Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Wat nu


#1

Nadat ik gisteren helemaal ingestort ben , en dat wil wat zeggen voor mij.
Dokter gebeld en sterke kalmeringsmiddelen gehad ..... Helpt het ? ..ja en nee , het vlakt alles wat af maar dat is ook alles .
Nu wachten ggned , en als het werkelijk niet gaat ..dokter bellen voor crisis opvang .
Zit ik op dit soort dingen te wachten ...Nee , maar ik moet wel ben nog nooit zo depressief geweest.

En met depressief bedoel ik werkelijk , tegen een muur aanrijden depressief.
Antwoord

#2

Hallo ,

Wat ontzettend rot ! Je zit er allemaal niet op te wachten, maar als je er zo aan toe bent, dan is het toch echt zaak een veilig ondetkomen te accepteren om de ellende te doorstaan, als het thuis niet mert gewaarborgd is. Tja kalmeringspillen lossen de boel ook niet op, maar wat rust kun je wel gebruiken lijkt mij.
Bij een lichamelijk crisisgeval kom je ook in een ziekenhuis om je ziekte te behandelen. 

Veen sterkte, Mabel
Antwoord

#3

(16-12-2020, 21:32)Jos schreef: Nadat ik gisteren helemaal ingestort ben , en dat wil wat zeggen voor mij.
Dokter gebeld en sterke kalmeringsmiddelen gehad ..... Helpt het ? ..ja en nee , het vlakt alles wat af maar dat is ook alles .
Nu wachten ggned , en als het werkelijk niet gaat ..dokter bellen voor crisis opvang .
Zit ik op dit soort dingen te wachten ...Nee , maar ik moet wel ben nog nooit zo depressief geweest.

En met depressief bedoel ik werkelijk , tegen een muur aanrijden depressief.

Ik wens je heel veel sterkte Jos weet wat het is om paniekaanvallen te krijgen en depressief te zijn, misschien was het heel goed dat je de dokter hebt gebeld en  als je naar een opname  moet dan gaat de bal misschien aan het rollen en kan je de gepaste hulp krijgen. Misschien ook de juiste basismedicatie waarmee je een tijdje verder kan , dat je wat rustiger wordt , en vanuit die rust kan je dan misschien een manier vinden om met je depressies en paniek om te gaan, ikzelf heb veel aan meditatie en mindfullness maar ieder moet zijn ding vinden waar hij zich goed bij voelt. De depressie is een weg er is geen kant en klare oplossing , het is een weg te gaan om veel te leren over jezelf en zorg te dragen voor jezelf. Blijf dicht bij jezelf en vraag wat heb ik nodig om me goed te voelen? Probeer te houden van jezelf en goed zorg te dragen. Misschien komt er een opname en moet je toelaten dat anderen eerst een beetje zorg dragen voor jou, ik hoop dat je t redt ondertussen schrijf maar veel op het forum, het is een steun en  herkenningspunt. Veel moed cyranno
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen cyranno :   • Bert
Antwoord

#4

(16-12-2020, 21:32)Jos schreef: Nadat ik gisteren helemaal ingestort ben , en dat wil wat zeggen voor mij.
Dokter gebeld en sterke kalmeringsmiddelen gehad ..... Helpt het ? ..ja en nee , het vlakt alles wat af maar dat is ook alles .
Nu wachten ggned , en als het werkelijk niet gaat ..dokter bellen voor crisis opvang .
Zit ik op dit soort dingen te wachten ...Nee , maar ik moet wel ben nog nooit zo depressief geweest.

En met depressief bedoel ik werkelijk , tegen een muur aanrijden depressief.

Okay ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet meer positief kan denken , zo erg als dat het nu is heb ik net nog nooit gehad .... Ik ben van een helling aan het afrollen en weet niet hoe ik moet stoppen .
Als het moet bel ik de crisis opvang op , ....... Sorry dat ik jullie hiermee lastig val , maar geen idee wat ik moet doen .... Ook mijn vrouw en dochter weten het niet meer .
Voordat iedereen nu denkt , drink je ? ...gebruik je drugs ? ...rook je ? ..... Nee op alles , weet ook bij God niet waarom me dit overkomt .
Weet wel waardoor het getriggerd word maar geen idee hoe het te stoppen .....
P.s. heb het een keer met een paniekaanval ook zo sterk gehad , ... Als laatste rustmiddel kreeg ik een spuit , was daarna gelijk rustig ..... Tot ik vroeg wat erin zat , morfine .... Maar dat was toch wel heel erg , ik wist niet wat er gebeurde .
Nu heb ik vanmiddag gelezen over ECT en andere behandelingen , iemand hier bekend mee ?
Antwoord

#5

Jos, 

Wat is de trigger dan?   Het kan ook zonder trigger gebeuren  overigens, het soms helemaal niet duidelijk waarom.  
Nou positief denken, laat dat maar even, dat kan je nu niet . 

Sterkte, Mabel
Antwoord

#6

Jos,
 ECtt is niet lets wat meteen word ingezet. Ik heb er een indicatie voor maar er uiteindelijk geen gebruik van gemaakt.  Probeer eerst een crisisopname/ behandelstart, er zijn meerdere opties. 
Je staat nog aan het begin, maar ik begrijp je totale afschuw van de toestand waar in je verkeerd , en velen met jou zijn op dat punt geweest of verkeren daar in. 

Wat nu?-  is soms doorkomen van minuut tot minuut en uur tot uur,  doorgaan met ademen. 
Probeer je zo veilig en rustig mogelijk te houden als je maar kunt.
  Lees , voor zover je je kan concentreren , maak een wandeling met je vrouw of kind,  of alleen . Het maakt nu niet uit wat,  als het maar voor n moment helpt,  
heb je behoefte aan afzondering dan mag dat ook. Deelnemen aan een gezinsleven is mischien even niet mogelijk, geconfrinteetd worden met de onmacht van anderen kan naar zijn.  
Maak voor nu gebruik van je kalmeringsmiddellen , als nodig dan is dat nodig. . 
Neem jezelf niets kwalijk. 
 
Sterkte, Mabel
Antwoord

#7

(17-12-2020, 23:31)Mabel schreef: Jos,
 ECtt is niet lets wat meteen word ingezet. Ik heb er een indicatie voor maar er uiteindelijk geen gebruik van gemaakt.  Probeer eerst een crisisopname/ behandelstart, er zijn meerdere opties. 
Je staat nog aan het begin, maar ik begrijp je totale afschuw van de toestand waar in je verkeerd , en velen met jou zijn op dat punt geweest of verkeren daar in. 

Wat nu?-  is soms doorkomen van minuut tot minuut en uur tot uur,  doorgaan met ademen. 
Probeer je zo veilig en rustig mogelijk te houden als je maar kunt.
  Lees , voor zover je je kan concentreren , maak een wandeling met je vrouw of kind,  of alleen . Het maakt nu niet uit wat,  als het maar voor n moment helpt,  
heb je behoefte aan afzondering dan mag dat ook. Deelnemen aan een gezinsleven is mischien even niet mogelijk, geconfrinteetd worden met de onmacht van anderen kan naar zijn.  
Maak voor nu gebruik van je kalmeringsmiddellen , als nodig dan is dat nodig. . 
Neem jezelf niets kwalijk. 
 
Sterkte, Mabel

Ik ga vanavond naar de crisis opvang en hoop dat ik daar wat wijzer wordt....... 
Daarna minuut voor minuut verder , maar ik moet erbij zeggen dat het voor mijn doen heel erg is , en ik weet dat ik
mijn vrouw en dochter er pijn mee doe....  ?
Antwoord

#8

Sterkte in de crisisopvang Jos. 
Je kan er niets aan doen dat je vrouw en kind er pijn van hebben , bij een andere ziekte zouden ze het ws ook lastig vinden. Je kiest er niet voor om ziek te werden, je hoeft er gern schuldgevoel bij te dragen.
Nogmaals sterkte, Mabel
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)