Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Verdrietige student


#21

Ja mijn depressieve gevoelens zijn ook nog niet over maar het is weer leefbaar geworden. Ik hoop alleen zo erg dat ik echt nog rust in mezelf vind, mijn kracht vind zeg maar. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik dat voor het laatst had. Zit nog erg veel in mijn hoofd, vermoeiend... daardoor denk ik alles kapot terwijl het allemaal niet zo erg is.


Wat rot om te horen. Weet je waar het aan ligt? Hopelijk een klein dipje! Die horen natuurlijk ook gewoon bij het leven.
Antwoord

#22

Hey hey

Kapot denken is echt super vervelend, maar je kunt het malen gewoon niet uitzetten! Bij mij helpt medicatie daar wel echt goed voor, hoor. En jou waarschijnlijk ook als je wat langer bezig bent.

Bij mij niks gebeurd oid..ik denk toch serotonine tekort. Kan het anders ook niet verklaren.

Even in het zonnetje zitten, schijnt goed te zijn Wink en daarna aan het werk. Vanavond eten met vier vriendinnen en stiekem aan het hopen dat er iemand afzegt waardoor we het kunnen cancellen Smile
Antwoord

#23

Ik hoop het Smile! Aankomende maandag in ieder geval alweer 5 weken op weg! Probeer toch het beste van vandaag te zien, dat ga ik ook doen! Heel snel de zon in! Succes
Antwoord

#24
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-06-2017, 13:53 door Momtobe.)

Spannend of het gaat aanslaan. Sertraline bij mij na 6 weken pas..het is heel raar maar ineens merk je (als het werkt) dat het piekeren uit is gegaan ofzo. Dat je niet meer zo in je hoofd zit. Gun het je zo!

Je bent niet de enige in ieder geval..bedenk dat maar als je op straat loopt. Dat heel veel mensen ooit ook die (vaak stille) strijd hebben gevoerd.

En dankje..lief! Ik ga het proberen. Wink van tevoren vaak een hobbel  (etentje met vriendinnen ofzo) maar op moment zelf lukt het vaak om juist daardoor even te vergeten en kijk ik et meestal leuk op terug.. hope so!!
Antwoord

#25

Ik gun het mezelf ook heel erg haha! En jou en iedereen die met zichzelf worstelt ook. Soms vraag ik me af of het niet gewoon een ontzettende identiteitscrisis is waar ik mee stoei. Ik weet namelijk gewoon echt even niet meer wie ik ben en wat goed voelt. Niks voelt van "mij". Heel gek. En als ik nu terug kijk al een hele lange tijd niet. Ik hoop dat het beter wordt. Dat ik ook echt eens kan gaaan leven.

Ik hoop ook dat je een fijne avond hebt! En toch kunt genieten van het mooie weer en fijn gezelschap!
Antwoord

#26

(02-06-2017, 13:50)Momtobe schreef: Spannend of het gaat aanslaan. Sertraline bij mij na 6 weken pas..het is heel raar maar ineens merk je (als het werkt) dat het piekeren uit is gegaan ofzo. Dat je niet meer zo in je hoofd zit. Gun het je zo!

Je bent niet de enige in ieder geval..bedenk dat maar als je op straat loopt. Dat heel veel mensen ooit ook die (vaak stille) strijd hebben gevoerd.

En dankje..lief! Ik ga het proberen. Wink van tevoren vaak een hobbel  (etentje met vriendinnen ofzo) maar op moment zelf lukt het vaak om juist daardoor even te vergeten en kijk ik et meestal leuk op terug.. hope so!!

Hoe gaat het nu met je Momtobe?
Antwoord

#27

Hey! 

Het gaat wat beter, wel met vallen en opstaan. Het helpt me om voor iedere dag een lijstje te maken met dingen die ik wil afronden die dag en die weg te strepen. Dat doe ik dan vooral in mijn "vrije tijd" tijdens het werk zit ik er meestal wel goed in en lukt het me om in de flow te blijven. Door dingen gedaan te krijgen, ga ik me ook wat beter over mezelf voelen.

Gisteren hadden we al lang gepland om naar Pinkpop te gaan. Ik zag er behoorlijk tegenop, maar wou niet afhaken naar de groep toe. Ook mijn vriend had het jammer gevonden als ik thuisbleef. Tot laatste moment getwijfeld, maar toch mee gegaan. Uiteindelijk geeft het me vaak toch een beter gevoel als ik me over dingen heen zet. Ik moest echt op gang komen qua genieten, zat eerst erg in mijn hoofd. Maar ik kletste wat en het ging steeds beter. Ik zit nu dus beetje op de toer van mezelf door kleine stapjes te dwingen om wat tevredener te voelen Smile 

En hoe is het met jou? Zo'n pinksterweekend kan best rot zijn he? Helemaal als de zon schijnt en "iedereen" heeft het leuk. 

Merk jij ook dat je zelfbeeld veranderd is? (Negatiever, onzekerder?) Ik heb daar altijd ontzettend veel last van in een depressie. Als je er uit bent besef je dat het echt geen reële gedachten over jezelf zijn.

Succes vandaag!
Antwoord

#28

Goed om te horen dat je ondanks twijfel wel naar Pinkpop bent gegaan. Merk ik zelf ook hoor. Sociale contacten kosten nu veel energie... maar als je het blijft doen ga je het tenminste niet vermijden. Dat lijkt me beter dan alles maar af te zeggen omdat je je klote voelt. Zo kom je denk ik sneller in sociaal isolement.

Ik ben zaterdag naar Amstedam gegaan. Het was een leuke dag als ik er op terug kijk maar op het moment zelf zat ik flink met mezelf in de knoop. Ik vergelijk met met alles en iedereen en uiteraard voel ik me dan een mislukkeling. Gelukkig heb ik dat gevoel nu bijvoorbeeld niet. Zo raar hoe je gedachtes en gevoelens kunnen zijn. Volgens mij beginnen de medicijnen nu wel te werken. Of is het de tijd?

Hoe wist/weet jij dat het door de medicijnen komt? Was het een opeens helder moment of ging het geleidelijk?

Jij ook heel veel succes komende week ook met de zwangerschap!
Antwoord

#29

(02-06-2017, 09:20)Geoir schreef: Hee Momtobe,

Het gaat beter met me! Geen heftige depressieve gevoelens meer maar wel nog steeds in de knoop. Vragen als; hoe ga ik mijn studie afmaken? Voel ik echt genoeg voor mijn vriend? (Hij is overigens super lief en er 100% voor mij) Zijn lastig. Ik kom op dit moment nog erg moeilijk bij mijn gevoel. Maakt me onzeker. Ik hoop dat dat met de tijd steeds meer terug komt. Maar nu heb ik vooral het gevoel te moeten vluchten. Relatie uitmaken, stoppen met studie en naar andere kant van de wereld reizen. 

Hoe zat dat bij jou en relaties toen je je nog depressief voelde?
Dit komt me als "partner van" erg bekend voor Geoir. Ik hoor het vaak in het topic waar ik schrijf. Diverse psychologen hebben daar tegen de depressievelingen gezegd: neem geen belangrijke, ingrijpende beslissingen in een depressie. Want over het algemeen heb je dan een totaal vertekend beeld van de realiteit. Mijn partner is nu ongeveer 9 maanden depressie-vrij, maar kan nog steeds niet goed bij zijn gevoel. Hij wéét dat hij van me houdt, maar vóelt het niet. Ook ík heb dan de vraag: Hou je dan wel echt van me? Dat probeer ik van me af te zetten. Ik heb wel het idee dat het steeds beter gaat, maar het is hardnekkig..
Antwoord

#30

(06-06-2017, 15:03)Positiva schreef: Dit komt me als "partner van" erg bekend voor Geoir. Ik hoor het vaak in het topic waar ik schrijf. Diverse psychologen hebben daar tegen de depressievelingen gezegd: neem geen belangrijke, ingrijpende beslissingen in een depressie. Want over het algemeen heb je dan een totaal vertekend beeld van de realiteit. Mijn partner is nu ongeveer 9 maanden depressie-vrij, maar kan nog steeds niet goed bij zijn gevoel. Hij wéét dat hij van me houdt, maar vóelt het niet. Ook ík heb dan de vraag: Hou je dan wel echt van me? Dat probeer ik van me af te zetten. Ik heb wel het idee dat het steeds beter gaat, maar het is hardnekkig..

Dat lijkt me als "partner van" ontzettend moeilijk. Maar voor je partner ook! Voor mijn vriend is het ook niet makkelijk. Gelukkig gaat hij er op de juiste manier mee om waardoor ik weet dat het goed komt. Gisteren had ik een goede dag en toen voelde ik het weer dat maakt me dan weer heel blij. Maar ik schommmel ontzettend. 

Het heeft tijd nodig helaas! Heel veel ook nog ::( slikt je partner nog medicijnen? Het is bekend dat deze gevoelens wat kunnen afvlakken. Ik heb er meer last van als ik weer onbewust in mijn hoofd zit. Meditatie en mindfullness en fijne gedachten toen ik het wel voelde helpen mij erg. heel veel sterkte en wel fiijn dat je partner uit de depressie is!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)