Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Voorstellen


#1

Ik lees al een tijdje mee maar toch besloten een account te maken.
Ik lijdt aan een bipolaire stoornis (type 2) en zit vaak in de knoop met mijn zelfbeeld.
Ik heb net weer een hypomanie achter de rug.
Ben 2 weken geleden op medicatie seroquel XR gezet (slik ook 50mg seroquel voor het slapen) en nu voel ik me ontzettend somber, hopeloos en slecht over mezelf. 
Heb me vandaag met moeite naar vrijwilligerswerk gesleept (waar ze me hebben leren kennen als nogal een levendig persoon)
Ik krijg er gewoon een identiteitscrisis van hoe ik kan wisselen in persoonlijkheid. Maar het gebeurt gewoon... Mijn hele leven al eigenlijk ( ben nu 34)
Ik kan wel genieten of lol hebben maar ondanks dat zou ik er liever niet zijn dan wel. 
Vanwege mijn verdieping in spiritualiteit is het voor mij geen optie om eruit te stappen omdat ik niet denk dat ik daardoor krijg wat ik verlang (rust en vrede en liefde) en ik mijn familie en nichtjes dat niet aan wil doen. 


Maar nu zit ik weer zo diep dat ik denk: hoelang hou ik dit nog vol zo.. 
Qua werk/opleiding gaat het vaak mis als ik depressieve episodes krijg... Daarom doe ik vrijwilligerswerk maar daar weten ze niet van mijn psychische problemen. Ik werd ook heel makkelijk aangenomen (tijdens de hypomanie gesolliciteerd) Misschien moet ik het ze toch vertellen maar dat vind ik eng. Vooral achteraf... 
Omdat ik bipolair type 2 heb valt een manie niet erg op vooral niet als ze me niet kennen... Hoogstens dat ze denken Zo die meid heeft een energie en is adrem (terwijl ik van mezelf dus vrij rustig ben zelfs meer verlegen) 
Ik werk nog niet zolang bij dit bedrijf en ben bang dat ze gaan merken dat ik me nu zo depressief/onzeker/wanhopig voel op het moment. Het kost me moeite om te glimlachen/helder na te denken/geïnteresseerd te doen tegen klanten en ook collega s terwijl het vrijwilligerswerk is service gericht. Het voelt nu als een toneelstukje opvoeren en tegelijkertijd is het afleiding. En het word bij mij dus altijd weer anders.
Ik vind het erg verwarrend en vermoeiend hiermee te leven. Weet hierdoor ook niet goed hoe ik mijn leven (blijvend) kan inrichten. 
Dit maakt ook dat ik er soms echt overtuigd van kan raken dat het beter is als ik er niet meer ben (ben toch lastig voor mezelf maar ook voor anderen) 

Ze zijn wel heel tevreden over me krijg ik veel terug. Dat is fijn om te horen want ik voel me ook chronisch onzeker over mezelf... En zou willen dat ik die bevestiging niet nodig zou hebben maar het tegendeel is waar. 

Het meelezen helpt me al door de herkenning die ik lees in jullie verhalen... Ook al is ieder verhaal weer anders.
Antwoord

#2

Hey, 

Welkom hier. 

Kan de somberheid ect. ook met je nieuwe medicatie te maken hebben?  Ik ken die medicatie niet maar misschien is het even een paar weekjes wennen wat het doet.

Ik kan me voorstellen dat je het heel moeilijk vind hierover te praten op je vrijwilligerswerk. Misschien lucht het uiteindelijk toch op en geef je hen een kans om een beetje rekening te houden/ aanpassing te kunnen bedenken mocht dat nodig zijn. Ook hoeft waarschijnlijk niet iedereen het te weten, toch? Misschien is er iemand op je werk die in vertrouwen durft te nemen. 

Liefs Joyce
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Joy :   • Howtolive
Antwoord

#3

Hee, 


Allereerst welkom hier. Wat knap dat je toch besloten hebt wat neer te zetten ook al vond je dat moeilijk!
Ten tweede herken ik erg veel van je verhaal.

Ik heb meerdere keren geprobeerd vrijwilligerswerk op te pakken, of een werkfit traject te volgen maar viel elke keer uit doordat ik de hele tijd een masker op had. 
Bij het vrijwilligerswerk deed ik mezelf voor als iemand die goed kon rennen, vliegen, hollen en overal ogen en oren had, maar dat had ik eigenlijk niet. Maar ik wou zo graag slagen, laten zien aan mijn familie dat ik wel dingen kan en iets kan doen in de maatschappij.

Helaas weet ik geen oplossing voor je, maar heb ik wel een tip. Probeer te luisteren naar wat je lichaam en hoofd aangeven. Er komt eenpunt waarop je lichaam ook gaat zeggen, ho even, ik moet even bijkomen van het de hele tijd een masker dragen. Je voelt je iemand anders als dat je naar buiten laat zien, dat kost enorm veel energie..

Heb je iemand met wie je dit kunt bespreken? Kijken naar wat voor jou nu het juiste is?

Sterkte!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Muppet :   • Howtolive
Antwoord

#4

Hoi!

Welkom hier, goed dat je je verhaal deelt. Ik heb eerst ook veel gelezen voordat ik ging delen en meepraten en het doet me goed. Dus vooral doen.

Die wisseling in persoonlijkheid is heel herkenbaar. Ik was altijd de vrolijke noot en dat ging vanzelf tot dat het niet meer vanzelf gaat maar wel van je wordt verwacht en dan ga je jezelf maar spelen en dat is verdomd vermoeiend. En ja dan beland je in een indentiteitscrisis en depressie.

Hoelang werk je nu bij dit bedrijf? En voelde je je daar toen je begon wel redelijk oké? Hoelang geleden is dat omgeslagen?

Ik denk niet dat je meteen alles moet vertellen over je aandoening, maar begin met het vertellen dat je de laatste tijd wat somberder voelt en daar medicatie voor slikt waardoor je niet altijd jezelf bent. Ik denk dat je het dan wat luchtiger en begrijpelijker maakt voor de andere, en natuurlijk hoef je dat niet aan iedereen te vertellen.

Sterkte en deel vooral!

Gr D.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Duton :   • Howtolive
Antwoord

#5

Hoi H! 

Welkom hier, leuk dat je meeschrijft !

Zoals je al leest in de reacties  is het zeer herkenbaar. 
Bij mij loopt alles stuk na verloop van tijd op depressiviteit. N dikke afknapper is dat. 
Ik heb het niet altijd gehad, maar ik kom de laatste jaren niet verder dan proberen en hou eigenlijk bijna  niets meer vol. Met n hoop vaag gesmoes haak ik dan weer af.  Ik begin er maar niet meer aan , hou ik mezelf nu maar voor. 
Ik kan niet meer ten koste van mezelf in n soort poppenkast gaan spelen.  Betaald niet en  onbetaald niet, ook niet in relatieverbanden, vrienden . 
Ik functioneer nog enkel in omgevingen waar ik me veilg voel mét depressie. Dat zijn er niet veel , want mijn gevoeligheid voor  andermans ongemak zorgt er wel voor dat ik dat verborgen moet houden.  En dat is zo vermoeiend en juist nog veel  deprimerender,  de negeer en geheimhoudplicht. Zelfs als het n publiek geheim is . 

Ik heb er nog geen oplossing voor en kan er niet mee uit de voeten. 

Sterkte! Mabel
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Mabel :   • Howtolive, misterj
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 29-07-2021, 22:01 door Howtolive.)

(27-07-2021, 00:13)Joy schreef: Hey, 

Welkom hier. 

Kan de somberheid ect. ook met je nieuwe medicatie te maken hebben?  Ik ken die medicatie niet maar misschien is het even een paar weekjes wennen wat het doet.

Ik kan me voorstellen dat je het heel moeilijk vind hierover te praten op je vrijwilligerswerk. Misschien lucht het uiteindelijk toch op en geef je hen een kans om een beetje rekening te houden/ aanpassing te kunnen bedenken mocht dat nodig zijn. Ook hoeft waarschijnlijk niet iedereen het te weten, toch? Misschien is er iemand op je werk die in vertrouwen durft te nemen. 

Liefs Joyce


Dankjewel Joy, 

Ja dat zou kunnen alleen is die medicatie ook tijdelijk (om de hypomanie weer in bedwang te brengen) daaraan wennen is geen goed idee omdat het heel erg afvlakt en moe maakt. 
Het is eigenlijk afwegen tussen 2 kwaden. 

Met het vrijwilligerswerk ben ik inmiddels gestopt. Is ook allemaal niet zo leuk gegaan aangezien ik door mijn angsten en depressie niet goed meer uit mijn woorden kom als ik spreek... Al helemaal niet bij mensen die ik niet goed ken. Ik vertrouw vrijwel bijna niemand uiteindelijk.
Hele kutte levenshouding maar ik kan er niks anders van maken.

(27-07-2021, 02:39)Muppet schreef: Hee, 


Allereerst welkom hier. Wat knap dat je toch besloten hebt wat neer te zetten ook al vond je dat moeilijk!
Ten tweede herken ik erg veel van je verhaal.

Ik heb meerdere keren geprobeerd vrijwilligerswerk op te pakken, of een werkfit traject te volgen maar viel elke keer uit doordat ik de hele tijd een masker op had. 
Bij het vrijwilligerswerk deed ik mezelf voor als iemand die goed kon rennen, vliegen, hollen en overal ogen en oren had, maar dat had ik eigenlijk niet. Maar ik wou zo graag slagen, laten zien aan mijn familie dat ik wel dingen kan en iets kan doen in de maatschappij.

Helaas weet ik geen oplossing voor je, maar heb ik wel een tip. Probeer te luisteren naar wat je lichaam en hoofd aangeven. Er komt eenpunt waarop je lichaam ook gaat zeggen, ho even, ik moet even bijkomen van het de hele tijd een masker dragen. Je voelt je iemand anders als dat je naar buiten laat zien, dat kost enorm veel energie..

Heb je iemand met wie je dit kunt bespreken? Kijken naar wat voor jou nu het juiste is?

Sterkte!


Hoi,
Bedankt voor het delen van je ervaring. Ik wil zo graag normaal meedraaien maar het lukt niet. 
Ik bespreek het met mn familie en hulpverleners.
Zij zeggen dat ik weer rust terug moet vinden en stabiliteit. Daar ben ik dus heel dankbaar voor... Zij kennen me natuurlijk ook goed. 
Maar het gevoel van falen overheerst enorm.
Ben erg negatief over mezelf al helemaal na (het zoveelste) iets wat niet gelukt is.

(27-07-2021, 16:24)Mabel schreef: Hoi H! 

Welkom hier, leuk dat je meeschrijft !

Zoals je al leest in de reacties  is het zeer herkenbaar. 
Bij mij loopt alles stuk na verloop van tijd op depressiviteit. N dikke afknapper is dat. 
Ik heb het niet altijd gehad, maar ik kom de laatste jaren niet verder dan proberen en hou eigenlijk bijna  niets meer vol. Met n hoop vaag gesmoes haak ik dan weer af.  Ik begin er maar niet meer aan , hou ik mezelf nu maar voor. 
Ik kan niet meer ten koste van mezelf in n soort poppenkast gaan spelen.  Betaald niet en  onbetaald niet, ook niet in relatieverbanden, vrienden . 
Ik functioneer nog enkel in omgevingen waar ik me veilg voel mét depressie. Dat zijn er niet veel , want mijn gevoeligheid voor  andermans ongemak zorgt er wel voor dat ik dat verborgen moet houden.  En dat is zo vermoeiend en juist nog veel  deprimerender,  de negeer en geheimhoudplicht. Zelfs als het n publiek geheim is . 

Ik heb er nog geen oplossing voor en kan er niet mee uit de voeten. 

Sterkte! Mabel


Daar heb ik heel veel respect voor. Ik hoop dat ik dat ook ooit ga kunnen.

(27-07-2021, 09:58)Duton schreef: Hoi!

Welkom hier, goed dat je je verhaal deelt. Ik heb eerst ook veel gelezen voordat ik ging delen en meepraten en het doet me goed. Dus vooral doen.

Die wisseling in persoonlijkheid is heel herkenbaar. Ik was altijd de vrolijke noot en dat ging vanzelf tot dat het niet meer vanzelf gaat maar wel van je wordt verwacht en dan ga je jezelf maar spelen en dat is verdomd vermoeiend. En ja dan beland je in een indentiteitscrisis en depressie.

Hoelang werk je nu bij dit bedrijf? En voelde je je daar toen je begon wel redelijk oké? Hoelang geleden is dat omgeslagen?

Ik denk niet dat je meteen alles moet vertellen over je aandoening, maar begin met het vertellen dat je de laatste tijd wat somberder voelt en daar medicatie voor slikt waardoor je niet altijd jezelf bent. Ik denk dat je het dan wat luchtiger en begrijpelijker maakt voor de andere, en natuurlijk hoef je dat niet aan iedereen te vertellen.

Sterkte en deel vooral!

Gr D.


Hey Duton,

Ik heb er niet lang gewerkt.
En nu werk ik er niet meer zoals je misschien al hebt kunnen lezen. 
Ik zit nu thuis in crisis en durf niet meer naar buiten en voel me afschuwelijk. De zelfhaat is groot.
Speelt vaak op na "mislukkingen"

Volgende week ga ik er trouwens wel weer over spreken met mn behandelaar om de anti depresiva te verhogen omdat ik me nu ondragelijk onrustig/depressief voel. 
Maar de anti psychotica is echt om de manie te kalmeren en daar ben ik inmiddels dan wel uit Angel

Ik weet inmiddels omdat ik dit al zo vaak gehad heb dat ik ook moet bewegen (wandelen/hardlopen) maar ik lig me sinds woensdag de hele dag ellendig te voelen en kom bijna niet van mn plek. Ik kijk vooral veel series.
Wetende dat het niet goed is maar vanwege mn angsten dus veel moeite om naar buiten. 
Mn familie brengt boodschappen.

Dit is echt geen leven zo. Voor mij hoeft het zo niet.
En nagaan dat dit al de 20ste keer is dat ik hier doorheen moet als het al niet meer is.
Antwoord

#7

(29-07-2021, 21:46)Howtolive schreef: Dankjewel Joy, 

Ja dat zou kunnen alleen is die medicatie ook tijdelijk (om de hypomanie weer in bedwang te brengen) daaraan wennen is geen goed idee omdat het heel erg afvlakt en moe maakt. 
Het is eigenlijk afwegen tussen twee kwade


Ik wil zo graag normaal meedraaien maar het lukt niet. 

Ik weet inmiddels omdat ik dit al zo vaak gehad heb dat ik ook moet bewegen (wandelen/hardlopen) maar ik lig me sinds woensdag de hele dag ellendig te voelen en kom bijna niet van mn plek. Ik kijk vooral veel series.
Wetende dat het niet goed is maar vanwege mn angsten dus veel moeite om naar buiten. 
Mn familie brengt boodschappen.

Dit is echt geen leven zo. Voor mij hoeft het zo niet.
En nagaan dat dit al de 20ste keer is dat ik hier doorheen moet als het al niet meer is.

Hi,

Het gevoel te moeten afwegen tussen twee kwade ken ik maar al te goed.  Wat rot dat je dat ook zo ervaart.  En ook ik ben al vaker onderuitgegaan/uit elkaar gevallen,  hoe je het maar wil noemen,  en weet soms niet meer waar ik de energie vandaan moet halen om er wéér doorheen te gaan...
Verder heb ik dan eigenlijk geen tips voor je, sorry...
Kan alleen zeggen, ik leef met je mee! 

Sterkte en liefs
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Joy :   • Howtolive
Antwoord

#8

Hoi H.

Ja poeh dat op de bank hangen en films/series kijken en er zelfs niet uitkunnen om boodschappen te doen is heel ruk. Daar val ik afgelopen weken ook telkens in terug. Ik ben er net weer 4 dagen uit en bang dat het binnen een paar dagen weer gebeurd.

En ja als ik dan weer lig bekruipt mij ook het gevoel ik wil het niet weer proberen, ik ben er zo klaar mee..  maar na een paar dagen probeer ik me toch weer bij elkaar te rapen en dan toch maar m’n kleren aan te doen ipv in pyjama rond te blijven hangen en een rondje buiten te lopen, soms lig ik dan binnen een half uur weer op de bank en denk ik oké vandaag ben ik nog niet zo ver. Heel frustrerend maar zeg dan tegen mezelf; morgen weer een dag. Want ja je kan het elke dag weer proberen. Het op de bank liggen hoort er dan bij en dat is dan ook oké 

Misschien kan je volgende week wel weer zelf boodschappen doen of een rondje buiten lopen en zie dat dan weer als overwinning.

En nu ik dit opschrijf denk ik, die tips krijg ik ook altijd en is soms niet wat je wil horen als je zo diep zit.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je hoop houd. 

Gr D.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Duton :   • Howtolive
Antwoord

#9

Lieve H, 

Je hebt geen kutte levenshouding  en je bent geen mislukking, je bent geen slecht mens wat niet functioneerd of zo. 
Het is een ziektebeeld van een rotziekte waar je niet om heb gevraagd , over jou als mens zegt dat niets, al begrijp ik goed hoe dat met je geest aan de haal gaat , - je bent ziek. 

Je mag alle hulp aangrijpen om uit te zieken. Je hoeft niet buiten te gaan lopen als dat helemaal niet gaat  en je stikt van de angst. 
Buiten bestaat ook nog wel als je je ietwat beter voelt. Dan gaat dat ook n stuk beter. 
Het is prima om series te kijken, goed dat dat lukt! 

Ik hoop dat je wat rust en veiligheid mag ervaren. 

Liefs!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Howtolive
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 192 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen! Started by Zinge
4 Replies - 77 Views
16-03-2024, 16:34
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 99 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 201 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 331 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)