Voorstellen

(13-12-2018, 18:29)Bert schreef: Hallo Siem,

Hoe gaat het vandaag met je?
Weet je, het is nogal persoonlijk hoe je op AD in jouw geval Sertraline reageert.
Wat ik weet van Sertraline is dat inwerkt op depressie en op angst.
Als het dus in het begin juist wat slechter gaat zou dat de verklaring voor je klachten kunnen zijn. Maar ja ik ben natuurlijk geen arts.
Ik gebruik zelf Sertraline 150 mg per dag, nu al weer ruim twee jaar. Ik heb het geluk dat ik amper
bijverschijnselen heb ervaren.

Vanuit mijn eigen ervaring lijkt het voor jou ook de kunst om een nieuwe balans te vinden. 
Voor mij betekende dit, nu al twee jaar geleden, het accepteren dat het nu even wat minder met me ging.
Makkelijk geschreven hier, maar het is de kunst om jezelf een beetje te blijven waarderen terwijl je een dip hebt.
Bewust kiezen om het wat rustiger aan te doen, maar wel jouw grenzen blijven bepalen. Zo van , wat mag er nu echt op een laag pitje en waar ligt de grens waar je actief wil blijven. Probeer dit een beetje met je verstand maar vooral vanuit je gevoel te creëren. Tijdens je depressie kan je stemming en vermoeidheid per uur verschillen. 
Verder heb ik in mijn situatie toen bewust het "veel moeten" wat los gelaten. Bewust meer bezig zijn wat wil ik graag. Dat kan alleen als jij jezelf in jouw huidige situatie niet veroordeeld. Ik ben zoals ik al schreef nu al twee jaar geleden intensief bezig gebleven om mijzelf te komen en te blijven. Ik had de neiging de zaak rationeel te benaderen en flinke eisen aan mijzelf te stellen. Door tig keer per dag rustig bij mijzelf binnen te kijken, hoe voelt het op dit moment, begon langzaam aan het "moeten" minder te worden en begon ik iets meer innerlijke rust te voelen. 
In alle eerlijkheid een flinke klus in het begin maar ik weet zeker dat het mijn depressieve periode verkort heeft en dat ik daardoor zelf achter het stuur bleef zitten.

Hoor het graag.

Groet,  Bert

Hoi Bert,

Bedankt voor je reactie. Wat de medicatie betreft, ik weet dat het eerst wat bergafwaarts kan gaan voor het werkt maar het was vrijwel meteen duidelijk dat dit het voor mij echt niet gaan werken. De oxazepam doet nu zijn werk wel dus dat is fijn, weet nog niet zo goed hoe nu verder. 

Ook wat betreft de nieuwe balans zoeken heb je denk ik helemaal gelijk. Ik zit al een paar weken thuis omdat ik niks meer gedaan krijg, en uiteindelijk had ik met de psycholoog best een goed plan bedacht om te gaan bewegen (klimmen, wandelen, yoga) en wat kleine bezigheidjes te gaan doen (tekenen, piano spelen etc.). 
Ik had alleen de pech dat ik gevallen ben en knie uit de kom, dus bewegen zat er even niet in. Dat kwam nogal hard aan omdat ik daar wel een beetje mijn hoop op had gevestigd. 
Andere ding was dat ik aan de medicatie zou gaan puur om te zorgen dat we iig met de therapie aan de slag konden. Want de situatie is nu dat ik twee, soms drie keer per week bij de psycholoog kom maar dat het elke keer pure ellende is en we alleen maar bezig zijn met een soort plan opstellen waarmee ik de komende twee dagen door zou moeten komen. Maar de medicatie ging dus ook helemaal verkeerd. 
Kortom ons hele plan ligt aan duigen dus we moeten even opnieuw gaan kijken.
Ik probeer nu de rust te vinden om dan iig maar te gaan tekenen ofzo, maar het valt niet mee. Heb een beetje het gevoel dat ik het drukker heb dan ooit (hoe raar is dat eigenlijk haha). 

Nogmaals bedankt voor je reactie. Ik hoop dat ik die balans een beetje kan vinden. 

Liefs,
Siem

---

(13-12-2018, 18:40)Sanne schreef: Hoi Siem,

Wat fijn dat je zo snel contact hebt gehad met de psychiater en duidelijk wat ze zegt. Soms werkt iets wel en soms gewoon niet, ik heb (gelukkig) altijd zonder medicatie gekund. Het lijkt me ook verschrikkelijk om (bijna) psychotisch te worden van medicatie, bahbah. En ook fijn trouwens dat je een spoedsessie hebt kunnen hebben met je therapeut. 

Goed van je dat je weer wat rust hebt kunnen vinden, dat heb je uiteindelijk toch zelf gedaan. 

Je keuze voor medicatie is echt iets wat jij zelf moet uitzoeken. Als je het nou niet wil, dan zou ik het persoonlijk ook niet doen. Je vecht dan in je hoofd er eigenlijk toch tegen. Ik denk dat medicatie het beste werkt als je er zelf ook volledig achter staat, maar dat is mijn mening. Dat is ook de reden dat ik het zelf nooit gebruikt hebt, 98% was voor mij nog niet goed genoeg. Ik heb ook het geluk dat ik 2 keer zonder medicatie uit mijn depressie ben gekomen. Ik kan natuurlijk niet de keuze maken of je medicatie moet nemen. Voor de een is het een hel en voor de ander is het een nieuwe kans op een andere kijk naar het leven.

Liefs, 
Sanne

Hoi Sanne,

Bedankt voor je reactie! 
In eerste instantie wilde ik ook niet aan de medicatie, ik wilde proberen het zelf op te lossen. Maar zoals ik eerder al had geschreven ging de situatie zo snel achteruit dat tegen de tijd dat ik in therapie kon ik alleen nog maar een huilend hoopje ellende was. Samen met mijn psycholoog leek het me toch verstandig om op zijn minst met de psychiater te gaan praten. Ik had inmiddels een beetje een houding dat ze wat mij  betreft me helemaal vol mochten proppen met medicijnen als het iets zou werken, zodat we op zijn minst aan de slag konden met de therapie. 

Wat goed en dapper dat je er twee keer zelf uit bent gekomen, dat bewonder ik zeer. Ik snap ook heel goed wat je zegt, dat je er wel 100% achter moet staan. Op dit moment weet ik het ook even niet meer zo, heb woensdag weer een gesprek met de psychiater. Tot die tijd Oxazepam, dat werkt eigenlijk wel heel goed om rustig te blijven. Wil er alleen natuurlijk niet verslaafd aan raken. 

Liefs,

Siem