Mellie
Hoe voel jij je eigenlijk? Daar schrijf je niet zo over. Dat zou toch een belangrijke basis kunnen zijn voor een eerlijk contact met haar als zij dat tenminste wil. Je bent bezorgd om haar dat is duidelijk. Bang dat het niet goed gaat met haar.
Zij houdt hulp af en houdt de schijn oo dat het goed gaat. Het lijkt meer op overspannenheid, overvraagd zijn.
Daar wordt je ook kortaf van.
Echt depri klinkt het niet maar er bestaat wel zo iets als een “geagiteerde depressie. Google daar maar eens op.
Maar goed aks ze alles af houdt moet ze eerst vastlopen voor ze open staat voor hulp. Dat geldt voor heel veel mensen he.
Je kan niet zo veel doen. Ja haar laten weten dat je graag met haar verder wikt als dat zo is. Maar vertel haar ook s wat over jouw gevoelens nu, en dan bedoel ik
Blijheid boosheid bedroefdheid en bang. Meer smaken zijn er niet. De rest zijn gedachten, dat is iets anders dan gevoelens. Als je je gedachten eerst gaat delen kom je slechts verder van huis. Dan geef je voer aan haar verdediging nu, doen alsof het goed gaat terwijl het mogelijk helemaal niet zo lekker gaat.
Gewoon vertellen wat je voelt is de kortste weg. Als ze daar niet op reageert dan kan of wil ze dat niet en kun je op dat moment weinig anders doen dan afwachten of het verandert. Of je gaat lekker wat anders doen dat je gedachten kan afleiden.
Lekker van vakantie genieten of zo.
Succes

Heel erg bedankt voor je reactie ! 

Ik heb het even gegoogeld en kwamen idd wel wat symptonen naar boven. Maar tis niet echt dat ze heel onrustig is of gejaagd. Wat ik heel erg aan haar merkte was: wilde alleen maar op de bank liggen, maakte meestal nachten van 10-11 uur kwa slaap als het kon. Veel klagen over hele kleine dingen. Had nergens zin in, als ik met dingen kwam om op een zondag te gaan doen wat zij normaal leuk vond zei ze nu telkens”nee geen zin in “ ook sociaal gezien bijv met oud en nieuw normaal is zij echt een feestbeest en hadden we een leuke avond gepland met vrienden zei ze ineens tegen mij “ schat ik wil liever samen op de bank oud en nieuw vieren “. Ze reageerde wel kortaf naar haar ouders die normaal alles voor der betekenen. Ze was ook heel onzeker over der toekomst zoals “ werk, misschien wel opleiding gaan doen, relatie ( trouwen en kinderen met mij?) wist ze niet. Ze twijfelde overal aan en zat hele dag te piekeren. Dit waren voor mij de voornaamste symptomen. 

Hoe het mij met gaat? Ik voel me op moment echt leeg en opgebrand dit is ongeveer al een 6-7 maanden aan de gang en het begon met een klein iets dat ze moeite had dat ik veel werkte. Maar ik ben hier zo van geschrokken dat ik ook heel onzeker werd in onze relatie. Ik merkte ook dat ik laatste tijd haar alles probeerde te ontnemen zoals werklast huishouden enz. Helaas ben ik vlak voor het uitging zelf een psycholoog gaan bezoeken, ik was op gegeven moment helemaal op en kon zelf ook alleen maar slapen en emotioneel zijn. Ik heb daar toen oxazepam voor gekregen. Je kan dus wel bergijpen dat het de laatste week niet een super relaxed sfeer was thuis. Gelukkig heb ik er niet heel lang aan gezeten voor ik zelf weer beetje rustig werd. Maar toen was ze helaas al vertrokken. 

Ik heb ook aangegeven aan haar dat ik het er heel veel moeite mee heb, dit omdat wij laatste tijd toch heel er naar elkaar aan groeien waren, maar er toch zoveel problemen waren, en helemaal omdat de huisarts heeft gezegd dat we toch hulp moesten zoeken. Maar dat zij die hulp niet wilde , dit benauwde mijn enorm omdat ik wist dat niks doen ook geen oplossing was. 

Zij zei dat ze zich goed voelde en dat ze dacht dat dit gewoon echt der gevoel was, en ze wist zeker dat ze niet gek was ( zij denkt namelijk dat als je naar een psycholoog gaat je soort van gek bent ) ik heb haar meerdere keren uitgelegd dat diegenen gewoon helpt om haar pieker gedrag onder controle te krijgen en ook handvaten voor de toekomst te bieden. Maar helaas dit wilde ze echt niet. 

Ik heb ook aangegeven dat de deur altijd openstaat en dat ik mog steeds enorm veel van haar hou. En dat dit mij enorm kwetst dat wij dir zo snel opgeven samen. Hier reageeerde ze heel emotioneel op

Mij doet jouw verhaal wel denken aan burn-out/depressie, maar natuurlijk kan alleen een arts dat beoordelen. Je kunt haar niet dwingen hulp te zoeken. Maar misschien kun je er over beginnen als het straks weer ietsje beter gaat en ze weer bij je komt. Naar buiten de schijn ophouden dat het allemaal wel prima gaat, is ook een bekend verschijnsel. Verder moet je niet vergeten dat ze zelf geen idee heeft wat er allemaal gebeurt. Ik adviseer altijd: neem geen belangrijke beslissingen als je depressief bent, of in een dip zit. Maar dat advies heeft zij blijkbaar niet gekregen. Ik zou zeggen: niet pushen, hou even afstand (als zij dat wil), maar geef wel aan dat de deur nog open staat (als jij dat wil). Misschien kan dit filmpje iets duidelijk maken: https://www.youtube.com/watch?v=XiCrniLQGYc

Mij doet jouw verhaal wel denken aan burn-out/depressie, maar natuurlijk kan alleen een arts dat beoordelen. Je kunt haar niet dwingen hulp te zoeken. Maar misschien kun je er over beginnen als het straks weer ietsje beter gaat en ze weer bij je komt. Naar buiten de schijn ophouden dat het allemaal wel prima gaat, is ook een bekend verschijnsel. Verder moet je niet vergeten dat ze zelf geen idee heeft wat er allemaal gebeurt. Ik adviseer altijd: neem geen belangrijke beslissingen als je depressief bent, of in een dip zit. Maar dat advies heeft zij blijkbaar niet gekregen. Ik zou zeggen: niet pushen, hou even afstand (als zij dat wil), maar geef wel aan dat de deur nog open staat (als jij dat wil). Misschien kan dit filmpje iets duidelijk maken: https://www.youtube.com/watch?v=XiCrniLQGYc

Bedankt voor je reactie ! Merk dat het me enorm helpt in het begrijpen wat er allemaal gebeurt ( als er echt meer aan de hand zou zijn ) dat is natuuurlijk nog een groot vraagstuk. Heeft ze echt last van iets of is haar gevoel echt weg. 

Een heel goed voorbeeld voor mij van schijnophouden naar de buitenwereld. Is dat ze tegen iedereen zit te vertellen dat wij nog hele goede vrienden zijn . Maar we spreken elkaar helemaal niet. Laatste keer dat we elkaar spraken was 2 weken geleden en dat ging over de inboedel ook dit gesprek ging van haar kant vol met emoties. Ze heeft einde gesprek toen wel gezegd dat ze graag vrienden wil blijven. 

Maar om nu te zeggen dat we echt goede vrienden zijn, kan ik totaal niet van spreken. 
Ik heb ook meegekregen via via, dat ze echt min 10 uur per nacht slaapt laatste tijd. Is het niet vaak zo als je depressief bent dat je juist niet kunt slapen ? Ook is ze ineens best zakelijk over de spullen wat voor mij best schrikken was. Want ene moment hielt ze nog van me en kwamen we er samen uit en paar dagen later , maakte ze het uit en wilde ze zo snel mogelijk alles geregeld hebben voor het huis ! Dit maakt me soms best beangstigend of is dit normaal gedrag voor iemand die oveespannen/ depressief is ? 

Ook zei u dat ik niet moest pushen of afstand nemen als zij dat wilde ? Helaas heeft ze nooit echt gezegd dat ze afstand wilde of rust. Ze heeft het alleen uit gemaakt en zo snel mogelijk de spullen gepakt. Dus heb nooit echt de kans gehad om haar te vragen of ze misschien niet wat rust nodig had ? Of hoe ze het verder zou willen aanpakken. 

Enigste wat ik te horen kreeg: dat iemand anders veel beter voor mij zou zijn, omdat zij gewoon niet kan geven wat iemand hoort te geven door der gevoel. En dat ik verder moest met me leven. 

Dit was best schrikken, maar heb hier en daar wel gelezen dat dir vrij normale uitspraken zijn voor iemand die overspannen/depressief is

Ik zou even afstand bewaren en inderdaad nog niet helemaal de deur dicht doen,
is eventueel samen een relatie therapeut of een psycholoog bezoeken geen optie?

Je moet in ieder geval ook wel aan je eigen blijven denken, en zelf ook goed bedenken of je nog toekomst ziet samen.

Ik zou even afstand bewaren en inderdaad nog niet helemaal de deur dicht doen,
is eventueel samen een relatie therapeut of een psycholoog bezoeken geen optie?

Je moet in ieder geval ook wel aan je eigen blijven denken, en zelf ook goed bedenken of je nog toekomst ziet samen.


Bedankt voor je reactie ! 
helaas is zij mijn ex en zoekt ze totaal geen contact. Ik zal even een update over de laatste weken geven. 

ze is 2 weken geleden langgewenst om de meeste spullen op te halen.
toen ze binnenkwam was ze enorm boos en kon er niet meer dan een hey vanaf.
ik dacht eerste moment dat dit was omdat ze niet de behoefte had om hier binnen te stappen en überhaupt mij te zien! maar na 10 min spullen heen en weer dragen kwam de aap uit de mauw.

ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan, ik wist even niet wat me overkwam en wat ik hier van moest vinden. ik zei ook tegen haar dat ik hier niks van afwist. ook heb ik aangegeven dat mijn moeder dit waarschijnlijk deed omdat zij het ook heel moeilijk vind om haar schoondochter te verliezen waar ze zo close mee was, en dat hier geen kwade bedoelingen achter zitten. ze bleef heel emotioneel hier onder en ik vond het een beetje overdreven om zo te reageren op een social media dingetje ( dit heb ik natuurlijk niet gezegd ) maar ik denk dat we belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben dan Instagram. 

toen ze eenmaal beetje tot rust was gekomen, heb ik de rest van de spullen van haar in de bus geladen zodat we snel weer verder konden gaan zonder elkaar, toen eenmaal de spullen in de bus lagen ging ze bij me vader aan de woonkamer tafel zitten en wilde ze heel graag met hem het gesprek aan gaan waarom dit allemaal gebeurd is. mijn vader probeert zich heel erg buiten deze situatie te houden en ook niet teveel erover te vinden. 

nu kwamen er ineens hele andere dingen aan het licht. ze begon in eerste instantie weer dat haar gevoel weg is, en dat ze niks liever had dan samen oud worden en samen verder gaan en samen gelukkig oud worden. maar haar gevoel zegt wat anders. toen mijn vader vroeg wat ze precies voelde, en wat ze precies meemaakt kwam er iets heel anders uit. ze gaf aan dat er de laatste jaren teveel dingen zijn gebeurd waardoor er vorig jaar in mei iets is geknapt ( hier bedoelde zij kleine ruzie's en discussie's ). ze gaf aan dat het laatste tijd super goed ging, en dat ze ook echt tijden heeft gehad dat ze geen twijfel had. maar toen in mei was ze er blijkbaar helemaal klaar mee en dat wil ze gewoon niet meer meemaken. ze heeft dit dan weer heel lang niet en dan ineens na een half jaar komt er soms weer een twijfel en dan gaat ze zich vragen stellen. is dit het ? wil ik kinderen met hem ? wil ik trouwen? en die vragen kan ze dan op moment van twijfel niet beantwoorden. dan paar dagen later is dit weer weg maar ze is bang dat dat ooit weer terugkomt en ze kan niet leven met die twijfel. dit kwam voor mij echt zo hard binnen helemaal omdat ze afgelopen 6 maanden van die rare dingen heeft gedaan waardoor ik dacht dat ze dit allemaal wel wilde. 

zo waren we vorig jaar september met mijn schoonouders op vakantie. ik heb haar vlak voor de vakantie een ring gegeven omdat toen wij samen aan het shoppen waren ze die zag liggen en er helemaal weg van was. ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek. 
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.

paar maanden later werd er aan ons gevraagd of wij wel is aan kinderen hadden gedacht. wij zeiden allebei dat we hier nog even mee wilde wachten. maar toen we in de auto stapte, hebben we dit gesprek toch samen even voortgezet en hebben we tegen elkaar gezegd als het nu zou gebeuren wat zouden we doen ? toen kwam zij ermee dat als het zou gebeuren ze het gewoon zou willen. 
dit waren voor mij allemaal bevestigingen dat het toch wel goed ging tussen ons.

om even terug te komen op het gesprek met mijn vader. nadat mijn vader haar verhaal had aangehoord vroeg hij of ze zeker was dat het haar gevoel was en of het niet aan de communicatie lag ? waarom heb je nooit aangegeven dat je het er moeilijk mee had. ze gaf hierop het antwoord dat ze dat gedaan heeft en dat ik daarna ook enorm positief veranderd was, ze gaf aan dat ze daar zo blij mee was, maar dat ze bang was dat het gewoon te laat was. en dat het blijft knagen bij haar.

toen mijn vader voorstelde dat het misschien slim was op voorlopig apart te gaan leven, maar wel in een soort relatie therapie te gaan samen om te kijken of dit nog te redden valt omdat hij merkte dat ze niet helemaal zeker was van de zaak, werd ze een beetje boos.

volgens haar kan een relatie therapeut ons niet helpen dit omdat zij vind dat haar relatie perfect is laatste tijd. onze relatie is precies zoals ze het hebben wil sinds dat alles zijn rust heeft gekregen. toen mij pa vroeg " waarom zitten we hier dan als het zo perfect is " gaf ze aan dat het gewoon de twijfel is. ze gaf aan dat ze zo bang was om net als vorig jaar mei dat weer een keer mee te maken dat ze er ineens zo klaar mee was. dat wil ze niet meer meemaken en daar denk ze soms over na wat als dit weer een keer terug komt ? hierna heeft ze aangegeven dat ze denk dat haar gevoel gewoon weg is en heeft mijn vader het gesprek verbroken. 

vlak voor ze wegging is ze heel emotioneel geworden en heeft me een super lange knuffel gegeven en gezegd dat ik altijd welkom ben bij hun thuis. en dat ze niks liever heeft dat wij al goede vrienden verder gaan. dit was voor mij een soort vaarwel en kwam echt als eenmokerslag binnen. 

toen ze we was heb ik een heel lang gesprek met mijn vader gehad, en die was net zo verbaasd als ik. mijn vader is best iemand die recht voor zijn raap is. en die zal nooit valse hoop aanpraten. maar toen hij zei: dit is wel een hele rare situatie, die is totaal niet zeker van der zaak. helemaal omdat ze als laatste zei dat ze nog langer had willen proberen. 

week later was onze vakantie, hier was zij natuurlijk niet bij.
ik ben met een enorm dubbel gevoel op vakantie gegaan, ik had er heel veel zin in maar ook totaal niet miste haar nog steeds enorm en was daar echt met een dubbel gevoel.
toen we in Nederland weg reden met de groep, appte mijn ex ineens de vrouw van een hele goed vriend/kennis, normaal spreekt zij die mensen nooit omdat zij hun eigenlijk totaal niet kent ze stuurde het volgende " heel veel plezier op vakantie, maak er iets leuks van ! na de vakantie kom ik even langs een bakkie doen dan praten we even hoe het was !" ik stond met me mond vol tanden hun hebben normaal nooit contact en nu wens je ons allemaal via haar een fijne vakantie ? toen verder in het gesprek met die vrouw zei ze " dat ze enorm blij was dat wij zulke goeie vrienden waren " 

ik heb haar sinds het uit is alleen maar zakelijk gesproken over het huis en heeft ze nog nooit interesse getoond hoe het verder met mij ging of over koetjes en kalfjes gesproken.

vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten. 
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.

waarom zegt zij tegen iedereen dat wij zulke goeie vrienden zijn? terwijl wij app mekaar nooit we zien niks van elkaar op social media behalve via via. als wij zulke goeie vrienden zijn kan zij mij toch een fijne vakantie wensen en kan ze toch ook zelf vragen hoe de vakantie was ?

sorry voor het lange verhaal maar merkte dat ik weer heel erg veel behoeften had om dit op te schrijven. ik merk dt ik het nog totaal geen plekje kan geven. ook moet ze nog steeds wat spullen ophalen hier en toont ze nul interesse in het huis of het goed gaat met hypotheek rondkrijgen.