Hoi,

Ik heb eigenlijk nog niet echt veel gepost, dus hoog tijd
Ik heb het geloof ik al een beetje gezegd bij mijn voorstelberichtje, maar ik zoek hier vooral mensen waardoor ik me begrepen voel en een connectie mee kan hebben.
Ik ben nu 34 en merk vanaf dat ik een jaar of 13 ben, dat ik niet echt aansluiting vind bij anderen. Ik kan meestal wel prima kletsen en heb altijd ook wel een paar vriendinnen gehad, maar ik voelde dan weinig connectie, was altijd wat serieuzer, met andere dingen bezig en vond mijn vriendinnetjes maar overdreven vrolijk. Vroeger dacht ik nog: ik vind jullie gewoon stom en ik vind vast ergens anders wel mensen waar ik wel meer mezelf kan zijn. Maar ondertussen denk ik ook dat het aan mij ligt en word daar erg onzeker van.
Ik ben niet iemand die snel mn hele verhaal bij iemand doet, mr krijg vaak wel het volledige levensverhaal van een ander over me heen terwijl ik daar niet altijd op zit te wachten en voel dan zelf erg weinig ruimte voor mijn verhaal. En hiermee bedoel ik niet, dat ik niet naar een ander wil luisteren hoor, maar het moet niet één kant op gaan. Dan verdwijn ik zelf steeds meer naar achteren en doe ik ook geen moeite meer om mezelf te laten zien.
Ik ben benieuwd of anderen zich hierin herkennen?

Groetjes,
Lise

Hoi,

Ik heb eigenlijk nog niet echt veel gepost, dus hoog tijd
Ik heb het geloof ik al een beetje gezegd bij mijn voorstelberichtje, maar ik zoek hier vooral mensen waardoor ik me begrepen voel en een connectie mee kan hebben.
Ik ben nu 34 en merk vanaf dat ik een jaar of 13 ben, dat ik niet echt aansluiting vind bij anderen. Ik kan meestal wel prima kletsen en heb altijd ook wel een paar vriendinnen gehad, maar ik voelde dan weinig connectie, was altijd wat serieuzer, met andere dingen bezig en vond mijn vriendinnetjes maar overdreven vrolijk. Vroeger dacht ik nog: ik vind jullie gewoon stom en ik vind vast ergens anders wel mensen waar ik wel meer mezelf kan zijn. Maar ondertussen denk ik ook dat het aan mij ligt en word daar erg onzeker van.
Ik ben niet iemand die snel mn hele verhaal bij iemand doet, mr krijg vaak wel het volledige levensverhaal van een ander over me heen terwijl ik daar niet altijd op zit te wachten en voel dan zelf erg weinig ruimte voor mijn verhaal. En hiermee bedoel ik niet, dat ik niet naar een ander wil luisteren hoor, maar het moet niet één kant op gaan. Dan verdwijn ik zelf steeds meer naar achteren en doe ik ook geen moeite meer om mezelf te laten zien.
Ik ben benieuwd of anderen zich hierin herkennen?

Groetjes,
Lise

Hi Lise,

aangezien we op het depressieforum zijn vroeg ik me af of je ook depressief bent hierdoor en of het één van je uitdagingen is die je hiervoor beschrijft?

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Hoi Liz,
Nee hoor, ik ben niet depressief omdat ik geen aansluiting voel. Eerder dat ik geen aansluiting voel doordat ik depressief ben. 
Het is ook geen uitdaging voor me, mr meer iets wat me de laatste tijd bezig houd. Ik ben sociaal genoeg, heb geen problemen met contact maken. Alleen heb t gevoel dat ik een toneelstutoneelstukje opvoer en me beter voordoe dan ik me voel. Uiteindelijk ga ik dan met een vervelend gevoel weer naar huis, omdat het niet echt voelt.
Wat logisch is, want het is ook niet echt. Mr ik durf ook niet volledig mezelf te zijn, omdat ik bang ben dat iedereen dan heel hard wegrent

hi Lise,

Gezien alles wat je achter je hebt zou het natuurlijk heel goed kunnen. Lijkt me moeilijk om te emigreren en vervolgens je relatie op de klippen te zien lopen. Denk je dat je toen ook al depressief was of denk je dat het juist minder ging na je breuk?
Heb je contact gehad met een arts?
Wat je beschrijft over het 'niet echt zijn', dat hoor ik vaak hier op het forum. Veel mensen met een depressie ervaren dat zo. Ik persoonlijk niet. Ik voel me te ziek om te doen alsof, en als ik wel weer iets kan dan geniet ik er eigenlijk gewoon van.

Voor iedereen met een depressie is het wel echt moeilijk om contacten op te bouwen of te onderhouden. Dat gaat denk ik pas weer beter op het moment dat je depressie geneest.

Ik ben vandaag echt niet lekker doordat ik eergisteren een tablet AD teveel heb geslikt per ongeluk. Ben er echt beroerd van :-(. Ik weet daarom even niet meer te schrijven dan dit.

Werk je dus nog wel gewoon? En je doet nog dingen buitenshuis? Hoe ziek schat je jezelf in?

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Hoi Liz,
 
Hoe is het nu met je? Beetje bijgekomen na die extra pil AD?
Welke slik jij?
 
Dank voor je berichtje. Ik ben alleen niet geëmigreerd en daarna mijn relatie op de klippen zien lopen. Misschien had je iemand anders voor je?
Ik ben al somber vanaf mijn 13e en gaat sinds die tijd op en af.
Heb 3,5 jaar niet meer gewerkt, maar begin nu met rustig weer opbouwen. Dat vind ik erg spannend, maar is ook iets wat ik heel graag wil.
 
Groetjes

Hoi Liz,
 
Hoe is het nu met je? Beetje bijgekomen na die extra pil AD?
Welke slik jij?
 
Dank voor je berichtje. Ik ben alleen niet geëmigreerd en daarna mijn relatie op de klippen zien lopen. Misschien had je iemand anders voor je?
Ik ben al somber vanaf mijn 13e en gaat sinds die tijd op en af.
Heb 3,5 jaar niet meer gewerkt, maar begin nu met rustig weer opbouwen. Dat vind ik erg spannend, maar is ook iets wat ik heel graag wil.
 
Groetjes

Schaam schaam   Duidelijk in de war ja.

Ik slik Venlafaxine. Ik ben nog steeds ziek... ik heb last van ontrekkingsverschijnselen van Lorazepam en die zijn niet mis. Ik probeer uit alle macht te begrijpen wat dat doet en waarom en hoe ik dit moet gaan aanpakken. Het ontneemt me alle leven voor het moment.

Weer gaan werken, na zo'n lange tijd is zeker spannend. Hoe heb je werk gevonden waar je kan opbouwen en wat doe je?

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!