Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

even voorstellen voor de vorm


#1

Hallo allemaal,

Ik wil me even voorstellen omdat ik nieuw ben.
Ik ben de partner.

Misschien is het wel handig om dan eerst mijn vrouw voor te stellen:
Mijn vrouw, met wie ik vandaag precies 12 jaar samen ben heeft onlangs de diagnose bipolair/manisch gekregen.
Dat kwam niet zomaar.
Ik was al bekend met het GGZ omdat ze daar ook op de dagbehandeling zat toen ik haar leerde kennen.
Toen had ze de diagnose Borderline samen met nog wat andere "hokjes"  Blush
Ze zat op het einde van haar behandeling en ik heb er niet zo veel van mee gekregen.
Ik kan ook wel zeggen: "liefde maakt blind" en het zou me niet eens geïnteresseerd hebben als ze op dat moment een veroordeeld crimineel was.
Jaren gingen voorbij.
Getrouwd en inmiddels samen 2 kinderen van 4 en 7.
Af en toe had ze een paar sombere maanden in de winter. Niet depressief, maar wel wat eerder geprikkeld.
Tot oktober 2016
Het ging snel bergafwaarts, zo snel dat ik het niet in de gaten had. (ik dacht terug aan die sombere periodes van afgelopen jaren)
Uiteindelijk leidde het tot een opname van 3 maanden.
Ik heb het met m'n stomme kop nog proberen af te houden en te bagatelliseren, maar op een dag zag ik het ook en zijn we samen naar de huisarts gegaan en is ze die zelfde dag dus nog opgenomen.

Daar sta je dan.
Vrouw niet aanspreekbaar, niet te begrijpen.
2 kinderen thuis (waarvan 1tje niet leerplichtig op het moment) en een fulltime baan.
Ik moet zeggen dat dat wel ff pittig was.
Flink wat vrije dagen en geld (tijdelijke opvang) aan opgemaakt. Daar pluk ik nu nog de vruchten van.
Kinderen hebben er tot dusver en zover wij kunnen inschatten weinig van "geleden"

Nu bijna een jaar na haar opname zijn we 2 diagnoses en 4 medicijnen (of meer) verder.
Ik kan nou niet zeggen dat het op dit moment veel beter gaat.
Ze geeft aan dat ze het allemaal niet ziet zitten en ik moet eerlijk zijn (al spreek ik dat niet uit) ik begon er ook behoorlijk tegenaan te zitten.

Daarom ben ik nu ook hier belandt.
Ik moet m'n ei kwijt.

Buiten professionele hulp is mijn keuze beperkt.
Natuurlijk bied iedereen aan om te helpen, en ik maak er wel gebruik van, maar na anderhalf jaar is het nieuwe er ook vanaf en gaat iedereen verder met z'n leven.
Das ergens ook wel begrijpelijk.

Aangezien ik alleen financieel net (niet) genoeg kan opbrengen, is professionele hulp voor mij erbij geen optie.
Ik heb ook niet het gevoel dat ik daar mee gebaat ben.
Zoals ik net al vertelde ik moet m'n ei kwijt.

En eerlijk is eerlijk... ik voel me nu al een stuk beter.

Kheb alleen nog de vraag voor de ervaringsdeskundigen:

Hoe lang KAN het duren voordat dat medicijnenpakket en de bijbehorende behandeling een beetje gevonden is en kan ik daarin zelf nog wat doen?

De groeten en bedankt voor de aandacht.

Harko.
Soms is rond beter, soms vierkant.
Antwoord

#2

Hoi Harko, welkom op het forum! Ik schrijf hier ook als "partner van". Met het verschil dat mijn partner inmiddels weer uit de depressie is. Maar hij heeft nog steeds therapie. 
Wat betreft de juiste behandeling kan ik zeggen dat dat soms een hele zoektocht is. Mijn partner is uit zijn laatste depressie gekomen zonder medicijnen. Maar sinds de diagnose PTSS (ongeveer 2 jaar geleden) heeft hij wekelijkse gesprekken en twee EMDR sessies gehad bij de gespecialiseerde GGZ.  Maar ook hij heeft de eerste psycholoog waar hij kwam afgewezen en is verder gaan kijken. Je moet een klik hebben met de behandelaar. Anders kun je daar je ziel niet bloot leggen. Dus klikt het niet, kijk dan verder. Wat betreft medicijnen hoor ik hier ook vaak dat het een hele zoektocht is. En wat bij de één werkt, werkt bij de ander niet. Daar komt nog bij dat het vaak lang duurt voor een medicijn aanslaat (of niet). Dus als een medicijn voor jou niet werkt, ben je zo weer 2 maanden voordat je weer iets anders kunt proberen. Dat is natuurlijk het negatieve scenario. Er zijn ook genoeg mensen waarbij het eerste medicijn gewoon zijn werk doet.
Antwoord

#3

Hallo Harko,

Welkom hier.

Wat een verhaal man. Je vraagt wel advies voor haar, maar hoe gaat met jou?

Ik heb zelf verschillende depressies doorgemaakt maar ik ben vandaag stabiel.

Daarom weet ik hoe zwaar het is voor de partner om met een depressief beukennootje om te gaan.
Om nog maar niet te spreken over de andere diagnoses die je hier tussen neus en lippen noemt.
Hoe hou je dat vol Harko, zonder enige hulp? Een baan, kinderen en partner in de problemen.
Kom jij nog wel eens aan jezelf toe?

Hoor het graag.

Groet,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
28-11-2023, 08:40
Laatste bericht: JoLa
24-06-2023, 14:55
Laatste bericht: Puppie
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
17-05-2019, 13:09
Laatste bericht: UrsuladenOuden
19-02-2019, 13:32
Laatste bericht: markpolo
16-10-2018, 12:21
Laatste bericht: Positiva
  Is geluk gewoon niet voor mij? Started by Roux
10 Replies - 3,979 Views
05-09-2018, 21:45
Laatste bericht: Vera_73
23-10-2017, 14:00
Laatste bericht: s.linsen
31-05-2017, 17:37
Laatste bericht: Momtobe



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)