Hi, ik ben Nancy. Ik ben 48 en ik voel mij ruim twee jaar depressief. Ik heb sinds 2011 chronische pijnklachten. In 2021 raakte ik in een depressie door verschillende factoren. Door lichamelijke pijn, maar ook door de geestelijke pijn. Ik heb een relatie gehad met een man die mij geestelijk en lichamelijk mishandelde. Ik heb dit trauma weggestopt en nooit kunnen verwerken, omdat de GGZ zorg flink tekort schoot. In 2013 ontmoette ik een nieuwe liefde, maar hij beindigde onze relatie in 2017 via een whatsapp bericht. Door alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven (want over mijn jeugd heb ik nog niet eens iets verteld), ben ik depressief geworden. Ik heb op dit moment besloten om online een forum te zoeken omdat ik nog verdrietiger word door de gezelligheid die mensen om mij heen ervaren. Mijn buren hebben op dit moment hun kinderen en kleinkinderen op visite. Ze zitten met zn allen in de tuin en ik kan al hun vrolijkheid horen. Dit doet mij extra pijn, omdat ik alleen en eenzaam ben. Ik heb nu mijn tv extra hard gezet, zodat ik heb niet kan horen. Ik haat zonnig droog weer, omdat de meeste mensen dan naar buiten gaan. Ik zie stelletjes gelukkig op straat lopen en ik besef dan des te meer dat ik dat geluk niet heb. Ik verlang elke dag naar het moment dat ik de gordijnen kan sluiten in de avond zodat ik niet meer geconfronteert wordt met de blijdschap van anderen. Ik vraag mij af of ik de enige ben met deze gevoelens of sta ik niet alleen hierin? Groetjes van Nannadoe

Hoi Nancy,

Ik snap helemaal wat je bedoeld en heb exact hetzelfde. Ik ben 30 en heb het gevoel dat ik ook ontzettend alleen ben en allemaal mensen om mij heen het leuk en gezellig hebben. Ik vind het dan vooral heel moeilijk om stelletjes ook te zien en voel de eenzaamheid dan ook erg sterk.
Ik probeer er niet te veel op te letten en bezig te zijn met hetgeen waar ik zelf mee bezig ben op het moment, maar soms wordt het te veel en wil ik weg van de omgeving. 
Je bent dus niet alleen met dit gevoel.

Hi, ik ben Nancy. Ik ben 48 en ik voel mij ruim twee jaar depressief. Ik heb sinds 2011 chronische pijnklachten. In 2021 raakte ik in een depressie door verschillende factoren. Door lichamelijke pijn, maar ook door de geestelijke pijn. Ik heb een relatie gehad met een man die mij geestelijk en lichamelijk mishandelde. Ik heb dit trauma weggestopt en nooit kunnen verwerken, omdat de GGZ zorg flink tekort schoot. In 2013 ontmoette ik een nieuwe liefde, maar hij beindigde onze relatie in 2017 via een whatsapp bericht. Door alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven (want over mijn jeugd heb ik nog niet eens iets verteld), ben ik depressief geworden. Ik heb op dit moment besloten om online een forum te zoeken omdat ik nog verdrietiger word door de gezelligheid die mensen om mij heen ervaren. Mijn buren hebben op dit moment hun kinderen en kleinkinderen op visite. Ze zitten met zn allen in de tuin en ik kan al hun vrolijkheid horen. Dit doet mij extra pijn, omdat ik alleen en eenzaam ben. Ik heb nu mijn tv extra hard gezet, zodat ik heb niet kan horen. Ik haat zonnig droog weer, omdat de meeste mensen dan naar buiten gaan. Ik zie stelletjes gelukkig op straat lopen en ik besef dan des te meer dat ik dat geluk niet heb. Ik verlang elke dag naar het moment dat ik de gordijnen kan sluiten in de avond zodat ik niet meer geconfronteert wordt met de blijdschap van anderen. Ik vraag mij af of ik de enige ben met deze gevoelens of sta ik niet alleen hierin? Groetjes van Nannadoe

Hi Nancy. Ik ben dus niet de enige die niet zo goed tegen al te blije mensen kan. S'avonds gaat het wel beter met me. Kan ik meer hebben. Ochtend hoef je nog niet eens naar me te glimlachen en in de middag dan gaat het langzaam wel weer. Waar ik echt heel sjagerijnig van wordt zijn positivo's die mij gaan vertellen dat het allemaal positief is. Ik krijg altijd discussie met dit soort gasten.