Hoi Tara, wat eenvoudig, het zou niet in me op gekomen zijn om zoiets te vragen. Ik ben gauw geneigd om te denken dat de huisarts het beste weet welke paden getreden moeten worden. Inmiddels denk ik daar trouwens wel anders over. Ben met je eens dat we alles moeten proberen. Net als jij verwacht ik geen genezing, maar een middel om het draaglijk te maken en bij iedere 'aanval' de kracht om door te gaan. Ik hoop dat we beiden de rust krijgen van een afkeuring. Ik ben overigens het traject van rtms begonnen, maar vooralsnog alleen aangemeld en er wordt nu overlegd of er een intake komt. Ik ben benieuwd. Groetjes, Alais

Hoi Alais, inderdaad met een afwachtende houding kom je niet ver als het om psychische gezondheidszorg gaat. Zaak om jezelf goed te informeren. Kennis is macht. Zelf meedenken. Een huisarts is al helemaal geen deskundige als het om psychische problemen gaat, is hier helemaal niet voor opgeleid. Een kritische houding is van belang. Hoop dat rtms bij jou aanslaat. Geeft weer hoop op verbetering, soms geeft dat al een zetje in de goede richting. Groetjes, Marlies

Hoi Alais, inderdaad met een afwachtende houding kom je niet ver als het om psychische gezondheidszorg gaat. Zaak om jezelf goed te informeren. Kennis is macht. Zelf meedenken. Een huisarts is al helemaal geen deskundige als het om psychische problemen gaat, is hier helemaal niet voor opgeleid. Een kritische houding is van belang. Hoop dat rtms bij jou aanslaat. Geeft weer hoop op verbetering, soms geeft dat al een zetje in de goede richting. Groetjes, Marlies

Hoi Marlies, lief dat je reageert. Het is inderdaad zo dat het zicht op een nieuwe behandeling al wat verlichting geeft. Zoals Tara al schreef, ik heb niets te verliezen. Ik heb geloof ik nog geen reacties gelezen van mensen met ervaring met rtms. Ik zal hier op het forum die van mij delen. Ik kan in ieder geval al melden dat ik vanochtend meteen werd gebeld (had me vrijdagavond laat aangemeld) en dat het eerste contact prettig was. Moet nu eerst een verwijsbrief van mijn huisarts krijgen en dan wordt een intakegesprek gepland. Warme groetjes.

Hoi Marlies, lief dat je reageert. Het is inderdaad zo dat het zicht op een nieuwe behandeling al wat verlichting geeft. Zoals Tara al schreef, ik heb niets te verliezen. Ik heb geloof ik nog geen reacties gelezen van mensen met ervaring met rtms. Ik zal hier op het forum die van mij delen. Ik kan in ieder geval al melden dat ik vanochtend meteen werd gebeld (had me vrijdagavond laat aangemeld) en dat het eerste contact prettig was. Moet nu eerst een verwijsbrief van mijn huisarts krijgen en dan wordt een intakegesprek gepland. Warme groetjes.

Hoi Alais, goed dat je je ervaringen met rtms op dit forum deelt. Op deze manier krijgt rtms ook meer bekendheid.Groetjes, Tara

Hallo allemaal,

Ik zou mijn ervaringen met rtms met jullie delen. Of het zo ver komt is nog maar de vraag. Ik heb inmiddels een intakegesprek gehad, dat zonder meer aangenaam en professioneel is verlopen. Er blijkt echter enige twijfel te bestaan over de diagnose depressie.

Dat was een verrassing, hoewel ik er zelf af en toe ook wel eens aan twijfelde. In overleg ga ik nu een second opinion vragen. Ik zou wel met de behandeling kunnen beginnen, maar als het geen depressie is, is het eigenlijk zonde van de tijd en investering als dat niet de juiste diagnose is.

Als het geen depressie is (dit is zo'n 30 jaar geleden vastgesteld door een huisarts en geen van vele behandelaars heeft er daarna aan getwijfeld), wat dan? Ik heb geen flauw idee.

Inmiddels zit ik weer in een enorme dip, maar ga toch de komende week achter een second opinion aan. Ik zie daar tegenop, niet vanwege de mogelijke uitslag maar omdat zo veel afhangt van een gesprekspartner die weet waar die het over heeft.

Ik zal jullie op de hoogte houden en als iemand een idee heeft wat een andere diagnose dan depressie zou kunnen zijn, hou ik me aanbevolen.

Allemaal veel sterkte en liefs,
Alais

Hoi Alais,

Vervelend dat nu je een behandeling wilt starten er twijfel is over jouw diagnose.
Vanwaar de twijfel van de behandelaar? Omdat het 30 jaar terug door een huisarts is vastgesteld of andere reden?

Hoi Alais,

Vervelend dat nu je een behandeling wilt starten er twijfel is over jouw diagnose.
Vanwaar de twijfel van de behandelaar? Omdat het 30 jaar terug door een huisarts is vastgesteld of andere reden?

Hoi Jorin,

Dank je voor je reactie. De precieze reden weet ik niet, het was door alles wat ik vertelde dat er twijfel rees. Niet zozeer door de diagnose van die huisarts. Het is niet onmogelijk dat het komt doordat ik mijn verhaal altijd helder en zakelijk vertel en daarbij geen emoties toon. Deels komt dat omdat ik het al zo vaak heb verteld, en deels omdat ik niet altijd op het moment van een gesprek erg diep zit. Deze keer ging het vrij goed met me. Ik denk wel eens dat ik bij dergelijke gesprekken moet gaan huilen of zo, verward praten, zoiets? Ik kan mijn emoties altijd goed beheersen (of kan ze gewoon niet uiten) maar misschien is dat wel niet zo'n goede eigenschap in dit geval. Ben al diverse keren bij hulpverleners naar huis gestuurd omdat ze kennelijk niet geloven dat er iets aan de hand is. Hebben anderen op het forum ook zo'n ervaring? Vandaag was echt weer vreselijk, heb me er met moeite doorheen gesleept en zie als een berg op tegen weer een nieuwe dag.

Hoi Jorin,

Dank je voor je reactie. De precieze reden weet ik niet, het was door alles wat ik vertelde dat er twijfel rees. Niet zozeer door de diagnose van die huisarts. Het is niet onmogelijk dat het komt doordat ik mijn verhaal altijd helder en zakelijk vertel en daarbij geen emoties toon. Deels komt dat omdat ik het al zo vaak heb verteld, en deels omdat ik niet altijd op het moment van een gesprek erg diep zit. Deze keer ging het vrij goed met me. Ik denk wel eens dat ik bij dergelijke gesprekken moet gaan huilen of zo, verward praten, zoiets? Ik kan mijn emoties altijd goed beheersen (of kan ze gewoon niet uiten) maar misschien is dat wel niet zo'n goede eigenschap in dit geval. Ben al diverse keren bij hulpverleners naar huis gestuurd omdat ze kennelijk niet geloven dat er iets aan de hand is. Hebben anderen op het forum ook zo'n ervaring? Vandaag was echt weer vreselijk, heb me er met moeite doorheen gesleept en zie als een berg op tegen weer een nieuwe dag.

In mijn ervaring worden diagnoses gesteld aan de hand van vragenlijsten, niet ahv alleen een gesprek. 
Daarnaast kan je bij depressie ook juist heel emotieloos zijn, dus denk niet dat dit invloed heeft.

Heb je bij die hulpverleners nooit een vragenlijst hoeven invullen of kwam daar niets uit?

De eerste vragenlijst (van vele) heb ik ingevuld bij genoemde huisarts 30 jaar geleden. Het waren 10 vragen en die hadden het niveau van een Libelle weekblad test (vond ik toen). Ik was toen echter zo radeloos en in paniek dat het me niet uitmaakte, als er maar hulp kwam in welke vorm dan ook. Ik kreeg toen mijn eerste anti-depressiva en daar bleef het bij, afgezien van een gesprek met een maatschappelijk werker waar ik van de huisarts heen moest. Dat was 1x en stelde niets voor.
Pas zo'n 7 jaar later (het ging nog steeds niet goed) ben ik opnieuw begonnen met hulpverlening. Het gaat te ver om alles hier te noemen, maar ik heb wel bij diverse instanties vragenlijsten ingevuld. Vaak ook niet, dan werd de diagnose gewoon aangenomen. Uit een serieuze vragenlijst bij het Nederlandse Psychoanalytische Vereniging (op eigen initiatief heen gegaan) kwam de uitslag dat ik 'bij hen niet aan het goede adres was' of zoiets. Zonder advies over waar dan wel. Ik heb lang aangenomen dat 'men' wel wist waar ze het over hadden, maar daarvan ben ik niet meer overtuigd. Ik las vandaag een artikel in het tijdschrift van de Volkskrant over existentiële eenzaamheid en daar kon ik me erg in herkennen. Het lijkt nu wel of alles op losse schroeven staat. Dat opent perspectieven, maar ik neem ook waar dat ik bang ben weer te gaan hopen dat er een antwoord is dat er dan weer niet blijkt te zijn.

Het komt mij vreemd voor dat je na invullen van vragenlijsten bij meerdere instanties niet opnieuw een diagnose hebt gehad.
Ben je al eens geweest bij een psychiater, aangesloten bij een ziekenhuis? Zowel ikzelf als een vriend hebben daar goede ervaringen mee.

Het komt mij vreemd voor dat je na invullen van vragenlijsten bij meerdere instanties niet opnieuw een diagnose hebt gehad.
Ben je al eens geweest bij een psychiater, aangesloten bij een ziekenhuis? Zowel ikzelf als een vriend hebben daar goede ervaringen mee.

Als ik de geschiedenis zo eens bekijk komen mij ook verschillende zaken vreemd voor. Vond ik altijd al, maar wist niet hoe het anders moest. Aan huisartsen heb ik nooit iets gehad wat dat betreft. Ik heb nu overigens een nieuwe en ga je advies opvolgen en een verwijzing halen voor een psychiater van een ziekenhuis. In ieder geval heel veel dank voor je aandacht, daar ben ik al heel blij mee. Ik laat je weten hoe het verder gaat.