Ha allemaal,

Lastig om hier mijn verhaal te doen, maar hopelijk kunnen jullie mij een beetje ondersteunen.

Ik ben bijna een jaar samen met mijn vriend, zijn allebei rond de 30.
Hij is een aantal jaar geleden heel depressief geweest, maar het gaat het afgelopen jaar heel goed.
Hij genoot weer van de kleine dingen, hebben samen veel plezier gehad.

Nu sinds een maand of 2 gaat het erg bergafwaards. 
Hij is niet meer enthousiast te krijgen, lusteloos, somber.
Nu sinds 2,5 week gestopt met roken en dat maakt het alles behalve beter.
Tijdens het roken verbleef hij bij mij thuis, om niet alleen te zitten tijdens het "afkicken".
Nu is hij al een paar dagen weer naar huis, we hadden allebei ruimte nodig.

Ik hoor nu bijna niets meer van hem, na 20 keer vragen krijg ik een teken van leven.
Dan geeft hij wel aan dat hij mij ook mist, maar dat hij ruimte nodig heeft.
Ik weet alleen niet meer wat ik moet doen, word helemaal gek.
Kan ook niet echt leuke dingen zelf gaan doen vanwege corona, ben namelijk zelf van slechte gezondheid.

Hebben jullie tips? Hoe help ik hem zonder er zelf aan onderdoor te gaan?

Groetjes

Hallo R,

Word je dan gek omdat je bang bent alleen te zijn omdat hij zich terugtrekt?
Of omdat je je zorgen maakt?
Hoe dan ook, hij is blijkbaar erg onbetrouwbaar in het contactonderhoud op dit moment. 
Vraag hem dan eerst eens waarom dat zo is.
Depressief, de relatie beu, rust aan het hoofd , chagrijnig door rookstop, het kan van alles zijn. 

Sterkte, Mabel

Ha allemaal,

Lastig om hier mijn verhaal te doen, maar hopelijk kunnen jullie mij een beetje ondersteunen.

Ik ben bijna een jaar samen met mijn vriend, zijn allebei rond de 30.
Hij is een aantal jaar geleden heel depressief geweest, maar het gaat het afgelopen jaar heel goed.
Hij genoot weer van de kleine dingen, hebben samen veel plezier gehad.

Nu sinds een maand of 2 gaat het erg bergafwaards. 
Hij is niet meer enthousiast te krijgen, lusteloos, somber.
Nu sinds 2,5 week gestopt met roken en dat maakt het alles behalve beter.
Tijdens het roken verbleef hij bij mij thuis, om niet alleen te zitten tijdens het "afkicken".
Nu is hij al een paar dagen weer naar huis, we hadden allebei ruimte nodig.

Ik hoor nu bijna niets meer van hem, na 20 keer vragen krijg ik een teken van leven.
Dan geeft hij wel aan dat hij mij ook mist, maar dat hij ruimte nodig heeft.
Ik weet alleen niet meer wat ik moet doen, word helemaal gek.
Kan ook niet echt leuke dingen zelf gaan doen vanwege corona, ben namelijk zelf van slechte gezondheid.

Hebben jullie tips? Hoe help ik hem zonder er zelf aan onderdoor te gaan?

Groetjes

Wat een nare situatie.. 
Ik denk dat de afgelopen periode met Corona voor veel mensen een hele zware tijd is, waarbij het zoeken is naar balans tussen alleen zijn en in contact staan met andere mensen. Zelf heb ik toevallig paar maanden terug in dezelfde situatie gezeten waarbij mijn man aan gaf meer ruimte nodig te hebben. 
Mijn eerste reactie daarop was dat ik juist heel veel contact ging zoeken en zo graag van hem wilde horen dat hij me miste en terug wilde, terwijl dat hem alleen maar meer weg joeg, want hij wilde juist ruimte en even zichzelf kunnen zijn. Intussen kan ik gelukkig zeggen dat we met duidelijke afspraken over een eigen plek voor hem, vaste avonden dat hij alleen is en minder, maar duidelijkere communicatie er weer een stuk beter voor staan.

Mijn advies zou zijn; probeer zoveel mogelijk met familie en vrienden over de situatie te praten en ga kijken of je een paar keer per week iets met hem kunt doen. Ga samen een wandeling maken, doe een computerspelletje of iets anders wat luchtig is en wat jullie beide leuk vinden om te doen. Probeer je vragen tot een minimum te beperken en als je ze stelt, probeer ze niet beschuldigend te laten klinken en zoek naar praktische oplossingen. 
Hoe lastig het ook is, probeer het niet te zwaar te maken en geef hem lucht. Probeer zo nu en dan met aanrakingen contact te maken en als hij ervoor open staat een knuffel te geven, maar overdrijf dit niet, want dit kan verstikkend werken. 

Uiteindelijk ligt de bal bij hem en als hij echt niet meer wil, dan is het als trekken aan het dood paard... Dus in mijn ogen het enige wat je kunt doen is een vangnet van vrienden/familie om je heen bouwen, zodat je genoeg steun hebt en hem zoveel mogelijk ruimte geven en eventueel praktisch helpen met uit zijn depressie komen, als hij ervoor open staat.

~Luctor et emergo~