Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Zal me even voorstellen


#1

Hallo ik ben wispelturig 

Ik zoek een luistert oor, medeleven en begrip erkenning.
Dit krijg je bij de meeste mensen en hulpverleners niet wat ik totaal niet begrijp.
Veel hulpverleners analyseren bagatelliseren t  en k komen met hun eigen ding en vergelijken en hebben vaak zelf weinig meegemaakt en klagen daar al om. Dus snappen  niks van je.
Ik voel me alleen in t leven kan geen aansluiting vinden. Me verleden Loopt achter me aan t is een feit. Ik weet niet wat ik nou nog zoeken moet. Heb al veel alternatieve geneeswijze geprobeerd en hulpverleners medisch maar echt geluisterd word er niet. Ze zien allemaal hun eigen tunnelvisie en maken proberen hun eigen ding. Terwijl ik grenzen aan geef of me verhaal vertel maar dan verwachten ze nog dat je super duidelijk bent en concreet. Dat kan je toch niet van iemand die in de war is verwachten.  Hun moeten toch uit je verhaal duidelijkheid en overzichtelijk maken.
Me medicatie helpt niet meer. Ik weet t niet meer. Me vertrouwen is weg. Loop al zo lang te leuren met me ziel onder me arm.
Antwoord

#2

Welkom Wispelturig, Ik schrijf hier als "partner van", maar weet zeker dat je hier veel herkenning zult vinden. Kijk rustig rond, en reageer als je daar behoefte aan hebt!
Antwoord

#3

Hoi Wispelturig,

Ook van mij een hartelijk welkom! Goeie stap dat je je hier hebt gemeld.

Ook ik heb weinig concreets gehaald uit alle therapieën die ik gehad heb. Veel gezwam en ik kan het - net als jij - weten, want ook ik heb bijna alle reguliere en alternatieve 'peuten' bezocht. Het enige dat het mij heeft gebracht is wat losse wijsheden hier en daar. Daar doe ik nog steeds mijn voordeel mee. Mijn uiteindelijke oplossing was medicatie en daar heb ik geluk gehad met mijn huisarts die me in een tweetrapsraket de juiste middelen voorschreef.

Ik had fobische angsten en een depressie. Het eerste is vrijwel weg en het tweede is leefbaar, met af en toe een uitschieter, vooral naar beneden. Maar vergeleken met vroeger ben ik heel blij met wat ik nu heb.
Wat therapie betreft moet ik wel vermelden dat ik nu 58 ben en mijn peutenbezoek tussen 1984 en 2002 plaatsvond. 

Niet onvermeld mag blijven dat mijn laatste wapenfeit op therapiegebied (3 jaar geleden) wél heeft geholpen. Maar dat was groepstherapie i.v.m. mijn alcoholverslaving. Hoewel ook daar zweefteven zaten die net van school van toeten noch blazen wisten, was er in ieder geval één peut die goed was. Erg goed zelfs.
Zo'n groepstherapie kan ik iedereen aanraden, al hangt het succes natuurlijk ook af van de inbreng van de anderen.

Ik heb het al een keer geschreven, maar treffend was de muur die ik om me heen had gebouwd. De anderen braken hem niet af, ze zeiden: "als je mee wil doen breek je hem zelf maar af. Zo niet, ook goed, maar wij gaan vast verder."

sterkte,
Ray
Antwoord

#4

(06-10-2018, 09:17)Ray schreef: Hoi dat

Bedankt voor t reageren. 
Ja krijg je van Je huisarts medicatie? Bij mij zeiden ze dat Je daar voor naar psychiater moest. En ik slik nu citalopram tegen depressie en angsten en stemmingstabilisator depakine maar helpt n niet Dus wil wat a anders heb gevoel ze je in wachtstoel laten zitten. Dan weer testen do e n. Maar in verleden is er niks mee gedaan. En ja waarom.zeggen ze in alternatieve sector steeds je sterk bent en dat je lichaam dit wil om aan te werken en dan heb je nog die klachten . l i lichamelijk word je wel wat beter na jaren dingen doen maar de oorzaak en situatie verandert niet. En wat voor steun hulp moet je dan proberen. T word vaak weggepraat tunnelvisie enz. Testje t juist zo nodig hebt steun en praten. En groep ja dat is ook moeilijk  omdat ieder andere situatie heeft en alleen v a unit zichzelf praat. 
Wat heb je n u nog voor steun? En waar kwam jou probleem in voor? Hoe hou je je staande?

Groet wispelturig 

Hoi Wispelturig,

Ook van mij een hartelijk welkom! Goeie stap dat je je hier hebt gemeld.

Ook ik heb weinig concreets gehaald uit alle therapieën die ik gehad heb. Veel gezwam en ik kan het - net als jij - weten, want ook ik heb bijna alle reguliere en alternatieve 'peuten' bezocht. Het enige dat het mij heeft gebracht is wat losse wijsheden hier en daar. Daar doe ik nog steeds mijn voordeel mee. Mijn uiteindelijke oplossing was medicatie en daar heb ik geluk gehad met mijn huisarts die me in een tweetrapsraket de juiste middelen voorschreef.

Ik had fobische angsten en een depressie. Het eerste is vrijwel weg en het tweede is leefbaar, met af en toe een uitschieter, vooral naar beneden. Maar vergeleken met vroeger ben ik heel blij met wat ik nu heb.
Wat therapie betreft moet ik wel vermelden dat ik nu 58 ben en mijn peutenbezoek tussen 1984 en 2002 plaatsvond. 

Niet onvermeld mag blijven dat mijn laatste wapenfeit op therapiegebied (3 jaar geleden) wél heeft geholpen. Maar dat was groepstherapie i.v.m. mijn alcoholverslaving. Hoewel ook daar zweefteven zaten die net van school van toeten noch blazen wisten, was er in ieder geval één peut die goed was. Erg goed zelfs.
Zo'n groepstherapie kan ik iedereen aanraden, al hangt het succes natuurlijk ook af van de inbreng van de anderen.

Ik heb het al een keer geschreven, maar treffend was de muur die ik om me heen had gebouwd. De anderen braken hem niet af, ze zeiden: "als je mee wil doen breek je hem zelf maar af. Zo niet, ook goed, maar wij gaan vast verder."

sterkte,
Ray
Antwoord

#5

Hallo Wispelturig,

Ook van mij een hartelijk welkom.

Het valt inderdaad niet mee om de juiste hulp te vinden. Ook die belangrijke klik die je wil voelen bij een hulpverlener
kan een zoektocht zijn.
Je wilt dus iemand ontmoeten die open zonder oordeel naar je luistert en niet invult? Klopt dat?
Heb je duidelijk wat je graag wil bereiken in je leven of met therapie? Of aan welke eisen een therapeut moet voldoen?
Hoor het graag.

Groet,  Bert
Antwoord

#6

Hey Wispelturig,

Medicatie via de huisarts is niet ongewoon al wordt meestal wel de voorwaarde gesteld dat je de hulpverlening in gaat.

Ik heb nog steeds medicatie en daar ga ik gewoon mee door. Ik wil niet meer terug naar die ellende.
Die groepstherapie was inderdaad voor een bepaalde groep (verslaafden) maar die verslaving had ik vrij snel weggewerkt. Gaandeweg ging de therapie meer en meer over het gevoel en als dat niet goed zat, wat je daar dan mee deed. Daar heb ik veel aan gehad; ik sta nu heel anders in het leven.

Mijn probleem was een bloosfobie die leidde tot extreme angsten voor uiteindelijk alle sociale situaties. Net voordat ik besloot om pillen bij de huisarts te vragen was ik aan het einde van mijn latijn. Ik zoop me helemaal klem en wilde alleen nog maar dood.

Zoals gezegd; de angst is weg en de depressie houdt zich meestal koest. Ik haal mijn levenslust uit vrijwilligerswerk, nadat ik vorig jaar ben afgekeurd. Het leven op de toppen van mijn zenuwen zo'n lange tijd heeft zijn tol wel geëist. Ik ben chronisch moe en ik heb hartklachten.
Door met anderen bezig te zijn (in mijn geval ouderen en vluchtelingen) ligt mijn focus vooral op die anderen. En ik weet dat ik daarmee de oorzaak van mijn problemen niet aanpak. Het zij zo, het gaat best goed.

Wat jouw situatie betreft: ik ben het met Bert eens. Heel belangrijk is een therapeut waarmee het klikt. Hopelijk vind je die snel.

groet,
Ray
Antwoord

#7

(05-10-2018, 22:41)wispelturig schreef: Hallo ik ben wispelturig 

Ik zoek een luistert oor, medeleven en begrip erkenning.
Dit krijg je bij de meeste mensen en hulpverleners niet wat ik totaal niet begrijp.

Ik voel me alleen in t leven kan geen aansluiting vinden. Me verleden Loopt achter me aan t is een feit. Ik weet niet wat ik nou nog zoeken moet.Ik weet t niet meer. Me vertrouwen is weg. Loop al zo lang te leuren met me ziel onder me arm.

Hallo Wispelturig,

Welkom hier!

Ik herken deze dingen die je beschrijft. Alleen ik voel me wel geholpen. Ik huil veel, heel veel. 
Het schrijven hier helpt en steunt me wel. 
Ik ben alles wat ik had in mijn leven verloren.. dat maakt het zwaar weer op te bouwen. 

Groetjes Zip
Antwoord

#8

(07-10-2018, 00:07)Ray schreef: Hoi ray,

Dus jouw dagbehandeling of groepstherapie ging wel over gevoel begrijp ik dat is wel mooi dat je daar wel veel aan gehad hebt. En wat kon je dan met een gevoel van depressie en angst paniek als dat overal  voor komt?

Ik heb er nog geen antwoord op. Heb de RET geleerd toen en dat komt op neer gewoon negeren want t is niet reëel dus door gaan.
Heb je nog hulp of thuishulp of woon je met meer mensen? Ja wat is dan een klik, goede hulp?


Hey Wispelturig,

Medicatie via de huisarts is niet ongewoon al wordt meestal wel de voorwaarde gesteld dat je de hulpverlening in gaat.

Ik heb nog steeds medicatie en daar ga ik gewoon mee door. Ik wil niet meer terug naar die ellende.
Die groepstherapie was inderdaad voor een bepaalde groep (verslaafden) maar die verslaving had ik vrij snel weggewerkt. Gaandeweg ging de therapie meer en meer over het gevoel en als dat niet goed zat, wat je daar dan mee deed. Daar heb ik veel aan gehad; ik sta nu heel anders in het leven.

Mijn probleem was een bloosfobie die leidde tot extreme angsten voor uiteindelijk alle sociale situaties. Net voordat ik besloot om pillen bij de huisarts te vragen was ik aan het einde van mijn latijn. Ik zoop me helemaal klem en wilde alleen nog maar dood.

Zoals gezegd; de angst is weg en de depressie houdt zich meestal koest. Ik haal mijn levenslust uit vrijwilligerswerk, nadat ik vorig jaar ben afgekeurd. Het leven op de toppen van mijn zenuwen zo'n lange tijd heeft zijn tol wel geëist. Ik ben chronisch moe en ik heb hartklachten.
Door met anderen bezig te zijn (in mijn geval ouderen en vluchtelingen) ligt mijn focus vooral op die anderen. En ik weet dat ik daarmee de oorzaak van mijn problemen niet aanpak. Het zij zo, het gaat best goed.

Wat jouw situatie betreft: ik ben het met Bert eens. Heel belangrijk is een therapeut waarmee het klikt. Hopelijk vind je die snel.

groet,
Ray
Antwoord

#9

Hoi Wispelturig,

Quote: Dus jouw dagbehandeling of groepstherapie ging wel over gevoel begrijp ik dat is wel mooi dat je daar wel veel aan gehad hebt. En wat kon je dan met een gevoel van depressie en angst paniek als dat overal  voor komt?

Ik begrijp je vraag niet. Ten tijde van die groepstherapie was ik al van de angstklachten en de ergste depressieve gevoelens af door de medicatie

Quote: Ik heb er nog geen antwoord op. Heb de RET geleerd toen en dat komt op neer gewoon negeren want t is niet reëel dus door gaan.
Heb je nog hulp of thuishulp of woon je met meer mensen? Ja wat is dan een klik, goede hulp?

Ik heb nu geen hulp meer, alleen medicijnen en ik woon samen met mijn vriend.

Een klik heb je als je je lekker voelt bij een hulpverlener, als je het gevoel hebt dat hij/zij je begrijpt en wat voor je kan betekenen.

groet,
Ray
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 08-10-2018, 21:55 door wispelturig.)

(06-10-2018, 20:00)Bert schreef: Hallo Bert,

Ja dat klopt ik vind dat een hulpverlener open en eerlijk hoort te zijn en met gevoel met je om hoort te gaan. Met je mee leven goed kunnen luisteren en dat ze pas wat zeggen als ze t echt weten van wat t inhoud wat je hebt of hebt meegemaakt.  En i inderdaad niet zomaar wat zeggen of oordelen terwijl ze niet weten waar ze over praten en zelf niet hebben meegemaakt of zelf al in bed gaan liggen met een pijntje en jou pijn problemen die je dagelijks nog hebt weg te praten. Analyseren. Wat ik wil bereiken ik weet t n niét. Dat je geen last meer hebt, je goed je gevoel kan uiten en iemand naast je staat. Betere medicatie. En uitzoeken wel of geen woonvorm of je ergens op kan steunen terecht kan. Want nu moet ik t alleen dragen en is behoorlijk zwaar. Veel of eigenlijk alles wat ik wilde droomde is niet g gelukt nou dat kan ook niemand tot nu toe begrijpen hoe dat is met je doet. Heb jij goede ervaringen met hulp? 

Hallo Wispelturig,

Ook van mij een hartelijk welkom.

Het valt inderdaad niet mee om de juiste hulp te vinden. Ook die belangrijke klik die je wil voelen bij een hulpverlener
kan een zoektocht zijn.
Je wilt dus iemand ontmoeten die open zonder oordeel naar je luistert en niet invult? Klopt dat?
Heb je duidelijk wat je graag wil bereiken in je leven of met therapie? Of aan welke eisen een therapeut moet voldoen?
Hoor het graag.

Groet,  Bert

(07-10-2018, 12:15)Zip schreef: Hoi zip,

Heb je goede hulp dat je je gesteund voelt?
Wat heb je voor hulp dan?
Ja dingen opbouwen is moeilijk ja.
Ik kan ook geen aansluiting vinden.


Hallo Wispelturig,

Welkom hier!

Ik herken deze dingen die je beschrijft. Alleen ik voel me wel geholpen. Ik huil veel, heel veel. 
Het schrijven hier helpt en steunt me wel. 
Ik ben alles wat ik had in mijn leven verloren.. dat maakt het zwaar weer op te bouwen. 

Groetjes Zip
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 179 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen! Started by Zinge
4 Replies - 74 Views
16-03-2024, 16:34
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 99 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 201 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 224 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 656 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 331 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)