Petje af, Bert. Denk dat je het prima doet. Even dit: ik heb de afgelopen week (als gezond persoon) door de warmte, totaal geen energie gehad. Het was zelfs zo erg erg dat ik de neiging had een siësta te houden tussen 13 en 15 uur! Ik was niet vooruit te branden en kreeg erge slaap. Bovendien blijft vervolgens de warmte nog enkele dagen "in mijn lijf zitten". Dus ik denk dat die periode ook voor jou misschien niet representatief is.

Hoi Bert,

Bedankt dat je ons op de hoogte houdt van het proces van afbouwen. Dit is goede informatie waar ik zelf in de toekomst zeker ook wat aan kan hebben! Zelf heb ik weinig ervaring met afbouwen. Zowel mijn klachten (stemmingsstoornis, anders dan een depressie) als de soort en dosering van medicatie zijn anders. En natuurlijk reageert iedereen individueel anders op het afbouwen.

In het verleden heb ik een vrij korte periode een lage dosering escitalopram gehad. Het opbouwen gaf bijverschijnselen als brainzaps (elektrische schokjes) en hele harde metaalachtige geluiden die ik meende te horen. Dat laatste staat trouwens bekend als "exploding head syndrome". Die effecten duurden ongeveer 3 weken en toen ik ging stoppen met het medicijn had ik weer precies last van dezelfde verschijnselen. Dat duurde toen ook weer 3 weken.

Ik wens je veel succes met het afbouwen. Laat je niet uit het veld slaan door een mindere dag: de stemming fluctueert bij iedereen. Hou je ondergrens goed in de gaten, als je daar doorheen zakt meteen aan de bel trekken. Dat zijn adviezen die bij mijn klacht van toepassing zijn, misschien bij jou ook? Ik vind het zelf trouwens heel lastig om mijn ondergrens in de gaten te houden: het gaat goed en dan opeens slecht. Bam, in 1 keer zit ik in de put. Ik heb daar vaak geen idee van. Merk het vaag op uit mijn omgeving: mensen reageren anders op me.

Sterkte, Edward.

Hallo Edward,

Dank voor je reactie.
Het valt nog niet mee om een goed afbouwschema te vinden voor AD.
Ik heb er in ieder geval één gevonden uit 2018. Ik vind het een goed onderbouwd document, die naast de afbouwschema's ook in gaat op ADS, ook jouw bijverschijnselen worden daar genoemd. Dus voor een ieder dit geïnteresseerd is google eens op volgende tekst:
Multidisciplinair document ‘Afbouwen SSRI’s & SNRI’s’ 
Zeker de moeite waard.

Je schrijft verder iets wat ik boeiend vind nl:
 Hou je ondergrens goed in de gaten, als je daar doorheen zakt meteen aan de bel trekken.
Mooi verwoord Edward. Ik heb die ondergrens ook, maar misschien op een wat andere manier.
Drie geleden liep ik tegen mijn laatste, wat mildere depressie aan. Ik heb toen het besluit genomen mijn grenzen wat op te rekken.
Zo mocht ik van mijzelf een tijd niet werken, mocht ik iets meer alcohol drinken, mij wat meer terug trekken, enz.
Ik stelde bij dat oprekken op de verschillende levensgebieden en mijn gedrag een ondergrens, verder wegzakken was niet toe gestaan.
De afspraak met mijzelf gemaakt, mocht dit wel gebeuren dat ik mijzelf in de nekvel zou grijpen en zou corrigeren. Dit is ook een paar keer gebeurd. Zoals ik al zei, een ondergrens stellen maar op een net wat ander niveau. Bedankt, ik was mijzelf niet zo bewust van het feit dat ik bewust een ondergrens voor mijzelf vast stelde.

Groet, Bert

Hallo Edward,

Dank voor je reactie.
Het valt nog niet mee om een goed afbouwschema te vinden voor AD.
Ik heb er in ieder geval één gevonden uit 2018. Ik vind het een goed onderbouwd document, die naast de afbouwschema's ook in gaat op ADS, ook jouw bijverschijnselen worden daar genoemd. Dus voor een ieder dit geïnteresseerd is google eens op volgende tekst:
Multidisciplinair document ‘Afbouwen SSRI’s & SNRI’s’ 
Zeker de moeite waard.

Je schrijft verder iets wat ik boeiend vind nl:
 Hou je ondergrens goed in de gaten, als je daar doorheen zakt meteen aan de bel trekken.
Mooi verwoord Edward. Ik heb die ondergrens ook, maar misschien op een wat andere manier.
Drie geleden liep ik tegen mijn laatste, wat mildere depressie aan. Ik heb toen het besluit genomen mijn grenzen wat op te rekken.
Zo mocht ik van mijzelf een tijd niet werken, mocht ik iets meer alcohol drinken, mij wat meer terug trekken, enz.
Ik stelde bij dat oprekken op de verschillende levensgebieden en mijn gedrag een ondergrens, verder wegzakken was niet toe gestaan.
De afspraak met mijzelf gemaakt, mocht dit wel gebeuren dat ik mijzelf in de nekvel zou grijpen en zou corrigeren. Dit is ook een paar keer gebeurd. Zoals ik al zei, een ondergrens stellen maar op een net wat ander niveau. Bedankt, ik was mijzelf niet zo bewust van het feit dat ik bewust een ondergrens voor mijzelf vast stelde.

Groet, Bert

Hoi Bert,
Bedankt voor de link van het afbouwschema, ik heb hem even bekeken. Inderdaad worden veel bekende bijverschijnselen genoemd.

Ik vind je methode hoe je omgaat met je ondergrens heel interessant. Eigenlijk doe ik min onbewust ook al wat zaken die jij doet om je grenzen wat op te rekken. Ik wordt me daar nu pas bewust van. Alleen ging het bij mij wel fout bij het onderdeel 'zo mocht ik van mezelf een tijd niet werken'. Ik ben was werknemer bij een werkgever en die was niet blij dat ik opeens vrije dagen ging plannen.
Hoe doe jij dat? In overleg met je werkgever? Heb je een eigen bedrijf?

Ik vind je methode in ieder geval heel interessant en ga hem proberen toe te passen bij mijn volgende dip.

Groet,
Edward

Nee ik had geen betaalde baan en had een WW uitkering. Ik was toen wel een klein half jaar aan het werk als ervaringsdeskundige (vrijwilligerswerk). Dus ik heb mij afgemeld. Had ik gewerkt, had ik mij waarschijnlijk ziek gemeld. Mijn eigen herstel was op dat moment heilig.
Ik ben over die ondergrens gaan nadenken toen ik mentaal wat sterker werd. Mijn laatste depressie was wat milder, bijna alle verschijnselen, met uitzondering van het feit dat ik mijzelf dit keer wel kon blijven waarderen. Deze hernieuwde eigenwaarde maakte dat ik mijn depressie kon controleren en wat afbakenen. Ik kon die dip dit keer wel accepteren en had de behoefte zelf achter het stuur te blijven zitten. Zo van ik bepaal de grenzen.
Iets dergelijk had ik een half jaar er voor ook gedaan. Ik ben in 2015 gestopt met een fors alcoholmisbruik, ik heb toen een jaar helemaal niets gedronken en wilde gaan uitproberen of dagelijks een paar drankjes mogelijk zou zijn. Maar ik wilde niet terug vallen in oud gedrag.
In die tijd ben ik met pen en blocnote lang in mijn stoel gaan zitten. Ik heb op alle levensgebieden opschreven waar mijn leven aan moest blijven voldoen. Een haarscherpe grens gelegd, toetsbaar op papier. Een week later heb ik weer mijn eerste glas in geschonken.


Geeft dat wat antwoord op jouw vraag?

Groet, Bert

Tja, wat moet ik hier nu van vinden of bij voelen?

Vanmorgen mijn laatste kruimel Sertraline ingenomen!

Het regent buiten. De TV uit en maar eens een rustig muziekje opgezet, Vangelis Antartica.
Het is wat onrustig in mijn hoofd en dus zit ik nu even rustig in mijn stoel. Door mijn raam zie ik de koolmezen af en aan vliegen naar mijn voerkorven. Ik lurk rustig aan mijn E-sigaret en denk het is een dag als zo velen. Eigenlijk is er sinds de start met het afbouwen drie maanden geleden weinig tot niets veranderd. Ik realiseer me ineens wel dat er de laatste vier jaar enorm veel veranderd is en merk mijn behoefte op om daar nu eens op terug te kijken. Vrijdag 13 maart 2015 zat ik met een zware depressie op de bank, ik had kort daar voor zelfs de stoptijden van de treinen in mijn dorp al op internet opgezocht. Ik dronk al een paar maanden wijn van 's morgens negen uur tot 's avonds laat. Eten deed ik bijna niet meer. Ik isoleerde mijzelf volledig en dook weg als er iemand voor mijn huis langs liep. Ik realiseerde mij voor het eerst dat ik hulp nodig had en daarom moest gaan vragen. De volgende drie maanden gaan als een vogelvlucht door mijn hoofd. Mijn zus gebeld, samen naar de huisarts, opname in het ziekenhuis, door naar een afkickkliniek en start van Jellinek dagbehandeling. Raar toch dat dit in tien seconden de revue passeert, het lijkt al weer zo lang geleden. Daarna na een korte maar heftige crisis en uiteindelijk het uit schreeuwen "Nooit meer". "Nooit meer zal ik die angstige onzekere man zijn". Het diepe besef dat mijn depressies en uiteindelijk mijn alcoholverslaving een rechtstreeks gevolg waren van het altijd krampachtig leven en eigenlijk nooit mijzelf kunnen zijn.
Mijn weg naar herstel van de afgelopen jaren, Het werken aan hernieuwd zelfvertrouwen en eigenwaarde, het gaan experimenteren met nieuw gedrag en het dagelijks zitten in mijn stoel en voelen hoe het voelt daar van binnen.  
Ook vandaag zit ik dus weer in mijn stoel en voel hoe het voelt. Een mix van een voldaan gevoel met daarnaast een zekere alertheid, omdat de gevoeligheid voor een stemmingsverandering natuurlijk op de achtergrond blijft. Ik realiseer mij dat ik een nieuwe depressie niet kan voorkomen. Wat ik wel kan doen is op alle levensgebieden mijn zaakjes op orde houden. Als die depressie ooit zou terugkeren, weet ik dat ik er veel beter mee om kan gaan. De onderliggende kern die depressie veroorzaakte zorgvuldig blijven peilen en mijn tuin vol bloeiende vaste planten goed onderhouden. Het onkruid geregeld verwijderen en zorgen dat het niet gaat woekeren. Eigenlijk wel een leuke vergelijking. Ik moet mijn gevoelswereld blijven onderhouden en bereid zijn alert te blijven en dagelijks te willen bijleren al ben ik een ouwe bok.  
De zon breekt door hier en ik wil vandaag nog wat ondernemen, dagelijkse dingen, mijn salontafel schuren een boodschapje doen, even over de markt kuieren. Simpele dingen waar ik mij tevreden bij voel.

Nee ik had geen betaalde baan en had een WW uitkering. Ik was toen wel een klein half jaar aan het werk als ervaringsdeskundige (vrijwilligerswerk). Dus ik heb mij afgemeld. Had ik gewerkt, had ik mij waarschijnlijk ziek gemeld. Mijn eigen herstel was op dat moment heilig.
Ik ben over die ondergrens gaan nadenken toen ik mentaal wat sterker werd. Mijn laatste depressie was wat milder, bijna alle verschijnselen, met uitzondering van het feit dat ik mijzelf dit keer wel kon blijven waarderen. Deze hernieuwde eigenwaarde maakte dat ik mijn depressie kon controleren en wat afbakenen. Ik kon die dip dit keer wel accepteren en had de behoefte zelf achter het stuur te blijven zitten. Zo van ik bepaal de grenzen.
Iets dergelijk had ik een half jaar er voor ook gedaan. Ik ben in 2015 gestopt met een fors alcoholmisbruik, ik heb toen een jaar helemaal niets gedronken en wilde gaan uitproberen of dagelijks een paar drankjes mogelijk zou zijn. Maar ik wilde niet terug vallen in oud gedrag.
In die tijd ben ik met pen en blocnote lang in mijn stoel gaan zitten. Ik heb op alle levensgebieden opschreven waar mijn leven aan moest blijven voldoen. Een haarscherpe grens gelegd, toetsbaar op papier. Een week later heb ik weer mijn eerste glas in geschonken.


Geeft dat wat antwoord op jouw vraag?

Groet, Bert

Hoi Bert, bedankt voor je antwoord. 

Ik dacht dat ik al een antwoord heb gegeven maar dat vind ik niet meer terug. Vandaar dan nog maar even. Je tip om op alle levensgebieden op te schrijven waar je leven aan zou moeten blijven voldoen vind ik een hele goede. Ik ben er inmiddels ook mee begonnen, de lijst groeit nog en moet nog geordend worden maar er ligt al een fundament.

Het teveel gebruik van alcohol herken ik helaas ook hoewel ik gelukkig altijd een pauze in kan lassen. Bijvoorbeeld door de week geen druppel drinken waarna ik in het weekend dan opeens wel veel te veel drink. Daar moet ik toch ook eens een zelfbeheersing in zien te vinden.

En inderdaad, ik had me ziek moeten melden op de momenten dat het niet goed ging op het werk. Telkens maak ik de fout om een vrije dag op te nemen en dat accepteert de werkgeven niet. Het lijkt wel of ik mijn depressie wil ontkennen door te weigeren me ziek te melden. Stukje acceptatie. Dat komt gelukkig nu wel: ik ben er ook steeds meer open in. Het heeft geen zin meer om toneel te spelen. De waarheid komt toch wel boven water.

Groet,
Edward

---

Tja, wat moet ik hier nu van vinden of bij voelen?

Vanmorgen mijn laatste kruimel Sertraline ingenomen!

Het regent buiten. De TV uit en maar eens een rustig muziekje opgezet, Vangelis Antartica.
Het is wat onrustig in mijn hoofd en dus zit ik nu even rustig in mijn stoel. Door mijn raam zie ik de koolmezen af en aan vliegen naar mijn voerkorven. Ik lurk rustig aan mijn E-sigaret en denk het is een dag als zo velen. Eigenlijk is er sinds de start met het afbouwen drie maanden geleden weinig tot niets veranderd. Ik realiseer me ineens wel dat er de laatste vier jaar enorm veel veranderd is en merk mijn behoefte op om daar nu eens op terug te kijken. Vrijdag 13 maart 2015 zat ik met een zware depressie op de bank, ik had kort daar voor zelfs de stoptijden van de treinen in mijn dorp al op internet opgezocht. Ik dronk al een paar maanden wijn van 's morgens negen uur tot 's avonds laat. Eten deed ik bijna niet meer. Ik isoleerde mijzelf volledig en dook weg als er iemand voor mijn huis langs liep. Ik realiseerde mij voor het eerst dat ik hulp nodig had en daarom moest gaan vragen. De volgende drie maanden gaan als een vogelvlucht door mijn hoofd. Mijn zus gebeld, samen naar de huisarts, opname in het ziekenhuis, door naar een afkickkliniek en start van Jellinek dagbehandeling. Raar toch dat dit in tien seconden de revue passeert, het lijkt al weer zo lang geleden. Daarna na een korte maar heftige crisis en uiteindelijk het uit schreeuwen "Nooit meer". "Nooit meer zal ik die angstige onzekere man zijn". Het diepe besef dat mijn depressies en uiteindelijk mijn alcoholverslaving een rechtstreeks gevolg waren van het altijd krampachtig leven en eigenlijk nooit mijzelf kunnen zijn.
Mijn weg naar herstel van de afgelopen jaren, Het werken aan hernieuwd zelfvertrouwen en eigenwaarde, het gaan experimenteren met nieuw gedrag en het dagelijks zitten in mijn stoel en voelen hoe het voelt daar van binnen.  
Ook vandaag zit ik dus weer in mijn stoel en voel hoe het voelt. Een mix van een voldaan gevoel met daarnaast een zekere alertheid, omdat de gevoeligheid voor een stemmingsverandering natuurlijk op de achtergrond blijft. Ik realiseer mij dat ik een nieuwe depressie niet kan voorkomen. Wat ik wel kan doen is op alle levensgebieden mijn zaakjes op orde houden. Als die depressie ooit zou terugkeren, weet ik dat ik er veel beter mee om kan gaan. De onderliggende kern die depressie veroorzaakte zorgvuldig blijven peilen en mijn tuin vol bloeiende vaste planten goed onderhouden. Het onkruid geregeld verwijderen en zorgen dat het niet gaat woekeren. Eigenlijk wel een leuke vergelijking. Ik moet mijn gevoelswereld blijven onderhouden en bereid zijn alert te blijven en dagelijks te willen bijleren al ben ik een ouwe bok.  
De zon breekt door hier en ik wil vandaag nog wat ondernemen, dagelijkse dingen, mijn salontafel schuren een boodschapje doen, even over de markt kuieren. Simpele dingen waar ik mij tevreden bij voel.

Hoi Bert,
Geweldig dat je dit allemaal met ons wilt delen. Ik haal er zelf energie uit. Mooie vergelijking van die tuin met bloeiende planten en het onkruid dat je regelmatig moet verwijderen. Erg herkenbaar en goed voor mezelf om een depressie op die manier te visualiseren.

Veel punten uit je verhaal herken ik. Ik had al een plek langs het spoor uitgezocht waar geen hekken stonden maar wel een soort elektriciteitshuisje waar ik me mooi zou kunnen verstoppen tot de intercity of goederetrein voorbij zou denderen. Soms maak ik nog wel eens een wandeling die langs die plek gaat, er staan nu hekken, en ik wordt er altijd toch een beetje gespannen van. Blijft een plek met een verhaal.

Wat ik heel erg waardeer in je verhaal is de tocht die je hebt gemaakt van een diep dal naar de relativerende persoon in de stoel die je nu bent. Wat een weg heb je afgelegd! En nu ik je verhaal nog een keer lees dat goede advies wat je tussen de regels door geeft: het rustmoment in je stoel en voelen hoe het daar van binnen voelt. 

Serieus, die zijn dingen die ik ook moet doen. Ik leer hiervan. Het raakt me.

Succes met het medicijn loze vervolg. Laat nog eens weten hoe het allemaal gaat zonder medicatie.

Groet,
Edward

Hartelijk dank voor deze reactie Edward.

Ik lees hier dagelijks mee, dus een vervolg reactie zal er zeker komen.

Groet, Bert

Hartelijk dank voor deze reactie Edward.

Ik lees hier dagelijks mee, dus een vervolg reactie zal er zeker komen.

Groet, Bert

Hoi Bert,

Hoe gaat ie daar?

Hallo Jorin,

Dank voor je interesse.

Na het stoppen met Sertraline gaat het nog steeds vrij aardig. Zit in mijn tweede week zonder en het zijn dagen als alle andere merk ik.
Das aan de ene kant mooi, aan de andere kant vind ik het leven nogal saai de laatste tijd, dus dat is minder.
Maar goed de vakantie tijd is bijna voorbij, volgende week heb ik weer drie afspraken. 
Hoe gaat het met jou?

Groet, Bert