Hoi Allemaal,

Ik heb een vraag over huilen. 
Als ik eenmaal in een neerwaartse spiraal kom en begin met huilen/verdrietige gevoelens krijg, kan ik bijna niet meer daar uit komen.
Ik blijf verdrietig en loop met mijn ziel onder mijn arm.
Hoe gaan jullie hier doorheen? Wat doen jullie om uit die huil cirkel te breken?
Ik kan op dit moment namelijk wel wat steun/troost gebruiken...

Liefs,
Bianca

~ Everyone is special in his/her own way. Celebrate and cherish it.~

Dag Bianca

Huilen is ook positief. Het is verdriet dat overloopt. Langzaam wordt die oceaan van verdriet er minder door. Niet kunnen huilen is echt heel erg. Wel huilen kan je overspoelen omdat er zo veel verdriet is. Maar het is heel natuurlijk en niet schadelijk. Het houdt vanzelf weer op he. Ertegenin gaan kan wel maar hoeft eigenlijk niet perse. Dat je dit kunt beleven en voelen is op zich relatief goed nieuws eigenlijk. Vaak lukt dat juist niet in depressie he. Hetvoelt niet fijn misschien ook doordat je er conclusies aan verbindt. Dat hoeft niet dus.

---

Dag Bianca

Huilen is ook positief. Het is verdriet dat overloopt. Langzaam wordt die oceaan van verdriet er minder door. Niet kunnen huilen is echt heel erg. Wel huilen kan je overspoelen omdat er zo veel verdriet is. Maar het is heel natuurlijk en niet schadelijk. Het houdt vanzelf weer op he. Ertegenin gaan kan wel maar hoeft eigenlijk niet perse. Dat je dit kunt beleven en voelen is op zich relatief goed nieuws eigenlijk. Vaak lukt dat juist niet in depressie he. Hetvoelt niet fijn misschien ook doordat je er conclusies aan verbindt. Dat hoeft niet dus.

hoi Bianca,

huilen is zeker een pluspunt, dan komt het verdriet er uit, heerlijk lijkt me dat. Ook verdrietig, maar volgens mij lucht het op om te huilen. het is alleen vervelend om in die huilstemming te blijven hangen (heb ik dan) zoals je beschrijft met je ziel onder je arm. Ik probeer het te verdragen, het gewoon te laten zijn. En als dat niet werkt (ik er alleen maar sneuer van wordt) dan probeer ik iets tegengestelds te doen zodat ik wellicht moet lachen, of veel energie moet gebruiken. Het blijft een worsteling, maar soms werkt het.

groet, Run

Dag Bianca

Huilen is ook positief. Het is verdriet dat overloopt. Langzaam wordt die oceaan van verdriet er minder door. Niet kunnen huilen is echt heel erg. Wel huilen kan je overspoelen omdat er zo veel verdriet is. Maar het is heel natuurlijk en niet schadelijk. Het houdt vanzelf weer op he. Ertegenin gaan kan wel maar hoeft eigenlijk niet perse. Dat je dit kunt beleven en voelen is op zich relatief goed nieuws eigenlijk. Vaak lukt dat juist niet in depressie he. Hetvoelt niet fijn misschien ook doordat je er conclusies aan verbindt. Dat hoeft niet dus.

---

Dag Bianca

Huilen is ook positief. Het is verdriet dat overloopt. Langzaam wordt die oceaan van verdriet er minder door. Niet kunnen huilen is echt heel erg. Wel huilen kan je overspoelen omdat er zo veel verdriet is. Maar het is heel natuurlijk en niet schadelijk. Het houdt vanzelf weer op he. Ertegenin gaan kan wel maar hoeft eigenlijk niet perse. Dat je dit kunt beleven en voelen is op zich relatief goed nieuws eigenlijk. Vaak lukt dat juist niet in depressie he. Hetvoelt niet fijn misschien ook doordat je er conclusies aan verbindt. Dat hoeft niet dus.

Hoi Dipjes,

Mij is verteld dat je juist wel emoties kan hebben, alleen dat je het minder tot niet onder controle hebt. Dus als je huilt, huil je dagenlang en zit je ook dagenlang diep in de put of als je boos bent je een woedeaanval kan krijgen.
Het voelt zeker niet fijn om 4 dagen verdrietig/huilend rond te lopen. En op den duur verdwijnt die bui wel alleen zoals ik al zei is 4 dagen janken nou echt niet iets waar ik op zit te wachten. Of ik er een conclusie aan hang weet ik niet, ik weet dat die bui wel een oorzaak heeft en afhankelijk van de oorzaak kan het een aantal dagen duren.

---

hoi Bianca,

huilen is zeker een pluspunt, dan komt het verdriet er uit, heerlijk lijkt me dat. Ook verdrietig, maar volgens mij lucht het op om te huilen. het is alleen vervelend om in die huilstemming te blijven hangen (heb ik dan) zoals je beschrijft met je ziel onder je arm. Ik probeer het te verdragen, het gewoon te laten zijn. En als dat niet werkt (ik er alleen maar sneuer van wordt) dan probeer ik iets tegengestelds te doen zodat ik wellicht moet lachen, of veel energie moet gebruiken. Het blijft een worsteling, maar soms werkt het.

groet, Run

Nou Run ik wil wel ruilen hoor, want 4 dagen lang huilen huilen huilen is echt zwaar kut.
Ik kom er dan ook niet echt uit, op den duur verdwijnt de bui wel, maar lucht zelden op. Dus dat gevoel wordt als het ware weer ergens achter in mijn hoofd gestald tot er weer iets nieuws gebeurt. Ja wat jij doet met het tegenovergestelde probeer ik ook, lukt alleen als de oorzaak van deze bui(en) relatief klein zijn.

~ Everyone is special in his/her own way. Celebrate and cherish it.~

Hoi Bianca,

Dat herken ik wel.
Ik heb echt zo’n huildagen. Ik voel dan de hele tijd de tranen achter mijn oogleden prikken en als ik even alleen ben, blijven de tranen maar komen.
Bij mij gaan de buien vanzelf over, maar inderdaad ze luchten niet echt op.

Liefs
Marjolein

hoi Bianca,

vier dagen lang huilen, is wel heel veel,. Het leek mij zo prettig, maar ik heb er geen idee van. Ik zit alleen maar met die opgekropte emoties die er niet uit komen, daar heb je weinig aan, zoals jij ook constateert. Het spijt me als ik het makkelijk deed overkomen, dat was zeker niet mijn bedoeling. Ik wens je heel veel sterkte met die buien.

Het maakte veel uit dat ik er positief tegenover stond toen het mij gebeurde toen ik met Antidepressiva gestopt was. Ik had elke morgen een huilbui wel een paar weken lang. Ik bekeek het als iets dat er kennelijk uit moest en op een. Moment stopte het gewoon. 
Dus dat kan ook

hoi Bianca,

vier dagen lang huilen, is wel heel veel,. Het leek mij zo prettig, maar ik heb er geen idee van. Ik zit alleen maar met die opgekropte emoties die er niet uit komen, daar heb je weinig aan, zoals jij ook constateert. Het spijt me als ik het makkelijk deed overkomen, dat was zeker niet mijn bedoeling. Ik wens je heel veel sterkte met die buien.

Hoi Run,

Lijkt me ook heel lastig al herken ik het wel als iets wat ik ook deed dat opkroppen/een muur opbouwen. 
Kwam niet zo bij mij over hoor, maar lief dat je je excuses aanbied.
Ja we zijn er nu achter gekomen dat de buien dus blijven hangen als de oorzaak niet is opgelost.
Zodra wij ( mijn man en ik) de oorzaak goed hadden besproken loste de bui ook op. 
Dus weer wat geleerd ; 
Ik wens jou ook alle sterkte toe en als je keer wilt praten je mag me altijd een berichtje sturen ;

---

Hoi Bianca,

Dat herken ik wel.
Ik heb echt zo’n huildagen. Ik voel dan de hele tijd de tranen achter mijn oogleden prikken en als ik even alleen ben, blijven de tranen maar komen.
Bij mij gaan de buien vanzelf over, maar inderdaad ze luchten niet echt op.

Liefs
Marjolein

Hoi Marjolein,

Ik begrijp je als geen andere, ik vind het heel vervelend want soms kan ik mij niet inhouden en huil dan ook waar mijn geliefde bij zijn.
Ik weet wel dat dat moet kunnen, maar zie dat ze zich dan geen raad weten en dan vind ik zo naar om te zien.
Dus ik probeer dan de tranen terug te dringen ( met als gevolg nu dus een oogontsteking) en het er later uit te gooien.
Dikke knuffel aan je ( knuffels helpen mij meestal wel te kalmeren voor eventjes) en mocht je keer willen praten je mag mij altijd een berichtje doen! ;

---

Het maakte veel uit dat ik er positief tegenover stond toen het mij gebeurde toen ik met Antidepressiva gestopt was. Ik had elke morgen een huilbui wel een paar weken lang. Ik bekeek het als iets dat er kennelijk uit moest en op een. Moment stopte het gewoon. 
Dus dat kan ook

Ja ik ben sowieso al negatief aangelegd ( aangeleerd gedrag) ik ben daar nu ook mee bezig dat denkpatroon te doorbreken, maar dat duurt helaas even ( ik heb sowieso weinig geduld) 
Maar zoals ik al eerder zei heeft de duur van mijn buien dus blijkbaar te maken met de oorzaak en of die opgelost wordt of niet. 
Bijvoorbeeld ik had ruzie met mijn man gaf mij een verdrietig gevoel en als we het niet uit praten dan blijft dat gevoel dus dagen hangen, maar als we een dag later gaan zitten en het uitpraten dan lost dat gevoel redelijk snel op.
Maar het blijft een crime hoor want ik voel me heel erg machteloos als ik in zo'n donderwolk zit

~ Everyone is special in his/her own way. Celebrate and cherish it.~

Dag Bianca, 

ja vier dagen lang aan een stuk door huilen is wel heel heel erg veel zeg jeemig. Sorry sorry Ik had niet door dat je echt vier dagen aan een stuk door huilen bedoelde, dacht vier dagen achter elkaar een huilbui elke dag. 
Je beschreef, dat je het kan stoppen door de oorzaak weg te nemen, zoals door met je man een ruzie uit te praten. Dat lijkt een pracht oplossing. Kennelijk ben je in deze periode heel heel erg gevoelig en misschien zou je in een therapie of training kunnen leren om de oorzaak zelf weg te nemen zoals je met je man deed. De moeite waard om eens met een behandelaar naar te kijken wat de mogelijkheden zijn misschien....

ik huil al 8 mnd  dagelijks wel een paar huilbuien