Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

ik weet zelf niet zo goed wat ik hier doe


#1

Al enige tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik blijf leven zolang mijn moeder leeft en dood wil zodra zij dood is. Ik twijfel of ik dit een besluit kan noemen, want ik weet (nog) niet hoe ik het voor elkaar wil gaan krijgen. Dus niet omdat ik twijfels heb of dit is wat ik wil. Nee! Zonder twijfel wil ik zo snel mogelijk doodgaan. Als er een engel zou komen en aan mij zou vragen "weet je zeker dat je nu dood wil gaan?" zou ik met een gemeende glimlach "ja" zeggen... Verlossing. Alleen zou ik het mijn moeder niet kunnen aandoen. Hoe het dan voor mijn broer zou zijn, knaagt ook aan mijn geweten en ziel, maar het is de pijn van mijn moeder die me tegenhoudt.
Een ander probleem is dat ik niet zou weten hoe ik het zou doen. Ik ben heel erg bang voor fysieke pijn. Ik ben ook best wel een bange persoon. Ik zou mezelf niet voor een trein durven te gooien. Met pillen of ophangen ben ik bang dat het mislukt of dat het lang duurt terwijl ik lichamelijke pijn voel. Als ik bij iemand een pil wist te krijgen die me zonder pijn en met garantie zou dood maken, zou ik er al mijn geld voor over hebben. Maar hoe kom ik aan zo'n iemand en hoe kan ik die persoon vertrouwen? Op internet heb ik gezocht naar de beste manier om zelfmoord te plegen...kwam er ook niet veel uit. Een pistool, dat zou wel kunnen. Zou ik het kunnen? Het is een kwestie van één seconde, toch? Tenminste als je raak schiet.
Ik kamp al heel lang met depressie. Het heeft in het verleden verschillende vormen gehad en ups en downs. Maar al jaren is het stabiel, zonder extreme uitschieters. Ik zou het een kalme depressie kunnen noemen. In de zin dat ik het geaccepteerd heb. Ik heb geaccepteerd dat die depressie er is, als een constante metgezel. Ik functioneer ook zoveel mogelijk, of tenminste waar het moet. Ik ga naar mijn werk en sociale gelegenheden waar ik niet onderuit kan. Ik praat en lach en doe tot op een bepaalde hoogte mee. Ik acteer... terwijl ik van binnen al klaar ben. Ik wil niks meer... Er is echt NIKS meer wat ik wil. Ik wil niet reizen, ik wil geen relatie, ik wil geen kinderen, ... er is niks meer wat ik wil. Ik ben een 42-jarige vrouw, maar heb het gevoel alsof ik al 142 jaar leef.
Antwoord

#2

Welkom op het forum Gar! Heftig verhaal zo vlak voor het slapen gaan.Voor mij dan. Ik kan en wil je geen oplossingen aanreiken. Wil dat iedereen gelukkig is en gewoon prettig doorleeft. Maar als je totaal geen doel meer voor ogen hebt... Ik weet het ook niet. Neem aan dat je ook al therapie hebt geprobeerd? Ik ga er een nachtje over slapen..
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • gar
Antwoord

#3

Wauw....wat een eerlijk bericht. Wat een verdrietig eenzaam en heftig pijnlijke boodschap. Het licht is dus nooit meer bij je aangegaan? 
Mag ik vragen of je ect al hebt geprobeerd? 
Als er iets zou zijn dat je uit de duisternis zou halen, zou je dat dan willen?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#4

(25-04-2017, 23:41)Liz is fighting schreef: Wauw....wat een eerlijk bericht. Wat een verdrietig eenzaam en heftig pijnlijke boodschap. Het licht is dus nooit meer bij je aangegaan? 
Mag ik vragen of je ect al hebt geprobeerd? 
Als er iets zou zijn dat je uit de duisternis zou halen, zou je dat dan willen?

Wat is ect? Ik heb verschillende keren therapie geprobeerd, maar zodra ze met de standaard adviezen (ga erop uit, doe iets leuks, bla bla...) komen, haak ik af. Depressie is in mijn geval dat je juist niks meer wilt doen. Want ik heb het geprobeerd, het helpt niet. Ook anti depressiva heb ik geprobeerd. Helpt tijdelijk in het begin, maar zodra mijn lichaam eraan gewend is, komt het weer terug. 
Ik heb best veel geprobeerd. En ook al zeg ik het zelf, ik ben belezen en intelligent. Maar denk niet dat er iets is wat mij uit de duisternis kan halen. En ik bedoel het niet negatief of zielig, maar gewoon realistisch. Ik weet dat je het goed bedoelt en ik ben je dankbaar voor je reactie. Maar ik ben bang dat je dan met die standaard bla bla-positiviteit adviezen komt. Dat helpt niet, ook al ben ik je natuurlijk wel dankbaar voor je goede intenties.
Antwoord

#5

Hoi gar,


Heftig hoor. Ik ken die gevoelens wel dat je er niet meer wil zijn als je moeder je niet meer kan steunen. Toen ik zwaarder zat deed ik het voor de steun van mijn moeder en voor mijn nichtje die ik graag wilde zien opgroeien. Heb je nog bepaalde naaste familie? 
Weetje ik herinner me ook nog uit die tijd dat ik toch nog graag wilde zien hoe dingen zich ontwikkelen. Hoe het verder zou gaan met de wereld etc.
Je bent belezen, je bent intelligent, je hebt potentie. Soms zijn het kleine praktische dingen die net even dat extra verschil maken. Een huisdier om voor te zorgen, wat je onvoorwaardelijk neemt zoals je bent. Een baan bij de post zoals in mijn geval.

tot zover even mijn reactie

trebe
Never lose hope for better times!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen trebe :   • gar
Antwoord

#6

Hoi Gar, 

Ik weet hoe je je voelt want ik ben zelf ook ernstig depressief en verloor mijn hele leven al aan de depressie. Als medicatie niet werkt, er zijn vele vele types waarvan depsychiater nooit weet of het voor je gaat werken of niet, dan is er nog rTMS en ECT. 
Ect is een behandeling waarbij ze electronen op je hersenen een klein impuls geven. Het is de meest effectieve behandeling tegen depressie die ze hebben. 
Er zijn therapie resistente en medicatie resistente depressies die daar toch mee opknappen. 
Je zal alleen zelf de stap naar de dokter moeten zetten en zeggen dat je een effectieve behandeling wil of anders dood wil. 
Maar je klinkt eigenlijk alsof je zelfs niet meer wil proberen. Dat neem ik je niet kwalijk hoor. Ik baal er bijna van dat ik kinderen heb, want daardoor vind ik sterven toch geen optie. Maar als je nog iets van herinnering hebt aan echt leven, dan hoop ik dat je dat kan motiveren om toch nog eens te vragen naar de opties. Want ergens geloof ik dat je leven niet bedoeld Om zo te eindigen. Misschien zolang je moeder er toch nog is, gewoon wat proberen?

ik ben er zelf ook nog niet uit. Het is gewoon dat opgeven voor mij wel door mijn hoofd speelt, maar geen optie mag zijn of worden. Er is namelijk echt heel heel veel dat ik nog niet geprobeerd heb.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • gar
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Het wordt niet beter Started by Mango-ijs
5 Replies - 521 Views
20-11-2023, 10:14
Laatste bericht: Jarno
  Ik weet het niet meer Started by Gewoon_Ik
6 Replies - 308 Views
10-11-2023, 23:55
Laatste bericht: Mabel
30-08-2023, 19:13
Laatste bericht: Sander45
  Het stopt niet Started by Kannietmeer
5 Replies - 524 Views
15-06-2023, 19:39
Laatste bericht: Mabel
  Weet me geen raad meer Started by Kenzo
6 Replies - 627 Views
13-04-2023, 11:43
Laatste bericht: Kenzo
  Medicatie? Of zelf doen Started by Liefde+Hoop
8 Replies - 1,042 Views
27-03-2023, 17:49
Laatste bericht: Joy
  kan het niet meer Started by cyranno
14 Replies - 1,372 Views
20-03-2023, 18:32
Laatste bericht: Joy
18-03-2023, 19:29
Laatste bericht: Mabel
22-02-2023, 16:47
Laatste bericht: Jarno
01-12-2022, 18:32
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)