Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

geen fut meer...


#1

Beste mensen...

Ik ben Corey, 32j en ben metaalarbeider van beroep.

Ik zit met een aantal dingen, problemen, en weet hethelemaal niet meer...

Ik hoop dat hetgene ik hier neerzet, niet in slechte aarde valt, maar ik moet het nu toch echt kwijt.

Ik denk dat mijn hele wereld op instorten staat...
Om te beginnen was ik vroeger een makkelijke prooi op school voor pesters. Omdat ik kleiner en magerder was dan de andere jongens en niet goed meekon met de rest betreffende de lessen.
Op een dag werd het zo erg, dat ik op de basisschool zo over mijn toeren was geraakt, een glazen deur brak en mijn beide polsen trachtte te oversnijden... dat was geen succes, want ik had geen zware letsels eraan overgehouden. Ik werd toen wel 4 weken van school gestuurd voor het vernielen van de glazen deur. Met alle gevolgen vandien... 
Mijn ouders waren razend vanwege de schorsing en de kosten, met name mijn vader. 
Die sloeg me er verrot voor, ik was doodsbang voor die man.
Elk slecht rapport moest ik eraan geloven, maar als ik eens een goed rapport mee naar huis kwam, vond hij dan weer iets anders, een tube tandpasta laten slingeren, mijn jas vergeten, noem het maar op...
Ik was altijd superblij dat het zomer werd, geen rapporten, minder ruzie thuis, mijn vader minder thuis. Ik ging eindelijk naar de middelbare school dus, ik dacht dat het geluk me eindelijk toelachte...
Maar niets was minder waar...

De echte problemen moesten nog komen.

Ik had me voorgenomen, nieuwe vrienden te maken, dat kon niet moeilijk zijn in een compleet nieuwe omgeving.
En dat ging ook vrij gemakkelijk... ik leerde een paar nieuwe jongens en meisjes kennen, en kon het met aantal heel goed vinden.
Het eerste jaar begon redelijk goed, maar al snel begonnen er al nieuwe ruziemakers moeilijk te doen... dus ik stelde me sterk op, ik had tenslotte nieuwe coole vrienden... 
Ik heb een paar keer goed op mijn tanden gekregen, en klappen uitgedeeld, waardoor ik een soort respect verdiende. Ik leerde via via nieuwe mensen kennen, en nu komt het. Het einde van het eerste jaar middelbaar. Ik had een "goede" reputatie opgebouwd, en op het einde vd examens ging ik spijbelen met een paar vrienden... ik was ruim geslaagd vd examens, en de anderen deden het ook, dus zei ik, fuck it, waarom niet? 
Toen heb ik mijn eerste joint gerookt, ik had al eerder een paar keer bier gedronken, maar weed was nieuw voor mij... en ik hield ervan!!!
Wist ik veel in welk milieu ik terechtkwam... maar alle pijn, depressies en problemen waren weg... en dat was op dat moment het enige wat me interesseerde...  het ging al gauw verder dan een jointje, voor ik het goed dooorhad stond ik xtc-pillen te slikken en speed te snuiven int park.
Het tweede jaar was niet zo perfect verlopen, ik had geen torenhoge cijfers en geen goeie relaties met leerkrachten... ik was dikwijls high id les als ik niet spijbelde tenminste, zo ging dat een eind door, telkens met een score tss 60-65-70 prcnt geslaagd. Tot in het vierde jaar. Ik werd gesnapt met weed tijdens het spijbelen, door de politie. Ik mocht mijn jaar op school blijven tot het einde maar moest dan verkassen...
Die zomer had mijn moeder een vriend vrachtwagenchauffeur die ik ook kende van de chiro die een ritje naar zwitserland ging doen, het leek haar goed om mij mee te laten gaan 
"om te laten zien hoe het er in de wereld aan toe gaat"...
Ik had moeten weglopen toen ik de kans had...

Ik had geen sigaretten mee, dus vroeg ik aan marc (camionchauffeur) of hij er voor mij wou kopen...
Dat deed ie, hij kocht me zelfs bier voor onderweg... paar stopjes hier en daar en op weg naar zwitserland... vond ik allemaal leuk. Toen hij me een sigaar liet roken, s'avonds, kreeg ik wat last van maagpijn, waardoor hij zei, ga op bed liggen en doe je broek uit, ik ga eens kijken...
Wat hij me toen heeft aangedaan, heeft me gebroken... vanaf toen, ging het van kwaad naar erger met me... ik viel van de ene verslaving in de andere, werd heel depressief, al mijn relaties met welk meisje dan ook is verkloot geweest, cocaine, heroine alom, samen met talloze vechtpartijen... tot 4 jaar geleden. Het einde van mn relatie met mijn laatste ex gaf me een klik...
Ik had genoeg... ik stopte ook met alles... een half jaar later leerde ik iemand anders kennen. En ik ben er toen ook echt afgebleven...
Nu lijkt mijn relatie wat slecht te gaan en ik heb kort geleden terug een joint gerookt en coke gesnoven... ik ben bang dat het nooit meer goed komt met mij, en weet het niet meer...
Antwoord

#2

Jeetje man wat een verhaal!

Allereerst een hartelijk welkom op dit forum Corey.
Ik denk dat je hier wel wat steun kunt vinden van schrijvers hier.
Kan mij wel voorstellen dat je het gevoel hebt dat je leven op instorten staat.
Ikzelf heb ook problemen met depressie en somberheid in combinatie met verslaving. In mijn geval is dat alcohol. Op dit moment is dat verslavingsprobleem in rustig vaarwater, onder controle dus. Ik wil je graag uitnodigen om eens te lezen onder "Leren leven".
Je schrijft dat je kort geleden weer wat gebruikt hebt. Ik ben die momenten gaan zien als een leermoment en dus niet perse als negatief. Bij mij bleek het seintje dat het niet zo goed ging met me en dat ik daar bij stil moest gaan staan. Waarschijnlijk doe jij dit nu ook, het is toch een behoorlijke stap om hier open en eerlijk te gaan schrijven. Ik vind het knap dat je er zo open over bent.
Je schrijft "Ik ben bang dat het nooit meer goed komt met mij". Als ik zo lees hoe jij schrijft het ik het vermoeden dat je er wel eens helemaal naast zou kunnen zitten.
Heb je een idee wat voor jou een waardevolle volgende stap zou kunnen zijn?
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

(22-07-2017, 10:16)Bert schreef: Jeetje man wat een verhaal!

Allereerst een hartelijk welkom op dit forum Corey.
Ik denk dat je hier wel wat steun kunt vinden van schrijvers hier.
Kan mij wel voorstellen dat je het gevoel hebt dat je leven op instorten staat.
Ikzelf heb ook problemen met depressie en somberheid in combinatie met verslaving. In mijn geval is dat alcohol. Op dit moment is dat verslavingsprobleem in rustig vaarwater, onder controle dus. Ik wil je graag uitnodigen om eens te lezen onder "Leren leven".
Je schrijft dat je kort geleden weer wat gebruikt hebt. Ik ben die momenten gaan zien als een leermoment en dus niet perse als negatief. Bij mij bleek het seintje dat het niet zo goed ging met me en dat ik daar bij stil moest gaan staan. Waarschijnlijk doe jij dit nu ook, het is toch een behoorlijke stap om hier open en eerlijk te gaan schrijven. Ik vind het knap dat je er zo open over bent.
Je schrijft "Ik ben bang dat het nooit meer goed komt met mij". Als ik zo lees hoe jij schrijft het ik het vermoeden dat je er wel eens helemaal naast zou kunnen zitten.
Heb je een idee wat voor jou een waardevolle volgende stap zou kunnen zijn?
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert


Ik probeer de dag zo goed mogelijk door te komen...
De ene dag lukt me dat beter dan de andere dag...
Maar ik kan er thuis niet over praten, ook niet met mijn ouders, en mijn vrienden weten al helemaal niets van mijn miserie af... 
Bedankt voor je luisterend oor, zo kon ik het toch eens van me afschrijven.

Gelukkig werkt dit vrij anoniem hier...
Antwoord

#4

Hallo Corey,

Dat is misschien juist een reden om hier af en toe te schrijven. Hier schrijven mensen die wel een beetje begrijpen waar je zit en oordelen doen we zo wie zo niet.
Heb je al eens hulp gevraagd voor jouw situatie?
Ik heb dat voor het eerst zo'n drie jaar geleden gedaan en dat heeft mij wel wat opgeleverd.
Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#5

Nee, eerlijk gezegd niet... ik heb ooit eens geprobeerd een psychiater te raadplegen, maar na 2 sessies heb ik het opgegeven... 

Daarna heb ik nooit de moed gehad het opnieuw te proberen... Trouwens, ik krijg het gewoon niet voor elkaar om mensen blindelings te vertrouwen... dokter, psychiater, werkgever of collega, uiteindelijk sla ik volledig toe... 

Ik voel me niet gemakkelijk, en hou mensen gauw van me af, en in sommige gevallen ga ik helemaal door het lint. 

Allemaal nogal frustrerend...
Antwoord

#6

Welkom op het forum Corey! 
Is het geen optie om je eens te melden bij de huisarts? Mijn partner heeft dat destijds ook gedaan. Ondanks het feit dat hij niet direct geholpen kon worden vanwege de wachtlijsten, werd hij toch direct goed opgevangen door de praktijkondersteuner.
Het probleem met vertrouwen hoor je hier inderdaad vaak. Het is natuurlijk ook niet niks om je helemaal bloot te geven tegenover een vreemde. De eerste psycholoog waar mijn partner onder behandeling kwam, was ook niet de juiste voor hem. Hij heeft toen een andere gezocht. Als er geen "klik" is, gaat het niet werken. Maar.. er zijn veel goede, waar je echt wel verder mee kunt komen.
Antwoord

#7

(24-07-2017, 10:54)Positiva schreef: Welkom op het forum Corey! 
Is het geen optie om je eens te melden bij de huisarts? Mijn partner heeft dat destijds ook gedaan. Ondanks het feit dat hij niet direct geholpen kon worden vanwege de wachtlijsten, werd hij toch direct goed opgevangen door de praktijkondersteuner.
Het probleem met vertrouwen hoor je hier inderdaad vaak. Het is natuurlijk ook niet niks om je helemaal bloot te geven tegenover een vreemde. De eerste psycholoog waar mijn partner onder behandeling kwam, was ook niet de juiste voor hem. Hij heeft toen een andere gezocht. Als er geen "klik" is, gaat het niet werken. Maar.. er zijn veel goede, waar je echt wel verder mee kunt komen.

Hoi, 

Ik ben eens met de huisarts gaan praten en die heeft me naar een specialist doorverwezen... Maar ik moet zeggen dat ik me niet volledig durfde uit te spreken... Ik wou wel, maar het ging me niet...
Mijn dokter weet nu dat ik het soms moeilijk heb met depressies, maar meer wou ik er niet over kwijt... Hij wilde mij geen medicatie voorschrijven, zonder eerst een psych te laten raadplegen...
Hij weet van mijn gezinssituatie en drugsverleden af en liet weten dat anti-depressiva of kalmeermiddelen mss niet direct de juiste oplossing zijn... 
Ik heb na doktersbezoek eerlijk gezegd, ook nagedacht om er zelf mss beter een punt achter te zetten... wat heeft het nog voor nut? ik wil alleen rust, ik wil nix meer voelen, niks meer doen, laat me gwn gaan... dat valt moeilijk te begrijpen wellicht, maar soms is de lijn tussen willen leven en sterven zo klein, dat je geen andere uitweg meer ziet... 
Ik wil niemand meer tot last zijn, en ik ben het moe, zo moe, steeds opnieuw te moeten vechten....
Antwoord

#8

Hoi Corey, een einde aan je leven maken is nooit echt een oplossing. Er zijn namelijk ook mensen die zonder jou achterblijven..
Zou het een idee zijn als je alles eens opschrijft? Hoe je je voelt. Hoe je momenteel tegen het leven aan kijkt. Wat je het liefste zou willen. Je kunt het ook op dit forum doen natuurlijk. En dan nog een keer een afspraak met de huisarts maken, of rechtstreeks naar de psycholoog (als dat kan). Daar kun je dan je brief afgeven. Want als je iedere keer je kop in het zand steekt (wat heel herkenbaar is hoor), kom je niet verder.
Antwoord

#9

(31-07-2017, 09:50)Positiva schreef: Hoi Corey, een einde aan je leven maken is nooit echt een oplossing. Er zijn namelijk ook mensen die zonder jou achterblijven..
Zou het een idee zijn als je alles eens opschrijft? Hoe je je voelt. Hoe je momenteel tegen het leven aan kijkt. Wat je het liefste zou willen. Je kunt het ook op dit forum doen natuurlijk. En dan nog een keer een afspraak met de huisarts maken, of rechtstreeks naar de psycholoog (als dat kan). Daar kun je dan je brief afgeven. Want als je iedere keer je kop in het zand steekt (wat heel herkenbaar is hoor), kom je niet verder.

Beste, 

Even laten weten dat ik er nog steeds ben...

Ik heb met een aparte huisarts gesproken, los van mijn huisarts die ik normaal bezoek...

Ik heb geprobeerd om zo goed mogelijk mijn situatie uit te leggen, en die dame heeft mij goed opgevangen... 
Ik was eerst wat terughoudend, omdat dit soort zaken al moeilijk zijn om over tepraten tegen een vent, laat staan tegne een vrouw.
Maar dat bleek dus goed mee te vallen.
Zij heeft me aangeraden om een paar sessies bij een psycholoog langs te gaan, en ze heeft me laten weten dat ik ook altijd bij haar terecht kan.

Om nog eens terug te komen op die gedachten over zelfdoding... het is moeilijk om die gedachten weg te werken, en ze komen telkens terug, vooral als ik in zak en as zit...
Maar ik weet dat het niet de juiste oplossing is... 
Ik tracht elke dag opnieuw te beginnen, en ik kan maar hopen op het beste.
Bedankt voor jullie steun, en een luisterend oor...

Grtjs

Corey
Antwoord

#10

Hallo Corey,

Fijn om weer wat van je te horen.

Wel knap dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken en naar die huisarts bent gegaan.
Wat ik heb gedaan voor ik naar een psycholoog ging was het volgende. Ik heb voor mijzelf bedacht met welk type mens ik in gesprek zou willen gaan. Mijn conclusie waren twee voorwaarden. Ik wil met iemand in gesprek die zijn leven geleefd heeft, dus geen jong groentje. Klinkt misschien een beetje lullig maar toch. Twee het moet iemand zijn waarmee ik gelijkwaardig in gesprek kan gaan. Dus geen kunstmatige afstand tussen cliënt en psycholoog. Ik heb mijn verhaal vervolgens voor gelegd bij een POH van de huisarts en zij heeft mij een psycholoog aangeraden waarmee ik het wel zou kunnen vinden. Eenmaal bij mijn psycholoog was de klik er binnen een kwartier en we zijn aan de slag gegaan.
Misschien heb je hier iets aan.
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nog meer schrijven Started by Joy
53 Replies - 1,359 Views
Vandaag, 03:32
Laatste bericht: cyranno
  Ik weet het niet meer Started by Gewoon_Ik
6 Replies - 308 Views
10-11-2023, 23:55
Laatste bericht: Mabel
  Weet me geen raad meer Started by Kenzo
6 Replies - 627 Views
13-04-2023, 11:43
Laatste bericht: Kenzo
  kan het niet meer Started by cyranno
14 Replies - 1,372 Views
20-03-2023, 18:32
Laatste bericht: Joy
17-08-2022, 23:37
Laatste bericht: J@n
  Geen reactie Started by Joy
8 Replies - 1,275 Views
21-07-2022, 12:18
Laatste bericht: Alex058
  Trek het even niet meer. Started by thunder
9 Replies - 1,458 Views
06-06-2022, 07:12
Laatste bericht: Mabel
  Nog meer te spugen... Started by Joy
21 Replies - 3,561 Views
18-04-2022, 16:21
Laatste bericht: Alex058
30-03-2022, 17:26
Laatste bericht: Mabel
  Ik weet geen raad meer Started by Diene
8 Replies - 1,758 Views
01-03-2022, 18:36
Laatste bericht: Jupiter



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)