pfff... waar moet ik beginnen..?
de stap om toch alles op papier te zetten, dat papier wat niet alleen voor mij is.
mijn gedachtes delen. wat ik oh zo moeilijk vind maar tegenlijkertijd het zoveel makkelijker is om het te schrijven of typen.
ik voel me alleen, niet goed genoeg, niet geliefd, niet gehoord.
terwijl ik me eigenlijk wel zo zou moeten voelen
met een geweldige vriend die me wilt helpen terwijl die eigenlijk niet weet hoe erg het is in mijn hoofd.
ik toch weer de gene ben die me afsluit, ik toch weer de gene ben die hem niet 100% binnen laat in mijn gevoel of gedachtens.
angst dat ik raar word aangekeken, ben ik nou raar? is het raar om zo'n depressieve gedachtes te hebben, dat het voelt alsof je in je hoofd leeft ipv in de realiteit. In je hoofd zo goed weet hoe je je voelt, maar dat niet kan uitten... en op het moment dat je het uit dat het zich uit in agressie? ik heb geen balans meer met mijn gevoelens, het ene moment voel ik me heel depressief en stap ik het liefste uit het leven. maar dan toch weer het lef niet hebben om helemaal door te zetten. en het andere moment ben ik boos op de hele wereld en kan ik niks positiefs zien ( dat lukt me eigenlijk nooit ) ik zie geen uitweg meer, en wanneer er ruzie is, vuur ik alleen maar. alleen maar op de ander en kijk niet naar me eigen. terwijl als ik rustig ben en helder nadenk, ik weet dat het niet alleen aan een ander persoon ligt maar ook aan mezelf. en dat de uitspraken die ik doen niet door de beugel kunnen.
dit alles is eigenlijk begonnen toen ik in een relatie zat met mijn ex ( die helaas een narcist is)
ik begon die relatie heel gelukkig, en met volle moed.
maar door de maanden ... daarna jaren heen herkende ik mezelf niet eens meer.
ik had geen eigen waarde meer, ik verwaarloosde mezelf. ik was niks meer en ook niks meer waard.
van de praktijkondersteuner naar de psycholoog gegaan, maar daar ben ik ook weer heel snel mee gestopt omdat me ex me weer wist in te pakken. het was zo erg geworden dat ik mezelf issolleerde, contacten met me familie verbrak, en met mijn vrienden hij had me helemaal in zijn greep. want die mensen (familie en vrienden) waren niet goed voor mij, en dat waren mensen die mij liever kapot zagen dan vooruit zagen gaan met mijn (toen) toekomstige man.
ik had niks meer, en zat alleen nog maar thuis, want leuke dingen doen? waarom moest dat? ik had hem toch?
ik draaide zo door in mijn hoofd begeven moment toen ik eruit wilde komen, en dat niet lukte. ik kwam erachter dat er cocaine in het spel was, wat natuurlijk nooit werd toegegeven maar ik vond het steeds terug in huis.. dan een zakje, dan de restjes coke op de tafel. maar ik.. ik was de gek. ( we woonde niet samen en dat was 1 geluk) maar wanneer ik bij hem was merkte ik dat als me ex sliep ik het hele huis afzocht om mijn bevestiging te krijgen. ik draaide erin door, hij kreeg het in de gaten en plaatste een camera in huis, sloot de woning inc ramen af zodat ik nergens naar toe kon. en wanneer hij nachtdienst had van het werk moest ik zelfs de camera mee naar oven nemen ( volgens hem was dit om via een afstandje in de gaten te houden of er geen inbrekers waren. zodat hij wist dat ik veilig was). ik was kapot en kon alleen maar huilen, maar niet in het bijzijn van hem. ik zakte letterlijk in elkaar ik wilde maar 1 ding en dat was sterven, ik wilde eruit. maar ik wist dat ik er niet zomaar uit zou kunnen komen. op het moment dat ik weer thuis terug in mijn eigen woning was had ik alleen maar angst. me ex die stond het snachts geparkeerd voor mijn deur, belde me 100x midden in de nacht, en vertelde me de vreselijkste dingen, dingen zoals : je maakt extra de deur niet open want er zijn natuurlijk jongens binnen. als je de deur nu niet open maakt breek ik de deur open, ik was het verschikkelijkste wat er op de aarde rond liep, begeven moment nam ik de telefoon niet meer op, maar hij bleef steeds terug komen dagen lang. en bleef wel uren voor me deur staan. als het dan weer goed was en ik was in mijn eigen huis en hij in die van hem moest ik met hem videobellen, de hele nacht door. met mijn geluid aan. hij nam me ook op, wat ik eerst nog niet wist. ik heb ook een dochter die toen nog heel jong was. ze werd dus ook het snachts wakker waardoor ik me geluid uit zette als ze aan het huilen was, omdat ik niet wilde dat me ex er wakker van zou worden. angst dat ik dan weer de wind van voren kreeg. de dag later kreeg ik te horen war voor vieze h*** ik wel niet was, want me geluid stond uit en wat zou ik anders het snachts moeten doen. vervolgens kreeg ik ook fotos van hem gestuurd van meisjes die zich zelf aanbieden, dat was ik ik moest dat voorstellen en hij zag echt mij erin terwijl k het niet was ! zo machteloos voelde ik me om me te verdedigen voor iets wie ik niet was. het werd van kwaad tot ergen, zo erg dat me ex zelfs dingen zag wat er niet waren. hij zou met 5 auto's vast gezet zijn geworden voor mijn huis, terwijl dat niet zo was. hij heeft me ook een keer van de trap geduwt omdat die niet wilde dat ik naar me dochter ging die op dat moment aan het huilen was, en zo nog wel een paar keer dat die me heeft aangeraakt. maar ik... ik was de gene die hulp moest zoeken, er was iets niet goed met mij.. uiteindelijk heb ik de moed bij elkaar gepakt om toch de relatie uit te stappen, weer contact op te nemen met mijn vrienden en familie die zich natuurlijk heel veel zorgde maakte waardoor er natuurlijk een een aantal meldingen zijn gemaakt bij veilig thuis en de raad van de kinderbecherming. alles kwam naar maanden weer op zijn pootjes terecht, behalve de schade die mij is aangedaan.... toen we uit elkaar waren heb ik maanden nachtmerries gehad, iedere auto die het savonds voor mij deur langs kwam raakte ik in paniek, snachts schrok ik wakker van autos die ik hoorde en heb wel 6 sloten op mijn deur gezet. uiteindelijk leerde ik mijn nieuwe partner kennen, en heb hem alles verteld wat er in de andere relatie was gebeurd. hij wilde er voor mij zijn en dit proberen, maar ik merk dat de schade die mij is aangedaan zo intens is, ik nu de gene ben die controle op dingen wilt hebben en zelfs op de huidige partner, ik wil dat niet ! maar het gebeurd, ik heb ook heel veel bevestiging nodig. en ik ie mijzelf nog steeds als hartstikke slecht, de band met mijn schoonmoeder is ook heel extreem waardoor er geen contact is. ik merk ok dat mijn londje heel kort is en ik niks meer kan hebben, ik weet niet meer hoe ik met dingen om moet gaan en ik maak andere mensen hier ook mee kapot, en als ik daar weer aan denk wil ik het liefste weer uit het leven stappen. omdat ik de veroorzaker ben van dat... pffff

Heb je verhaal gelezen.
Wat een heftige gebeurtenissen heb je meegemaakt. Rot dat je er nu littekens van hebt.
Herkenbaar.

Herkenbaar verhaal,

Lees deze site eens.
https://verdwenenzelf.org/

Hoop dat je veel aan hebt,

Sterkte