In mijn studententijd blowde ik veel om mijn eigen (sociale) angst en faalangst de baas te kunnen zijn. Sinds die tijd is het ook moeilijk om grenzen te stellen aan het gebruik van alcohol. Andere vormen van drugs (op een experiment na) heb ik nooit gedaan. Maar alcohol is en blijft een zwak punt. Met mijn psychotherapeut afgesproken dat ik niet meer zou drinken. Dat ging aanvankelijk redelijk (een dag of 50 volgehouden), maar in de diepe depressie was dit niet meer te doen. 

Zijn hier mensen die dit herkennen en met mij van gedachten/ ervaringen willen wisselen?

Jazeker herken ik dat Jamison.
Tot 7 jaar geleden was ik actief verslaafd aan alcohol.
Ik wil daarover wel van gedachten wisselen.

Groet, Bert

Jazeker herken ik dat Jamison.
Tot 7 jaar geleden was ik actief verslaafd aan alcohol.
Ik wil daarover wel van gedachten wisselen.

Groet, Bert

Dat vind ik fijn te horen Bert. Ik merk dat hoewel alcohol op korte termijn een goed gevoel geeft en op lange termijn herstel belemmerd, het mij de allergrootste moeite kost om niet te drinken. Ik ben begin dit jaar psychotherapie weer ingegaan en in de loop van de sessies heb ik zelf de keuze gemaakt om een non-contract op te stellen. Ik zag dit als stok achter de deur en dit werkte kortstondig goed. Ik was intrinsiek gemotiveerd om de alcohol te laten staan. Het lukte me meermalen echter niet om dat vast te houden. Nu ik uit een behoorlijk diepe depressie aan het klimmen ben, merk ik dat die onverschilligheid die kenmerkend is voor zo'n fase (althans bij mij) ook zijn weerslag heeft op mijn voornemen de alcohol te laten staan. Met de gedachte " het maakt toch allemaal niet uit" vind ik het moeilijk om nu door te pakken. 
Mijn therapeut verbindt geen consequenties aan mijn overtredingen van onze afspraak/ het contract om niet te drinken. In het begin was ik even bang dat er wel gevolgen aan zouden zitten, zoals beëindiging van de therapie oid, maar niets van dat alles. Ik snap dat een therapeut wil/ vindt dat je zelf verantwoordelijk bent ervoor en zelf je keuzes moet maken, maar ik weet niet zo goed hoe ik het het best aan kan pakken. 
Ik kijk dus uit naar tips & tricks/ do's & don't en andere ervaringen!

2 jaar geleden (10 oktober 2019) ben ik gestopt met dagelijks binge drinken. Ik dronk meestal een liter of 2 12% bier, een halve fles wodka en etc binnen 2 uur tijd om er zeker van te zijn dat ik lol had en daarna knock out ging. Vond het in het begin heerlijk maar op den duur maakte de alcohol me steeds depresiever en creeerde vreselijke insomnia.

Ik ben gestopt en dat betekent geen druppel. Zodra ik toegeef aan 1 glaasje dan loopt het weer uit de hand dus ik ben erg streng voor mezelf, anders werkt het niet

Hey,

Ik herken je wel met qua wiet. Ben een laatbloeier zoals ze dat noemen dus ik rook pas 7 jaar wiet en ben nu 31. Maar ik zal wel heel eerlijk zijn, ik gebruik de wiet om het piekeren te verminderen, ik zit met chronische pijn van een ooit lellijk gebroken been, en het geeft me soms net de extra moed om dingen te doen die moeten. Zoals huishoudelijke taken, regelzaken, is heel raar. Alle AD al gehad, en voor mijn chronische pijn mag ik tramadol en oxycodon, nou dat is pas verslavend spul..

Wel hou ik in de gaten dat het niet teveel wordt, of een gewoonte. Maar dat zal altijd een uitdaging blijven zolang de depressie erg zwaar is. 

Wens je wijsheid toe!

Hallo Jamison,

Nee helaas kant en klare tips heb ik eigenlijk niet echt. Ja de bekende tips als afleiding zoeken als je "trek" krijgt.
Zie jij jezelf als alcohol verslaafd of drink je af en toe als jij je rot voelt? Het is natuurlijk een bekend gegeven dat men alcohol drinkt om even die ellende niet te voelen. In ieder geval gold dat voor mij wel.

Je schrijft:
In mijn studententijd blowde ik veel om mijn eigen (sociale) angst en faalangst de baas te kunnen zijn. Sinds die tijd is het ook moeilijk om grenzen te stellen aan het gebruik van alcohol.
Dat was bij mij nu precies de onderliggende oorzaak voor mijn alcoholmisbruik. Met daarbij veel stress en nooit echt mijzelf kunnen zijn. Toen ik die kern kon gaan aanpakken lukte het ook om mijn alcoholprobleem onder controle te krijgen.
Hoor het graag.

Groet, Bert

Ik zie mezelf wel als alcoholverslaafd. Buiten de perioden waarin het me lukt om niet te drinken, drink ik dagelijks. Ik drink net genoeg om in een soort numbness te komen, ik drink mezelf niet helemaal te pletter of zo. Maar ik kan gewoon nooit nee zeggen. En tja daarmee is het doel van alcohol gebruiken toch om niet te voelen. 
In het verleden dronk ik wel veel meer. Door verkeerde invloeden in mijn omgeving veel en veel te veel op een dag. Dat is een tijd een stuk beter gegaan. In opmaat naar mijn psychose in 2019 (ik kwam uit een depressie en ging heel hard omhoog), begon ik weer veel te veel te drinken, tijdens en na het werk. Daarna weer in de hulpverlening terecht gekomen en was het tijdelijk wel voorbij het drinken.

Ik heb ooit een game verslaving gehad, aantal jaren terug.
Daar ben ik zelf met veel vallen en opstaan overheen gekomen.
En heb veel spullen die er aan gerelated waren weg gedaan.
Speel nu nog wel games, maar met mate en met meer plezier dan toen.
En niet meer zo Hardcore dat je niet meer eet, en drinkt zeg maar.

Drinken, drugs, etc heb ik nog nooit gedaan dus daar heb ik geen enkele ervaring mee.

Hallo Jamison,

Als je dit voor jezelf kunt erkennen dan ben je al een flink eind verder.
Alcohol gebruiken om niet te voelen gebeurt door veel mensen, dat deed ik zelf ook in het verleden, maar als je dit dagelijks doet gaat het zich tegen je keren.
Althans dat is mijn eigen ervaring. Aan de andere kant kan ik het wel begrijpen, als jij je elke dag maar rot voelt wil je dat gevoel verdoven.
Dan ontstaat er wel de vicieuze cirkel, je leven wordt wat wazig en je hebt weinig energie over om nog actief te zijn. Het ondermijnt ook je gevoel van eigenwaarde wat je af doet met "Wat maakt het ook allemaal uit".
Het is nog niet zo gemakkelijk om de wil te ontwikkelen om in ieder geval een tijd niet te drinken. Het is dan meestal nodig om een half jaar tot een jaar niet te drinken. Het doel is dan om nuchter te worden en te blijven, maar vooral om je gevoelsleven nuchter onder ogen te komen. Leren om gaan met emoties en tegenslag, er aan wennen om dingen die moeten ook direct aan te pakken in plaats van uitstellen. Misschien wel het belangrijkste dat jij jezelf weer de moeite waard gaat vinden.
Hoor het graag.

Groet, Bert

Ik denk inderdaad dat de behoefte minder wordt naarmate de oorzaak minder dringend/ dwingend wordt. 
Daar wordt tijdens therapie ook aandacht aan besteed. Maar helaas is het therapie en het traject dat we zijn ingeslagen niet overtuigend genoeg om nee te zeggen tegen alcohol. 
@Bert: zou je iets willen delen over hoe jij die intrinsieke motivatie vond en in stand kon houden? Zouden er buiten therapie om dingen kunnen zijn die daarbij kunnen helpen?