Hallo lieve allemaal,

Ik zal me even voorstellen! Ik zal beginnen bij het begin.. Vanaf dat ik 8 jaar ben heb ik al last van depressieve gevoelens, suïcidale gedachten en stemmingswisselingen. Op jonge leeftijd is er ODD bij me vastgesteld, na mijn 18e is dit veranderd in ernstige borderline. Ook is na mijn 18e een chronische depressie bij me vastgesteld. Op mijn 13e is er iets gebeurt waar ik niet mee kon leren omgaan, dus begon ik met in me arm te krassen. Dit was een beetje uit de hand gelopen, gelukkig heb ik het nu weer een beetje onder controle.

Eind september 2016 is mijn moeder overleden, ik heb me tot aan 3 weken na haar overlijden sterk kunnen houden. Daarna stortte ik compleet in! Ik kon niet meer eten en lag hele dagen op mijn bed. Halverwege november liep het helemaal uit de hand en ben ik opgenomen in het Paaz. Tot aan halverwege januari ben ik hier 4x achter elkaar opgenomen geweest, in totaal ben ik in die periode anderhalve week thuis geweest. Daarna ging het wel weer redelijk. Tot februari, ik zag het niet meer zitten en had een overdosis genomen. Hierdoor ben ik 3 weken gedwongen met een IBS opgenomen geweest, dit keer op de gesloten afdeling. Daarna ben ik in mei nogmaals voor een week opgenomen geweest. Maar ik ben eruit gezet omdat ik in mijn arm gekrast had en zo wanhopig was dat ik het bewijs niet had weggewerkt..

In mei heb ik weer een overdosis genomen en ben ik hierdoor op de intensive care beland. Dit was niet bedoelt als zelfmoordpoging!! Ik was wanhopig en heb serieus 18x voor hulp gebeld, waarvan ik 17 keer had gekregen dat ik me rustgevende medicatie moest innemen. Dit heb ik dus ook netjes 17x gedaan, maar ik was de hele nacht stabiel gebleven. De volgende ochtend mocht ik naar huis en heeft me vader me opnieuw naar het Paaz gebracht.. Hier mocht ik wel 2 hele nachtjes blijven (yup sarcasme druipt ervan af). In die 2 dagen moest ik een plan gaan bedenken voor een probleem wat ik al sinds mijn 8e heb. En zelf geen poot uitsteken!! De artsen dan, de verpleging is super lief.

Nu ben ik aan het wachten op de intakefase van een intensieve klinische psychotherapie. Ik heb 13 juli mijn eerste intake. Als ik word aangenomen dan ga ik 10 maanden lang van zondagmiddag t/m vrijdagmiddag in therapie. Elke (doordeweekse) dag, de hele dag. Daarna heb ik ook nog 3 maanden nazorg. Alleen nu worden de dagen steeds moeilijker om door te komen en lijkt elke dag wel langer te worden.. Heeft iemand misschien tips om deze zware periode door te komen? Vanaf maandag t/m vrijdag word ik weer opgenomen, dus dat scheelt ook al een weekje. Behalve 1 week per maand een opname, hoef ik van mijn ʻbehandelaarʻ niets te verwachten. Elke tip is dus van harte welkom, want zelf kom ik er niet uit!

Ohja ik ben 22 jaar..

De wanhoop klinkt inderdaad ook wel wat door in je bericht. Ik herken er heel veel in. Ik ben zelf al ruim 10 jr opgenomen aan een stuk. Waarvan bijna 5 jaar gesloten . Jarenlang rm gehad en ook wat losse ibs keren als ik door de depressie weer zo suicidaal werd. 
Het is nog een maand tot aan je intake. En na de intake kan het ook nog even duren als er een wachtlijst is. 
Tot die tijd veel afleiding zoeken. Ga schrijven, lezen of koop een legpuzzel of waar je interesse ook naar uitgaat.  Misschien kun je wat vaker sociaal gaan doen en afspreken met mensen? Je zult toch iets moeten gaan ondernemen willen de dagen niet zo knettertraag voorbij kruipen.

Mocht ik iets voor je kunnen betekenen dan hoor ik het wel.
Veel sterkte!!

------------------------------------
Toen alle sterren vielen, was de Melk weg.

Funky....wat een zwaar verdrietig  verhaal heb je!  Ik vind het heel erg voor je.  Kan me je wanhoop echt goed voorstellen.  

Zonder medicatie red ik het zelf niet in de zwartste tijd van de depressie. Die is voor mij ook niet te harden.

Je vraag hoe je de dag door moet komen is zo moeilijk omdat het zo individueel is denk ik. Voor mij werkt soms ook niks. De dag sleept zich dan voort. De minder energie, de meer ik het haasje ben.
Wat ik doe tijdens de dagen verschilt dus: 
Als het kan lezen
Puzzelen ( sinds oktober 35 puzzels  van 1000 stuks gedaan denk ik)
Tuinieren
Wandelen met iemand
Praatje met de buren ( heb mazzel met mijn buurvrouw)
Stort me op huishouden dingen
Koop een oud kastje/ kast/ stoel etc en ga die pimpen...schuren en verven Etc 
Schrijven op het forum
Iets lekkers bakken 

Mijn fysieke energie bepaalt ook behoorlijk wat ik kan doen.  Ik hoop dat je er wat aan hebt. 
Heb je iemand die veel bij je is? Die je kan helpen en samen dingen doen?

Sterkte!

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!