Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

genoeg


#1

Ik kan niet meer. Het is genoeg. Ik ben het moe. Elke dag strijd ik met mezelf  met mijn wensen en mijn dromen die ik nooit meer kan realiseren. Ik ben depressief , om heel eerlijk te zijn ik zie het niet meer , ik zie geen toekomst , ik vind dit zinloos kan met de grootste wil van de wereld de zin van dit bestaan niet meer zien. Soms voel ik me neutraal en wil ik dingen doen maar dan besef ik dat ik een enorme beperking heb dus gaat leuk niet  door. Dan word ik overstuur en heb ik niemand met wie ik dit kan delen. Gelukkig kan ik hier mijn hart eens uitstorten. Bedankt daarvoor. Ik ben dagelijks nerveus, angstig en depressief. Daarnaast lig ik steeds overhoop met mijn wensen en wat ik eigenlijk maar kan realiseren. Ik ben ook angstig om ouder te worden want ik heb genoeg gezien hoe mijn ma heeft geleden dat ze volledig hulpbehoevend werd. Ik ben bang dat ik dit niet meer volhoudt dit leven met depressies en worsteling met mezelf. Het is meer overleven dan leven. Heb zelfs het gevoel dat mijn psychologe uit het verleden het soms niet meer snapte. Mijn volgende afspraak met de psychiater is in januari , ik ga het er met haar over hebben dat het niet meer gaat. Ook wil ik geen contact meer met mensen uit mijn omgeving enkel met mijn vriendin mijn beste vriendin. Maar er is echt niemand die begrijpt wat mijn persoonlijkheidsstoornis inhoudt en waarmee ik exact worstel en dat ik vooral worstel met mijn identiteit mezelf en mijzelf in de weg sta. Ik snap dat het genoeg is. Cyranno
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 13-12-2020, 07:13 door desireless.)

(12-12-2020, 20:52)cyranno schreef: Ik kan niet meer. Het is genoeg. Ik ben het moe. Elke dag strijd ik met mezelf  met mijn wensen en mijn dromen die ik nooit meer kan realiseren. Ik ben depressief , om heel eerlijk te zijn ik zie het niet meer , ik zie geen toekomst , ik vind dit zinloos kan met de grootste wil van de wereld de zin van dit bestaan niet meer zien. Soms voel ik me neutraal en wil ik dingen doen maar dan besef ik dat ik een enorme beperking heb dus gaat leuk niet  door. Dan word ik overstuur en heb ik niemand met wie ik dit kan delen. Gelukkig kan ik hier mijn hart eens uitstorten. Bedankt daarvoor. Ik ben dagelijks nerveus, angstig en depressief. Daarnaast lig ik steeds overhoop met mijn wensen en wat ik eigenlijk maar kan realiseren. Ik ben ook angstig om ouder te worden want ik heb genoeg gezien hoe mijn ma heeft geleden dat ze volledig hulpbehoevend werd. Ik ben bang dat ik dit niet meer volhoudt dit leven met depressies en worsteling met mezelf. Het is meer overleven dan leven. Heb zelfs het gevoel dat mijn psychologe uit het verleden het soms niet meer snapte. Mijn volgende afspraak met de psychiater is in januari , ik ga het er met haar over hebben dat het niet meer gaat. Ook wil ik geen contact meer met mensen uit mijn omgeving enkel met mijn vriendin mijn beste vriendin. Maar er is echt niemand die begrijpt wat mijn persoonlijkheidsstoornis inhoudt en waarmee ik exact worstel en dat ik vooral worstel met mijn identiteit mezelf en mijzelf in de weg sta. Ik snap dat het genoeg is. Cyranno

Hoi Cyranno,

Je beschrijft dat je elke dag strijd met jezelf t.a.v. je wensen en dromen, maar die zijn niet zo belangrijk in je leven.
Ben juist van vele klachten afgekomen door prioriteiten te stellen en mijn dromen, verlangens als bijzaak te bekijken... mijn enige grote wens was rust ervaren.
Probeer in te zien dat je een stuk minder nodig hebt als je minder wenst of verlangt, want dan ervaar je meer rust en een gevoel van tevredenheid.
Zo heb je dan i.p.v. minder juist veel meer, vele van de klachten die je beschrijft zijn of waren niet heel anders dan mijn klachten.
Het is geen verloren zaak, maar probeer het anders te bekijken en zoveel mogelijk zaken die stress geven of niet haalbaar zijn of die je mist los te laten, het is bijzaak.
Je kan met heel veel zaken die nu enorm moeilijk lijken een stuk makkelijker dealen als je meer rust hebt van binnen en je niet verzet tegen zaken die je momenteel niet kan veranderen.

Sterkte,

Desire less
Antwoord

#3

Hallo c,

Wat naar voor je dat het allemaal zo zwaar is. 
Maar voer geen grote beslissingen door onder deze stemming, hou maar afstand, doe er niets mee. Gooi de app ertussen. Het kan altijd nog.
Ik vind het eigenlijk  toch wel mooi dat je nog wensen en dromen hebt! Zou je er eens wat met ons of mij willen delen ? Ik vraag me af of het werkelijk onhaalbaar of onrealistisch is.

Wat ik vooral lees is dat je je onbegrepen voelt. Zijn er mischien lotgenotengroepen voor borderline/ depressie in de buurt ? Dat kan echt helpend zijn en is erg betaalbaar . Google ook eens op WRAP training,  ook laagdrempelig, contact met lotgenoten en geeft houvast.
Zijn maar ideeën hoor, ik heb het zelf ook gedaan, en vond t toch fijn.  
Ik zou het je gunnen als je jezelf beter kan helpen en dat het allemaal niet zo zwaar is. 

Liefs en sterkte, Mabel
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 13-12-2020, 14:15 door cyranno.)

(13-12-2020, 12:38)Mabel schreef: Hallo c,

Wat naar voor je dat het allemaal zo zwaar is. 
Maar voer geen grote beslissingen door onder deze stemming, hou maar afstand, doe er niets mee. Gooi de app ertussen. Het kan altijd nog.
Ik vind het eigenlijk  toch wel mooi dat je nog wensen en dromen hebt! Zou je er eens wat met ons of mij willen delen ? Ik vraag me af of het werkelijk onhaalbaar of onrealistisch is.

Wat ik vooral lees is dat je je onbegrepen voelt. Zijn er mischien lotgenotengroepen voor borderline/ depressie in de buurt ? Dat kan echt helpend zijn en is erg betaalbaar . Google ook eens op WRAP training,  ook laagdrempelig, contact met lotgenoten en geeft houvast.
Zijn maar ideeën hoor, ik heb het zelf ook gedaan, en vond t toch fijn.  
Ik zou het je gunnen als je jezelf beter kan helpen en dat het allemaal niet zo zwaar is. 

Liefs en sterkte, Mabel

Lieve Mabel het is inderdaad zwaar. Ja ik vind het ook belangrijk dat ik nog wensen en dromen heb of toch tenminste wat plannen, als er niks meer kan of gaat kan je toch evengoed dood zijn. Als je geen beslissing meer kan nemen of zelf het initiatief kan nemen ja wat ben je dan nog? Ik wil zelf de regie hebben over mijn  leven een initiatief nemen en het afwerken. Niet aarzelen niet twijfelen. Ik zou zo graag nog eens reizen , mijn vriendin zit vaak in het buitenland en daar is haar tweede thuis, ik zou haar er graag eens gaan bezoeken. Maar ik ben altijd angstig onzeker en nerveus. En het is financieel ook zwaar al jaren niet kunnen uit werken en een  uitkering , wel ik ben er dankbaar voor maar het is toch flink uitkijken hoor. Daarnaast wil ik mijn relatie in een andere vorm gieten met mede instemming van mijn vriend. Ik heb nood aan een vriendschap een diepe vriendschap met een vrouw naast mijn relatie waarmee ik eens kan uit eten een drankje een wandeling iemand met wie ik veel kan delen. Dat vind mijn vriend gewoon geen enkel probleem want hij beseft dat ik dat nodig heb. Wij kunnen gewoon niet goed praten en ik heb nood aan diepgang. Dat zijn dingen die uitvoerbaar zijn maar dan mag ik niet angstig zijn en durven ervoor gaan en achter mijn beslissing blijven staan. Ik ga zeker eens googelen op wrap training bedankt voor de tip. In de borderline problematiek is het zwaarste voor mij de wisselende stemming en de identiteits problemen wie ben ik wat wil ik hoe doe ik het hoe voel ik me welk een soort relatie wil ik enz grtj cyranno

(13-12-2020, 07:08)desireless schreef: Hoi Cyranno,

Je beschrijft dat je elke dag strijd met jezelf t.a.v. je wensen en dromen, maar die zijn niet zo belangrijk in je leven.
Ben juist van vele klachten afgekomen door prioriteiten te stellen en mijn dromen, verlangens als bijzaak te bekijken... mijn enige grote wens was rust ervaren.
Probeer in te zien dat je een stuk minder nodig hebt als je minder wenst of verlangt, want dan ervaar je meer rust en een gevoel van tevredenheid.
Zo heb je dan i.p.v. minder juist veel meer, vele van de klachten die je beschrijft zijn of waren niet heel anders dan mijn klachten.
Het is geen verloren zaak, maar probeer het anders te bekijken en zoveel mogelijk zaken die stress geven of niet haalbaar zijn of die je mist los te laten, het is bijzaak.
Je kan met heel veel zaken die nu enorm moeilijk lijken een stuk makkelijker dealen als je meer rust hebt van binnen en je niet verzet tegen zaken die je momenteel niet kan veranderen.

Sterkte,

Desire less
Lieve Desi ja ik strijd elke dag met mezelf sta mezelf in de weg en geloof niet in mezelf. Vroeger bouwde ik iets op en dan vernietigde ik het weer heel vlug. Om opnieuw op te staan en weer te gaan vallen. Ik heb zo het vertrouwen in mezelf verloren. Nu wil ik een initiatief nemen , erachter staan en het afwerken. Vb met mijn vrijwilligerswerk ik start het op maar moest ik echt eerlijk zijn dan stop ik er zo weer mee. Maar het is de uitdaging van nu verder te doen en af te werken want wie weet wat komt er nog voor kansen in de  toekomst. Maar ik begrijp het ik zou beter accepteren wat ik niet kan veranderen , en enkel de dingen veranderen die haalbaar zijn. Het is allemaal zo moeilijk he
Antwoord

#5

Hallo c,

Je mag gerust angstig,  nerveus, twijfelend en aarzelend zijn.  Dat is nou eenmaal zo al had je t liever anders. Heb ik ook, met mij vele anderen, helaas. 
Desondanks lukt er hier en daar ook eens wat wel. 
Heb bijna alles wat ik aan reizen of nieuwe dingen hen gedaan, gedaan met angst. Daar baal ik echt van , maar met n paar dagen/vaker doen zakt t dan wel weg. En dat het dan de volgende keer makkelijker is , is ook niet vanzelfsprekend. 
Maar het is mogelijk wil ik maar zeggen , ook met angst erbij.  

Een diepgaande vriendschap tover je niet zomaar tevoorschijn.  Zoiets bouw je op. Gaat vaak veel tijd overheen. Eerst maar eens iemand vinden waar je n klik mee hebt.

Liefs, Mabel
Antwoord

#6

(13-12-2020, 14:09)cyranno schreef: Lieve Mabel het is inderdaad zwaar. Ja ik vind het ook belangrijk dat ik nog wensen en dromen heb of toch tenminste wat plannen, als er niks meer kan of gaat kan je toch evengoed dood zijn. Als je geen beslissing meer kan nemen of zelf het initiatief kan nemen ja wat ben je dan nog? Ik wil zelf de regie hebben over mijn  leven een initiatief nemen en het afwerken. Niet aarzelen niet twijfelen. Ik zou zo graag nog eens reizen , mijn vriendin zit vaak in het buitenland en daar is haar tweede thuis, ik zou haar er graag eens gaan bezoeken. Maar ik ben altijd angstig onzeker en nerveus. En het is financieel ook zwaar al jaren niet kunnen uit werken en een  uitkering , wel ik ben er dankbaar voor maar het is toch flink uitkijken hoor. Daarnaast wil ik mijn relatie in een andere vorm gieten met mede instemming van mijn vriend. Ik heb nood aan een vriendschap een diepe vriendschap met een vrouw naast mijn relatie waarmee ik eens kan uit eten een drankje een wandeling iemand met wie ik veel kan delen. Dat vind mijn vriend gewoon geen enkel probleem want hij beseft dat ik dat nodig heb. Wij kunnen gewoon niet goed praten en ik heb nood aan diepgang. Dat zijn dingen die uitvoerbaar zijn maar dan mag ik niet angstig zijn en durven ervoor gaan en achter mijn beslissing blijven staan. Ik ga zeker eens googelen op wrap training bedankt voor de tip. In de borderline problematiek is het zwaarste voor mij de wisselende stemming en de identiteits problemen wie ben ik wat wil ik hoe doe ik het hoe voel ik me welk een soort relatie wil ik enz grtj cyranno

Lieve Desi ja ik strijd elke dag met mezelf sta mezelf in de weg en geloof niet in mezelf. Vroeger bouwde ik iets op en dan vernietigde ik het weer heel vlug. Om opnieuw op te staan en weer te gaan vallen. Ik heb zo het vertrouwen in mezelf verloren. Nu wil ik een initiatief nemen , erachter staan en het afwerken. Vb met mijn vrijwilligerswerk ik start het op maar moest ik echt eerlijk zijn dan stop ik er zo weer mee. Maar het is de uitdaging van nu verder te doen en af te werken want wie weet wat komt er nog voor kansen in de  toekomst. Maar ik begrijp het ik zou beter accepteren wat ik niet kan veranderen , en enkel de dingen veranderen die haalbaar zijn. Het is allemaal zo moeilijk he

Het is zo een hele nare situatie voor je die steeds terugkeert he.
Herken helaas al die zaken waar je tegenaan loopt en lukte mij ook nooit om er anders mee om te gaan.
Weet dat dit een lijdensweg voor je is die je leven vaak ondraaglijk maakt.
Het is natuurlijk prima dat je dromen en wensen hebt, maar als die wensen en dromen niet uitkomen of nu onhaalbaar en ze je zo te horen meer stress dan rust opleveren, zou ik ze toch proberen secundair te maken.
Probeer eerst rust te vinden en zet al het andere in de wachtrij even.
Probeer jezelf te geven wat je mist.

Sterkte,

Desireless
Antwoord

#7

Deze morgen naar de dokter geweest en hebben besloten een tweede antidepressiva op te starten nl nortrilen. We gaan heel voorzichtig opstarten en dan verder opbouwen. Hopelijk lukt t me vanavond eerste pilletje.
Antwoord

#8

Sterkte Cyranno! Kijk maar of het lukt. 

Liefs, Mabel
Antwoord

#9

(16-12-2020, 00:03)Mabel schreef: Sterkte Cyranno! Kijk maar of het lukt. 

Liefs, Mabel

Nu ben ik enkele dagen verder en ik ben gestopt met het opstarten van nortrilen. Ik ben heel bang voor de bijwerkingen omdat ik moet ophogen tot 50 mg en dat is heel intens. Het medicijn kan ik moeilijk verdragen en het aankomen in gewicht is voor mij ook geen optie meer. Dan heb ik ingezien dat een medicijn mijn problemen niet gaat oplossen. Ik heb al mijn basismedicatie en daar moet ik het dan maar mee. Ik probeer te mediteren , te wandelen en te leven in het hier en nu maar het schommelen in mijn stemmingen is wel heel zwaar. Een paar dagen gaat het goed en dan de volgende dag zit ik aan de grond en moet ik alle middelen hanteren om niet dieper te vallen. De corona, de kerst en de familieperikelen wegen zwaar. Ook is het de eerste kerst zonder mijn moeder die overleden is in augustus laatst. Ik voel me ook niet gelukkig meer met mezelf , het overgewicht, het ouder worden, de psychische beperking, mijn identiteitsproblemen wie ben ik wat wil ik nog in mijn leven? Is dit alles? Mijn relatie en nog vele dingen. Het is zwaar en ik vind de zin van het leven hier niet zo meer. Een dag gaat het goed en dan erna weer enkele dagen op de rand , meer overleven dan leven en dan weer een dag goed... IK weet niet hoelang ik dat nog ga blijven doen...Cyranno
Antwoord

#10

(21-12-2020, 12:24)cyranno schreef: Nu ben ik enkele dagen verder en ik ben gestopt met het opstarten van nortrilen. Ik ben heel bang voor de bijwerkingen omdat ik moet ophogen tot 50 mg en dat is heel intens. Het medicijn kan ik moeilijk verdragen en het aankomen in gewicht is voor mij ook geen optie meer. Dan heb ik ingezien dat een medicijn mijn problemen niet gaat oplossen. Ik heb al mijn basismedicatie en daar moet ik het dan maar mee. Ik probeer te mediteren , te wandelen en te leven in het hier en nu maar het schommelen in mijn stemmingen is wel heel zwaar. Een paar dagen gaat het goed en dan de volgende dag zit ik aan de grond en moet ik alle middelen hanteren om niet dieper te vallen. De corona, de kerst en de familieperikelen wegen zwaar. Ook is het de eerste kerst zonder mijn moeder die overleden is in augustus laatst. Ik voel me ook niet gelukkig meer met mezelf , het overgewicht, het ouder worden, de psychische beperking, mijn identiteitsproblemen wie ben ik wat wil ik nog in mijn leven? Is dit alles? Mijn relatie en nog vele dingen. Het is zwaar en ik vind de zin van het leven hier niet zo meer. Een dag gaat het goed en dan erna weer enkele dagen op de rand , meer overleven dan leven en dan weer een dag goed... IK weet niet hoelang ik dat nog ga blijven doen...Cyranno
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Niet leuk genoeg Started by Heintje1988
10 Replies - 3,814 Views
26-10-2019, 11:43
Laatste bericht: Heintje1988
  Genoeg Started by cyranno
6 Replies - 2,180 Views
21-05-2019, 11:05
Laatste bericht: cyranno



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)