Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Zijn er lotgenoten?


#1

Hallo,

Ik heb in een eerdere topic vermeld dat ik al een aantal jaar weer aan de betere hand ben. Ik volg sinds dit jaar een banaba opleiding en heb dankzij enkele vrijstellingen maar 48 studiepunten ipv 60. Tijdens de opleiding wordt er ook verwacht dat ik stage loop, tenzij ik al in het werkveld sta.

Ik ben begonnen met stage, maar heb vrijdag te horen gekregen dat ik vanaf 9 november mag beginnen aan een full-time job. De stage valt weg, maar ik moet dit nog steeds combineren met 48 studiepunten. 

Het is veel, maar ik heb al eens zo'n druk jaar achter de rug en ik weet dat ik het kan. Het enige probleem is dat ik dat jaar het zo zwaar had en depressief was, omdat ik me toen zo alleen voelde. Niemand begreep dat ik 60 studiepunten had opgenomen en dit combineerde met minstens 11 uur (dit ging af van week tot week) werk in de horeca. 

Thuis hebben ze nooit verder gestudeerd, dus vergelijken ze de hogeschool met het middelbaar. Mijn ouders hebben nooit begrepen en begrijpen nog steeds niet dat ik vaak tot s' avondslaat moet studeren en ik geen tijd heb om te helpen met koken, stofzuigen, de was,... Vroeger nam ik dat ook op me op, maar als ik iets vergat, werd er enkel daar over gezaagd. Ik heb dan na een tijdje besloten om me enkel te concentreren op mijn werk en studies. 

Ik heb echt het gevoel dat ik de combinatie van werk en studies zal aankunnen, maar had gehoopt op meer steun hierin. (Vandaag kreeg ik weer te horen dat ik nooit iets doe).

Zijn er nog die dit herkennen of tips hebben om hiermee om te gaan?
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-10-2020, 09:51 door Jorin.)

Hoi Bolleke, 

ik weet niet hoe oud je bent. 
Als zij andere verwachtingen hebben dan jij is het goed dit eens duidelijk uit te spreken naar elkaar. Het kan zijn dat ze vinden dat je onder hun dak leeft en eten krijgt, maar daar wel iets voor terug mogen verwachten. Er zijn dan natuurlijk verschillende opties: meedoen in het huishouden, kostgeld betalen of op jezelf gaan wonen bijvoorbeeld.
Hoop dat je er iets aan hebt!

Antwoord

#3

(26-10-2020, 09:50)Jorin schreef: Hoi Bolleke, 

ik weet niet hoe oud je bent. 
Als zij andere verwachtingen hebben dan jij is het goed dit eens duidelijk uit te spreken naar elkaar. Het kan zijn dat ze vinden dat je onder hun dak leeft en eten krijgt, maar daar wel iets voor terug mogen verwachten. Er zijn dan natuurlijk verschillende opties: meedoen in het huishouden, kostgeld betalen of op jezelf gaan wonen bijvoorbeeld.
Hoop dat je er iets aan hebt!

Dag Jorin

Ik ben 22 jaar ?. Ik zal nog eens proberen om dit te bespreken. Het is niet dat ik dit nog niet geprobeerd heb, maar het is moeilijk om zoiets uit te leggen als dit buiten hun leefwereld ligt... Misschien legde ik te veel de nadruk op hoe ik het beleef en luisterde ik te weinig naar mijn ouders kant van het verhaal... Ik zal eens navragen hoe zei dit zien. Bedankt!
Antwoord

#4

(27-10-2020, 22:40)Bolleke schreef: Dag Jorin

Ik ben 22 jaar ?. Ik zal nog eens proberen om dit te bespreken. Het is niet dat ik dit nog niet geprobeerd heb, maar het is moeilijk om zoiets uit te leggen als dit buiten hun leefwereld ligt... Misschien legde ik te veel de nadruk op hoe ik het beleef en luisterde ik te weinig naar mijn ouders kant van het verhaal... Ik zal eens navragen hoe zei dit zien. Bedankt!
Precies, het gaat er om te achterhalen hoe zij er tegenaan kijken, wat ze van jou verwachten.  Misschien wordt het dan duidelijker waarom ze tegen jou zeggen dat je te weinig doet.
Succes en laat je horen hoe het gegaan is?

Antwoord

#5

Hoi B,

Ik had ook van die ouders die er niet veel van begrepen, konden het ook niet volgen . Ze zouden me graag voor het huishouden hebben willen inzetten.  Ben vroeg het huis uit gegaan toen. Daar heb ik geen spijt van gehad .

Groet, Mabel
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)