Vreselijke nacht gehad. Aan het einde allerlei nachtmerries. Ben er nog niet los van. Het kwam er op neer dat ik niemand meer had die zich om me bekommerde. Verder was ik op een gegeven moment zo bezopen dat ik niet meer naar een heel belangrijke afspraak kon. Daar voelde ik me zo schuldig over. Heel intens allemaal en ik heb nog een zwaar hoofd van al die nare dromen. Heb het gevoel dat die nachtmerries me vertellen dat ik op het verkeerde spoor zit. Voel me vreselijk. 

Net urologie gebeld om uitleg over de uitslagen van het urine onderzoek. Hebben ze een stroomstoring en kunnen niks op dit moment. Daar ben ik ook lekker mee. Ze gooien een uitslag op je bordje en zoek het maar uit. Ben even erg negatief, vooral door de nare nacht. Ineens voel ik me eenzaam, getver.

Rot van je nachtmerries Alex..

Bij mij kunnen nachtmerries ook zo intens zijn, en dan kan het loodzwaar zijn om met een beetje moed en energie de dag te beginnen.. pfff! 
Of dat de dromen de rest van de dag nog een beetje aan je "kleven", dat de rest ook niet lekker gaat of dat de dromen overdag ook nog door je gedachten gaan. 

Hopelijk heb je vannacht een betere nacht!

Rot van je nachtmerries Alex..

Bij mij kunnen nachtmerries ook zo intens zijn, en dan kan het loodzwaar zijn om met een beetje moed en energie de dag te beginnen.. pfff! 
Of dat de dromen de rest van de dag nog een beetje aan je "kleven", dat de rest ook niet lekker gaat of dat de dromen overdag ook nog door je gedachten gaan. 

Hopelijk heb je vannacht een betere nacht!

Bedankt Joy, 

Op mijn werk aangekomen was ik nog een tijdje "zwaar", maar na een tijdje kon ik weer lachen en knapte mijn humeur zienderogen op. 

Vanmiddag ook nog met urologie gebeld. Men gaat regelen dat iemand mij morgen belt om de uitslag nader te duiden. Waarom men dat zelf niet aangeeft bij de uitslag begrijp ik niet zo goed. Je krijgt de uitslag en zoek het verder maar uit..... Niet even een mededeling erbij dat je zelf even contact moet zoeken of dat op een bepaalde tijd iemand jou even belt met verdere uitleg. 
In ieder geval voel ik me inmiddels een stuk beter dan vanmorgen. Een verschil van dag en nacht. 

Groetjes, Alex

hoi hoi 

goed dat je gebeld heb vooral als je nog met vragen zit ik wil zoiets wel uitstellen 

wat fijn dat je wat beter voelde : na dat je ja wat rot voelde 

groet J

Hallo Alex,

 ik vind het ook een raar verhaal hoor! Je hoort toch niet gewoon via een app een uitslag meegedeeld te krijgen zonder enige duiding of uitleg? We zijn toch niet verzekerd voor dokter Google? 
Ga er maar  goed achteraan hoor, goed bezig! 

Het rot van die nachtmerries,  maar toch goed dat je gewoon bent gaan doen wat je je had voorgenomen en nog beter: dat het ook werkt! 

Bij mij gaat het ook al jaren niet meer goed met de vriendschappen. Zal ook best aan mij liggen, ik heb ook het idee naar mate  dat ik ouder wordt dat ik ook geen zin meer heb om maar te gaan lopen schikken. Ik heb t allemaal al wel n keer meegemaakt . Dat ik flexibiliteit qua aanpassing gewoon minder op kan  opbrengen. Ook ben ik zoveel alleen geweest dat ik denk ik daar ook aan gewend ben en dan niet meer er zo op ingesteld ben.  Ik heb geen idee of het positief of negatief is.  Ik merk het maar op. Ik kan het niet zo in verband brengen met welke stoornis dan ook die ik dan wel of niet zou hebben. Ach, ik loop al jaren niet meer in de pas .

Groetjes!

Hallo Alex,

 ik vind het ook een raar verhaal hoor! Je hoort toch niet gewoon via een app een uitslag meegedeeld te krijgen zonder enige duiding of uitleg? We zijn toch niet verzekerd voor dokter Google? 
Ga er maar  goed achteraan hoor, goed bezig! 

Het rot van die nachtmerries,  maar toch goed dat je gewoon bent gaan doen wat je je had voorgenomen en nog beter: dat het ook werkt! 

Bij mij gaat het ook al jaren niet meer goed met de vriendschappen. Zal ook best aan mij liggen, ik heb ook het idee naar mate  dat ik ouder wordt dat ik ook geen zin meer heb om maar te gaan lopen schikken. Ik heb t allemaal al wel n keer meegemaakt . Dat ik flexibiliteit qua aanpassing gewoon minder op kan  opbrengen. Ook ben ik zoveel alleen geweest dat ik denk ik daar ook aan gewend ben en dan niet meer er zo op ingesteld ben.  Ik heb geen idee of het positief of negatief is.  Ik merk het maar op. Ik kan het niet zo in verband brengen met welke stoornis dan ook die ik dan wel of niet zou hebben. Ach, ik loop al jaren niet meer in de pas .

Groetjes!

Vanmorgen ben ik teruggebeld door de assistente van de uroloog. Ik lag nog in bed en was niet zo "scherp". Voor nu hoeft er niks met deze uitslag te gebeuren. Op 6 september volgen er uitgebreide onderzoeken. Ik had nog wel wat vragen en opmerkingen willen "afvuren", maar toen had ik haar al bedankt en opgehangen. Merkte aan alles dat zij haast had. Als mijn onvrede blijft bel ik weer even en anders laat ik het voor nu.

Mijn werk werkt inderdaad Mabel  ! Daarom ga ik ook altijd.....

Ik plak er een negatief etiket op Mabel, wat betreft de moeite met vriendschap. Ook probeer ik het in verband te brengen met één van mijn stoornissen, ha, ha, ha. Misschien moet ik dat niet doen. Het is zoals het is. Op dit moment voelt één vriendschap al geruime tijd niet meer zo goed. Voel me niet meer veilig, zeg maar. Kan/mag niet meer mezelf zijn en dat is essentieel natuurlijk. Dat drukt behoorlijk op mijn schouders en vertroebeld mijn blik op vriendschap in het algemeen. Ben eigenlijk "doodsbang" voor haar, maar dat vind ik te gek voor woorden. Toch voelt het wel zo. Daar zal ik de komende tijd toch wat mee moeten doen!

Groetjes, Alex

Vanmiddag weer lekker wezen fitnessen. Dertig minuten op de crosstrainer en 10 minuten op de hometrainer, heerlijk! Dat kan ik iedereen aanbevelen. Zweten, zweten en nog eens zweten. Kop koffie drinken, gezellig ouwehoeren met de baliemedewerker en wat andere fitnessers. Daarna lekker douchen en terug naar huis. Heerlijk fris windje om mijn hoofd en even langs een bakker voor iets lekkers. Dan is het leven zo verkeerd nog niet. Dit zijn de krenten in de pap. Thuis gekomen ga ik al weer snel piekeren over die vriendschap die niet goed meer voelt. Getver, daar moet ik binnenkort wel wat mee. Krijg ik dat gezeik weer, want een vriendschap beëindigen is mij nog nooit, zonder boosheid en verwijten van de andere kant, gelukt. Ik verwacht ook geen applaus, maar je kunt het toch ook "mooi" beëindigen? "Jammer, maar als jij het zo voelt dan is het niet anders". Zo zou ik, denk ik, reageren. In maart gaf mijn zus aan geen contact meer te willen. Heb gevraagd waarom en toen gezegd dat ik het jammer vind, maar dat zij moet doen wat ze voelt. De keren dat ik aangaf "het" niet meer te voelen en de vriendschap wilde stoppen of pauzeren, reageerde men razend, gepikeerd en gaf men aan ook al het plan te hebben om te kappen of kreeg ik een appje waarin er niks heel gelaten werd van mij. Bij haar verwacht ik ook wel wat "vuurwerk". Tussen "neus en lippen door" heeft ze dat onlangs wel eens aangegeven. Dit jaar had ik de vriendschap met een vriendenpaar op "pauze" gezet. Op een gegeven moment kwam er een app waarin dus niks heel gelaten werd van mij. Alles was fout, zelfs mijn werk en kleine huis werden erbij gehaald.... Ik had geen karakter en noem maar op. Zo kende ik ze niet, maar na de eerste schrik vond ik het zo'n belachelijke reactie. Zij heeft ook wel contact met die 2 mannen en zij had alle begrip voor hun reactie. Ze wist ook precies wat ze hadden ge-appt. Op begrip voor mij hoefde ik niet te rekenen. Als ik haar zou vertellen dat ik de vriendschap niet meer zo waardevol zou vinden, dan kon ik mijn borst ook nat maken. Schrok daar nogal van en sindsdien zit ik behoorlijk in mijn maag met die vriendschap. Het voelde al niet zo goed meer, maar nu voelt zij helemaal als een "ijsberg". Moet ook vaak aanhoren dat ik een "betweter" ben, die haar vaak niet gelooft. Ja, ik ben kritisch en neem niet alles klakkeloos voor "zoete koek" aan. Verder moet ik vaak aanhoren: "Mag ik even uitpraten". Daar heeft ze (soms) wel een punt, hoor. Ze zegt het zo bits, dat de schrik me dan al weer om het hart slaat. Ik heb het gevoel dat zij de vriendschap ook niet meer zo prettig vindt. Voor mij zou het beëindigen van de vriendschap als een bevrijding voelen.
Ik zal er wat mee moeten de komende tijd..... Tips?

Groetjes, Alex

Vanmiddag weer lekker wezen fitnessen. Dertig minuten op de crosstrainer en 10 minuten op de hometrainer, heerlijk! Dat kan ik iedereen aanbevelen. Zweten, zweten en nog eens zweten. Kop koffie drinken, gezellig ouwehoeren met de baliemedewerker en wat andere fitnessers. Daarna lekker douchen en terug naar huis. Heerlijk fris windje om mijn hoofd en even langs een bakker voor iets lekkers. Dan is het leven zo verkeerd nog niet. Dit zijn de krenten in de pap. Thuis gekomen ga ik al weer snel piekeren over die vriendschap die niet goed meer voelt. Getver, daar moet ik binnenkort wel wat mee. Krijg ik dat gezeik weer, want een vriendschap beëindigen is mij nog nooit, zonder boosheid en verwijten van de andere kant, gelukt. Ik verwacht ook geen applaus, maar je kunt het toch ook "mooi" beëindigen? "Jammer, maar als jij het zo voelt dan is het niet anders". Zo zou ik, denk ik, reageren. In maart gaf mijn zus aan geen contact meer te willen. Heb gevraagd waarom en toen gezegd dat ik het jammer vind, maar dat zij moet doen wat ze voelt. De keren dat ik aangaf "het" niet meer te voelen en de vriendschap wilde stoppen of pauzeren, reageerde men razend, gepikeerd en gaf men aan ook al het plan te hebben om te kappen of kreeg ik een appje waarin er niks heel gelaten werd van mij. Bij haar verwacht ik ook wel wat "vuurwerk". Tussen "neus en lippen door" heeft ze dat onlangs wel eens aangegeven. Dit jaar had ik de vriendschap met een vriendenpaar op "pauze" gezet. Op een gegeven moment kwam er een app waarin dus niks heel gelaten werd van mij. Alles was fout, zelfs mijn werk en kleine huis werden erbij gehaald.... Ik had geen karakter en noem maar op. Zo kende ik ze niet, maar na de eerste schrik vond ik het zo'n belachelijke reactie. Zij heeft ook wel contact met die 2 mannen en zij had alle begrip voor hun reactie. Ze wist ook precies wat ze hadden ge-appt. Op begrip voor mij hoefde ik niet te rekenen. Als ik haar zou vertellen dat ik de vriendschap niet meer zo waardevol zou vinden, dan kon ik mijn borst ook nat maken. Schrok daar nogal van en sindsdien zit ik behoorlijk in mijn maag met die vriendschap. Het voelde al niet zo goed meer, maar nu voelt zij helemaal als een "ijsberg". Moet ook vaak aanhoren dat ik een "betweter" ben, die haar vaak niet gelooft. Ja, ik ben kritisch en neem niet alles klakkeloos voor "zoete koek" aan. Verder moet ik vaak aanhoren: "Mag ik even uitpraten". Daar heeft ze (soms) wel een punt, hoor. Ze zegt het zo bits, dat de schrik me dan al weer om het hart slaat. Ik heb het gevoel dat zij de vriendschap ook niet meer zo prettig vindt. Voor mij zou het beëindigen van de vriendschap als een bevrijding voelen.
Ik zal er wat mee moeten de komende tijd..... Tips?

Groetjes, Alex

hoi Alex,


Goed bezig met dat fitnessen.
Heb ik respect voor.

Heel herkenbaar van dat niet goed kunnen beëindigen van een vriendschap.
Daar heb ik in het verleden ook behoorlijk veel gelazer mee gehad.
Vind het moeilijk om hier momenteel bruikbare en nuttige tips voor te geven.
Hoe graag ik dit ook zou willen.
Vind het trouwens wel goed dat je kritisch bent en niet alles voor 'zoete koek 'klakkeloos aanneemt.


Wil je nog een fijn weekend wensen.


Groetjes, Hega

Tja Alex , tips....  ik ben daar helemaal niet goed in joh  . 

Ik zou me er ook niet prettig bij voelen,  bij wat ik lees  wat je erover schrijft. 
. Ik ga dan afstand nemen en hou ze  uit mijn buurt, zeker fysiek. Vermijd bellen maar app bevoorbeeld. Dan kan je goed nadenken hoe je wilt reageren. En nadenk tijd over wat er nou eigenlijk wordt geschreven. 
 Soms loopt het vanzelf al af dan.  Soms werkt dat appen nog enigszins,  is het contact zo nog wel  te behappen. 

Groetjes!

Bedankt Hega en Mabel. Het is ook moeilijk om daar tips over te geven. Dit is iets wat ik toch zelf moet oplossen en waarin een ander moeilijk kan adviseren. Jouw link in een ander topic was wel nuttig Hega! Dat ging dus over het "fenomeen" vriendschappen beëindigen. Mensen zijn daar dus niet zo goed in.... Je kunt het bijna ook niet goed doen, want meestal is er iemand gekwetst. Ik merk wel dat het me erg bezig houdt en mijn stemming negatief beïnvloed. Alsof ik een "vreselijk geheim" met mij meedraag, wat ik eigenlijk met haar zou moeten delen. Heb trouwens het gevoel dat ze het wel "weet" en dat ook zij niet zo fijn meer in de vriendschap "zit". Voorheen appten we regelmatig, maar dat is voorbij. Als we eens appen is het ook anders. Ons laatste telefoongesprek voelde onhandig en onveilig. Toen dat beëindigd was, voelde ik opluchting. Het voelt niet meer als vriendschap.... Laat ik de wond dooretteren, ga ik voor een snelle amputatie of is er nog een mogelijkheid voor een operatie? Pfffffff, de tijd zal het leren. 

Groetjes, Alex