Dag iedereen!

Mijn jongere jaren heb ik altijd geleefd zonder vader, een vader die wel leefde maar nooit naar zn kinderen om keek waardoor ik erg onzeker door ben geworden!
Mijn moeder kreeg een vriend en moest niks van hem weten kon me niet binden aan hem omdat ik hem niet mocht en dacht waar is me eigen vader?
was natuurlijk wel blij voor me moeder maar het bleek een narcist, alcoholist en sadist te wezen na de jaren verstreken?
Me moeder was onstabiel mijn tienerjaren en heeft veel te maken gehad met psychoses en depressies waardoor je als kind best traumas van oploopt.
Ze is nu dan ook chronish depressief wat me veel pijn doet om haar zo te zien! 
mijn jeugd was ik verslaafd aan de wiet maar dacht op zekere hoogte dat ik zo niet wou leven!
Toen kwam er een engel op mijn pad toen ik 19 was die me overal van afhield en bouwde met deze topvrouw de liefde van mijn leven een goed en stabiel bestaan op!
na jaren verstreken raakte ik tog erg in mezelf gekeerd en werd best arrogant en dominant, ik praatte niet veel meer met haar en leefde een beetje langs elkaar heen.
Ik kreeg gelukkig met deze topvrouw wel mijn 1e kindje..
op me 25/26ste ging ik toch weer het slechte pad op en koos er voor om te gaan handelen(dealen).(waarvan ik super veel spijt heb)
Ik dwarrelde helemaal af en was compleet gesloten naar me liefde toe!
Ik had ook nog een kameraad die erg verslaafd was en in de zelfde shit zat!
Probeerde hem te helpen maar op een dag kwam ik bij zn huis en was ik getuige van zijn ophanging!
Vanaf toen ging alles in een waaas, ik kwam een verkeerd meisje tegen waar ik dus wel alles tegen kon zeggen maar bleek achteraf dat ze me manipuleerde en slecht voor me was! (bordeline) ik kwam dit meisje tegen en had ook nog een relatie met mijn ex vrouw waarbij ik dit kindje heb super erg natuurlijk!
ik ben door dit al super despressief geworden me ex heeft natuurlijk een andere huisje en ik woon niet meer samen met haar!
al met al is dit zo een klap voor mij geweest dat ik gewoon niet meer wou leven!
Ik heb me eigen gezin verraden zo voeld het voor mij!
het is niet de bedoeling om hier zielig te gaan doen maar om me hart te luchten!
Iedereen maakt fouten
nu ben ik laatst nog met haar op vakantie geweest waarvan ik nog had aangegeven misschien beter van niet! 
kwam thuis en zag dat ze met andere jongens praatte op fb toen ben ik helemaal doorgedraaid! 
zei de politie gebeld en nu is de relatie tussen ons erg kut waarvan ik super erg baal en wil gewoon normaal met haar omgaan!
maar telkens als k dr zie raak ik weer in een sleur en komen die depri gevoelens super sterk weer terug
k loop ook bij psycholoog maar heb niet het gevoel dat me dat gaat helpen!
leef van dag tot dag en ben totaal een wrak geworden
hoop dat me fouten me sterke gaan maken en dat ik weer gezond word

Dit was mijn verhaal

ik loop ook bij psycholoog maar heb niet het gevoel dat me dat gaat helpen!
leef van dag tot dag en ben totaal een wrak geworden
hoop dat me fouten me sterke gaan maken en dat ik weer gezond word

Hallo Joell,

Welkom hier en sorry dat je bericht me even ontschoten is.

Dat is een flinke portie ellende, dat leven van jou tot nu toe. Goed dat je hulp hebt gezocht, houd daaraan vast, ook al lijkt het niet te helpen. Praten over je problemen met een professional kan op zich al helend werken.

Ik zie je leven, zoals je het opschrijft, als een stroom van verkeerde keuzes, van pech en van toeval. Je hier melden geeft al aan dat je er uit wil komen en dat is meer dan heel veel mensen doen, dus dat is positief.
Nu is het een kwestie van bereikbare doelen stellen en daar stapje voor stapje naartoe werken. Dat is geen toverformule, maar wel het motto van dit forum geworden, omdat het werkt. Houd het simpel voor jezelf, je hebt het al moeilijk genoeg.

sterkte,
Ray

Hey Joël, 

Goed dat je het hier opschrijft! Wat een klote verhaal. 
Ik hoop dat je toch ergens een houvast kunt vinden om jezelf te helpen! 
Hoe gaat het nu met je?

Liefs Zip