Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Voorstellen


#1

Hallo, 

ik ben een vrouw van 24 en eigenlijk gaat alles goed. Ik heb net met mijn vriend ons eerste huis gekocht, heb een vaste baan en twee superlieve katjes. Ik heb een fijne familie en leuke vrienden. Ik zou gelukkig en tevreden moeten zijn, maar zo voel ik mij de laatste tijd niet. Eigenlijk al best lang niet...

Ik ben altijd onzeker geweest en ben een perfectionist, ik heb hier een coachingstraject voor doorlopen en hoewel ik dacht dat het had geholpen, heb ik nu het idee dat het weer erger wordt. Ik durf eigenlijk niets te doen en het werkt verlammend. Ik ben niet gediagnostiseerd, maar heb wel symptomen van een angststoornis en een aantal bijbehorende klachten, waaronder de laatste tijd paniekaanvallen. (al wilde de praktijkondersteuner destijds niet zover gaan te zeggen dat ik ook echt een stoornis heb). Ik geloof ook niet dat ik echt een depressie heb, want ik heb nog wel blije momenten. De onzekerheid over mijn werk en andere dingen die spelen, beroven mij wel echt van mijn energie en de puf om iets te doen. Kleine dingen die ik moet doen, zie ik letterlijk als een berg voor me, waardoor ik vaak alleen het hoognodige doe (iets eten en tandenpoetsen bv). Ik heb te veel dagen waarop ik mij gewoon echt nergens toe kan zetten, ook al moeten bepaalde dingen echt...

Ik ben aan mijzelf aan het werken, met een digitaal therapieprogramma en ik heb zelfhulpboeken, het is momenteel alleen zo druk, dat ik er de laatste tijd weinig mee doe. Waarover ik dan weer kwaad ben op mijzelf. Ik ben het grootste deel van de tijd moe en erger mij heel gauw, ik raak over kleine ongemakken in paniek en ben niet de vrolijke vriendin die mijn vriend verdient. Ik ben zo kwaad op mijzelf dat ik niet gewoon wat vrolijker ben, dat ik niets kan loslaten en van elke mug een olifant maak.

Goed, excuses voor het lange verhaal. Zit er vandaag een beetje doorheen en was benieuwd of ik iets positiefs kan halen uit dit forum. 

Nog een fijne middag,
Siggy (FYI, dit is de naam van één van mijn poezenbeesten)
Antwoord

#2

Hoi Siggy,

Welkom op het forum,

Mag ik vragen welk digitaal progamma je gebruikt? Kost dat geld, of is het gratis?

Hoop dat je hier van je af kan schrijven.

Groeten Jupiter
Antwoord

#3

Hallo Siggy

Welkom op dit forum.

Een diagnose is ook niet zaligmakend hoor.
Ik herken een aantal punten uit mijn minder fijne periodes in mijn leventje. Altijd onzeker geweest, de lat erg hoog leggen. Angst en paniekklachten.
Het tegen "kleine" dingen opzien. 
Dat je het te druk hebt om echt aan jouw zelf toe te komen.

Ik heb zelf een aantal kernpunten ontdekt waarmee ik aan de slag ben gegaan en vandaag nog steeds mee bezig ben al is het geen straf meer, maar steeds vaker waardevol.
  • Ik heb ontdekt dat ik mijzelf jaar na jaar voorbij gelopen ben en eigenlijk nooit mijzelf kon zijn.
  • Dat ik eigenlijk nooit echt bij mijzelf naar binnen keerde, ik herkende daardoor veel signalen van bijv. overbelasting niet.
  • Als het allemaal wat teveel werd juist een stapje extra zetten en je niet aanstellen, i.p.v. mijzelf de ruimte te gunnen en op tijd op de rem gaan staan.
  • Het steeds maar doorgaan omdat wat ik deed nooit goed genoeg was in mijn ogen, ik schoot altijd te kort.
Herken je hier iets in? Hoor het graag.

Groet, Bert
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Siggy
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 15-10-2021, 16:10 door Siggy.)

(14-10-2021, 23:05)Bert schreef: Hallo Siggy

Welkom op dit forum.

Een diagnose is ook niet zaligmakend hoor.
Ik herken een aantal punten uit mijn minder fijne periodes in mijn leventje. Altijd onzeker geweest, de lat erg hoog leggen. Angst en paniekklachten.
Het tegen "kleine" dingen opzien. 
Dat je het te druk hebt om echt aan jouw zelf toe te komen.

Ik heb zelf een aantal kernpunten ontdekt waarmee ik aan de slag ben gegaan en vandaag nog steeds mee bezig ben al is het geen straf meer, maar steeds vaker waardevol.
  • Ik heb ontdekt dat ik mijzelf jaar na jaar voorbij gelopen ben en eigenlijk nooit mijzelf kon zijn.
  • Dat ik eigenlijk nooit echt bij mijzelf naar binnen keerde, ik herkende daardoor veel signalen van bijv. overbelasting niet.
  • Als het allemaal wat teveel werd juist een stapje extra zetten en je niet aanstellen, i.p.v. mijzelf de ruimte te gunnen en op tijd op de rem gaan staan.
  • Het steeds maar doorgaan omdat wat ik deed nooit goed genoeg was in mijn ogen, ik schoot altijd te kort.
Herken je hier iets in? Hoor het graag.

Groet, Bert

Hoi Bert,

Is ook zo dat een diagnose het niet oplost, maar ik dacht misschien zijn mijn klachten niet 'erg genoeg' zijn omdat ik geen diagnose heb, al is dat natuurlijk een rare gedachte.

Ik herken mij wel in wat je zegt, al ben ik momenteel op een punt waar ik eigenlijk al heel veel over mijzelf weet. Ik weet dat ik hoog-gevoelig ben (stom woord, maar past wel het beste), ik kan daardoor slecht tegen veel prikkels of spanningen. Het kost vaak veel energie, ik ben er nu mee bezig meer mijn grenzen aan te geven, want ik ben er de laatste tijd te veel overheen gegaan. Hoewel dit niet altijd makkelijk gaat of er mensen ontevreden over zijn, het geeft wel een goed gevoel.

Ik ben vrij goed in zelfreflectie, ik denk dus heel veel (te veel) na over wat ik denk, doe en welke indruk ik maak. Soms te veel, waardoor ik alles heel goed begrijp en kan 'intelectualiseren', zonder dat ik echt mijn emoties toelaat. Op het moment vind ik eigenlijk  dat ik te veel op de rem sta, ten minste wat mijn werk betreft, doordat ik bang ben fouten te maken/dom over te komen/door de mand te vallen ben ik de laatste tijd absoluut niet productief. Daarbij komt dat ik niet kan aangeven dat het niet goed gaat, omdat ik dit mijzelf kwalijk neem en vind dat ik het zelf moet oplossen. Verder kan ik niet tegen aandacht (positief of negatief), ik krijg er altijd spanning van, wat het ook lastig maakt aan de bel te trekken.

Op het moment heb ik erg weinig energie, waardoor ik ook minder doe in het huishouden dan ik van mijzelf zou moeten. Er speelt op het persoonlijke vlak ook nogal veel, dus misschien is het ook niet zo gek dat het mij allemaal even over het hoofd loopt. Ik voel mij alleen zó ongelofelijk ongeschikt voor het 'volwassen leven', al klinkt dat misschien gek. 

Maar goed, ik herken mij dus wel in je verhaal, behalve dan dat ik vind dat ik op het moment te veel ruimte neem, zonder dat er iets positiefs uit voort komt. Verder vind ik inderdaad dat ik tekort schiet, omdat ik vind dat ik meer aan zou moeten kunnen.

Bedankt voor je reactie, 
groet,
Siggy

(14-10-2021, 16:29)Jupiter schreef: Hoi Siggy,

Welkom op het forum,

Mag ik vragen welk digitaal progamma je gebruikt? Kost dat geld, of is het gratis?

Hoop dat je hier van je af kan schrijven.

Groeten Jupiter

Hoi Jupiter,

Het heet therapieland, is via de huisarts en dan via de praktijkondersteuner van de GGZ. Ik weet niet hoe dat bij andere huisartsenpraktijken werkt, maar het lijkt mij iets waar veel huisartsenpraktijken gebruik van maken.

Hoop het ook Smile

Groet,
Siggy
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Siggy :   • EindJ
Antwoord

#5

Hallo Siggy, poezenbeest Smile

Je hebt op mijn topic gereageerd en ik dacht ik ga jou ook even lezen.
Wat rot dat je last hebt van paniekaanvallen. Uit ervaring weet ik dat dat je dagelijkse doen behoorlijk in de weg kan gaan zitten!  Als ik je zo lees zie ik wel een kans op burn-out (?) Mijn interpretaie hoor, en niet dat ik je daarmee ongerust wil maken.  Maar misschien fijn om aan te geven op het werk dat je je wat gestresst voelt of het niet helemaal lekker loopt. Hopelijk willen zij ook met je meedenken.
Hoe is de relatie met je vriend? Kunnen jullie goed met elkaar praten? Voel je steun en begrip? 
Succes bij therapieland!

Liefs
Antwoord

#6

Hoi Siggy, 

Welkom hier. Het klinkt alsof er veel op je bord ligt op het moment. Want als ik goed lees is de verhuizing ook nog niet zo heel lang geleden. Baan, huishouden, het traject waar je nu in zit... en je lijkt de lat hoog te leggen :-) 


Ik vind het zelf wel goed dat niet alles meteen een stoornis genoemd wordt. Want als je misschien rond je 20e of 25e een periode paniekaanvallen hebt (ik zeg maar even wat) is het ook niet altijd prettig als je nog tot je 80e aan een diagnose vast zit. Sommige dingen kunnen ook tijdelijk zijn. Maar ik snap ook wel dat je zelf het beestje graag een naam wilt kunnen geven. 

Goed te lezen dat je nog wel van dingen kunt genieten. Schrijf lekker van je af hier en probeer de teugels ook af en toe wat losser te laten.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 192 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen! Started by Zinge
4 Replies - 77 Views
16-03-2024, 16:34
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 99 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 201 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 331 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)