Hallo lotgenoten,

Ik ben Marcel 48 jr, en ben al een tijd depressief.
Ik maak me er heel erg veel zorgen over, vooral omdat ik totaal geen toekomst meer zie.
Ik vind niks meer leuk, en kan me niet voorstellen dat ik ooit nog plezier zal hebben of iets ook maar een beetje leuk ga vinden.
Ik doe, omdat men zegt dat het helpt, actieve dingen zoals fietsen, wandelen, fitness maar vind er geen plezier in.
Ik slik medicatie (sinds 2 weken begonnen met mirtazapine, voorheen ook andere gehad).

Ik weet eerlijk gezegd niet waardoor ik in een depressie zit, en wanneer het begonnen is.
Soms denk ik dat ik iets mis in mijn sociale leven. Ik heb vrienden, maar ook niet heel erg veel.
Nu ik in een depressie zit, zie ik mijn kleine sociale kring ineens als een probleem.
Ik heb geen vriendin, maar dat zou nu ook niet de oplossing zijn.
Het idee om iemand om me heen te hebben terwijl ik me niet lekker voel (depressief) maakt me angstig.
Om niemand om me heen te hebben maakt me ook angstig.
Als ik met iemand iets afspreek heb ik er geen plezier in, en maak ik me al weer zorgen om later: Wat ga ik doen als ik zo weer alleen ben.

(hoe) komt dit ooit weer goed ...?

Marcel

Hallo lotgenoten,

Ik ben Marcel 48 jr, en ben al een tijd depressief.
Ik maak me er heel erg veel zorgen over, vooral omdat ik totaal geen toekomst meer zie.
Ik vind niks meer leuk, en kan me niet voorstellen dat ik ooit nog plezier zal hebben of iets ook maar een beetje leuk ga vinden.
Ik doe, omdat men zegt dat het helpt, actieve dingen zoals fietsen, wandelen, fitness maar vind er geen plezier in.
Ik slik medicatie (sinds 2 weken begonnen met mirtazapine, voorheen ook andere gehad).

Ik weet eerlijk gezegd niet waardoor ik in een depressie zit, en wanneer het begonnen is.
Soms denk ik dat ik iets mis in mijn sociale leven. Ik heb vrienden, maar ook niet heel erg veel.
Nu ik in een depressie zit, zie ik mijn kleine sociale kring ineens als een probleem.
Ik heb geen vriendin, maar dat zou nu ook niet de oplossing zijn.
Het idee om iemand om me heen te hebben terwijl ik me niet lekker voel (depressief) maakt me angstig.
Om niemand om me heen te hebben maakt me ook angstig.
Als ik met iemand iets afspreek heb ik er geen plezier in, en maak ik me al weer zorgen om later: Wat ga ik doen als ik zo weer alleen ben.

(hoe) komt dit ooit weer goed ...?

Marcel

Als ik je verhaal zo lees valt me iets op 
Misschien de rode draad in het verhaal. 
Je bent niet bezig met het moment wat je dan doet. 
Waarom heb je er als je met iemand afspreekt er geen plezier in. 
Je gaat fietsen en sporten omdat men zegt dat het helpt maar dus niet voor jou. 
Hoe was je voor de depressie en wat vondt je leuk om te doen en welke hobby's heb je. 
Ik snap dat je in een depressie niks ziet wat leuk en mooi is daarvoor moet je eerst je depressieve periode door zien te komen. 
Soms moet je je zelf dwingen om dat te doen wat je leuk vindt als je niet depressief bent. 
Moedig om het te vertellen. 
Mvg Gert

Allereerst hartelijk welkom op dit forum Marcel,

Knap vervelend dat je al zo lang depressieve klachten hebt.
Je vertelt dat je weinig vrienden hebt, op zich geen probleem lijkt me. Uiteindelijk gaat het er om wat je met je vrienden kan delen, samen lachen maar er ook zijn als de ander zwaar zit. Hoe is jouw contact met je vrienden?
Wil je wat meer vertellen over wat je mist in jouw sociale leven?
Het viel mij op omdat ik zelf erg lang een wat sombere, onzekere wat in mijzelf gekeerde man ben geweest. Ik vond het altijd erg belangrijk wat andere mensen van mij vonden en ben daardoor behoorlijk krampachtig in het leven gaan staan. Dat was bij mij de reden dat ik uiteindelijk eerst tegen een zware burn-out aan ben gelopen en vervolgens later ook depressies ben gaan ontwikkelen.
Marcel het ontwikkelen van een depressie vloeit niet altijd voort uit herkenbare heftige gebeurtenissen. Soms verloopt het sluipend door de manier waarop je in het leven staat. Herken je hier iets in?
Ik gebruik trouwens ook Mirtazapine, maar dan als slaapmiddeltje, werkt heel goed wel wat duf 's morgens. Mijn AD medicijn is Sertraline.
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert

Als ik je verhaal zo lees valt me iets op 
Misschien de rode draad in het verhaal. 
Je bent niet bezig met het moment wat je dan doet. 
Waarom heb je er als je met iemand afspreekt er geen plezier in. 
Je gaat fietsen en sporten omdat men zegt dat het helpt maar dus niet voor jou. 
Hoe was je voor de depressie en wat vondt je leuk om te doen en welke hobby's heb je. 
Ik snap dat je in een depressie niks ziet wat leuk en mooi is daarvoor moet je eerst je depressieve periode door zien te komen. 
Soms moet je je zelf dwingen om dat te doen wat je leuk vindt als je niet depressief bent. 
Moedig om het te vertellen. 
Mvg Gert

Hoi Gert,
dankjewel voor je reactie.
Ik vind het moeilijk is om met het moment bezig te zijn omdat ik me juist erg depressief voel.
Ik dwing me daarom ook om dingen te doen waar ik voorheen wel van kon genieten.
Maar juist omdat ik er nu niet van kan genieten ga ik er over malen.
Ik ben bang dat dit malen me juist in de depressie houdt ...

---

Allereerst hartelijk welkom op dit forum Marcel,

Knap vervelend dat je al zo lang depressieve klachten hebt.
Je vertelt dat je weinig vrienden hebt, op zich geen probleem lijkt me. Uiteindelijk gaat het er om wat je met je vrienden kan delen, samen lachen maar er ook zijn als de ander zwaar zit. Hoe is jouw contact met je vrienden?
Wil je wat meer vertellen over wat je mist in jouw sociale leven?
Het viel mij op omdat ik zelf erg lang een wat sombere, onzekere wat in mijzelf gekeerde man ben geweest. Ik vond het altijd erg belangrijk wat andere mensen van mij vonden en ben daardoor behoorlijk krampachtig in het leven gaan staan. Dat was bij mij de reden dat ik uiteindelijk eerst tegen een zware burn-out aan ben gelopen en vervolgens later ook depressies ben gaan ontwikkelen.
Marcel het ontwikkelen van een depressie vloeit niet altijd voort uit herkenbare heftige gebeurtenissen. Soms verloopt het sluipend door de manier waarop je in het leven staat. Herken je hier iets in?
Ik gebruik trouwens ook Mirtazapine, maar dan als slaapmiddeltje, werkt heel goed wel wat duf 's morgens. Mijn AD medicijn is Sertraline.
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert

Hoi Bert,

Fijn dat je reageert.

Ik heb de afgelopen jaren (10+)  veel gereisd voor mijn werk, en daardoor niet echt een sociaal netwerk opgebouwd.
Het is niet dat ik mensen afstoot of zo, of dat ik echt in mezelf gekeerd ben. Mijn collega's vinden dat ik een normaal sociaal persoon ben ....
Ik heb nog wel wat vrienden uit het verleden, maar de meeste hebben een partner. Ook heb ik een goede vriend die aan de andere kant van het land woont.
Zoals je zelf al schrijft sluipt het er vaak langzamerhand in. 
Achteraf gezien heb ik het idee dat ik de laatste jaren juist maar ben blijven reizen omdat mijn sociale kring zo klein was: Thuis had ik toch niks te doen / en geen partner.

Ik ben daarom nu weer lid van de voetbalvereniging geworden waar ik voorheen voetbalde (seizoen moet overigens nog beginnen)
Maar dit helpt me op dit moment niet om me beter te voelen.
Nu is alles zo zwart dat ik geen licht zie Het malen gaat maatr door .... "gaat dit wel ooit over".
Ik slik nu de Mirtazapine (15mg) 2 weken, maar voel me er niet beter door worden. eerder wat slechter.
Ik probeer actief te zijn. Momenteel alleen maar met het doel om de tijd door te komen en het malen te stoppen.

Ik heb het altijd al lastig gevonden om "niks" te doen.
Rustmomenten voelen voor mij ongemakkelijk. Dit komt bij mij keihard tot uiting nu ....
Ik ga deze onrust dan ook projecteren op de toekomst: 
  hoe moet het met mij in een relatie (man/vrouw)?
  kan ik wel ooit een relatie hebben als ik me zo rot voel, of als ik me niet eens op mijn prettig kan voelen op een rustmoment ....




Marcel

Hoi Marcel, beetje laat, maar welkom op het forum! Ik schrijf op het forum als "partner van" en ben niet depressief. Vanwege mijn het huwelijk met mijn ex-man, heb ik nog maar één vriendin over. Ik ben een vrolijke, sociale, enthousiaste vrouw, die met bijna iedereen kan opschieten. Ik hoop dat ik me niet ongerust hoef te gaan maken? 
Nee hoor, ik ben heel tevreden zo. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar ik zeg tegen mijn partner altijd: maak geen problemen van iets voordat ze er zijn...
Dat je je weer aangesloten hebt bij de voetbalvereniging lijkt me een heel goed begin. Ook dat zijn stapjes vooruit. Succes!