K ik ben een vrouw van 64 en eigenlijk al mn hele leven last van angst en depressie. Laatste 5 jaar ( weer) therapie en medicijnen. Hoop steun te kunnen geven en krijgen. 
Mijn vraag is hoe houden jullie moed?

hoi beusje,

Welkom op het forum, ik hoop ook dat we je steun kunnen geven, daarom durf ik bijna geen antwoord te geven op je vraag, want mijn moed is in mijn schoenen gezakt, ben hem even kwijt, misschien iemand anders hier die kan vertellen hoe hij of zij moed houdt.
groet, Run

hoi beusje,

Welkom op het forum, ik hoop ook dat we je steun kunnen geven, daarom durf ik bijna geen antwoord te geven op je vraag, want mijn moed is in mijn schoenen gezakt, ben hem even kwijt, misschien iemand anders hier die kan vertellen hoe hij of zij moed houdt.
groet, Run

Hallo beusje,

Welkom. Ik zit net als Run zelf ook behoorlijk diep de laatste tijd en houd moed vooral door dit forum. We steunen elkaar en wisselen ervaringen en troost uit. Soms tips. Het helpt om te weten dat je niet alleen bent met die rotziekte. Ben ongeveer zo oud als jij en er ook al mijn hele leven mee bezig. Ben je alleen? Heb je kinderen? Krijg je steun en begrip van familie of vrienden? En welke therapie krijg je, heb je er wat aan?
Het is moeilijk om je weg te vinden in de geestelijke gezondheidszorg. Zul je ook wel weten. Ik ben zelf ook nog steeds zoekend.
Vertel je verhaal, voor zover je dat kwijt wilt. Het helpt om het te delen met mensen die weten wat het is om met depressie te moeten leven.

Lieve groet,
Alais

LDank je Run hoop dat jij ook ergens weer moed kunt vinden, het is zwaar he

---

Dank je Alais

Ja het geeft steun niet alleen te zijn. Ik las al een tijd mee op dit forum. Mijn therapie bestaat alleen uit half uurtje per maand psychiater en uit medicatie. Al veel soorten geprobeerd helaas! 
Heb een liefdevolle man, kinderen en kleinkinderen maar kan niet van ze genieten. Dat doet pijn

Hoi Beusje,

Uiteraard is het niet handig om over je problemen na te denken, maar helaas doen mensen met problemen dat vaak automatisch.
Je richt je vaak op je "tekortkomingen" en daarmee vererger je de situatie.
Het is bijna onmogelijk om je niet regelmatig moedeloos te voelen als klachten jaren aanhouden.
Ik neem aan dat je net  als de rest ook beter dagen hebt en daar dan een beetje moed uit put.
Het is verrekte moeilijk om na lange tijd een andere manier van denken of juist niet denken aan te leren.
Soms zie of lees ik iets of bedenkt ik zelf een manier om er anders mee om te gaan, dat geeft soms flink wat verlichting, maar duurt tot nu toe meestal niet langer dan hooguit 2 maanden.
Hopelijk heb je wat steun aan het forum en geeft het je weer een beetje hoop.

Hoi Beusje,

Net als Desireless haal ik mijn hoop en moed uit de momenten of periode dat ik mij iets beter voel(de).
Acceptatie en dankbaarheid voor de dingen die ik wel heb of ervaar zijn daarbij belangrijk. Als je het moeilijk vindt dat te onthouden, schrijf het dan op. Kan je het erbij pakken wanneer je het zwaar hebt.

Soms werkt afleiding zoeken, dingen gaan doen, als tegenhanger van het in mijn hoofd zitten.

Welkom op het forum, beusje. Ik hoop dat je hier wat steun zult vinden.

---

Dag Positiva
Ik lees al heel lang mee en wilde je zeggen hoeveel bewondering ik heb voor al jouw reacties . Maar bovenal dat jij dit kunt opbrengen ondanks je grote verlies. Heel knap en waardevol!

?

Welkom Beusje,

Tja , hoe houden we de moed erin?
Nou door hier te schrijven bijvoorbeeld. Of door bemoediging en steun te vragen om onszelf weer bij elkaar te rapen.  Hier ben je nooit de enige .
Schrijf met ons mee!

Liefs, Mabel