ik weet niet of iemand nog meeleest ofzo maar ik wil mijn verhaal gewoon ff kwijt. kan het niet echt met iemand delen en moet er gewoon uit. Voel me zo verdrietig.
Heb niet mijn gevoel gevolgd. ik wilde hem zo graag opzoeken of minimaal een berichtje sturen maar ik heb het niet gedaan. kreeg er een soort van rust in om ook niets te horen ff. ik denk echt elke dag de hele dag aan hem als ik niet op me werk focus. maar omdat ik hoop blijf houden dat er een betere periode aankom is het handelbaar.  maar na precies dus 1mnd kreeg ik een bericht dat het het spijt dat hij zolang niets van hem heeft laten horen en dat ik dit niet verdien en het gewoon niet goed met hem gaat en hij mij niet tot last wil zijn. Ik heb erop gereageerd dat als ik weet dat het goed zit tussen ons het niet uitmaakt. dat hij in mijn hart zit en ik het heel vervelend vind voor hem maar dat ik weet dat er ook betere tijden komen en dat ik hoop dat hij die tijd dan met mij wil spenderen.
Hij zei dat ik te goed was en er nog op zou reageren. 
Dit deed hij een week later vanmorgen dus. maar niets goeds eigenlijk. Hij vind me woorden prachtig maar hij vindt zich gewoon niet goed genoeg voor mij en dat hij zich ongemakkelijk voelt bij me en dat hij het niet meer weet en zich zo verrot voelt. amper nog wat binnen krijgt en hij wil niemand meer teleurstellen en het gevoel van onder druk staan niet meer voelen. hij praat met niemand meer en haat zichzelf zo erg dat hij zich zo ongemakkelijk voelt. 
Ik ben zo verdrietig dat hij zich zo voelt. Het is zo moeilijk omdat elk persoon met een depressie zo anders is. De een wilt juist dat je hem meeneemt de andere juist niet. En als ze het zeggen wat ze willen is dat dan echt hetgeen wat ze bedoelen of is het de depressie die spreekt. 
Wat is dit toch een vreselijke ziekte!!! 

Ik wilde zoveel zeggen tegen hem er ging zoveel door mijn hoofd maar ik hield alles binnen wat waar doe je goed aan. Ik heb gevraagd wat die van mij verwacht nu. maar eigenlijk weet ik al dat hij gaat zeggen ..niets. Ik krijg nu een beetje het idee dat ik juist een blok aan zijn been ben dat ik het erger maak juist ook al heb ik 2mnd niets van mij laten horen laat ik hem met rust. Maar ik kan me de woorden ik wil je niet kwijt en ben zo bang daarvoor ook nog zo goed herinneren. En ik was de enige die hem gelukkig maakte. pfff wat een mindfuck. Ik ga nu maar afwachten tot hij erop gaat reageren en dan zal ik wel vragen of hij het beter voor zichzelf zou vinden als ik hem gewoon loslaat. Als ik zijn vriendin niet meer ben is het misschien wel makkelijk voor hem hoeft hij zich niet meer druk om mij te maken. Als je echt van iemand houdt laat je hem los...al zou het me niets verbazen als hij daarop het antwoord niet zou weten. Kon ik maar de zekerheid krijgen dat hij echt een toekomst nog met mij wilt. ik heb hem gezegd dat ik dat wilt en ik mijn leven gewoon leef als hij last heeft van deze buien. En als hij goed is ik met hem geniet. maar goed zekerheid krijgen bij een depressief iemand die het zelf allemaal niet weet is te veel gevraagd.
Maar wat ben ik gek op hem. door dit voelt het alleen nog maar sterker en wil ik niemand anders ik hoop zo dat hij het echt gaat beseffen en me niet ´dumpt´.

Hoi 2sweet,
 
Zo te horen zit hij best wel diep. Weet je ook of hij aan zelfmoord denkt of plannen maakt? Als je om hem geeft, zou ik langs gaan en een gesprek aangaan en dit vragen. Zo ja, dan adviseren dat hij hulp inschakelt en als hij al plannen maakt is het helemaal alarmerend. Je kunt ook zelf hulp bellen voor hem en ik zou hem niet alleen laten. Misschien is dit niet aan de hand, maar ik zou het zeker vragen. 
Het belangrijkste nu is dat hij eruit komt. Of jullie relatie nog een toekomst heeft komt daarna pas, want daar is bij hem nu sowieso geen ruimte voor.
Als je een depressie hebt zijn je gevoelens en gedachten anders en is het niet verstandig grote beslissingen te maken als wel of niet verder met een relatie.

Hallo 2sweet,

Het is vooral de depressie die spreekt. Je schrijft dat hij zichzelf haat, dit zegt eigenlijk alles. Het is bij depressie heel vaak zo dat je 0 gevoel van eigenwaarde meer hebt. Hij heeft het gevoel dat hij je alleen maar belast met zijn ellende, het gevolg is dat hij zich nog ellendiger gaat voelen. Daarom duwt hij je weg. 
Bijna altijd is het dan nodig dat je hem de ruimte geeft en wat afstand te nemen. Dat is natuurlijk moeilijk maar je moet je realiseren dat je nu weinig tot niets voor hem kunt betekenen. Wat je wel kunt aangeven is dat je hem de ruimte geeft, maar dat je er voor hem bent als hij hier behoefte aan heeft. Dus leg hem geen druk op met jouw gevoelens en angst.
De beste manier om hem te steunen is door heel goed voor jezelf te gaan zorgen, dan merkt hij dat het gelukkig met jou wel goed gaat, dit kan een opluchting zijn voor hem. Ga nu even je eigen leven leiden, zoek ontspanning, afleiding, ga leuke dingen doen, hoe moeilijk dit in het begin ook zal zijn. 
Hoor het graag.

Groet, Bert

Hallo 2sweet,

Het is vooral de depressie die spreekt. Je schrijft dat hij zichzelf haat, dit zegt eigenlijk alles. Het is bij depressie heel vaak zo dat je 0 gevoel van eigenwaarde meer hebt. Hij heeft het gevoel dat hij je alleen maar belast met zijn ellende, het gevolg is dat hij zich nog ellendiger gaat voelen. Daarom duwt hij je weg. 
Bijna altijd is het dan nodig dat je hem de ruimte geeft en wat afstand te nemen. Dat is natuurlijk moeilijk maar je moet je realiseren dat je nu weinig tot niets voor hem kunt betekenen. Wat je wel kunt aangeven is dat je hem de ruimte geeft, maar dat je er voor hem bent als hij hier behoefte aan heeft. Dus leg hem geen druk op met jouw gevoelens en angst.
De beste manier om hem te steunen is door heel goed voor jezelf te gaan zorgen, dan merkt hij dat het gelukkig met jou wel goed gaat, dit kan een opluchting zijn voor hem. Ga nu even je eigen leven leiden, zoek ontspanning, afleiding, ga leuke dingen doen, hoe moeilijk dit in het begin ook zal zijn. 
Hoor het graag.

Groet, Bert

Zo zie je maar weer dat iedereen anders is en er dus geen kant en klare antwoorden zijn.

Hallo,

Ik voel me  aangesproken door de woorden van Bert. 
Vanuit mijn oogpunt :  Ik denk dat ik het niet zou trekken als iik zwaar depressief ben dat emand zo intensief  met me bezig zou zijn.
 Ik zou er ook last van hebben door de ander als 'de ware'  te worden gezien. Daar zit nogal n verwachting /lading aan vast , je kan een ander dan vreselijk teleurstellen en ongelukkig maken., en waarschijnlijk ga je alleen maar tegenvallen. En je valt jezelf dan al zo tegen, dat hoeft er niet ook nog bij. 
Ik zou ook niet trekken de inzet  dat ik geholpen moet worden zsm uit de depressie de komen . 
Waarschijnlijk trek ik me dan juist terug  uit een relatie, want je bent nou eenmaal depressief, en het kan niet even verholpen worden. 

Maar kijk, ik ben je vriend niet uiteraard, en ik zal ook niet representatief zijn voor alle mensen met depressie. 

Kan me ook voorstellen dat dit allemaal totaal niet romantisch klinkt. Misschien is je vriend daar ook totaal niet mee bezig.  Ik denk ook dat het heel moeilijk verliefdheid voelen is als je erg depressief bent. T is nogal overheersend. 

Hoop dat je toch iiets  aan mijn reactie hebt,  al kan ik me voorstellen dat je je onmachtig voelt met al je oprecht goede bedoelingen ,  ik lees ze heel duidelijk ! 

Sterkte en liefs,

Mabel

Hallo,

Ik voel me  aangesproken door de woorden van Bert. 
Vanuit mijn oogpunt :  Ik denk dat ik het niet zou trekken als iik zwaar depressief ben dat emand zo intensief  met me bezig zou zijn.
 Ik zou er ook last van hebben door de ander als 'de ware'  te worden gezien. Daar zit nogal n verwachting /lading aan vast , je kan een ander dan vreselijk teleurstellen en ongelukkig maken., en waarschijnlijk ga je alleen maar tegenvallen. En je valt jezelf dan al zo tegen, dat hoeft er niet ook nog bij. 
Ik zou ook niet trekken de inzet  dat ik geholpen moet worden zsm uit de depressie de komen . 
Waarschijnlijk trek ik me dan juist terug  uit een relatie, want je bent nou eenmaal depressief, en het kan niet even verholpen worden. 

Maar kijk, ik ben je vriend niet uiteraard, en ik zal ook niet representatief zijn voor alle mensen met depressie. 

Kan me ook voorstellen dat dit allemaal totaal niet romantisch klinkt. Misschien is je vriend daar ook totaal niet mee bezig.  Ik denk ook dat het heel moeilijk verliefdheid voelen is als je erg depressief bent. T is nogal overheersend. 

Hoop dat je toch iiets  aan mijn reactie hebt,  al kan ik me voorstellen dat je je onmachtig voelt met al je oprecht goede bedoelingen ,  ik lees ze heel duidelijk ! 

Sterkte en liefs,

Mabel

Ik vind het interessant te zien hoe verschillend mensen zijn. Ik heb de neiging als ik mij rot voel mij terug te trekken en mij afstandelijk te gedragen, maar heb dan juist baat bij liefde en aandacht. Als mensen mij met rust laten, wordt de isolatie, het gevoel van  eenzaamheid en negatieve gedachten alleen maar erger.

Dat klopt ook Jorin, 

Maar dat heb ik dan alleen bij mensen die ik vertrouw, die al langer in mn leven zijn. En zelfs daar vind het moeilijk om dan liefdevolle aandacht te vragen/ ontvangen . Ik denk dat het in een beginnende relatie  met allerlei  dan al helemaal moeilijk is. 

Groet, Jorin

Nu ik al meer dan drie jaar mee lees en schrijf is dit ook mijn conclusie, mensen zijn verschillend en beleven, voelen depressie allemaal net even anders.
DE depressie bestaat dus niet en er is dus ook geen standaard behandeling voor. Dat maakt voor mij het forum ook zo waardevol. We gaan hier gelijkwaardig, open, met respect met elkaar om. Daardoor worden die (kleine) verschillen zichtbaar waardoor ondersteuning een extra dimensie krijgt.

@Jorin 
hebben we het weleens over gehad ja. Het zou geen moeite voor hem zijn maar zijn geloof is erg belangrijk en het mag ook niet in zijn geloof dus hij zou dat nooit doen. dat is ook de enige reden dat hij het niet gedaan heeft. ik heb het toen ook geadviseerd om hulp te zoeken. meerdere malen. maar hij heeft het in zijn jeugd een x gehad en vond het niets en wil het ook niet. Ik zit nu toevallig het boek ´als een dierbare depressief is´te lezen. en daar staat al in dat als een depressief persoon zichzelf het niet waard vind dan vind hij het ook niet waard om er weer bovenop te komen om hulp te zoeken voor zichzelf. gelukkig staan er wat tips in die je kan proberen om hem toch ernaar toe te kan laten gaan. Dus dat wil ik zeker proberen. moet alleen nog even uitzoeken wat de beste manier is. Hij moet er klaar voor zijn moet op zijn tempo. Wil niet dat het hem nog meer druk geeft. Klopt ik wil zo graag dat het goed komt met hem maar een depressie is niet zomaar over. Ik moet geduld hebben en ik wil hem ook alle tijd geven en er voor hem zijn. Als een gewone vriendin heb ik al gezegd. Ik ga het niet meer hebben over de relatie. Hoop dat het hem ook meer rust geeft. De relatie is helemaal niet belangrijk dat hij zich weer beter gaat voelen is het belangrijkste.

---

Hoi Bert,

Is moeilijk maar ik probeer het. Ik wil alleen maar positief zijn tegen hem. Dan zeg ik ook dat ik mijn leven gewoon leef zoals altijd en dat gaat prima. Ik had ook gezegd dat hij mij moet vergeten omdat hij vertelde dat als die aan mij denkt het hem breekt. Hij kent mijn geschiedenis en daar heeft hij het moeilijk mee hij gaat zich druk maken om mij. Dat wil ik niet. Hij hoeft mijn lijden niet nog een x te doen dat heb ik al zelf gedaan en alles is verwerkt. Vind het erg dat ik dat dan allemaal tegen hem destijds heb verteld maar goed toen wist ik ook nog niet wat ik nu wist. Ik laat nu ook alles aan hem afhangen. Als hij contact met mij wil hoor ik het wel. Dus ik geef hem alle ruimte en tijd die hij nodig heeft zoals je al zegt. Hoop alleen niet dat hij denkt dat ik hem in de steek laat. ook al heb ik gezegd dat ik er altijd voor hem zal zijn.

@ Mabel 
ik snap wat je zegt. Het legt nog meer druk op hem. Hij heeft niemand verder ik ben de enige die hij vertrouwt en de eerste waar hij alles naar kan uiten. Dit deed hij nooit dus is weer een nieuw voor hem want hoe moet die met al deze emoties omgaan. Hij zit denk ik in een strijd daarin ook want als hij mij laat gaan omdat hij de nadelige dingen niet aan kan dan heeft hij helemaal niemand meer naar zijn idee. en dat wil hij ook niet. Ik wil die druk bij hem er ook afhalen van dat hij mijn vriend is ik heb al gezegd gewoon vrienden want ik denk dat het voor nu in zijn hoofd dan misschien makkelijk te doen is. 
 Hij weet ook niet dat ik zo met hem bezig ben hoor, dat laat ik hem niet merken. hij is niet gek hij weet dat het mij verdriet doet maar alsnog laat ik het zo min mogelijk merken want wil hem niet nog meer belasten. O ik denk dat ik het wel heb gezegd in een zwak moment van mezelf nu ik terug denk. Bang dat hij mij verliet dan zeg je in de angst de dingen die je helemaal nog niet wilde zeggen. pfff lastig joh. Maar goed ik ben ook maar een mens ik probeer het in ieder geval wel. En gaat al beter dan in het begin dat hij zo was. En zoals ik al eerder zei ik lees nu het boek 'als een dierbare depressief is'en daar kan ik best wel weer wat tips uithalen en ervan leren hoe er mee om te gaan richting hem ook. zodat hij het minste belast word. hij heeft het al zwaar genoeg. 
Nee maar ik hoor liever hoe het is want het gaat om hem en niet om mij. Ik weet een beetje hoe het is omdat ik een postnatale depressie had na mijn bevalling en ik wilde juist niet alleen zijn omdat ik  mijzelf niet vertrouwde,vond het zo een rare gewaarwording. Gewoon eng om met jezelf te zijn.  Daarom het is voor iedereen zo verschillend. Die wil met rust gelaten worden een ander weer juist niet. Is echt 1 van de ergste ziektes die ik tot nu toe ken. zo onvoorspelbaar.



Vind je reactie al hartverwarmend. Het is echt zo fijn om met mensen te praten hierover die het ook meemaken of ervaring erin hebben. Er zijn maar heel weinig mensen om mij heen die het begrijpen of willen begrijpen. 

IK ben blij dat ik mijn hart weer even kon luchten en met al jullie reacties kan ik zeker wel weer even mee vooruit. Bedankt allemaal en als ik iets voor jullie kan doen. Een luisterend oor heb ik altijd 

dikke knuffel aan jullie

---

Ik vind het interessant te zien hoe verschillend mensen zijn. Ik heb de neiging als ik mij rot voel mij terug te trekken en mij afstandelijk te gedragen, maar heb dan juist baat bij liefde en aandacht. Als mensen mij met rust laten, wordt de isolatie, het gevoel van  eenzaamheid en negatieve gedachten alleen maar erger.

Jorin, dus jij zegt ook niets tegen die mensen dat je dat juist wel wilt? en als er mensen tegen jouw praten op dat moment doe je dus afstandelijk ook al heb je dus behoefte aan ze. 

Begrijp ik dat zo goed?

---

Nu ik al meer dan drie jaar mee lees en schrijf is dit ook mijn conclusie, mensen zijn verschillend en beleven, voelen depressie allemaal net even anders.
DE depressie bestaat dus niet en er is dus ook geen standaard behandeling voor. Dat maakt voor mij het forum ook zo waardevol. We gaan hier gelijkwaardig, open, met respect met elkaar om. Daardoor worden die (kleine) verschillen zichtbaar waardoor ondersteuning een extra dimensie krijgt.

ik ben ook heel blij met dit forum! Het helpt echt