Hoe is je nacht geweest, Joy?

Hey Joy, ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode voor jou vele groetjes van cyranno schrijf maar van je af als je er behoefte aan hebt ik lees het alvast.

Dank jullie voor jullie berichtjes

De nacht was wel oké, ik heb wat geslapen maar ook verslapen voor een afspraak van vanmorgen..

Gelukkig dat het ok was. Dan was je in ieder geval in diepe slaap, als je je verslapen hebt. Beter dan wakker liggen ;-)

Joy, 

ik zit er zelf te slecht bij momenteel  om echt n  persoonlijke  ondersteunende reactie te geven.  Je bericht raakt me.  

Ik denk wat te herkennen  in wat je schrijft. 
Bij mij leidden zaken in het nu ook direct naar pijn uit het verleden . Die pijn  leeft in mij , word geraakt en als stress en druk te hoog is  oploopt wordt t .onhoudbaar  Jij ontlaad via snijden. 

 In mijn geval implodeert t naar binnen  toe , om schade verder te voorkomen (dwz  ruzie / conflicten/ gedoe/ nog meer pijn / kwetsing / nog meer druk)  gooi  ik uit de deur naar buiten dicht..  Ik kan er dan niets meer bij hebben  , angst, onveiligheid , wantrouwen , vermeende veroordelingen Etc. 
Ik voel me dan tijdelijk genoodzaskt  om zaken te vermijden om mezelf te repareren om weer wat bij te komen  zodat ik weer wat aankan.  Ik kan die route vanaf trigger moeilijk beschrijven ( dit is n poging) 


Wat ik maar wil zeggen: 

Het valt echt niet mee als er niet - erkende pijnlijke schade  in je voortwoekert  en je je  ondertussen tot n buitenwereld moet verhouden en daarin moet zien te leven alsof die pijn niet actief is , maar je  toch onvermijdelijk word geraakt , door kritiek , oordeel , feedback, wat dan ook aan directe / indirecte signalen . 
Ondertussen ben je een of andere gewone activiteit  aan t volbrengen en gebeurt er dit alles in je , geen wonder ook dat het niet tegelijk goed  kan gaan.

Qua relaties kan het laveren tussen afstand/ nabijheid , verwachtingen etc ondraaglijke spanning  teweegbrengen. . Logisch dat het zo  moeilijk gaat. 

Vergeven of vergeten , achter je laten , afsluiten ,  loslaten ....  Mooi streven , mooie woorden , maar  als  je beschadigd moet leven echt te makkelijk gezegd. 

Je bent niet ' lelijk, snijden , aanstellerij, fout ' . 
Je bent  Joy en in je kern gewoon helemaal oke ,  maar je hebt schade opgelopen  . Daar heb jij geen schuld aan. Ook inclusief schade ben jij oke  .  En ik begrijp ook  dat dit moeilijk is te voelen . 

Heel veel liefs , hou je veilig  , en blijf  schrijven .

Het is oké Mabel,  dankje voor je berichtje.
Ik snap je..  er alleen al "zijn"  kan soms al zo vermoeiend of ondraaglijk voelen, dan is er geen plek voor iets anders te moeten. En je moet ook niet altijd een constructieve reactie voor de ander moeten hebben. Doe maar even voor jezelf wat nodig is om je erdoorheen te loodsen.
Een simpel "sterkte" is al genoeg. En soms gewoon in het algemeen, omdat je die sterkte net zo goed tegen jezelf kan roepen als tegen de ander..

---

Straks eindelijk naar de fysiotherapeut.
Meestal roep ik tegen mezelf dat ik lichamelijke pijn net wat beter kan verdragen dan geestelijke/emotionele pijn
maar de laatste tijd waren er toch momenten dat ik letterlijk dacht gek te worden van de pijn, hahaha
En de pijn begint nu ook uit te stralen naar m'n been in, dat is #!
Ooit heb ik door een val m'n stuitje blijkbaar gebroken gehad en dat is een beetje scheef aangegroeid. Ik noem het wel eens m'n staartje haha ( je er ziet niks van hoor, maar je voelt wel een bult wat geloof ik niet zo hoort)  

Ik vind het wel een beetje naar als ik met m'n bekraste arm daar op de behandeltafel moet. Dat komt voor de fysio misschien ook zo raar over, ik kom de pijn in m'n rug behandelen en pijnig mezelf aan m'n arm...
Maar misschien snappen zij het ook wel, ik ga "needling" proberen waarbij geprikt word in je lijf en eigenlijk waarschijnlijk wat pijn word aangebracht om daarmee pijn te verzachten. Hetzelfde concept als ik op m'n arm doe dus.. alleen heb ik toch meer moeite met naalden dan met krassen

Nou Joy... als jij naar de fysio gaat voor je rug dan heeft ie toch weinig met je arm te maken. Wat ie daar allemaal van denkt en vindt moet hij zelf weten. 

Het klopt wel dat binnen de hulpverlening niet altijd evenveel begrip is voor automutilatie/snijden. 
Ik heb zelf meegemaakt, tijdens de opname, dat iemand ons in geuren en kleuren meenam in het hele proces. Hoe ze niks kon vinden, een kopje kapot gooide..... en toen..... nouja dat was too much details vond ik. Dan wordt het een show. 

Verder dit jaar iemand leren kennen, bij musical, mooie lieve meid en op een dag zag ik haar littekens. Dat ik vooral dacht.... joh meisje... heb je dan nog zo'n andere kant? (ze was zo open en vrolijk en blij altijd) 

Ze bedekte het duidelijk niet en toen ik haar later weer zag had ze een leeuw getatoeëerd op haar onderarm. 

Anyway... jouw fysio heeft niets te vinden of te denken. Het een staat los van het ander. Het stukje over de naalden snap ik nog niet helemaal maar ben erg moe, misschien moet ik het nog eens lezen.

Dankje Feline
Het zal ook een hele show zijn denk ik
En ik snap ook dat hulpverlening misschien denkt, joh
heb je lekker zelf gedaan hè!  
Ja klopt, ik snij mezelf

Register or login to view the content

Weet je Joy..... voor een man is het nooit helemaal te begrijpen hoe het is om een vrouw te zijn. 
Met seksuele dingen enzo. 

Ik heb met een goede vriend van mij ook wel eens een discussie gehad over een handtastelijke kerel die we hier hebben. En toen kwam ik er achter dat hij me ECHT niet begreep.... omdat hij gewoon nooit last heeft van handtastelijke kerels dus dat gevoel niet kent. 
Nou snap ik dat jij het over dingen hebt die 100.000 x heftiger zijn. 

Kun je nog iemand anders dan je beste vriend vragen om advies? 
En zou geld voor jou iets goedmaken, denk je? Wat zou je er voor willen kopen als je het kreeg? 

Ik denk dat zulke dingen ook heel zwaar zijn voor in een vriendschap, dit soort onderwerpen. Dat misschien een professional er beter een uitspraak over kan doen. 

Verder bedoelde ik niet jou he... met show. 
Ik bedoel iemand die uitgebreid gaat zitten vertellen wanneer, met wat voor scherp ding, waar, hoe het voelt en alles in geuren en kleuren en dan nog ff de wonden laten zien. 
Ik ga ook niet in geuren en kleuren vertellen dat ik naar de winkel ga.... en bij de wijnafdeling ga kijken..... en er dan een hele story van maken. Ik drink het gewoon stilletjes op ;-)

[hide]

Ik lig wakker..  het zou handig zijn als ik kon slapen, maarja, dan maar verder lezen/schrijven.

Dat mannen/vrouwen elkaar misschien nooit helemaal begrijpen dat snap ik. Of soms niet eens mannen/vrouwen maar andere mensen in het algemeen denk ik. 


Ik kan me wel enigzinds voorstellen waarom, misschien zo'n 80 procent van de daders is zelf ook slachtoffer geweest op een bepaalde manier. Mijn daders zullen dan ook slachtoffer zijn geweest van omstandigheden. 
Misschien een lastig onderwerp om over te praten in een vriendschap inderdaad,  maar voor professionals ook is mijn idee. 
Ik heb er eigenlijk ook nooit echt veel over gezegd en als ik al iets erover zei dan meestal ook maar een beetje vaag of maar halve stukjes. 

Als ik schadevergoeding zou krijgen zou ik m'n diploma alsnog willen proberen halen ermee. Dat heb ik door de omstandigheden toen nooit gehaald. Met wat geld kan dat toch makkelijker. 

Maar ik kan er echt niet bij wat ik nu moet met alles, tot nu toe had ik iedere keer het idee dat ondanks de heftige discussies we toch iets konden leren van elkaars ideeën. Maar nu is dat totaal weg bij mij. Ik heb zelfs de neiging om heel gemene dingen terug te gaan zeggen maar dat ga ik niet doen, ik ga gewoon zeggen dat het beter is dat de vriendschap voor mij nu stopt.

Soms voelt het echt als een show voor mij. Al weet ik soms niet of het nog meer horror word of nog meer drama of whatever...  Op dit moment wil ik ook zo graag weer terug naar US, weg van alles wat allemaal gebeurd is hier,
er is denk ik gewoon teveel gebeurd voor mij hier.


En op het forum schrijven kan ook vanuit daar