Goedenavond iedereen,

Mijn naam is Jessica, ben 32 jaar, moeder van 2 prachtige dochters en vrouw van een geweldige vent. 
Heb een leuk huis, parttime baan met leuke collega's ...
Dus wat doe je dan hier zou je zeggen...
Ondanks dat ik alles heb wat mijn hartje begeerd, lieve mensen om me heen heb krijg ik het niet voor elkaar te genieten, om echt gelukkig te zijn. Er hangt continue een donkere wolk boven mijn hoofd, of eigenlijk in mijn hoofd. 
Vanaf het moment dat ik wakker word heb ik het gevoel dat ik op overlevingsmodus de dag door moet komen. Altijd moe, geen zin om iets te doen. Liefst op de bank weg willen kruipen om te janken en te slapen. Dus gaat het masker op en probeer ik niet in huilen uit te barsten.
Het is moeilijk om uit te leggen, maar ik ben niet meer de persoon die ik 5 jaar geleden was. 
De persoon die het heerlijk vond om weg te gaan, moeite deed voor haar uiterlijk, leuke dingen met haar dochters deed. 
Elke afspraak die ik nu maak geeft me een rot gevoel omdat ik het liefst elke vrije seconde op mijn oude vertrouwde bank wilt liggen zonder mensen om me heen.

Hoi, wat rot dat je je zo voelt. Ben je onder behandeling van een arts voor deze klachten?

Hoi Jessica,

Welkom hier! 
Ik herken heel veel in jouw verhaal. Heb (vind ik ) geen enkele reden om depressief te zijn, maar ben het ook. 

Ben ook moeder van een lieve en gezonde dochter van 4 en partner van een liefdevolle man. 

En inderdaad het liefste kruip ik ergens diep weg totdat ik mij weer beter voel en kom ik mijn slechte dagen door in de overlevingsmodus. 

Groetjes,
Marjolein