Lieve Mabel,

Dwaal maar af zoveel als je wil. Voor mij geldt hetzelfde als wat je beschrijft. Heb vandaag met 113 gebeld. Niet voor het eerst en zonder enige verwachting. Ze doen daar hartstikke hun best, maar hebben ook geen toverstokje waarmee ze jou of mij levenlust in kunnen blazen.
Ik weet dat het mager is, maar weet dat je in ieder geval voor mij veel waard bent.

Liefs,
Alais

Hoewel mijn situatie op dit moment niet uitzichtloos is; mijn klachten zijn in de sluimermodus gegaan, ben ik mij ervan bewust dat ik worstel. Iedere dag en de hele dag...
Ik ben inmiddels begonnen met schematherapie en ik sta op de wachtlijst voor groepstherapie. Door de individuele sessies ben ik mij steeds meer bewust van de pratronen die ik ontwikkeld heb. Ik moet een dagboek bijhouden over situaties die mijn patronen triggeren en dit is erg confronterend. Het maakt mij verdrietig om te zien en te merken dat ik mijzelf continue onderuit haal. In de schematherapie noemen ze dit de straffende ouder en de kritische ouderkant. Die twee kanten hangen als een grote wolk boven mij en ik loop mijzelf te hele dag om mijn kop te geven. Verder ben ik erachter dat ik mijzelf opoffer omwille van anderen en steeds bezig ben om mijzelf aan te passen en de andere gelukkig te willen maken. Ik voel mij verantwoordelijk voor het geluk van een ander. En eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik eigenlijk zelf wil. Ik ben niet in contact met mijn gevoel.

Het voelt alsof er een hele berg aan patronen is en ik weet niet waar ik mee moet beginnen. Deze week staat ook nog een gesprek op de planning met het UWV,omdat ik nu een jaar in de ziektewet zit. Ook daar maak ik mij veel zorgen over. Krijg ik nog een jaar de kans om aan mijzelf te werken of vindt deze goede man dat ik gewoon kan werken met deze klachten. Hoe kan ik deze arts duidelijk maken dat ik mijzelf voortdurend uitput waardoor ik steeds opnieuw in verzuim uitkom. Pff... lastig allemaal.

Ik wilde het even van mij afschrijven.

Hoi Letitgo,
Succes met het UWV, je vooral niet beter voordoen dan je je voelt zou ik zeggen en meer kan je niet doen. Letitgooo letitgoo lalala

Ja nadenken over je gedachten en gedragingen en jezelf observeren zorgt ervoor dat je nog meer in je hoofd zit. Geef jezelf er regelmatig even vrij van en ga dan iets doen waardoor je goed afgeleid wordt, bij voorkeur iets leuks. Je kunt niet altijd maar bezig zijn met leren en ontwikkelen. Bij sporten heb je ook hersteltijd nodig om vooruit te gaan.
Je komt er wel achter wat jij wilt, ontdekken dat je dat niet weet is de eerste stap. Leren luisteren naar je gevoel ook.

Dankjewel allemaal voor de reacties. 
Ik bedoel inderdaad datgene wat Mabel zegt. Ik heb de eigenheid niet. Ik DENK wat ik zou moeten voelen, maar kan het niet voelen. Dus als iemand mij vraagt: wat zou jij graag bijvoorbeeld voor werken willen doen als je hersteld bent. Dan kan ik alleen de voors en tegens in kaart brengen en rationaliseren wat bij mij past. Maar daadwerkelijk voelen: wat wil ik nu echt. Dat lukt mij niet.

---

Hoi Letitgo,
Succes met het UWV, je vooral niet beter voordoen dan je je voelt zou ik zeggen en meer kan je niet doen. Letitgooo letitgoo lalala

Ja nadenken over je gedachten en gedragingen en jezelf observeren zorgt ervoor dat je nog meer in je hoofd zit. Geef jezelf er regelmatig even vrij van en ga dan iets doen waardoor je goed afgeleid wordt, bij voorkeur iets leuks. Je kunt niet altijd maar bezig zijn met leren en ontwikkelen. Bij sporten heb je ook hersteltijd nodig om vooruit te gaan.
Je komt er wel achter wat jij wilt, ontdekken dat je dat niet weet is de eerste stap. Leren luisteren naar je gevoel ook.

Haha haha... let it go ?.
Ik heb besloten de arts morgen mee te nemen in mijn verhaal en hem vooral mee te nemen in het patroon waar ik zo vast geroest in zit dat het mij steeds weer problemen oplevert. Ik ga mij niet druk maken over dat ik nu niet uitzichtloos in de put zit, want daar gaat het niet over. Het is belangrijk dat hij het grote plaatje gaat zien van iemand die al 10 jaar worstelt met episodes die langer en heviger worden en waar ik ook niet meer voldoende van herstel. Ik wil hem meenemen in de tredmolen waar ik in zit van rennen, vallen, opstaan en repeat.

---

Mijn emoticon is een vraagteken geworden, moest eigenlijk dat gezichtje met lachtraantjes zijn

Ach letitgo, 

Ik herken t ook wel, ik weet t ook niet    Vind t al knap dat je een rationele afweging kan maken!
Pff, dat UWV geeft stress ,  dat weet ik uit ervaring.  Ik nam een hulpverlener mee, ik voelde me niet veilig en  mn onderhoud hing er van af. 
Ik vind de worsteling al teveel omvattend om er een baan doorheen  bij vol te houden.  
Blijf hier schrijven en delen als je er behoefte toe voelt! 


Groet en liefs, Mabel

Hoii Letitgo,

Hoe ging het bij het UWV?