Hoi allemaal, ik doe altijd maar verder. Maar het valt me zwaar. De boodschappen, het steeds maar blijven opruimen en schoonmaken, het vrijwilligerswerk één maal per week, de zorg rond mijn bejaarde vader (89 jaar) en de bezoeken aan hem en het nadenken hoe we hem het beste kunnen plaatsen want thuis gaat het niet meer, de zorgen over geld,  dat allemaal valt me heel erg zwaar. Ik ben angstig en moe maar omdat ik steeds verder doe denken mensen rondom mij dat het best goed gaat met me. Maar van binnen voel ik  me heel erg angstig voor wat allemaal komen gaat. Een psycholoog is allang financieel niet meer haalbaar ik heb wel een psychiater. Soms denk ik doe ik er wel goed aan om zo verder te doen? Misschien moet  ik me gewoon neerzetten en aangeven het allemaal teveel is. Daarnaast voel ik vaak aan dat ik niet lang wil leven. Ik zie aan mijn ouders dat het ouder worden niet evident is en al zeker niet als je de financiële middelen niet zal hebben als je oud bent . Voor mij is het allang genoeg geweest. Het jaren vechten tegen mijn stoornis en depressies zonder al te veel hulp hebben me uitgeput. Nu zijn er zoveel zorgen ... Dus denk ik vaak na over de dood. Maar ik weet dat ik zeker niet de enige ben hier op het forum met zulke gedachten. Ik wens iedereen dan ook veel sterkte toe. Ben blij ik zo nu en dan hier mijn verhaal kan doen. Mensen denken het gaat ok met me want er is niks te zien aan mijn gezicht en ze vragen me op bezoek en zo maar het vraagt me allemaal veel moeite. Misschien beter niet meer doen alsof en een masker dragen. Misschien dit misschien dat ik weet het ook niet meer. Vele groetjes cyranno

Lieve cyranno,

Wat naar dat je je zo voelt.
Volgens mij word de meeste GGZ hulp nog steeds vergoed vanuit de zorgverzekering dus zou je in ieder geval wel therapie moeten kunnen doen ondanks een laag inkomen (dat heb ik ook). 
Ik wens je dat je niet het gevoel zou hebben altijd een masker op te moeten zetten. Ook jou gevoel mag er zijn! Ook al vinden anderen het geen leuk gevoel en moeilijk om ermee om te gaan, toch is het jóuw gevoel en dat is niet meer of minder belangrijk dan dat van anderen. Het is even belangrijk! Vooral voor jezelf.

Hoi,

Wat vervelend allemaal wat je nu mee maakt en door maakt. Je vader is een aardige op leeftijd 89.
Snap dat daar veel bij kom kijken en zorgen over geld daar hebben een hoop mensen last van.

Denken over de dood doe ik ook vaak je bent daar in iedere geval niet alleen in.
Het is verschikkelijk als je als jong persoon veel aan de dood denkt. 
De gedachten zijn lastig, de ene keer heb je er veel last van en de andere keer bestaat het even niet meer. 

Wens je veel sterkte met alles, en dat je nog hoopvol kan blijven.

Groeten Jupiter.

Hoi Cyranno, 
Rot dat het je allemaal weer zo zwaar valt .
 Maar je doet het allemaal toch maar  , je bent ook  n taaie en n doorzetter. 

Maar al die zorgen , die moet je de wél kunnen delen.
 Ik heb geen idee hoe het zorgsysteem in België qua GGZ in elkaar steekt, maar als dat niet betaalbaar voor jou is , dan heb je daar niets aan. 

Misschien is een dagboekplekje op het forum iets voor jou? Je kan elke dag  n stukje schrijven hoe het gaat . Anderen kunnen dat volgen en reageren . 
Gewoon  om je zorgen kwijt te kunnen en te delen . 

Liefs  en sterkte !

Lieve cyranno,

Wat naar dat je je zo voelt.
Volgens mij word de meeste GGZ hulp nog steeds vergoed vanuit de zorgverzekering dus zou je in ieder geval wel therapie moeten kunnen doen ondanks een laag inkomen (dat heb ik ook). 
Ik wens je dat je niet het gevoel zou hebben altijd een masker op te moeten zetten. Ook jou gevoel mag er zijn! Ook al vinden anderen het geen leuk gevoel en moeilijk om ermee om te gaan, toch is het jóuw gevoel en dat is niet meer of minder belangrijk dan dat van anderen. Het is even belangrijk! Vooral voor jezelf.

Hoi Joy ja ik voel me naar. Met de GGZ mag ik wel groepstherapie volgen dus misschien moet ik daarover nog eens nadenken? Ik twijfel een beetje omdat ik niet zo durf spreken en me uiten in groep maar ja zou misschien wat loslopen ? Eventueel erover nadenken. Ik heb ook al gedacht een verzekering af te sluiten zodat de psycholoog wordt terug betaald maar ja is weeral een verzekering bij. Ik ga erover nadenken. Ja ik heb steeds het gevoel een masker te moeten opzetten en dat is van kinds af al zo. Mijn emoties en gevoelens mochten er niet zijn , vooral van mijn oudere zus, ik moest gewoon doen ik was een aansteller een verwend nest en mijn ma had een drukke zaak en weinig tijd en pa ja die was eerder onverschillig en afwezig. Dus heb ik dat daar geleerd bah. Ik ondervind wel dat weinig mensen begrip hebben voor psychische problemen er heerst nog altijd een taboe. Het is nogthans waar wat je zegt dat mijn gevoel ook belangrijk is maar ja ik mocht nooit belangrijk zijn van mijn zus en nog niet zij regelt alles en is overal in contact met andere mensen en ze klaagt dan over pa en mij . Mijn zus heeft het financieel heel breed en kan dan ook veel mensen uitnodigen. Ze wil steeds op het voorplan staan en dat valt me ook zwaar. Maar ja mijn leven is niet makkelijk maar ik moet het eens onder de loep nemen . Alvast bedankt voor de reactie. Cyranno

---

Hoi Cyranno, 
Rot dat het je allemaal weer zo zwaar valt .
 Maar je doet het allemaal toch maar  , je bent ook  n taaie en n doorzetter. 

Maar al die zorgen , die moet je de wél kunnen delen.
 Ik heb geen idee hoe het zorgsysteem in België qua GGZ in elkaar steekt, maar als dat niet betaalbaar voor jou is , dan heb je daar niets aan. 

Misschien is een dagboekplekje op het forum iets voor jou? Je kan elke dag  n stukje schrijven hoe het gaat . Anderen kunnen dat volgen en reageren . 
Gewoon  om je zorgen kwijt te kunnen en te delen . 

Liefs  en sterkte !

Hoi Mabel alles valt me heel zwaar . Het is ook zwaar. Met pa en mijn zus die zich steeds moeilijk profileert. Ik doe altijd maar verder maar het valt me bij wijle echt wel zwaar op mijn dak. Ik ga toch iets moeten doen om mezelf te beschermen. Weet je ik zie steeds het goede in de mensen maar ook in mijn familie maar dan krijg ik steeds het deksel op mijn neus. Ik ben een doorzetter maar dat kan me duur opbreken en ik zou eens diep kunnen vallen . Ik denk vaak aan de dood. Je hebt gelijk ik die zorgen moet kunnen delen , ik ga op zoek naar een oplossing. Misschien een verzekering? Misschien hier een dagboek dat zou kunnen helpen ik denk erover na heel erg bedankt voor jouw reactie. Hou je ook goed mabel.

---

Hoi,

Wat vervelend allemaal wat je nu mee maakt en door maakt. Je vader is een aardige op leeftijd 89.
Snap dat daar veel bij kom kijken en zorgen over geld daar hebben een hoop mensen last van.

Denken over de dood doe ik ook vaak je bent daar in iedere geval niet alleen in.
Het is verschikkelijk als je als jong persoon veel aan de dood denkt. 
De gedachten zijn lastig, de ene keer heb je er veel last van en de andere keer bestaat het even niet meer. 

Wens je veel sterkte met alles, en dat je nog hoopvol kan blijven.

Groeten Jupiter.

Dank jou jupiter voor je reactie , ja mijn pa heeft een hoge leeftijd en wil terug naar huis gaan wonen maar dat is niet meer mogelijk om zelfstandig te wonen dus zoeken we koortsachtig naar een oplossing veel zorgen. Momenteel is ie in een kort verblijf voor twee maand in een woonzorgcentrum. Maar voor erna hebben we nog geen oplossing. Ja ik denk veel na over de dood een plaats van verlossing en vrijheid van de problemen hier. Bedankt voor je reactie jupiter.

Hej Cyranno,

Goed dat je in iedere geval een plek heb weten te vinden voor ongeveer 2 maanden, en daarna moet je weer gaan kijken wat moeten we doen?
Denk dat het een aardige klus voor je gaat worden. Hoop voor je dat je iets kan vinden wat echt 100% vast is.
Het komt vast wel goed, alleen kan alles wel heel veel stress op leveren en daar moet je zelf voor beschermen uit eindelijk, en ik hoop dat je dat ook doet.
Anders kom je misschien nog dieper in de put vooral omdat je ook veel na denkt over de dood.

De verlossing ja, dat wil ik ook eigenlijk echt super graag. 
Of een zo lange knuffel van iemand, dat je eindelijk eens kan voelen hoe het is dat iemand om je geef
Maar dat blijft helaas bij een hele verre droom.

Groetjes Jupiter

Hoi allemaal ik ben uiteindelijk naar de huisarts gestapt kon het niet meer uithouden van de stress. Na even mijn verhaal te kunnen doen hebben we gepraat over meer medicatie. Ik neem niet zo veel en eigenlijk is dat niet genoeg als er iets voorvalt. Mijn basismedicijnen zijn ok maar als er iets tegengaat ja dan is dat veel te weinig. Ik heb terug de nortrilen opgestart. Starten met een hele kleine dosis en als dat genoeg is dan laten we het erbij. Ik kan het gewoon niet meer uithouden , de stress en de angsten en daarna de depressie. Hopelijk is deze tweede antidepressiva in combinatie met de andere medicijnen een hulpmiddel. zijn er nog mensen die twee antidepressiva innemen naast elkaar? Groetjes cyranno

Hoi cyranno,

Ik heb even een tijd gewacht met het plaatsten van mijn reactie, puur omdat ik dus geen medicatie heb etc. 
Wel goed dat je toch hebt besloten om er even na toe te gaan, en alles kon vertellen.

Hoe staat het er nu voor met het leven? heb je al wat minder stress en zo?

Groeten Jupiter

Hoi cyranno,

Ik heb even een tijd gewacht met het plaatsten van mijn reactie, puur omdat ik dus geen medicatie heb etc. 
Wel goed dat je toch hebt besloten om er even na toe te gaan, en alles kon vertellen.

Hoe staat het er nu voor met het leven? heb je al wat minder stress en zo?

Groeten Jupiter

Hoi jupiter, ik heb helaas moeten stoppen met nortrilen omdat mijn lever het niet meer aankan. Ik heb al wat langer leverproblemen en de extra medicatie belast mijn lever te erg. Nogthans was ik kalmer erdoor en vond ik mijn problemen minder erg met de extra medicijnen. Ik ga door een moeilijke periode er is veel stress en ik heb problemen in mijn familie. Ik slaap ook niet zo goed vannacht , het is twee uur en ik zit hier op het internet kan niet slapen en als ik blijf liggen begin ik te piekeren. Er is veel onrust en stress en ik zit vaak met mijn gedachten in het verleden , kan alles niet zo goed plaatsen. Ik hoop dat het met jou beter is vele groetjes en bedankt voor het vragen, jupiter.

---

Hoi allemaal , ik wil nog effe van me afschrijven. Op de koop toe na alles wat ik hier geschreven heb , heb ik ook nog een conflict met mijn zus. Het verleden speelt me parten en hoe ze me behandelde in het verleden komt vaak bovenop drijven. Ik kan het niet loslaten vooral als ze opnieuw handelt zoals ze het steeds deed in het verleden. Mijn zus is veel ouder en een kei in het mij negeren. Ze regelt alles in verband met mijn overleden moeder en met de situatie met pa zonder ook maar eens mijn mening over iets te vragen. Ik ben zo ontzettend boos. Nu is het een stilzwijgen, ik kon het niet meer verkroppen en heb haar berichten genegeerd vandaar het nu ook van haar kant stil is. We praten niet meer. Haar rivaliteit omtrent mij is ook zwaar om te dragen. Ze was steeds jaloers op mij omwille dat ik wat meer aandacht van onze ouders zou gekregen hebben dan zij gehad heeft. Maar ze heeft een totaal ander karakter en benaderde onze ouders heel anders. In ieder geval we komen uit een ontwricht gezin met veel moeilijkheden. Het verleden is zwaar om dragen en ook de dynamiek tussen de gezinsleden is verstoord. Dit conflict zou wel eens kunnen escaleren. Ik heb er geen zin meer in , in het contact met mijn zus en haar familie. Elke dag wordt het stilzwijgen langer . Ik vind het fijn zonder contact. Het contact met die tak van de familie bezorgt me veel stress en boosheid. Telkens ik haar moet ontmoeten heb ik stress. Haar vlijmscherpe oordelen , haar dominantie , alles maakt me onzeker en angstig. Nogthans hou ik niet van conflicten en ben ik te gevoelig om een conflict op de spits te drijven maar ik heb nu geen keuze als ik voor mezelf wil kiezen. Het is twee uur in de morgen en ik kan niet slapen. Ook dat nog. Ik denk vaak aan de dood en hoe het mag zijn om hier niet meer te hoeven vertoeven op deze aardbol, vrij te zijn van mijn aardse bestaan. Maar het is een ijdele hoop. Ik heb een heel moeilijk leven met veel problemen. Ben ziek geworden in de adolescentie en ben nu een vijftiger en maar sinds een paar jaar eerder stabiel te noemen. Eens houdt dit leven op , eens wordt ik vrij. Ik mis mijn moeder met wie het contact heel goed was. Mijn moeder is helaas overleden. De enige liefdevolle spil in ons gezin. Wordt het ooit beter???? Groetjes cyranno

Hoi cyranno

Je mag mij altijd een pb sturen
Ik weet wat het is om geen contact meer te hebben met familie 

Ik wens je sterkte toe 

Groetjes J