Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Voorstellen en mijn verhaal


#1

Hallo Allemaal.

Mijn naam is Roel, 44 jaar en ik woon in Noord Holland. Al enige tijd zit ik na te denken om mijn gevoel en verhaal op te schrijven en alles wat er in mijn hoofd zit te ordenen.

Waar waar moet ik beginnen? Komen mijn klachten voort uit een onstabiele jeugd? Praat ik het mijzelf niet aan? Komt het door allerlei heftige gebeurtenissen uit de afgelopen jaren?

Uitstellen is de laatste jaren mijn allergrootste hobby, en ik ben er geweldig in...overal zie ik tegenop: Opstaan, afwassen, hond uitlaten...zelfs als ik trek heb in koffie zie ik er tegenop om die te zetten. Dus mij aanmelden op dit forum, mijn verhaal typen en erover nadenken wat ik wel en niet type, heeft zeer lang op zich laten wachten.
Ik heb bewust de verhalen van anderen niet gelezen omdat ik wil dat alles wat hier staat echt mijn gevoel weergeeft. 

Waar ik stiekem een beetje op hoop is dat er mensen zijn die zaken herkennen, begrijpen waar ik het over heb en dat ik mij daardoor een beetje begrepen voel.

Ik heb altijd al gevonden dat ik anders was en dacht dan anderen. Hoe ik dat precies moet omschrijven weet ik eigenlijk niet, maar ik voelde mij altijd "gewoon" anders. Vroeger op de lagere school, de middelbare school en later in mijn werkzame leven. Anderen leken altijd meer te genieten en bewuster met het moment bezig te zijn dan ik. Ik heb het ooit wel eens beschreven alsof ik in zo`n sneeuwbol sta die je moet schudden. Ik was/ ben er altijd wel, maar ook weer niet...

Ik denk dat er altijd wel iets van een depressie in mij heeft gezeten...raar maar waar. Ik ben nu 44 jaar en nu lijkt alles waar ik altijd mee heb leren leven eruit te zijn gekomen. Alsof het op de loer lag en gewacht heeft om in alle heftigheid naar buiten te knallen.

De laatste jaren zijn er (voor mij) een aantal zeer heftige dingen gebeurt. Scheiding na een relatie van 25 jaar waarbij ik alles wat ik had opgebouwd ben verloren, mijn jeugdliefde niet meer in mijn leven, faillissement van mijn zaak, overlijden van 3 naaste familieleden, etc etc.

Op een geven moment was voor mij gewoon de koek op...er kon niets meer bij! Alles wat ik zo lief had ben was kwijt...ik wilde rust.

Gelukkig weer een huis gevonden waar ik samen met mijn zoon kon wonen, een baan en een nieuwe liefde in mijn leven.

Nadat de "nieuwe liefde" het nodig vond om er meerdere liefdes op na te houden en deze relatie dus over ging, zakte ik dus echt tot op de bodem van de put. ( is nu 1.5 jaar terug )

Ik voel mij vanaf dat moment echt leeg...dit bleek voor mij de genadeklap te zijn.

Ik kan nauwelijks in slaap komen, heb geen zin en energie om wat dan ook te doen, vermijd verjaardagen en feestjes, voel me leeg, eenzaam en zit het grootste deel van de dag thuis. En dat terwijl ik altijd een zeer actief leven heb gehad...ik moet er nu even niet aan denken. Ik verwaarloos vriendschappen en neem liever niet op wanneer ze mij bellen.  Voor de buitenwereld ben ik gewoon Roel...gezellig, spontaan en sterk. Maar van binnen voel ik mij leeg, eenzaam en moe...enorm moe.

Ik heb sinds een half jaar hulp via de GGZ en ga daar 1x in de week heen om een half uurtje te babbelen...natuurlijk haal ik daar soms dingen uit waar ik wat aan heb, maar ik heb ook het gevoel dat zij niet tot de kern van mijn klachten komen...ik voel en weet gewoon dat er iets in mij zit of gebeurt dat mijn klachten en gevoelens veroorzaakt. En ik heb niet het idee dat de mensen van de GGZ daar achter zullen komen en mij handvatten kunnen geven om hiermee om te gaan. Ik zal het zelf moeten doen en zal er zelf achter moeten komen waar de schoen wringt en hoe ik dit kan oplossen. 

En dit is nou precies waarom ik mij hier heb aangemeld: Ik kan mij niet voorstellen dat iemand die hier persoonlijk geen ervaring mee heeft, kan begrijpen hoe ik mij voel...wat het met mij doet, bezighoudt en hoe het mij beperkt in alles wat ik doe.

Het is een rotgevoel...maar ook voel ik dat het niet zo hoeft te blijven en dat er een manier is om hieruit te komen!

Zo, ik heb het in 1x in mijn laptop geknald en ben nu al nieuwsgierig naar jullie reactie`s ;-)


Groetjes,

Roel
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Roel73 :   • Charlotte
Antwoord

#2

Hallo Roel,

Hartelijk welkom op dit forum.

Ik schrijf hier als iemand die verschillende depressies heeft doorgemaakt, gelukkig ben ik nu al weer een tijd stabiel.

Ik vind je verhaal zo herkenbaar, het is alsof ik een deel van mijn eigen verhaal lees.
Het "mij anders voelen" is bij mij begonnen toen ik zeven was. Eigenlijk had ik geen vrienden op school en dat vond ik bijna vanzelfsprekend.
Ik had zo wie zo het gevoel dat ik er niet bij hoorde.
Dit gevoel is mijn hele volwassen leven zo gebleven. Wel "gewoon" huisje, boompje, beestje. Een partner, gewoon werken.
Voor een groot deel een rol spelen maar van binnen voelde ik mij somber en onzeker. Ik heb pas na mijn derde depressie ontdekt dat het ontwikkelen van een depressie een symptoom is. Een radicale manier van mijn lichaam die roept "STOP". Stop zo kan je niet langer in het leven staan. Dat is nu drie jaar geleden, vanaf dat moment ben ik mijn leven gaan omgooien. Zo is het voor mij.
Ik heb met een door mij gekozen psycholoog uitgezocht waar deze depressies vandaan kwamen. Endogeen, van binnen uit, erfelijk? Of vloeit mijn depressie voort uit mijn jeugd. Uiteindelijk kwamen we samen tot de conclusie dat mijn depressie is te herleiden naar mijn jeugd.
Ik was blij met die uitslag want daardoor kan ik het hier en nu met mijzelf aan de slag.

Ben benieuwd wat je hiervan vind.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

Hee Roel,

Ik heb je verhaal gelezen en mijn gedachte is, dat je nu in een rouwfase zit. 
Ik lees 'verlies', 'verlies' enz.
Kun je niet accepteren dat je nu in een periode zit waarin je daarvan moet herstellen?
Soms moet je accepteren dat je ongelukkig bent en erop vertrouwen dat er betere tijden komen.

Overigens herken ik je uitstelgedrag helemaal.
Zit nu hier te typen, omdat ik me ook niet kan aanzetten tot douchen, aankleden enz.
Maar dat is een ander verhaal.
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 08-03-2018, 14:26 door Roel73.)

(07-03-2018, 20:27)Bert schreef: Hallo Roel,

Hartelijk welkom op dit forum.

Ik schrijf hier als iemand die verschillende depressies heeft doorgemaakt, gelukkig ben ik nu al weer een tijd stabiel.

Ik vind je verhaal zo herkenbaar, het is alsof ik een deel van mijn eigen verhaal lees.
Het "mij anders voelen" is bij mij begonnen toen ik zeven was. Eigenlijk had ik geen vrienden op school en dat vond ik bijna vanzelfsprekend.
Ik had zo wie zo het gevoel dat ik er niet bij hoorde.
Dit gevoel is mijn hele volwassen leven zo gebleven. Wel "gewoon" huisje, boompje, beestje. Een partner, gewoon werken.
Voor een groot deel een rol spelen maar van binnen voelde ik mij somber en onzeker. Ik heb pas na mijn derde depressie ontdekt dat het ontwikkelen van een depressie een symptoom is. Een radicale manier van mijn lichaam die roept "STOP". Stop zo kan je niet langer in het leven staan. Dat is nu drie jaar geleden, vanaf dat moment ben ik mijn leven gaan omgooien. Zo is het voor mij.
Ik heb met een door mij gekozen psycholoog uitgezocht waar deze depressies vandaan kwamen. Endogeen, van binnen uit, erfelijk? Of vloeit mijn depressie voort uit mijn jeugd. Uiteindelijk kwamen we samen tot de conclusie dat mijn depressie is te herleiden naar mijn jeugd.
Ik was blij met die uitslag want daardoor kan ik het hier en nu met mijzelf aan de slag.

Ben benieuwd wat je hiervan vind.

Groetjes,  Bert

Hallo Bert,

Bedankt voor je reactie! Wat jij schrijft klinkt heel aannemelijk en ik sluit ook zeker niet uit dat een soortgelijk iets bij mij aan de hand is. Wat mij wel bevreemd is dat ik bij diverse instantie`s hulp heb gezocht, vele gesprekken heb gevoerd en vele formulieren en testen heb ingevuld...toch heeft mij dat allemaal geen bevredigend gevoel gegeven en heb ik het idee dat (we) niet bij de kern komen.
Het blijkt ook dat wanneer ik een gesprek of test heb ik op dat moment niet exact kan verwoorden wat ik nou precies voel en wat het op die zware momenten nou met mij doet.

De ene dag is bij mij ook de andere niet, het kan zelfs per 5 minuten verschillen...het ene moment denk ik, ach ik kom er binnenkort wel uit en even later zak ik weer compleet weg...Nare gedachte`s probeer ik zoveel mogelijk te blokkeren, maar aan de andere kant wil ik die juist ook weer toelaten. Dan vraag ik mijzelf af hoe reëel zijn mijn gedachte`s, is het allemaal wel zo zwaar en moet ik er maar mee leren leven?
Nee, dat wil ik niet...ik wil verandering..vooral verandering in dat "down"gevoel!

Uiteraard heb ik mijzelf ook afgevraagd wat de oorzaak is van mijn depressie...ook ik heb een nogal nare jeugd gehad met weinig stabiliteit, regelmaat en liefde. Onlangs ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk nooit nadenk over mijn jeugd, ik had ook geen "echte" vrienden, geen vader of moeder die er onvoorwaardelijk voor mij was en ik heb nooit gehoord - ik hou van je-! 
Geen herinnering van fijne momenten, wel straffen i.p.v. motiveren en begeleiden....
Of dat (mede) een oorzaak is dat weet ik dus niet.

Wat ik mij nu vooral afvraag is, hoe kom ik tot de kern? Wie kan mij daarbij helpen en bij welke hulpverlening kan ik terecht? 

Ik ben nu onder behandeling bij de GGZ / Amici Zorg en heb gewoon niet het idee dat ik er daar uit ga komen.

Ik heb ook begrepen dat er lotgenoten bijeenkomsten zijn en vraag mij af of er hier mensen zijn met ervaring daarin? Lijkt mij persoonlijk namelijk erg fijn om eens met mensen te praten die mij snappen, die hetzelfde hebben meegemaakt of meemaken en begrijpen wat het met mij doet!

Groetjes,

Roel

(08-03-2018, 12:51)Carmelita schreef: Hee Roel,

Ik heb je verhaal gelezen en mijn gedachte is, dat je nu in een rouwfase zit. 
Ik lees 'verlies', 'verlies' enz.
Kun je niet accepteren dat je nu in een periode zit waarin je daarvan moet herstellen?
Soms moet je accepteren dat je ongelukkig bent en erop vertrouwen dat er betere tijden komen.

Overigens herken ik je uitstelgedrag helemaal.
Zit nu hier te typen, omdat ik me ook niet kan aanzetten tot douchen, aankleden enz.
Maar dat is een ander verhaal.

Hoi Carmelita,

Bedankt voor je reactie...

Ik snap dat jij je dat afvraagt, een natuurlijk zit ik in een soort van rouw. Toch weet ik ook dat toen alles nog koek en ei was en er niets te rouwen viel, ik ook al heel lang met een "down" gevoel rondliep. 

Wellicht niet zo erg aanwezig als nu het geval is, maar het sluimerde wel in mij...

Ik denk dus dat negatieve zaken (hoe klein soms ook) als een bom bij mij binnenkomen...onverwachte rekening, onverwacht bezoek of zelfs een uitnodiging voor een verjaardag brengen mij helemaal van mijn stuk. En dat terwijl voorheen geen berg te hoog was voor mij, ik alles maar dan ook alles aankon en mij werkelijk door niets of niemand uit het veld liet slaan.
Ik herken mijzelf niet meer, ben (nog) niet tevreden over mezelf maar ben ECHT van plan om hieruit te komen en weer een happy leven te gaan leiden!

En ja...dat uitstellen is een drama bij mij. En wanneer ik wel een helder moment heb en wat simpele dingen afrond, dan geeft dat mij een voldaan gevoel en denk ik: Waarom pak je het nou niet op man? Hoet doet je toch goed?
Volgende dag is het meestal weer hetzelfde liedje en ben ik weer volop met mijn hobby bezig...UITSTELLEN!

Groetjes,

Roel
Antwoord

#5

Waarom onverwachte gebeurtenissen zo'n impact op je hebben, weet ik ook niet.
Vind het wel geweldig, dat je zo volle moed bent om eruit te komen!!!
Van de hulpverlening zou ik niet teveel verwachten. Ik heb een paar kennisen/familieleden, die psychologie hebben gedaan en ik verbaas me soms over het gebrek aan inzicht danwel levenservaring en ook over een gebrek aan algemene ontwikkeling.
Maar je kunt geluk hebben. En sommigen hebben er wel baat bij.

Dat uitstelgedrag is inderdaad verschrikkelijk!!
Heb net wel een douche genomen en ben aangekleed, maar nu zit ik weer tegen de volgende "klus" aan te hikken (ik moet een pakje wegbrengen).
Heb me voorgenomen om kwart voor drie te gaan. 
Zo dwing ik mezelf dan maar.
Er is zoveel dat moet...
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Carmelita :   • Lifeishardasabrick
Antwoord

#6

Hallo Roel,

Ja "de kern" vinden is moeilijk. Het is ook de vraag of je die vindt. Bij mij was het mij onveilig voelen in mijn jeugd erg verweven met de ontwikkeling van mijn persoonlijkheid.  Ik kon het niet vast pakken zeg maar.
Bij mij is opvallend dat ik mij weinig meer kan herinneren uit mijn jeugd. Zou dat een signaal kunnen zijn van verdringing?
Pas toen was vast gesteld dat mijn depressies hoogst waarschijnlijk voortkomen uit mijn jeugd ben ik op zoek gegaan hoe mijn jeugd nu eigenlijk is verlopen. Ik dacht ik heb toch een vrij normale jeugd gehad. Ik heb toen voor het eerst uitgebreid gesproken met mijn zus waardoor behoorlijk wat kwartjes begonnen te vallen. Ook mijn zus heeft hierdoor weer dingen ontdekt. Zo was zij ontdaan toen zij een documentaire zag op TV over ongewenste kinderen en het effect op hun latere leven. Ik was zo'n ongewenst kind vertelde zij, dat wist ik dus helemaal niet.
Te lang verhaal om hier te vertellen, maar ik kreeg door die gesprekken steeds meer inzicht onder welke omstandigheden ik ben opgegroeid.

Misschien is het de moeite waard om eens een paar gesprekken te voeren met een therapeut waar je een klik mee hebt en gericht uitzoeken hoe waarschijnlijk het is dat je gevoelsleven vandaag voortvloeit uit gebeurtenissen uit jouw jeugd.
Niet dat dan alles opgelost is, maar ikzelf vond het wel fijn dat ik daarna gericht aan het werk kon gaan met mijzelf.

Verder kun je op de site van de depressievereniging een overzicht vinden van steungroepen in jouw buurt.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#7

Register or login to view the content
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Charlotte
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 179 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen! Started by Zinge
4 Replies - 74 Views
16-03-2024, 16:34
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 99 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 201 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 224 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 656 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 331 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)