gaan jullie om met niet uit bed kunnen komen?

Vandaag zie ik het echt even niet meer zitten. Vanochtend lukte het me amper om uit bed te komen. Ik voel me de laatste weken alleen maar slechter en slechter, alsof ik in een zwart gat verdrink. Soms gaat het een paar dagen ietsje beter waardoor ik wel de hoop houd dat het goed gaat komen maar vervolgens donder ik dan weer het zwarte gat in...

Vandaag had ik een 2e intake bij een ggz instelling en zij hebben mij de diagnose depressieve stoornis en somatisch symptoom stoornis gegeven en daarnaast borderline trekken. Voor de eerste 2 krijg ik zo snel mogelijk een behandeling en voor de borderline trekken wordt ik nog doorverwezen naar een specialistische instelling waar waarschijnlijk een jaar wachttijd is. 

Ik weet natuurlijk zelf ook wel dat het niet goed met me gaat en dat daar dan een diagnose aan gehangen wordt. Maar ik voel alleen maar alsof ik nog harder heb gefaald en het komt aan de ene kant binnen als een bom en aan de andere kant doet het me niks. Ik snap niks meer van mijn gevoelens en gedachten. Misschien ben ik in de war door de diagnose? Herkent iemand dit? En hoe gaan jullie om met niet uit bed kunnen komen?

Hoi Float, ik vind het erg te lezen dat je je slechter en slechter voelt. Het is vooral ook s ochtends dat de depressieve symptomen zich uiten bij mij ook. Verwarring en de taak om een nieuwe dag te beginnen waar ik dan geen zin meer in heb doen me ook vaak slecht voelen. Je schrijft je hebt borderline trekken of symptomen en ja daar kan je therapie voor volgen om er op de beste manier mee om te gaan. Ik heb borderline, is al sinds mijn adolescentie mijn metgezel. Zelf heb ik de dialectische gedragstherapie gevolgd van Marsha Linehan. Hoe omgaan met emotieregulatie, crisisvaardigheden , en nog vele andere dingen. Aanvaarding staat centraal. Er was ook bij mij een lange wachtlijst in de kliniek dus heb ik maar de therapie gevolgd met een individuele psychologe. Stapje per stapje leer je veel bij. En kan je het een beetje leefbaar maken. Maar bij mij blijven de depressieve symptomen en angsten nog sterk op de voorgrond, ook de wisselende stemmingen en wanhoop zo nu en dan. Het is zwaar en zal wel de rest van ons leven een kwetsbaarheid blijven maar we kunnen leren ermee omgaan. Bij mij is de vaststelling van mijn diagnose eerder een opluchting geweest , door mijn bizarre gedrag dacht ik dat ik gek aan t worden was, dacht ik dat ik een onmogelijk karakter had. Uiteindelijk begreep ik dat ik een stoornis had en dat alles een beetje op zijn plek viel. Het was een herkenningspunt. In de ochtend heb ik het meeste last van depressie en toch sta ik op en doe mijn dingen. In de loop van de ochtend verbeterd het weer een beetje. Schrijf hier maar veel van je af en als je vragen hebt over borderline trekjes vraag  maar raak ik wil je steeds antwoorden vanuit mijn ervaring ook al weet ik het ook niet altijd groetjes cyranno

What do you want to do ?
New mailCopy
Hoi,

die borderline trekken worden lijkt mij soms te pas en te onpas erbij gegeven lijkt . Hebben ze ook gezegd welke dan?
Dat een mens met een depressie, een rotjeugd , rouwproces, eetstoornis et etc ook emotioneel instabiel is bijv lijkt me vrij logisch , moet de ggz daar nou echt ook een diagnose voor plakken? Met een behandeling?  Eerst maar een het hoofdprobleem behandelen  denk ik dan.

Ik ben sochtend vaak ook slecht te pas overigens, ik maak om die reden sochtends geen afspraken.

Groet, Mabel