Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Waar is iedereen ?/hoe gaat het ?


#21

(08-06-2020, 16:39)Positiva schreef: Ik lees nog wel mee hoor, en als ik het nodig vind, reageer ik wel eens. Het boek van Manu Keirse heb ik een maand na mijn partners overlijden gekocht, en gedeeltelijk gelezen. Toen heb ik het weg gelegd. Misschien was het wel te vroeg. Maar inderdaad, hij schrijft alsof hij het allemaal zelf heeft meegemaakt. Ik zoek het boek nog eens opzoeken. Tja, wat ik doe. Ik ben een week na de crematie weer begonnen met werken. Niet omdat het moest. Ik kreeg alle begrip vanuit de werkgever, maar ik vond het zelf prettiger. Anders zat ik de hele dag te malen. Verder ben ik gestopt met mijn bedrijf. Ik was al aan het afbouwen toen mijn partner nog leefde (ironisch genoeg om meer tijd met elkaar door te kunnen brengen), en inmiddels definitief gestopt. 15 jaar met liefde en plezier gedaan, maar het was tijd voor iets anders. Dat andere is er nog niet, en dat hoeft nu ook nog niet, maar er komt vast iets op mijn pad. Verder heb ik een hond aangeschaft. Waren we ook al van plan te doen. Een lieve, ondeugende doerak van nu 10 maanden. Hij gaat 2x per week mee naar kantoor. En ik ben er vaak mee op pad. Dus dat helpt me ook. In het begin heb ik begeleiding van een rouw-coach gehad. Ik had echt behoefte aan een gebruiksaanwijzing. Was een soort van stuurloos. Want je verliest niet alleen je grote liefde, maar ook je toekomst. Waar kun je naar uitkijken als je geen toekomst meer hebt? Zij heeft me goed geholpen. Helaas wordt het nu niet meer vergoed, en ben ik gestopt. Iets langer was mooi geweest. En ja, ik heb kinderen, maar die hebben hun eigen leven. En ik wil ze niet te veel met mijn verdriet opzadelen. Waar ik niet mee wil zeggen dat ze het niet mogen zien. Dat natuurlijk wel. Ze houden er ook zeker rekening mee. Komen wat vaker langs, nemen me ergens meer naar toe, of koken een keer. Dus iets liefdevoller contact met de kinderen. Je zou kunnen zeggen dat het dus ook iets positiefs heeft opgeleverd. Dat zou mijn partner geweldig gevonden hebben!
Fijn te lezen Positiva dat er ontwikkelingen in je leven zijn en doorgaande lijnen. Het is  zoals ze zeggen denk ik, het moet haar tijd hebben en de gevolgen zijn nog lang voelbaar. Je bent een bizonder mens Positiva, met heel veel Liefde en aandacht voor anderen, dat hebben we allemaal gezien hier op het forum. Het is nu de tijd voor jou om te ontvangen denk ik. Ook niet zo makkelijk als je dat niet gewend bent. Heel fijn dat je ook positieve bij effecten van het overlijden van je partner ervaart!
Ik hoop nog nu en dan van je te horen hier lieve dame
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • Jorin
Antwoord

#22

(08-06-2020, 16:39)Positiva schreef: Ik lees nog wel mee hoor, en als ik het nodig vind, reageer ik wel eens. Het boek van Manu Keirse heb ik een maand na mijn partners overlijden gekocht, en gedeeltelijk gelezen. Toen heb ik het weg gelegd. Misschien was het wel te vroeg. Maar inderdaad, hij schrijft alsof hij het allemaal zelf heeft meegemaakt. Ik zoek het boek nog eens opzoeken. Tja, wat ik doe. Ik ben een week na de crematie weer begonnen met werken. Niet omdat het moest. Ik kreeg alle begrip vanuit de werkgever, maar ik vond het zelf prettiger. Anders zat ik de hele dag te malen. Verder ben ik gestopt met mijn bedrijf. Ik was al aan het afbouwen toen mijn partner nog leefde (ironisch genoeg om meer tijd met elkaar door te kunnen brengen), en inmiddels definitief gestopt. 15 jaar met liefde en plezier gedaan, maar het was tijd voor iets anders. Dat andere is er nog niet, en dat hoeft nu ook nog niet, maar er komt vast iets op mijn pad. Verder heb ik een hond aangeschaft. Waren we ook al van plan te doen. Een lieve, ondeugende doerak van nu 10 maanden. Hij gaat 2x per week mee naar kantoor. En ik ben er vaak mee op pad. Dus dat helpt me ook. In het begin heb ik begeleiding van een rouw-coach gehad. Ik had echt behoefte aan een gebruiksaanwijzing. Was een soort van stuurloos. Want je verliest niet alleen je grote liefde, maar ook je toekomst. Waar kun je naar uitkijken als je geen toekomst meer hebt? Zij heeft me goed geholpen. Helaas wordt het nu niet meer vergoed, en ben ik gestopt. Iets langer was mooi geweest. En ja, ik heb kinderen, maar die hebben hun eigen leven. En ik wil ze niet te veel met mijn verdriet opzadelen. Waar ik niet mee wil zeggen dat ze het niet mogen zien. Dat natuurlijk wel. Ze houden er ook zeker rekening mee. Komen wat vaker langs, nemen me ergens meer naar toe, of koken een keer. Dus iets liefdevoller contact met de kinderen. Je zou kunnen zeggen dat het dus ook iets positiefs heeft opgeleverd. Dat zou mijn partner geweldig gevonden hebben!
Wat fijn dat je een coach had die je kon ondersteunen in jouw rouwproces. Mooi dat je voor jezelf alsnog een hond gekocht hebt! Ja sommigen zeggen dan ook:gelukkig heb je je kinderen. Maar de relatie ouder kind is qua steun toch wat anders dan met partner of vriend(in). Weet niet of dat bij jou zo was, maar moest eraan denken door je verhaal.
Ik hoop dat je je richting of steun nu elders kan vinden, de coach heeft je in ieder geval op weg geholpen.

Antwoord

#23

Hallo allemaal , 

Wat veel reacties nu opeens! Ik weer gewoon niet waar te beginnen met reageren!

Ik vind het fijn weer van je te lezen Positiva, ik wou dat ik zo een vertrouwen in mezelf en het leven en het verloop van dingen. 
 (Tja,  helaas, basis hiervoor mist , niet ontwikkeld)

Ik vind het bijzonder knap hoe je je hoofd omhoog houdt!   
Een week na de crematie al gaan werken, lijkt me ook erg zwaar maar  ik snap je overwegingen absoluut hoor. 

Al die opmerkingen in de trant van plekje geven, loslaten,  herpakken ....  zo werkt t  niet,  en helemaal niet in korte tijd, of in een te bepalen tijdsbestek.
Rouw, verdriet ,  acceptatie,  het gaat zn  eigen gang . Het duurt zolang het duurt .

Jammer dat de rouwcoach niet meer vergoed werd. Ik weet dat n zelfgekozen overlijden toch extra belastend is voor nabestaanden.  
Hoewel ik er niet aan twijfel dat je je steunbronnen  om je heen  aanwendt als nodig, wil ik je toch wijzen op het bestaan van steungroepen speciaal hiervoor. 
En je hebt ons forumleden uiteraard he, we zijn er ook om je steunen!

Ik hoop zeer regelmatig van je te lezen. !

Liefs, Mabel
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Gaat het ooit nog over? Started by Kenzo
8 Replies - 909 Views
13-03-2023, 18:02
Laatste bericht: staterium
  Het gaat niet Started by cyranno
6 Replies - 1,374 Views
03-04-2022, 17:05
Laatste bericht: Joy
23-12-2021, 22:37
Laatste bericht: Mabel
  Hoe het gaat/verhaal Started by Eline
55 Replies - 9,185 Views
03-12-2021, 23:31
Laatste bericht: Eline
  "Alles gaat goed" Started by Fluffykitten
1 Replies - 795 Views
08-12-2020, 12:38
Laatste bericht: Mabel
  waar komt dit vanddan? Started by petra storm
3 Replies - 1,094 Views
05-11-2020, 13:43
Laatste bericht: cyranno
  Update van hoe het met me gaat Started by Pjotr
47 Replies - 10,519 Views
30-09-2020, 19:28
Laatste bericht: Pjotr
  Steuntje voor iedereen! Started by Shalin
16 Replies - 6,023 Views
12-10-2019, 12:42
Laatste bericht: Run
  het gaat niet Started by cyranno
6 Replies - 1,997 Views
02-07-2019, 09:54
Laatste bericht: cyranno
07-03-2019, 18:39
Laatste bericht: Jean Pierre



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)