Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Voorstelronde


#1

Hoi allemaal, 

Aangezien ik nieuw ben, wil ik mij graag even voorstellen. Mijn naam is K. en momenteel ben ik 20 jaar en zit nog op school. Ik durf niet zeker te zeggen dat ik depressief ben, wel had ik van kinds af aan al 'anger issues'  die ik jaren onderdrukt en heb ik het idee dat die nu naar voren komen.

Ik had altijd al moeite met het maken van vrienden en mis dan nu ook een eigen vriendengroepje. Ik heb wel een paar goede vrienden maar doordat die wel hun eigen groepje hebben waar ik niet bij pas voel ik mij nog eenzamer. Nu heb ik sinds 2 jaar een bijbaantje. Ik had groepje van collega's en ging dan ook met plezier naar mijn werk totdat de helft van het groepje met ontslag ging. Nu is de andere helft mij compleet vergeten. Ze spreken met elkaar af en doen leuke dingen en ik blijf achter. Ik heb ze al geblokkeerd op Facebook omdat ik het niet meer aan kon. 

Ik heb het idee dat ik achterblijf bij alles en iedereen en het doet mij ontzettend veel pijn. Ik heb geen 'goals' in het leven en op sociaal gebied heb ik het idee dat ik aan het verliezen ben. Ik heb ooit op mijn 14de gezegd dat ik niet ouder wil worden dan 20 en ik weet dat het absurd klinkt maar ik word over een paar maanden 21 en ik maak me zorgen.
 
Graag wil ik iemand hebben die met mij kan praten iemand die mij niet kent en mij advies kan geven zonder gelijk een vooroordeel te hebben.

Groetjes,

K
Antwoord

#2

hoi zonnebloem.

even kort omdat ik zelf naar bed moet anders heb ik er morgen spijt van.

als eerste is het denk ik wel slim om even met de huisarts te praten.
en hoe gaat het op school, hoe lang moet je nog.
als je met school klaar bent kom je toch weer in een hele nieuwe situatie
Antwoord

#3

Liever ga ik niet naar de huisarts aangezien ik hele slechte ervaringen heb gehad met het praten over mijn problemen.

School is momenteel niet echt een probleem. Ik hoef nog maar een jaartje en ben druk bezig met het zoeken naar een nieuwe studie (makkelijker gezegd dat gedaan). 

Het is meer het gevoel dat ik nergens bij hoor wat aan mij knaagt. Ik hoop zeker dat ik op mijn nieuwe school nieuwe vrienden maak en hopelijk ook eindelijk een eigen groepje waar ik bij hoor. 

Waar ik nu mee zit zijn kleine dingen waar ik iets heel groots van maak en zo mijzelf alleen maar ongelukkig maak. Ik moet hier mee stoppen maar weet niet hoe.
Antwoord

#4

(01-11-2018, 23:50)Zonnebloem schreef: Hoi allemaal, 

Aangezien ik nieuw ben, wil ik mij graag even voorstellen. Mijn naam is K. en momenteel ben ik 20 jaar en zit nog op school. Ik durf niet zeker te zeggen dat ik depressief ben, wel had ik van kinds af aan al 'anger issues'  die ik jaren onderdrukt en heb ik het idee dat die nu naar voren komen.
Hoi K,

Als je hossend achter de massa aanloopt met het verstand op nul, je niets aantrekt van anderen, dan is het leven goed te doen. Maar als je wat gevoeliger bent, over dingen nadenkt, je niet van alles laat aanleunen, kan het leven best zwaar zijn, zeker op je 20e. Later leren de meeste mensen dingen te relativeren en wordt het leven een stuk beter, maar daar heb je nu niets aan.

Ik heb wel geleerd dat mensen uit de tweede groep een stuk interessanter zijn dan die hossende massa. Een stuk socialer ook vaak en in mijn ogen aardiger.
Ook daar heb je misschien weinig aan.

Ik ben een man van 58 en wat mij helpt is het wat meer loslaten van de focus op mezelf. Ik zie mijn lijf en geest als een ding dat af en toe gevoed moet worden om in staat te zijn aan anderen te denken. Ik heb ondervonden dat het mij helpt om iets te doen dat niet direct met mij te maken heeft.
Misschien dat het jou op weg kan helpen.

sterkte,
Ray
Antwoord

#5

(01-11-2018, 23:50)Zonnebloem schreef: Hoi allemaal, 

Aangezien ik nieuw ben, wil ik mij graag even voorstellen. Mijn naam is K. en momenteel ben ik 20 jaar en zit nog op school. Ik durf niet zeker te zeggen dat ik depressief ben, wel had ik van kinds af aan al 'anger issues'  die ik jaren onderdrukt en heb ik het idee dat die nu naar voren komen.

Ik had altijd al moeite met het maken van vrienden en mis dan nu ook een eigen vriendengroepje. Ik heb wel een paar goede vrienden maar doordat die wel hun eigen groepje hebben waar ik niet bij pas voel ik mij nog eenzamer. Nu heb ik sinds 2 jaar een bijbaantje. Ik had groepje van collega's en ging dan ook met plezier naar mijn werk totdat de helft van het groepje met ontslag ging. Nu is de andere helft mij compleet vergeten. Ze spreken met elkaar af en doen leuke dingen en ik blijf achter. Ik heb ze al geblokkeerd op Facebook omdat ik het niet meer aan kon. 

Ik heb het idee dat ik achterblijf bij alles en iedereen en het doet mij ontzettend veel pijn. Ik heb geen 'goals' in het leven en op sociaal gebied heb ik het idee dat ik aan het verliezen ben. Ik heb ooit op mijn 14de gezegd dat ik niet ouder wil worden dan 20 en ik weet dat het absurd klinkt maar ik word over een paar maanden 21 en ik maak me zorgen.
 
Graag wil ik iemand hebben die met mij kan praten iemand die mij niet kent en mij advies kan geven zonder gelijk een vooroordeel te hebben.

Groetjes,

K



Hoi!

Aangezien ik een leeftijdsgenootje ben, zit ik ook met dit soort issues. Ik had een stageplek ooit en daar paste ik ook niet erg bij de andere collega's, maar dat zegt verder niks over jou, het kan gewoon zo zijn dat het jouw soort mensen niet zijn. ik heb geleerd en dat wil ik je graag meegeven omdat ik er zelf veel aan gehad heb, dat niet alles altijd duidelijk op te lossen is. We zijn nog erg jong, en dan hoef je ook niet al alles te hebben of te kunnen. Je moet ook de dingen vooral niet op jezelf betrekken, dat zij jou links hebben laten liggen betekent niet dat je niet leuk of aardig bent, het betekent dat zij niet goed hebben nagedacht over hun acties. Misschien niet eens express, en zo wel, dan zijn het gewoon onaardige mensen. Ik neem aan dat je zelf ook een mening over hun hebt, als die negatief is, zou ik er geen aandacht of energie in steken en gewoon op zoek gaan naar mensen die wel bij je passen. Dat kan zowel hier, en ook als je een nieuwe opleiding zal starten! ik wens je iniedergeval alle goeds en succes met het vinden van deze. Liefs van Shalin
Antwoord

#6

Wat jaartjes geleden, stond ik op datzelfde punt als jij nu staat.

Ik verloor al mijn vrienden (achteraf geen vrienden, anders alten ze me niet vallen als een baksteen,maar oké), 
werd vaak buitengesloten of niet meegevraagd voor activiteiten, en kwam steeds meer vast te zitten.
Toen heb ik besloten toen de stoute schoenen aan te trekken en om hulp te vragen.

Natuurlijk gaat dit ook niet zonder problemen aangezien ik iemand ben die het liefst alles zelf oplost, maar het is wel het juiste pad. 
Nou heb ik nog steeds moeite met mijn doel vinden in mijn leven, de ene dag is dit heel duidelijk, en de andere dag vraag ik mij af wat ik hier nog doe..

Probeer hulp te vragen, want vanuit daar kun je alle kanten op. Misschien werken aan jezelf d.m.v. een therapie, of een traject binnen bijvoorbeeld de GGZ beginnen. 
Hoop dat je er wat aan hebt..

En je bent niet alleen he! Sterkte!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)