Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

depressieve echtgenote


#1

Hallo allemaal,

Ik had noot gedacht dat ik mijn verhaal zou doen op een forum als dit, maar hier ben ik dan toch. Ik, man, 42 jaar oud, was getrouwd met een leuke spontane vrouw van 36. Ze heeft altijd een beetje een donkere kant gehad, maar we hebben het samen toch altijd heel leuk gehad. Na de geboorte van ons tweede kind, ongeveer 2 en een half jaar geleden werd ze gediagnosticeerd met een lichte depressie en kreeg daar Citalopram voor. Eerder dacht de huisarts dat haar vermoeidheid te wijden was aan een vitamine tekort dus haar depressie was al eerder aanwezig. Dat ging eigenlijk een hele tijd goed, tot we vorig jaar zijn gaan verhuizen. Ze voelde zich wel vaker ongelukkig en het nieuwe huis, waar ze erg weg van was zou haar meer thuis moeten laten voelen. Dat was in het begin ook wel zo en ze is toen zelfs de AD gaan afbouwen.

Een van de grapjes die we samen altijd maakten als een van ons zei "Kunnen we even praten?" was dat de ander dan vroeg: "Wil je scheiden?". Eind juni van dit jaar zei ze heel onverwachts: Ja. 
Eind Mei liet ze, op haar verjaardag, nog trots aan iedereen de tatoeage met mijn naam zien. Als mensen hun wenkbrauwen fronsten daarover wuifde ze de bezwaren weg door te zeggen dat dat wat wij hadden zo sterk was dat dat nooit meer stuk kon gaan. Ik was totaal verrast door haar wens om te gaan scheiden! Ja het liep de laatste maanden wat stroever, maar dat leek me geen reden om te gaan scheiden. Hooguit een reden om meer met elkaar te doen en beter te communiceren.  

Kort daarvoor was ze begonnen aan een opleiding waarbij de introductie bestond uit een weekend in een hotel in een bos. Tijdens die introductie is er een avond geweest waarbij men ging reflecteren over het eigen verdriet. Daarbij is er flink geprikt in trauma uit haar verleden en is ze min of meer ingestort. Ze heeft me die avond wel gebeld en daarover verteld, maar nooit hoe diep dat eigenlijk ging. Tijdens die opleiding heeft ze een veel jongere jongen ontmoet bij wie ze wel haar verhaal heeft gedaan. Vrij snel daarna hadden ze een relatie. Of dat net voor of net na haar kennisgeving van wens tot scheiden was weet ik niet en is eigenlijk ook niet zo belangrijk. Ze heeft heel erg lang gelogen en gezwegen over het feit dat ze een soort relatie had. En toen ze dat eenmaal had toegegeven bleef ze star vol houden dat het niet om die jongen ging. Om het leeftijdsverschil te duiden, toen wij trouwden zat hij net in de brugklas. 

Nadat ze had aangegeven te willen scheiden is ze vrij snel uit onze, net nieuwe, woning vertrokken. Nieuwe huisvesting had ze vrij snel, maar wel een woning waar ze zich niet kon inschrijven. Ze had geen werk en kon hierdoor ook geen uitkering aanvragen. Dit heeft voor haar voor veel spanningen geleid. Ze heeft in de afgelopen maanden regelmatig het onderwerp van verzoening aangesneden (ook al had ze een soort van een relatie), maar krabbelde toch iedere keer terug. Daar was ik op een gegeven moment echt klaar mee.

Een paar weken geleden werd ik gebeld door een (schoon)familielid. Die vertelde me dat ze in een soort paniek had opgebeld of ze langs mocht komen. Het bleek dat ze dermate duistere gedachten heeft dat ze bang was dingen te doen die niet meer terug te draaien zijn. De schoonfamilie heeft keihard gewerkt om haar ergens geplaatst te krijgen, maar er waren maar weinig mensen in de hulpverlening die genegen waren daar aan mee te werken. Ze had immers nog geen zelfmoordpoging gedaan.  Inmiddels is het wel gelukt haar in dagbehandeling te krijgen en woont ze tijdelijk bij haar jongere zus. De relatie met die jonge knul is verbroken hoewel ze nog wel contact hebben via de app. Ik zorg nu full-time voor de kinderen omdat zij dat niet kan. Hoe boos ik ook eerst op haar was, ik zie nu wel in dat het meeste van wat ze heeft gedaan een direct gevolg is geweest van haar ziekte. Ze was altijd op zoek naar waarom ze ongelukkig was. Misschien haar baan, dan maar een andere baan. Misschien het huis, dan maar een ander huis. Misschien haar relatie, dan maar een andere relatie. 

De dagbehandeling is inmiddels begonnen en het lijkt wat beter te gaan. Omdat de behandelingen in onze woonplaats zijn en ze nu een uur hiervandaan woont eet ze regelmatig hier. Ze is met sinterklaas zelfs, in de logeerkamer,  blijven slapen en wil dat de komende weken ook een dag in de week doen. Zo staat ze niet in de file en ziet de kinderen ook nog. Als ze bij mij is praten we veel. Ze heeft aangegeven dat het haar erg spijt dat ze me zeer heeft gedaan en dat onze scheiding niet aan mij heeft gelegen maar aan haar ziekte. En dat het veranderen van baan, huis of relatie geen soelaas bood. Het lag aan zichzelf. Ik vond dit een mooi en vooral ontroeren inzicht en we hebben samen wel een traantje weggepinkt. Ik heb haar op mijn beurt beloofd dat ik er altijd voor haar zal zijn en haar zal helpen waar ik kan. Het doet me zeer haar te zien waar ze nu is en ik wil oprecht helpen waar ik kan. 

Ik heb haar vergeven voor wat er is gebeurd en zou misschien wel opnieuw willen beginnen. Ze heeft zelf aangegeven dat ze heus nog wel van me houdt maar dat ze eerst beter moet worden. En dan is ze nog niet zeker. Ze is namelijk ook bang dat het niet werkt en dat als we weer samenkomen dit misschien nog een keer gebeurd. Dan worden de kinderen nog een keer gekwetst en dat wil ze niet. Ik op mijn beurt argumenteer dan dat iets in het leven zeker is en dat ze ook een relatie met iemand anders stuk kan lopen. En als dat een langdurige relatie is hebben de kinderen ook daar verdriet van. 

Ik ben zelf erg onzeker geworden van de situatie. Waar ik voorheen altijd precies wist wat ik moest doen, weet ik het nu niet meer. Van die grote stoere vent die het allemaal wel even regelt is niet veel meer over. Niet als het hierom gaat in ieder geval. Ik was helemaal klaar met haar, maar toen dit gebeurde realiseerde ik me dat haar ziekte de grootste oorzaak was. Ik hou nog steeds wel van haar. Haar afwezigheid in ons gezin heeft in ieder geval een enorme leegte achter gelaten. Zowel ik als de kinderen voelen dat zo. Als ze bij ons is dan leeft iedereen op. Ik zie ook aan haar dat ze helemaal opleeft.

Ik probeer ons contact via app in stand te houden maar ze antwoordt vaak kort of soms niet. We gaan binnenkort wel samen wat leuke dingen ondernemen. Wandelen in het bos, uit eten etc. Ik wil de kans om onze relatie te redden in ieder geval niet vergooien en onze band proberen een beetje warm te houden. Dat betekent niet direct dat ik die relatie ook wil, ik ben daar zelf nog niet helemaal uit. M'n hart is er goed voor, maar het verstand....

Ik vind het lastig met de situatie om te gaan. Hoe hou ik onze band zo warm dat we, als ze (wat) beter is, onze relatie eventueel nieuw leven in kunnen blazen? Maar vooral: Wat kan ik doen om haar te helpen en haar herstel te bespoedigen?  Alle tips zijn welkom.
Antwoord

#2

(08-12-2018, 21:30)Alive76 schreef: Ze was altijd op zoek naar waarom ze ongelukkig was. Misschien haar baan, dan maar een andere baan. Misschien het huis, dan maar een ander huis. Misschien haar relatie, dan maar een andere relatie. 

(…)

Maar vooral: Wat kan ik doen om haar te helpen en haar herstel te bespoedigen?  Alle tips zijn welkom.
Hallo Alive76

Welkom op het forum.

Je schrijft een mooi stuk over een verschrikkelijke situatie. Terwijl ik het las, vroeg ik me steeds af wanneer de knop om zou gaan, maar dat gebeurde niet. Respect voor de manier waarop jij je vrouw bijstaat en bij blijft staan, ook al weet je niet eens of je de relatie uiteindelijk voort wilt zetten.

Het gedeelte waarin je schrijft over die veranderingen vind treffend. Ik ken dat van mezelf ook; het nooit tevreden zijn met wat je hebt en steeds weer op zoek zijn. Die klote depressie is daar debet aan. Hetzelfde geldt voor dingen kopen. Je denkt steeds dat het werkt, maar het 'goede' gevoel duurt maar even.

Ik denk dat je alles hebt gedaan en nog steeds doet om, zeker ook voor je kinderen, de boel op de rails te houden. Het enige is misschien dat je ook aan jezelf moet blijven denken. Misschien doe je dat wel en beschrijf je het niet, maar dat is zeker als er kinderen bij betrokken zijn, heel belangrijk. Iemand die depressief is, moet daar zelf uitkomen liefst met hulp van een professional. Ondanks goede bedoelingen heeft een partner niet de invloed die hij zou wensen. Vaak werkt de aandacht zelfs averechts.


sterkte,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Alive76
Antwoord

#3

Hoi Alive, 

Wat een mooie man ben jij! Zo zijn er niet veel is mijn ervaring. Wat jij doet is eigenlijk al genoeg, je bent er voor haar, wat kun je nog meer wensen? 

Veel sterkte en lees hier eens wat rond, helpt soms ook. 
Ik hoop voor jullie dat jullie bij elkaar komen..,...

Liefs Zip
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Zip :   • Alive76
Antwoord

#4

Wat een mooi verhaal. Voor mij is dit stuk heel herkenbaar: "Hoe boos ik ook eerst op haar was, ik zie nu wel in dat het meeste van wat ze heeft gedaan een direct gevolg is geweest van haar ziekte. Ze was altijd op zoek naar waarom ze ongelukkig was. Misschien haar baan, dan maar een andere baan. Misschien het huis, dan maar een ander huis. Misschien haar relatie, dan maar een andere relatie". Zulke keuzes heb ik in het verleden ook gemaakt (en nog steeds!). Met soms spijt als gevolg. Gelukkig zijn mijn ex en ik er ook nog voor elkaar- tot een bepaalde hoogte. Hopelijk kunnen jullie elkaar ook steunen in jullie verdriet en in ieder geval een luisterend oor voor elkaar zijn. Sterkte!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Depressieve vriend Started by Maya1
1 Replies - 828 Views
30-10-2021, 09:35
Laatste bericht: Joy
09-12-2020, 12:03
Laatste bericht: Emma12
  Depressieve man Started by Wanhopigevrouw
4 Replies - 2,178 Views
17-03-2020, 22:54
Laatste bericht: Positiva
  Depressieve ex (vriend) Started by Viene
11 Replies - 3,645 Views
12-02-2020, 00:01
Laatste bericht: Viene
  Depressieve partner Started by Kipje
22 Replies - 6,524 Views
20-01-2020, 10:31
Laatste bericht: Liefde+Hoop
07-10-2019, 18:45
Laatste bericht: Tara
  Depressieve vriend/ex Started by Nique
4 Replies - 2,058 Views
06-02-2019, 16:12
Laatste bericht: Nique
  depressieve (ex)vriendin Started by Elmolien
8 Replies - 3,289 Views
12-10-2018, 17:12
Laatste bericht: Positiva



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)