Hi! 

Ik ben Melody. Ben 27 jaar jong. En kamp al sinds mijn 18e met depressie. Daarbij ook nog eens paniekaanvallen waardoor ik niet naar buiten durf.
Sinds enkele maanden de stap gezet en hulp gaan zoeken. Zit nu momenteel aan de venlafaxine. In de opbouw fase. Had eerst paroxetine. Hielp helaas niet.
Heb 2 kids. En een man. En vind soms moeilijk dat ik hun wereld zo klein maak doordat ik bijna niet naar buiten durf. Heb zelf nooit echt een moeder gehad. Ben bij me opa en oma grootgebracht. Hoopte altijd dat ik wel de moeder kon zijn die ik miste. Maar soms voel ik me erg falend. Hoe gaan jullie kids hier mee om? Me oudste is 9 en die ziet het een of ander wel. Maar wil ze er niet mee belasten. Heb verder ook niet echt veel familie meer. Wel veel schoonfamilie maar die kijken natuurlijk tegen me neer hierdoor. 
Hoop dat ik op dit forum lotgenootjes vind om mee te praten



Groetjes melody

Hoi Melody, 

Welkom hier! Schrijf gerust mee. Er zijn hier ook wel eens mensen met kinderen en deze kwesties.. 

Mischien  is het de moeite je eens te verdiepen in een zgnd.  Kopp-groep voor je kinderen. Ff googlen.

Groet.

Hallo Melody,

Hartelijk welkom hier.
Mijn kinderen zijn al ruim 10 jaar geleden uitgevlogen, dus daar kan ik niet over mee praten.
Waarom kijkt jouw schoonfamilie op je neer? En hoe reageert jouw partner daarop, accepteert hij dit?
Heb je naast de medicatie ook therapie?
Je bent natuurlijk vrij om niet op mijn vragen te reageren.
Hoor het graag.

Groet, Bert

Hallo Melody,

Hartelijk welkom hier.
Mijn kinderen zijn al ruim 10 jaar geleden uitgevlogen, dus daar kan ik niet over mee praten.
Waarom kijkt jouw schoonfamilie op je neer? En hoe reageert jouw partner daarop, accepteert hij dit?
Heb je naast de medicatie ook therapie?
Je bent natuurlijk vrij om niet op mijn vragen te reageren.
Hoor het graag.

Groet, Bert

Hallo bert bedankt voor je berichtje
Ja dat schoonfamilie gedoe ze zijn al jaren bezig ons uit elkaar te krijgen puur ook hiervoor. Voor hun bestaat depressie etc niet. Gewoon door gaan hoor je dan. Mijn partner accepteerd het zeker niet. Daarom zijn er ook veel misstanden in zijn familie omdat juist mijn partner mijn begrijpt. 
Heb naast medicijnen ook therapie. Voor mijn agorafobie. Intensive exposure. Alleen sta nog op de wachtlijst heb wel al me proefles gehad. 


Gr melody

Hi! 

Ik ben Melody. Ben 27 jaar jong. En kamp al sinds mijn 18e met depressie. Daarbij ook nog eens paniekaanvallen waardoor ik niet naar buiten durf.
Sinds enkele maanden de stap gezet en hulp gaan zoeken. Zit nu momenteel aan de venlafaxine. In de opbouw fase. Had eerst paroxetine. Hielp helaas niet.
Heb 2 kids. En een man. En vind soms moeilijk dat ik hun wereld zo klein maak doordat ik bijna niet naar buiten durf. Heb zelf nooit echt een moeder gehad. Ben bij me opa en oma grootgebracht. Hoopte altijd dat ik wel de moeder kon zijn die ik miste. Maar soms voel ik me erg falend. Hoe gaan jullie kids hier mee om? Me oudste is 9 en die ziet het een of ander wel. Maar wil ze er niet mee belasten. Heb verder ook niet echt veel familie meer. Wel veel schoonfamilie maar die kijken natuurlijk tegen me neer hierdoor. 
Hoop dat ik op dit forum lotgenootjes vind om mee te praten



Groetjes melody

---

Hoi, ik kamp nou sinds een jaar ongeveer met een depressie. Het is gekomen door een relatie/gezins breuk en antidepressiva slaat bij mij niet aan helaas. Tevens heb ik slaapproblemenen dus iedere dag is een gevecht voor me. Daardoor is het moeilijk om mijn zoontje op te voeden (co ouderschap). Ik hoop hier wat leuke mensen te leren kennen!

Hallo Mels en Deef,

Ik wens jullie allebij welkom op het forum.
Schrijf van je af als je dat wilt, want het kan luchten.

Groeten Jupiter