Register or login to view the content

Register or login to view the content

hoi 2Sweet,

een heftig verhaal, weet je er niet goed advies in te geven. Het lijkt me heel lastig om goed te reageren op deze man. Hij weet het zelf niet, heel lastig.
Ik wens je heel veel sterkte in deze situatie.

groet,
Run

Register or login to view the content

Register or login to view the content

Register or login to view the content

Register or login to view the content

Register or login to view the content

Hoi 2Sweet, Ik ben dus Positiva waar je het over hebt. Allereerst: mijn partner en ik zijn niet meer bij elkaar. Dus ik kan je niet vertellen dat het altijd goed afloopt. Verder is het inderdaad heel lastig dat hij geen hulp wil zoeken. Dat was voor mij destijds juist een voorwaarde als mijn partner verder wilde met de relatie. Door de therapie heeft hij toch nog een paar goede jaren gehad. Er is helaas geen handleiding "hoe ga ik om met een depressief persoon", omdat het allemaal individuele mensen zijn met een eigen karakter. Over het algemeen geldt: De depressieveling moet zelf aan therapie of iets dergelijks willen beginnen, anders zal het waarschijnlijk weinig effect hebben. Ik begrijp dat jij het proces wilt versnellen vanwege een kinderwens, maar daar zul je hoogstwaarschijnlijk juist het tegenovergestelde mee bereiken. Van teveel pushen worden ze onrustig en soms zelfs angstig. Je kunt wel op een moment dat hij ietsje beter in zijn vel zit, vragen wat hij zou willen en dan dingen voor hem opzoeken. Dus werk uit handen nemen. En verder de beslissing aan hem overlaten. Probeer hem niet als een patiënt te zien. Voor hulpverleners is hij een patiënt, voor jou is hij een partner. 
Nogmaals: de aanpak is voor iedereen anders. Jij kent hem het beste, dus volg je gevoel. Ik denk inderdaad dat dat laatste heel belangrijk is voor jezelf. Dan voel je je altijd goed over de keuzes die je maakt. En verder: vergeet jezelf niet. Zo'n relatie is best zwaar, vooral als het om terugkerende depressies gaat. Dus zorg dat je er niet zelf aan onderdoor gaat!

hoi positiva,

ik weet niet waarom maar ik werd gewoon blij toen ik zag dat ik een berichtje van jou had. tenminste ik weet het wel eigenlijk want ik kijk echt wel op tegen je. Ik ben al een tijdje al jullie berichten aan het teruglezen vanaf 2016...ik vind hoe jij hierin staat zo onbeschrijfelijk sterk en hoe jij altijd zo positief bent is echt niet normaal. ik ben nu bij pag. 56 geloof ik. dus heb het idee dat ik jullie soort van ken. ik haal hier echt veel steun uit. Ik wilde op een gegeven moment weten of jullie nu nog schreven dus ging naar de laatste pagina's en las een stukje terug en zag jou bericht dat je partner uit het leven was gestapt. Ik schrok hier heel erg van. Vond het zo erg voor je en zo verdrietig na al die moeite en tijd en geduld en liefde die jij erin had gestopt. jullie verhalen raken mij echt. Vind het zo mooi om te zien dat er nog zulke goeie en trouwe mensen zijn. echt respect!
Ik hoop dat ik er achter kan komen waarom hij nou eigenlijk geen hulp wilt. maar voorlopig app ik hem al 2,5 week niet meer. hij vind het ook vervelend om steeds aan te geven hoe hij zich voelt en dat vraag ik ook nooit aan hem maar hier komt hij dan zelf mee. herhaalt steeds hetzelfde. vind ik totaal geen probleem maar blijkbaar wilt hij het zelf niet we eindigden het laatste gesprek ook heel luchtig over dingen die wij hadden gedaan die dag. durf hem eigenlijk nu niet meer te appen nu omdat ik het gevoel heb dat ik juist degene ben die al die gevoelens weer bij hem losmaak en hij heeft gezegd dat hij liever weer niets voel zoals altijd. omdat hij niet weet wat hij met deze emoties aan moet. maar ik wil hem ook niet het gevoel geven dat ik hem in de steek laat want hij is aan de ene kant bang om mij kwijt te raken. 
ik vraag me af of ik hem steeds moet herinneren dat ik er voor hem ben. of zou hij dat wel onthouden?

oja en eerlijk gezegd ik had helemaal geen kinderwens meer. die droom had mijn ex wel laten verdwijnen. maar deze man had mijn gevoel hierin gewoon weer terug laten komen wat ik nooit had verwacht. hij begon zelf steeds over kids met mij. dus ik kreeg er gewoon weer zin in. weet nou niet of ik hem daar nou dankbaar voor moet zijn ...maar goed hier kan hij ook niets aan doen. hij had niet verwacht dat hij weer zo diep zou zakken. Ik probeer dat gevoel weer weg te stoppen want liever ben ik met hem gelukkig de rest van me leven dan de keuze voor nog een kind. en zo leuk is deze wereld nou ook niet om nog een kind op te zetten. 
maar je hebt gelijk pushen ..niet doen. Ik zal hem alle tijd geven die hij nodig heeft. ik wilde hem alleen zsm uit die depressie halen maar dat is niet realistisch want dat wil iedereen wel voor zijn partner en als iemand wist hoe dat moest was dit allang bekend. ik wil gewoon zo graag dat hij gelukkig kan zijn. maar tijd is de grootste heelmeester hierin zeker. 


ja mezelf ...volgende week is de zomervakantie weer voorbij dan kan ik weer werken is ook afleiding en ben ik niet steeds met hem bezig in gedachten. ik moet hem een beetje loslaten wil ikzelf door kunnen met leven. heb mezelf 2 weken echt ff laten gaan in mijn verdriet om hem en deze site helpt heel erg. het lezen van al jullie berichten geeft een goeie afleiding en maakt mij ook wijzer in wat depressie allemaal doet met een mens. tevens ben ik ook van die 'open mij' enveloppen aan het maken voor hem. lekker crea bezig zijn. al is het wel iets wat ik voor hem doe dus ben wel steeds nog met hem bezig maar het houdt mij bezig van negatief denken waar ik dan weer verdrietig van word. alleen vraag ik mij af hoe ik dit ooit aan hem wil geven voorlopig heb ik hem al 2mnd. bijna niet gezien. familie van mij zei pas dat ik gewoon erheen moet gaan en zeggen dat ik er ben of die even naar buiten wilt komen al is het maar om even een knuffel te geven. Dat had voor haar gewerkt maar ik weet het niet zoals jij al zegt elke persoon is anders erin. dus ik denk niet dat het verstandig is. misschien voelt hij zich dan wel gedwongen om naar buiten te komen terwijl hij mij helemaal niet wil zien. geeft alleen maar weer spanning. beter wachten tot hij zich iets beter voelt en dan vragen of behoefte heeft om even af te spreken.

oke ik zie alweer dat ik lekker op dreef ben. ik brei er maar weer even een eind aan. ik ben zo blij dat ik eindelijk mensen heb gevonden waar ik dit allemaal kwijt kan.

Bedankt voor je bericht! en ik vind het echt super dat je nog steeds op dit forum bent gebleven en anderen mensen helpt door jou kennis hierin.  mij geeft het heel veel rust.

Hoi 2sweet,

Fijn dat het jou helpt hier je hart te luchten en steun te vinden in herkenning.

Het schoot mij te binnen dat waar ik eigenlijk het meeste aan heb of zou hebben gehad is dat mensen mij ermee op uit nemen.
Ik vond de vraag hoe het met mij ging echt vervelend. Dus elke keer een berichtje hoe gaat het nu met je, ook al is het goed bedoeld en denkt iemand aan mij, vond ik niet fijn.

Dus langsgaan en hem ophalen voor een wandeling of boodschappen doen, zoiets. Praktische hulp en activiteit/afleiding helpt mij.
Vragen waar ik zin in had werkte niet, want ik had nooit ergens zin in. Dus doen i.p.v. praten.
Deze aanpak zou je eens kunnen proberen.

Qua financiële hulp kan ik mij voorstellen dat hij zich schuldig voelt of schaamte heeft als hij dat van jou zou aannemen. Ook als je het als lening aanbiedt en hij het t.z.t. terugbetaalt kan dat als een last voelen voor hem. Maar ik weet niet hoe jullie het besproken hebben.

Denk dat mannen over het algemeen minder snel open staan voor therapie, tenminste dat idee heb ik. Het graag zelf oplossen, het idee hebben dat ze anders gefaald hebben, niet zo praterig zijn?

Fijn dat het jou helpt. Daar doen we het uiteindelijk ook voor. Ik vind het echt lastig om daar tips in te geven, hoe je hem kunt benaderen, of juist niet. Denk echt dat je daar jouw gevoel in moet volgen. Misschien aanbieden een keer boodschappen te doen en dan te koken? Als hij dat accepteert, zou je kunnen vragen of hij dat 1x per week fijn zou vinden. Dan kun je meteen wat meer koken, zodat hij voor de volgende dag ook nog een maaltijd heeft. Daar was mijn partner altijd heel blij mee.