Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Voorstellen...


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-02-2018, 22:03 door Chelioz.)

Heej allemaal...

Ik wil me graag ook voorstellen en eigenlijk
gewoon mijn verhaal doen. 

Ik noem mezelf chelioz, maar gebruik liever niet mijn eigen naam?

Ik wordt bijna 32 en ik ben nog vrijgezel. Vandaag was ik op een verjaardag van mijn broer die al getrouwd is en een kind en een mooi koophuis. Mijn jongere broertje heeft ook een relatie en is bezig met een huis te kopen.

Door veel problemen vroeger loop ik “achter” op andere mensen qua ontwikkeling en de fase waar ik eigenlijk zou moeten zijn.

Ik zal niet mijn hele jeugd hier neerzetten, maar het komt erop neer dat ik zeer wantrouwend ben geworden jegens vrouwen. Paar keer laten zitten voor een ander, vrouwen die vreemdgaan, liegen etc. Daardoor heb ik mezelf compleet geblokkeerd tegen vrouwen.
Pas had ik een leuke tijd met een vrouw, maar ik kon mezelf gewoon niet openstellen voor haar, fysiek wel, tot het dichtbij komt en dan stoot ik dr weer af. 

Ik heb een goede baan, ben best wel knap, maar superonzeker geworden door de dingen die ie meemaakt in het leven. Paar keer werk gehad en niet goed genoeg gevonden worden, vrouwe die vreemdgaan en je zo laten barsten, vrienden die alleen willen feesten en oppervlakkig zijn.

Ik heb altijd het gevoel gehad anders te zijn en daardoor voel ik me soms vreselijk alleen. Dan kom ik thuis van mijn werk, ga ik eten, wat tv kijken en slapen. Dag in dag uit, jaar in jaar uit. 

Ik probeer mijn leven wel te veranderen. Ik fitness 5x per week en fysiek is het zeer
Goed, verzorg me goed, zie er goed uit, maar naar de buitenwereld draag ik een masker, omdat ik eigenlijk heel ongelukkig en eenzaam ben.

Ik eet vaak bij mijn ouders, omdat ik het niet leuk vind alleen. Maar ik ben 32, voor mijn gevoel had mijn leven er heel anders bij moeten staan.

En als ik dan een vrouw leuk vind en zij mij, sla ik compleet dicht, sant het gaat toch weer fout straks. Dus laat ik me maar niet teveel
Openstellen want straks wordt je hart weer gebroken. Ik voel me nu een “5” maar met een gebroken hart voel ik me weer maanden een “2” dat wil ik dus niet meer.

Collega’s vragen vaak of ik nog wat leuks ga doen het weekend... vaak verzin ik wat... maar in realiteit huil ik me soms in slaap savonds van de eenzaamheid. Ook met oud en nieuw en kerst ga ik gewoon vroeg naar bed hopende dat het zo snel mogelijk voorbij is die periode.

Maar dat is toch geen leven zo? Ik voel me al zoooolang in een overlevingsmodus zitten... 

Soms krijg ik gedachten dat als ik niet meer wakker wordt ik het helemaaal prima vind, want heb toch niks voor om te leven...

Ik wil me niet aanstellen, maar gewoon mijn
hart eens luchten en misschien zijn er wel mensen die het herkennen...

Groetjes?

(25-02-2018, 21:56)Chelioz schreef: Heej allemaal...

Ik wil me graag ook voorstellen en eigenlijk
gewoon mijn verhaal doen. 

Ik noem mezelf chelioz, maar gebruik liever niet mijn eigen naam?

Ik wordt bijna 32 en ik ben nog vrijgezel. Vandaag was ik op een verjaardag van mijn broer die al getrouwd is en een kind en een mooi koophuis. Mijn jongere broertje heeft ook een relatie en is bezig met een huis te kopen.

Door veel problemen vroeger loop ik “achter” op andere mensen qua ontwikkeling en de fase waar ik eigenlijk zou moeten zijn.

Ik zal niet mijn hele jeugd hier neerzetten, maar het komt erop neer dat ik zeer wantrouwend ben geworden jegens vrouwen. Paar keer laten zitten voor een ander, vrouwen die vreemdgaan, liegen etc. Daardoor heb ik mezelf compleet geblokkeerd tegen vrouwen.
Pas had ik een leuke tijd met een vrouw, maar ik kon mezelf gewoon niet openstellen voor haar, fysiek wel, tot het dichtbij komt en dan stoot ik dr weer af. 

Ik heb een goede baan, ben best wel knap, maar superonzeker geworden door de dingen die ie meemaakt in het leven. Paar keer werk gehad en niet goed genoeg gevonden worden, vrouwe die vreemdgaan en je zo laten barsten, vrienden die alleen willen feesten en oppervlakkig zijn.

Ik heb altijd het gevoel gehad anders te zijn en daardoor voel ik me soms vreselijk alleen. Dan kom ik thuis van mijn werk, ga ik eten, wat tv kijken en slapen. Dag in dag uit, jaar in jaar uit. 

En ik vind alles zo nutteloos. Vanmiddag met die verjaardag. Alle koppels gaan naar huis samen en ik kom WEER in een stil huis
in mijn cocon aan. Al ga ik eens uit, naar de bios, theater... uiteindelijk slaap ik alleen en word ik alleen wakker in mijn verdwaalde gedachten...

Ik probeer mijn leven wel te veranderen. Ik fitness 5x per week en fysiek is het zeer
Goed, verzorg me goed, zie er goed uit, maar naar de buitenwereld draag ik een masker, omdat ik eigenlijk heel ongelukkig en eenzaam ben.

Ik eet vaak bij mijn ouders, omdat ik het niet leuk vind alleen. Maar ik ben 32, voor mijn gevoel had mijn leven er heel anders bij moeten staan.

En als ik dan een vrouw leuk vind en zij mij, sla ik compleet dicht, sant het gaat toch weer fout straks. Dus laat ik me maar niet teveel
Openstellen want straks wordt je hart weer gebroken. Ik voel me nu een “5” maar met een gebroken hart voel ik me weer maanden een “2” dat wil ik dus niet meer.

Collega’s vragen vaak of ik nog wat leuks ga doen het weekend... vaak verzin ik wat... maar in realiteit huil ik me soms in slaap savonds van de eenzaamheid. Ook met oud en nieuw en kerst ga ik gewoon vroeg naar bed hopende dat het zo snel mogelijk voorbij is die periode.

Maar dat is toch geen leven zo? Ik voel me al zoooolang in een overlevingsmodus zitten... 

Soms krijg ik gedachten dat als ik niet meer wakker wordt ik het helemaaal prima vind, want heb toch niks voor om te leven...

Ik wil me niet aanstellen, maar gewoon mijn
hart eens luchten en misschien zijn er wel mensen die het herkennen...

Groetjes?
Antwoord

#2

Hallo Chelios,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Nare situatie waar jij in zit. Lijkt me een eenzaam bestaan.

Je schrijft hier maar één korte zin over jouw jeugd. Heb je het idee dat die geen invloed heeft op jouw situatie vandaag.
Zou natuurlijk goed kunnen.

Ik dacht tot een drietal jaren geleden dat mijn jeugd "gewoon" was. Niets bijzonders gebeurt, geen trauma's, agressie of
misbruik of zo iets. "Normaal". Ik ben er de laatste jaren achter gekomen dat de bron van verschillende depressies die ik heb doorgemaakt
wel degelijk in mijn jeugd ligt. Het is niet zo dat mijn ouders mij iets hebben aangedaan, maar het zat in het feit dat zij zaken hebben nagelaten te doen. In ons gezin was geen ruimte voor het uiten van emoties en je gevoel bespreken was taboe. Ook hebben ze mij niet op leuke manier ondersteund of begeleid. Pestgedrag op school meldde ik thuis dus niet. Vriendjes had ik niet, ik voelde al jong dat ik "anders" was, er niet bij hoorde. Dit alles heeft een deel van mijn persoonlijkheid bepaalt waardoor ik mijn gehele volwassen leven behoorlijk verkrampt in het leven stond. In de overlevingsmodus zoals jij het beschrijft.
Het had ook veel invloed op mijn keuze voor mijn in middels ex partners. Dit alles heeft geleid tot depressies en alcoholmisbruik om dit alles niet te hoeven voelen. Tot drie jaar geleden, toen heb ik voor het eerst zelf om hulp gevraagd en ben een half jaar later behoorlijk uit mijn cocon gebarsten. Geen gemakkelijk proces maar het levert mij vandaag nog veel op. Ik zou over dit proces pagina's kunnen volschrijven maar dat is nu even niet van belang.

Herken je op jouw eigen manier iets in mijn verhaal?

Hoor het graag.

Groet,  Bert
Antwoord

#3

Heet Bert!

Bedankt voor je (snelle) reactie en het delen
van jou ervaringen. Kan me erg goed vinden
in jou verhaal. 

Mijn “problemen” vinden hun oorsprong ook in
mijn jeugd. Zal het proberen zo helder mogelijk neer te zetten.

Toen ik een klein jongetje was, was ik erg getalenteerd op sportgebied. Ik was overal de beste in. Voetballen, volleyballen, tennis, schaatsen,etc. overal werd ik als eerst gekozen...zwemmen haalde ik diploma A en B in een keer etc.

Maar voetbal deed ik het liefste,hele dagen door! Speelde ook erg hoog, school boeide me niet zo!

Tot het moment ik het plezier verloor en trainers me continue aan het afbranden waren,  ik werd angstig en wilde niet meer trainen, want ik werd bang voor de afbranding van de trainers. Ik vertelde aan mijn ouders dat ik verdrietig was en naar een andere club wilde.

Mijn ouders waren trotse mensen en lagen de schuld bij neer. Ik moest me niet aanstellen. Zelfs als ik huilend thuiskwam, moest ik snel naar mijn kamer en weer beneden komen als ik me niet meer zou aanstellen. Na 2 jaar zei ik tegen mijn ouders dat ik wilde stoppen met
Voetballen, maar dat mocht niet van hun. Ik ontwikkelde een angstoornis. Uiteindelijk weg gelopen van huis. Toen schokken ze ineens wel en mocht ik van voetbal af, maar ze vonden me een slapjanus etc (steunden me niet)

School was ik niet zo goed in en moest veel moeite doen om mee te komen. Ik werd teruggezet naar een lagere klas, mijn ouders vonden dat ik beter mijn best moesten doen en ik stelde hun teleur.

Ook op mijn bijbaantje lie het niet lekker. Ik had veel last van puistjes en werkte toen in een winkel en door school/voetbal trok ik het gewoon niet wederom zonder begrip ouders.

Ik geloof dat ik me toen langzaam begon af te sluiten voor mensen en eenzaam begon te voelen.

Totdat ik een meid leerde kennen waar ik stapelverliefd op werd! En zij op mij! We ontmaagden elkaar en deden alles samen! Samen op vakantie samen voor de eerste keer! Zo leuk! Tot ze na 3 jaar zei “ik heb een ander” veel geluk verder!

Toen was ik alle vertrouwen in mensen kwijt.
Vervolgens paar keer mijn job kwijtgeraakt door laag zelfbeeld daardoor ook in de WW en fianciele problemen gekomen .. vervolgens nog een paar keer gekwetst geweest door vrouwen en andere mensen..

Ik heb mezelf gewoon op slot gezet voor iedereen. Ik wil eruit komen, maar het is zo moeilijk !
??
Antwoord

#4

Hallo Chelioz,

Ik vermoedde al zo iets eerlijk gezegd. Dus onze jeugd heeft op hoofdlijnen hetzelfde effect gehad.

Tegenwoordig noemt men dat "onveilig gehecht". Of "emotionele verwaarlozing". Misschien moet je die termen eens opzoeken op internet, bij mij zijn toen wel een paar kwartjes gevallen.

Als ik je verhaal zo lees lijkt het dat je behoorlijk in een vicieuze cirkel terecht bent gekomen. Een cirkel waar je alleen niet zo snel meer uit zal komen. Dat is inderdaad erg moeilijk.
Maar laat ik het bij mijzelf houden, mij lukte het niet alleen.
Heb je al eens overwogen er wat hulp bij te vragen?

Groetjes,  Bert
Antwoord

#5

Heee Bert...

5 jaar geleden ging het eigenlijk nog veel slechter. Toen heb ik bij een psycholoog gelopen en zelfs aan de paroxetine gezeten.
Dat was een nachtmerrie die rommel.

Op zich heb ik nu mijn leven wel aardig op
de rit. Goede baan, financieel goed, gezondheid goed. Maar waarom voel ik me dan
in hemelsnaam zo alleen en verdwaald in deze wereld?

Zelfs toen ik een vriendin had verdween dat gevoel nog niet, het is ook heel erg lastig uit te leggen aan mensen die het niet snappen.

Soms droom ik wel eens om een ernstige ziekte te krijgen, dan hoef ik mezelf niet van kant te maken en kan ik eindelijk naar terug naar huis...+ is er geen schaamte voor suïcide naar familie etc.

Grrzzzz
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Even voorstellen! Started by Zinge
5 Replies - 80 Views
1 uur geleden
Laatste bericht: verdwayne
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 194 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 100 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 202 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 332 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)