Helemaal mee eens dames.

dat loslaten ben ik nu al bijna 10 maanden mee bezig .. me gedachten blijven maar gaan t dringt zich op 
spreek vaak tegen me zelf oke ik heb een depressie en die veroorzaakt t geen zin en intresse hebben .maar wat voelt dat rot als je niks meer wil geeft zoveel verdriet
en dat rotgevoel kan ik zo moeilijk mee omgaan t doet zo pijn dat alles weg is
in die cirkel zit ik al ..huilen veel van wanhoop en stress giert door me lijf
heb therapie daar voor maar dat helpt niet nog
weet soms niet waar ik t zoeken moet want ben mezelf helemaal kwijt 
10 mnd al zo dagelijks wordt t echt zat . zeker die bange huilbuien en dat dat hoofd maar niet stil staat

er zitten dagen bij dat ik me echt bij elkaar kan rapen en alles doe al is t niet zoals t altijd was
t is zonder plezier .en niet als mezelf .toch voel ik me dan ietsje beter .maar hup daarna knal ik weer in

Hoi Loca,

Ik heb jaren lang eindeloos therapieen gevolgd, zonder eigenlijk enig resultaat.
Uiteindelijk ben ik zelf maar gaan uitzoeken wat helpt.
Begrijp heel goed wat je ervaart, alsof het je lot is en je er niks tegen kan doen.
Heb dit ook mijn hele leven ervaren en werd er net als jij ziek, angstig,wanhopig, lusteloos en vreselijk moe van.
Wie ben ik eigenlijk, wat wil ik eigenlijk en waarom, duizenden keren diezelfde nare en vaak angstige vragen en kreeg ik ooit antwoord... alleen maar meer vragen tot ik compleet chaotisch was en vrijwel niks meer kon ondernemen.
Sommige dagen was het wat minder hevig en had ik even rust, maar het kon daarna weer maanden aanhouden.
het loslaten houdt in dat je het gevoel er laat zijn en er niet tegen strijdt, dus er geen aandacht aan besteed.
Probeer te  achterhalen waar je het meest ongelukkig van wordt en dat proberen los te laten.
Het is meestal niet de situatie waarin je verkeerd die je deze gevoelens geeft, maar wel hoe jij er zelf mee omgaat.
Probeer weer baas te worden over je gedachten en gevoel en vergeet niet dat het maar gedachten en gevoelens zijn.

Sterkte Loca

kom je wel een beetje de dagen door .vandaag was weer een dag dat ik alleen maar op de bank gelegen heb ..ik wil wel wat doen ben niet moe maar kan me er niet toe aan zetten ..ook wel erg boos dat ik gewoon niet weet hoe ik me leven weer terug krijg

opzich kom ik redelijk mijn dagen door. Heb nu sinds een paar weken een baan (licht afministratief werk) waardoor ik de tijd nog een beetje nuttig besteed. Dit doe ik nu ook thuis waardoor het wel wat makkelijker wordt om dit te doen. maar het is allemaal zonder gevoel, haal er ook geen voldoening uit. Tis allemaal zonder plezier of ervan kunnen genieten.
ik denk ook heel vaak dat dit mijn lot is en het voor altijd zo zal blijven. Die gedachten maken me heel wanhopig en krijg dan weer suïcide gedachten. Het is echt een cirkel waar ik voor m’n gevoel nooit meer uitkom. 

als ik zo je berichtje lees klopt alles zo... en weet ik t ook t gevoel en die gedachten er laten zijn. t hoort niet bij me klaar!
maar men t nergens zin in hebben en je er toch toe aan zetten dat is toch verschrikkelijk
steeds heb ik weer een dag kom op niet zeuren schop onder die kont en hup gaan
maar alle zin en intrese is gewoon weg 
alles doen zonder plezier of uit je zelf 
dat ben ik niet en doet best pijn .en geeft weer een huil bui
zelfs me gezin doet me ff niets ja jaloers op ze van binnen dat alles bij hun zo door gaat
ik moet dus echt accepteren dat t niet gaat zoals ik wil .. vind dat echt t ergste 
de hele dag staat in t teken van er mee bezig zijn dat ik af en toe echt zeg zo hoefd t niet meer
houd me bezig want dat is wat ze zeggen doorgaan doe de dingen waar je plezier in had 
maar soms gooi ik echt alles er bij neer en denk ik waarom zou ik t nog doen knap toch niet meer op

zal ik er ooit mee leren omgaan? t is t beste dat weet ik want pijnig me eigen alleen maar nog meer
maar de stress t geen zin hebben t hoofd wat maar maalt houdt me tegen en die vreselijke angst van me zelf kwijt zijn
en nooit meer iets beter te worden 10 mnd is al zo lang .. xtje lachten voelen ja voel me goed
weet ik nog wel wat dat is? .....een depressie men wat erg .. en zonder reden ook nog ........

als ik zo je berichtje lees klopt alles zo... en weet ik t ook t gevoel en die gedachten er laten zijn. t hoort niet bij me klaar!
maar men t nergens zin in hebben en je er toch toe aan zetten dat is toch verschrikkelijk
steeds heb ik weer een dag kom op niet zeuren schop onder die kont en hup gaan
maar alle zin en intrese is gewoon weg 
alles doen zonder plezier of uit je zelf 
dat ben ik niet en doet best pijn .en geeft weer een huil bui
zelfs me gezin doet me ff niets ja jaloers op ze van binnen dat alles bij hun zo door gaat
ik moet dus echt accepteren dat t niet gaat zoals ik wil .. vind dat echt t ergste 
de hele dag staat in t teken van er mee bezig zijn dat ik af en toe echt zeg zo hoefd t niet meer
houd me bezig want dat is wat ze zeggen doorgaan doe de dingen waar je plezier in had 
maar soms gooi ik echt alles er bij neer en denk ik waarom zou ik t nog doen knap toch niet meer op

zal ik er ooit mee leren omgaan? t is t beste dat weet ik want pijnig me eigen alleen maar nog meer
maar de stress t geen zin hebben t hoofd wat maar maalt houdt me tegen en die vreselijke angst van me zelf kwijt zijn
en nooit meer iets beter te worden 10 mnd is al zo lang .. xtje lachten voelen ja voel me goed
weet ik nog wel wat dat is? .....een depressie men wat erg .. en zonder reden ook nog ........

Dat het al 10 maand zo is, wil niet zeggen dat het ook zo blijft hè.
Neemt niet weg dat het 10 zware maanden zijn, maar dat is geen bewijs dat het zo blijft. Is in vergelijking met een mensenleven best kort toch?
Ja dingen blijven doen is goed, maar jezelf rust gunnen ook. Stop met constant pushen en wissel het af met toegeven aan alle emoties en gewoon niks "nuttigs" doen. Misschien niet dé oplossing, maar maakt het wellicht iets verdraagzamer.

Probeer het eens zou ik zeggen, als het niet voor je werkt weet je dat ook weer.

Dat het al 10 maand zo is, wil niet zeggen dat het ook zo blijft hè.
Neemt niet weg dat het 10 zware maanden zijn, maar dat is geen bewijs dat het zo blijft. Is in vergelijking met een mensenleven best kort toch?
Ja dingen blijven doen is goed, maar jezelf rust gunnen ook. Stop met constant pushen en wissel het af met toegeven aan alle emoties en gewoon niks "nuttigs" doen. Misschien niet dé oplossing, maar maakt het wellicht iets verdraagzamer.

Probeer het eens zou ik zeggen, als het niet voor je werkt weet je dat ook weer.

Hoe gaat het nu Loca?

Hoe gaat het nu Loca?

Hoi Loca.
Hoe is het nu met je?
Slik jij ook antidepressiva?

Ik heb het ook heel erg zwaar de psychiater heeft mijn antidepressiva opgehoogd van 3 naar 4 en ik voel me heel erg gespannen en slecht,
Net kalmeringstabletje gepakt.
Laat eens weten hoe het met je is nu.
Veel groetjes Vide

Hoi Loca,

Gek hè dat het dan een tweede keer ineens niet meer lijkt te werken. Herkenbaar, maar geef niet op want je gaat wel weer iets vinden wat voor jou werkt.
Zet hem op ,volhouder die je bent!

Ik duim hard voor jou Loca

---

Zo herkenbaar wat je omschrijft. Het gevoel dat alle interesse verdwenen is en je een heel ander mens lijkt te zijn. Ik heb dat ook vaak dat ik denk aan het verleden toen ik me gewoon goed voelde en kon genieten van kleine dingen. Hoe kan het nou dat dat gevoel weg is en wat moet ik eraan doen zodat het beter wordt? Ik weet het soms ook niet meer en zie de dagen ook als overleven.
Ben overigens mijn 2e AD aan het slikken nu. De eerste deed niks en bij de 2e dacht ik heel even dat het werkte maar na een kleine opleving zakte dat gevoel weer helemaal weg.

---

Ik duim hard voor jou Loca

---

Erica ,hoelang heb je de eerste a.d geslikt en welke was dat?
En welke a.d slik je nu.
Groetjes Vide

Goedenavond,

Ook hier opbouwen  dan weer afbouwen en weer opbouwen en met dezelfde AD. Enige advies Ggze is bezig blijven en leuke dingen doen. Er zijn dagen bij dat ik nog niet op mijn benen kan staan. Nu willen ze dat ik praatgroep ga volgen en wel op woensdagmorgen van 9 tot 11 uur. Onenigheid met therapeute: Zij gaf aan dat ze geïrriteerd raakt omdat ik niet luister. Maar hoe kan ik bezig blijven en leuke dingen doen als er totaal geen energie meer is en ik gebukt ga onder angsten. Ben al blij als ik op de bank kan liggen en TV kan kijken.
Herkenbaar?