Hallo allemaal,

Zoals al in de chat verteld, gaat het even slecht met mij en heb ik besloten om op zoek te gaan naar een andere zorgverlener. Ik heb tot nu toe ambulante therapie gehad (1 keer per 2 weken) en meerdere (3) SSRI's geprobeerd in combinatie met seroquel. Ik heb inmiddels een overleg gehad met de huisarts en ook met mijn psycholoog gesproken en zij zijn het met mij eens dat wij iets anders moeten proberen. Beide zorgverleners kaarten een opname aan....een klinische... Daar schrik ik van. Ik vind het wel een groot contrast van 1 keer per 2 weken gesprek naar een klinische opname. Verder weet ik niet goed wat ik daar moet... Ik heb een dagstructuur. Ik sta iedere dag op dezelfde dag op, verzorg mijzelf en mijn dochter, doe het huishouden, sport 3 x per week en ga twee keer per week naar vrijwiliigerswerk. Ik doe ook leuke dingen. Het beeld wat ik heb van opname is dat het voor mensen is die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en bijvoorbeeld de hele dag in bed liggen. Ik weet dat er dan ook veel creatieve therapie en muziektherapie en dergelijke wordt gegeven. En dat zie ik niet zo zitten. Ik hoef qua gedrag niet geactiveerd te worden, maar mijn probleem zit met name in mijn cognities. Ik sta open voor opname zolang het inzichtgevend is. Dat ik beter om kan gaan met mijn gedachten en mijn kerncognities. Want daar is iets hardnekkigs in. Dus mijn vraag is eigenlijk; wat gebeurt er tijdens een opname en bestaan er ook opnames voor mensen zoals mij?
Morgen heb ik contact met mijn psycholoog en word ik doorverwezen naar een grote GGZ-instelling en mag ik op de wachtlijst...

Bedankt voor jullie reacties.

Liefs,
Marjolein

Hallo Marjolein,

Het eerste wat bij mij op komt is: " Wat is dan (in hun ogen) het doel van een klinische opname"?
"Wat is het doel en wat kan de kliniek inzetten om dat doel te bereiken?
Een klinische opname is toch een ingrijpende gebeurtenis, dat ga je niet zo maar aan.
Je vraagt:
wat gebeurt er tijdens een opname en bestaan er ook opnames voor mensen zoals mij?
Ik weet hier geen antwoord op, behalve dan de bekende therapieën die je al gevolgd hebt. Ik heb de neiging (misschien niet eerlijk) te antwoorden, voor een mens zoals jij is een opname niet nodig.
Maar we hebben elkaar nog nooit ontmoet dus ...........
Heb je een antwoord op die twee vragen gekregen Marjolein? Het is toch hopelijk niet zo dat ze dit voorstellen, omdat zij zelf niet weten hoe het verder moet? Poeh, heftig voor je.
Een psycholoog kan jou morgen alleen door verwijzen naar de GGZ als jij het hier mee eens bent.  
Ik merk dat ik aardig boos ben, maar ja daar is ook eigenlijk niks mis mee.
Hoe zie jij dit alles?

Ik heb onze gesprekken van begin 2018 nog eens door gelezen. In één van mijn reacties noemde ik je een top wijf. Dat vind ik vandaag nog steeds!!! 

Groet, Bert

Hoi Bert,

Dankjewel voor jouw lieve reactie.
Tja... de psychologe gaf aan dat het doel was om mij uit mijn systeem te halen. Omdat er weinig begrip in mijn omgeving is. Echter, ik ga terug naar dat systeem en ik zal met mijn systeem dan ook weer moeten dealen.

De ggz instelling waar ik nu naartoe word verwezen is erg groot en biedt veel meer mogelijkheden, ook deeltijd behandeling depressie en deeltijd behandeling persoonlijkheid. En ik krijg natuurlijk eerst een intake en die organisatie kijkt dan verder. Het is nu de kunst voor mij om dit los te laten tott het moment daar is. Ik zie deze doorverwijzing erg dubbel: enerzijds voel ik wanhoop dat ik niet te helpen ben en anderzijds biedt het ook nieuwe mogelijkheden. Ik hoop dat mijn persoonlijkheid eens goed onderzochte wordt en dat deze ggz instelling wel de kern te pakken krijgt. 
Morgen belt de psychologe mij en dan stel ik haar de vragen die ik hier nu ook stel, want nogmaals ik sta overal voor open zolang het passend is. De enige klinische opname die ik nu zie zitten is bij Vincent van Gogh voor mijn angsten. Daar is de kern cognitieve therapie en gezien mijn motivatie en doorzettingsvermogen zie ik dat wel zitten. Sta er voor open om aan de slag te gaan met mijn hardnekkige cognities.

Boos ben ik ook, maar niet vanwege dit. Maar vanwege het feit dat ik mij niet gehoord voel door mijn psychiater. En dat ik nu behoorlijk in de kreukels lig na een halvering van de Seroquel.

Lieve groetjes,
Marjolein

Over het doel "je uit het systeem halen" ben ik het met je eens. Het systeem blijft bestaan.

Met een verwijzing naar de GGZ is op zich niets mis. Wat je al schrijft, de mogelijkheden daar onderzoeken, goed kijken naar de mogelijkheden die jou verder helpen. Een intakegesprek aangaan. Allemaal prima. dat klinkt al heel anders dan "zomaar" een klinische opname.

Indrukwekkend om jouw strijdlust in je reactie te lezen, naast natuurlijk ook tussendoor jouw wanhoop, want je blijft tenslotte een mens met gevoelens. 

Groet, Bert

Hoi Bert,

Ik hoop echt dat deze verwijzing zorgt voor adequate behandeling. 
In de tussentijd ook maar weer eens gaan zoeken hoe ik een bepaalde vorm van stabiliteit kan terugvinden, want momenteel gaat het al een aantal weken best wel slecht met mij. Komt waarschijnlijk ook door de medicatie. Misschien dan maar tijdelijk terug naar dosering waarop het enigszins ging. De bedoeling is namelijk dat ik in september overga op andere medicatie. Ik werd erg suf, duizelig en moe van de medicatie en moest het verminderen. Maar sinds 3 weken flinke poppenkast in hoofd en lijf. Zo erg met momenten dat ik mij inederdaad rijp voor opname voel. En dan heb ik ook nog de zorg omtrent mijn WW....

Liefs,
Marjolein

Hoi Bert,

Ik hoop echt dat deze verwijzing zorgt voor adequate behandeling. 
In de tussentijd ook maar weer eens gaan zoeken hoe ik een bepaalde vorm van stabiliteit kan terugvinden, want momenteel gaat het al een aantal weken best wel slecht met mij. Komt waarschijnlijk ook door de medicatie. Misschien dan maar tijdelijk terug naar dosering waarop het enigszins ging. De bedoeling is namelijk dat ik in september overga op andere medicatie. Ik werd erg suf, duizelig en moe van de medicatie en moest het verminderen. Maar sinds 3 weken flinke poppenkast in hoofd en lijf. Zo erg met momenten dat ik mij inederdaad rijp voor opname voel. En dan heb ik ook nog de zorg omtrent mijn WW....

Liefs,
Marjolein

Hallo Marjolein,

Ik vind het echt vreselijk voor je dat je je de laatste weken slecht voelt, zeker als dit mogelijk door de medicatie wordt veroorzaakt. Hoop dat het je lukt om hier met je psychiater verbetering in aan te brengen. Als je met je psychiater er niet uit komt kun je altijd bij een academisch ziekenhuis terecht voor een second opinion.

Ook de GGZ instelling kun je als een soort second opinion zien. Ik zou bij de GGZ instelling het gesprek aangaan en horen wat ze te bieden hebben. Er zijn zeer slechte psychiaters en hele goede. Het is wat dat betreft een soort Russisch roulette. De goede kan overal werken en de slechte ook. Vooral zelf kritisch blijven! 

Zelf heb ik ook al eens een deeltijd behandeling van drie maanden bij een GGZ instelling overwogen. Ik had echter de indruk dat het naast groepsgesprekken vooral bestaat uit creatieve therapie en sporten. Ik kreeg de indruk dat ze op een of andere manier het programma ingevuld moeten krijgen en bij gebrek aan beter dit soort zaken gaan doen, tevens natuurlijk lekker goedkoop. Sporten en knutselen kan ik ook thuis.

Ieder mens die er doorheen zit denkt wel eens aan een opname. Soms is het dan meer vanuit het idee dat men rust wil en weg uit de situatie. Ik denk echter dat de spoken die men thuis in het hoofd heeft, heeft men ook in de GGZ instelling in het hoofd. Je kunt ze niet bij de deur afgeven.
Bij een zware crisis is een opname  beslist noodzakelijk.

Mogelijk kun je bij de GGZ instelling een losse training of therapie volgen? Bij de GGZ instelling kan in ieder geval eens een andere pychiater naar je situatie kijken. 
Kortom, laat het op je af komen. Wat heb je te verliezen?

Hou je taai. Je bent een slimme vrouw die keihard werkt aan haar herstel. Petje af!

Veel liefs,
Tara

Hallo allemaal,

Zoals al in de chat verteld, gaat het even slecht met mij en heb ik besloten om op zoek te gaan naar een andere zorgverlener. Ik heb tot nu toe ambulante therapie gehad (1 keer per 2 weken) en meerdere (3) SSRI's geprobeerd in combinatie met seroquel. Ik heb inmiddels een overleg gehad met de huisarts en ook met mijn psycholoog gesproken en zij zijn het met mij eens dat wij iets anders moeten proberen. Beide zorgverleners kaarten een opname aan....een klinische... Daar schrik ik van. Ik vind het wel een groot contrast van 1 keer per 2 weken gesprek naar een klinische opname. Verder weet ik niet goed wat ik daar moet... Ik heb een dagstructuur. Ik sta iedere dag op dezelfde dag op, verzorg mijzelf en mijn dochter, doe het huishouden, sport 3 x per week en ga twee keer per week naar vrijwiliigerswerk. Ik doe ook leuke dingen. Het beeld wat ik heb van opname is dat het voor mensen is die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en bijvoorbeeld de hele dag in bed liggen. Ik weet dat er dan ook veel creatieve therapie en muziektherapie en dergelijke wordt gegeven. En dat zie ik niet zo zitten. Ik hoef qua gedrag niet geactiveerd te worden, maar mijn probleem zit met name in mijn cognities. Ik sta open voor opname zolang het inzichtgevend is. Dat ik beter om kan gaan met mijn gedachten en mijn kerncognities. Want daar is iets hardnekkigs in. Dus mijn vraag is eigenlijk; wat gebeurt er tijdens een opname en bestaan er ook opnames voor mensen zoals mij?
Morgen heb ik contact met mijn psycholoog en word ik doorverwezen naar een grote GGZ-instelling en mag ik op de wachtlijst...

Bedankt voor jullie reacties.

Liefs,
Marjolein

Hee Marjolein,

Ik kan me voorstellen dat het schrikken is als je van 1 keer in de 2 weken ineens naar opname zou 'moeten'. 

Er zijn volgens mij heel veel verschillende opnames zoals je zelf ook al omschrijft. Ik vind het knap dat je zo goed weet wat je nodig hebt dus ik zou je uit willen nodigen daar voor op te komen! Jij voelt het beste wat je wel en niet nodig hebt. Kijk er eerlijk naar en probeer de angst daarbij buiten te sluiten (niet iets niet doen omdat je het eng vind - Be afraid, and do it anyway!). 
Dus als jij diep van binnen denkt dat het goed voor je is om een opname aan te gaan die vooral gericht is om dichter bij je kern te komen en je hardnekkige cognities te doorbreken, let them know!! 

Ik kan me best voorstellen dat een opname je veel inzicht kan geven. Je bent immers een hele tijd heel intensief hele dagen met jezelf bezig. Met een therapie van 1x in de twee weken (heb ik nu ook) is de kans toch groter dat je de geleerde vaardigheden tussendoor weer wat loslaat en je weer in je valkuilen beland. Ik weet natuurlijk niet of dat bij jou zo is, maar bij mij komt dat wel eens voor . 

Al kan ik me ook heel goed voorstellen dat het een heel proces is om te accepteren dat de depressie blijkbaar zo erg is dat er een opname geadviseerd wordt. Dat zou ik ook wel een ding vinden hoor! 

Ik gun je heel veel beterschap en veel nieuwe inzichten!

Groetjes

Hallo Marjolein,

Ik vind het echt vreselijk voor je dat je je de laatste weken slecht voelt, zeker als dit mogelijk door de medicatie wordt veroorzaakt. Hoop dat het je lukt om hier met je psychiater verbetering in aan te brengen. Als je met je psychiater er niet uit komt kun je altijd bij een academisch ziekenhuis terecht voor een second opinion.

Ook de GGZ instelling kun je als een soort second opinion zien. Ik zou bij de GGZ instelling het gesprek aangaan en horen wat ze te bieden hebben. Er zijn zeer slechte psychiaters en hele goede. Het is wat dat betreft een soort Russisch roulette. De goede kan overal werken en de slechte ook. Vooral zelf kritisch blijven! 

Zelf heb ik ook al eens een deeltijd behandeling van drie maanden bij een GGZ instelling overwogen. Ik had echter de indruk dat het naast groepsgesprekken vooral bestaat uit creatieve therapie en sporten. Ik kreeg de indruk dat ze op een of andere manier het programma ingevuld moeten krijgen en bij gebrek aan beter dit soort zaken gaan doen, tevens natuurlijk lekker goedkoop. Sporten en knutselen kan ik ook thuis.

Ieder mens die er doorheen zit denkt wel eens aan een opname. Soms is het dan meer vanuit het idee dat men rust wil en weg uit de situatie. Ik denk echter dat de spoken die men thuis in het hoofd heeft, heeft men ook in de GGZ instelling in het hoofd. Je kunt ze niet bij de deur afgeven.
Bij een zware crisis is een opname  beslist noodzakelijk.

Mogelijk kun je bij de GGZ instelling een losse training of therapie volgen? Bij de GGZ instelling kan in ieder geval eens een andere pychiater naar je situatie kijken. 
Kortom, laat het op je af komen. Wat heb je te verliezen?

Hou je taai. Je bent een slimme vrouw die keihard werkt aan haar herstel. Petje af!

Veel liefs,
Tara

Hoi Tara,

Dankjewel voor jouw lieve reactie.

Ik heb vandaag contact gehad met de psychologe en zij verwijst mij deze week nog door naar de grootste ggz instelling van de regio. Daar hebben ze een breed aanbod. Ik heb nogmaals aangegeven open te staan voor opname (liefs deeltijd) mits deze inzichtgevend zijn. Ze gaf aan dat ik het voor de dagstructuur inderdaad niet nodig heb en dat ze eigenlijk hardop aan het brainstormen was geweest en mij niet bang had willen malen. Er zit nog heel veel tussen klinische opname en de huidige situatie en ben absoluut nog niet uitbehandeld. 

Ik zal nog contact hebben met de psychiater zodat ik mij wat stabieler ga voelen (ophogen medicatie) en bij de ggz instelling gaan ze dan ook kritisch kijken naar mijn medicatie.
Ik vind het nu moeilijk dat ik niet weet wat er gaat gebeuren en dat ik geen controle erover hebt. 

Liefs,
Marjolein

Hoi Tara,

Dankjewel voor jouw lieve reactie.

Ik heb vandaag contact gehad met de psychologe en zij verwijst mij deze week nog door naar de grootste ggz instelling van de regio. Daar hebben ze een breed aanbod. Ik heb nogmaals aangegeven open te staan voor opname (liefs deeltijd) mits deze inzichtgevend zijn. Ze gaf aan dat ik het voor de dagstructuur inderdaad niet nodig heb en dat ze eigenlijk hardop aan het brainstormen was geweest en mij niet bang had willen malen. Er zit nog heel veel tussen klinische opname en de huidige situatie en ben absoluut nog niet uitbehandeld. 

Ik zal nog contact hebben met de psychiater zodat ik mij wat stabieler ga voelen (ophogen medicatie) en bij de ggz instelling gaan ze dan ook kritisch kijken naar mijn medicatie.
Ik vind het nu moeilijk dat ik niet weet wat er gaat gebeuren en dat ik geen controle erover hebt. 

Liefs,
Marjolein

Hoi Marjolein,

Niet precies weten waar je aan toe bent is lastig. Sommige GGZ instellingen zetten hun wachttijden op hun site.

Zelf ben ik nu ook aangemeld bij een GGZ instelling, maar ik heb ook geen flauw idee wanneer ik daar daadwerkelijk terecht kan. Ben ook benieuwd of ze iets voor me in petto hebben. Ik laat het maar gewoon op me afkomen. Het idee dat ik naar een GGZ instelling moet is voor mij behoorlijk onwerkelijk. Ik had nooit gedacht dat ik daar ooit iets mee van doen zou krijgen. 

Verder bepaal ik natuurlijk zelf wat ik wel of niet wil en niet een hulpverlener. Met mijn verstandelijk vermogen is zover als ik weet nog niets mis. De regie ligt bij mij.

Veel liefs,
Tara

Ik heb ervaring met diverse opnames. Een afdeling die je vooral  open of gesloten opvangt is totaal niet niet te vergelijken met een klinische of dagklinische opname die bijv. schematherapie biedt.
Daar is creatieve therapie echt geen knutselen maar echt een non verbale therapie die je verrassende inzichten kan geven en psycho motoren therapie is ook niet gewoon sporten maar erg bezig met je lijf en hoe je omgaat met anderen.

Ik daar soms aan gehad ( en gejankt) dan alleen maar praten omdat je daar juist in vastloopt.