Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Verdrietige student


#1

Ik ben 24 en opnieuw uit het leven geslingerd. Nu zit ik thuis bij mijn ouders met depressieve klachten. Ik was bijna klaar met mijn master maar tijdens mijn afstudeerstage is het fout gegaan. Ik ben bang dat ik het nooit meer kan. Dat ik me eeuwig zo blijf voelen. Iedereem om me heen is gelukkig en weet wat ze willen. Ik zit thuis verschrikkelijk in de knoop met mezelf. Wordt het beter?
Antwoord

#2

Register or login to view the content
Antwoord

#3

Ik heb tijdens mijn bachelor een paniekstoornis gehad ook icm met depressieve klachten. Destijds met therapie en medicijnen eruit gekomen. Die paniek heb ik nu niet. Maar ik voel me somber verdrietig en niet mezelf. Ik zou zo graag ook weer echt zorgeloos willen leven en genieten. Want ik weet dat het leven leuk is maar zo voelt het nu niet. Daarbij begrijpt niemand me en geeft iedereen goed bedoelde adviezen waar ik alleen nog maar verdrietiger van word. Ik slik nu sinds 2 weken citalopram. Ik voel me wel al wat beter maar ontzettend afgevlakt. Ik hoop dat ik me beter ga voelen. Dat ik dit achter me kan laten. Ik wil niet die vriendin, zus of dochter met depressie zijn. Maar die sterke meid die het allemaal op een rijtje heeft.
Antwoord

#4

Hey student,

Allereerst even iets uit je hoofd praten: grote kans dat jij namelijk gewoon wel die sterke meid bent die alles op een rijtje heeft! Je mist waarschijnlijk een stofje, en helaas kan dat chronisch zijn. Het heeft niks met sterk of zwak te maken, maar met biochemische processen in je hoofd.

Ik heb hetzelfde: met een pilletje elke dag ben ik een vrolijke, sterke vrouw die alles op orde heeft. 

Zonder verander ik in iemand die twijfelt aan zichzelf, nergens zin in heeft, en met moeite alles doet wat ze moet doen. En vooral ga ik mij daardoor niet leuk en een tobberig type voelen, zowel voor vrienden, familie als mijn man! Echt heel raar wat toevoeging van stoffen kan doen met je stemming, je zelfvertrouwen, eigenlijk met je hele leven! 

Als je eens zou weten hoeveel mensen  (ook in je omgeving) hiermee worstelen of iets slikken, zou dat waarschijnlijk al een opluchting zijn: je bent één van de velen, hoor! 

Kop op, geef het middel de tijd en als je nu twee weken bezig bent is de kans groot dat je over een paar weken jezelf teruggevonden hebt en weer geniet van het leven!

Succes!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Momtobe :   • Vdvaart23
Antwoord

#5

Bedankt voor je reactie! Het helpt me echt! Ik weet dat het in me zit. Ik ben juist helemaal niet onzeker maar door de gevoelens die ik nu heb een hoopje ellende. Ik probeer positief te blijven maar dat is niet makkelijk soms. Wat ik me alleen afvraag. Ik heb een tweelingzus die nergens last van heeft. Vroeger als puber ook nergens last van gehad. Hoe kan dat stofje opeens op zijn? Ik heb tijdens mijn studententijd veel tegen gevoel ingeleefd moest vanalles van mezelf. Nooit echt gelukkig geweest. Het lijkt alsof het er nu allemaal uitkomt. Ik weer mezelf moet gaan voelen. Kan het stofje op zijn na een lange negatieve periode?
Antwoord

#6

Hey!

Ik kan op afstand natuurlijk niet beoordelen of het bij jou van binnenuit komt of dat het door de omstandigheden is veroorzaakt. En dus ook niet of jij het structureel mist of dat je door een korte periode medicatie, praten, jezelf terugvinden daarna na aantal maanden kunt stoppen ermee. Om uit te zoeken of het iets biochemisch is of toch ligt aan verleden of omstandigheden kun je het beste wel gesprekken aangaan met een psycholoog. Dan weet je ook hoe je het kunt oplossen of behandelen op lange termijn

Stomme is dat op moment dat ik geen medicatie gebruik, ik problemen heb met dingen waar ik met medicatie helemaal geen punt van maak. Voor mij is de conclusie dat ik kan praten tot ik een ons weeg, maar als ik pilletje slik, die "problemen" helemaal geen problemen vormen. Het komt dus gewoon door mijn stemming dat ik dingen (ook uit verleden) als problemen ervaar. Oplossing: stemming verbeteren. Middel: pillen. Maar dat is mijn geval, bij jou kan het heel anders zijn!

Ik weet dat het negatieve zelfbeeld en tobberige (vrijwel) nooit echt bij de persoon horen die je echt bent. Dat voelt helaas wel zo Wink je ziet jezelf als een treurig type en denkt ook dat anderen dat zo zien. Zo negatief! 

Wat betreft je tweelingzus: het is zo complex hoe alles werkt in je hersenen. Daarin is volgens mij geen mens hetzelfde. Bij de één kan iets uit balans raken en bij de ander niet. Beetje geluk of pech hebben is daar ook bij! 

Succes! Laat je weten als het beter gaat? Blijven uiten hoor, er zijn er zoveel!
Antwoord

#7

Met medicatie was een hele fijne periode nu ik er aan terug denk. Toen het goed ging ben ik gestopt en denk stiekem dat het er weer is ingeslopen. Met als druppel mijn afstudeerstage. Ik merk wel al verbetering (na nu dik 2,5 week medicatie). Dus wellicht dat het me net dat extra beetje fundering geeft zeg maar. Ik weet dat ik het kan en dat ik het waard ben. Ik vergelijk me alleen ontzettend met iedereen om me heen (iedereen is beter). En ik ben weer diegene met studievertraging dat helpt nu echt even niet mee. Soms had ik liever 2 gebroken benen dan werd het tenminste begrepen. 

Het gaat nu helemaal goed met je? Hoe lang sik je nu de medicatie?
Antwoord

#8

Even tussen het werk door ? 

Ik heb een paar jaar lang AD gebruikt. Eerst paroxetine..voelde me al na 2 weken super daardoor, gestopt  (dat wil je toch proberen hè) daarna weggezakt en sertraline gaan gebruiken  (vanwege minder bijwerkingen). Sertraline duurde wel 6 weken, maar toen ook weer lekker in mijn vel. Die 6 weken waren wel erg heftig trouwens, je moet bij dat middel echt doorbijten.

Aantal maanden geleden besloten om te stoppen met de pil en dus ook met sertraline. Meteen zwanger. Ging eerste maanden goed, maar merk wel weer dat het steeds minder gaat. Ook mezelf vergelijken met anderen en mezelf minder voelen, iets waar ik met AD nooit last van heb. Ga nu laatste stukje van de zwangerschap wel starten omdat ik weet hoe goed het bij mij werkt en ik dan een vrolijke, zelfverzekerde mama zal zijn die echt van het kindje kan genieten. Dit in overleg met verloskundige en huisarts. Het is veilig om te blijven gebruiken, er is inmiddels veel onderzoek naar gedaan!

Ik ben dus inmiddels wel echt blij dat deze pillen bestaan!
Antwoord

#9

(18-05-2017, 12:33)Momtobe schreef: Even tussen het werk door ? 

Ik heb een paar jaar lang AD gebruikt. Eerst paroxetine..voelde me al na 2 weken super daardoor, gestopt  (dat wil je toch proberen hè) daarna weggezakt en sertraline gaan gebruiken  (vanwege minder bijwerkingen). Sertraline duurde wel 6 weken, maar toen ook weer lekker in mijn vel. Die 6 weken waren wel erg heftig trouwens, je moet bij dat middel echt doorbijten.

Aantal maanden geleden besloten om te stoppen met de pil en dus ook met sertraline. Meteen zwanger. Ging eerste maanden goed, maar merk wel weer dat het steeds minder gaat. Ook mezelf vergelijken met anderen en mezelf minder voelen, iets waar ik met AD nooit last van heb. Ga nu laatste stukje van de zwangerschap wel starten omdat ik weet hoe goed het bij mij werkt en ik dan een vrolijke, zelfverzekerde mama zal zijn die echt van het kindje kan genieten. Dit in overleg met verloskundige en huisarts. Het is veilig om te blijven gebruiken, er is inmiddels veel onderzoek naar gedaan!

Ik ben dus inmiddels wel echt blij dat deze pillen bestaan!
Hai, ik lees dit even mee omdat ik nu ook op het punt sta medicatie te gaan gebruiken. Tegen mijn zin, maar er zit niks anders op... 

Als je schrijft: met AD heb ik geen last van onzekerheid, jezelf minder voelen,... Ben je dan niet bang dat die AD een stuk van je 'overneemt' of 'wegneemt'? Ik snap dat het een beter gevoel geeft, maar vraag je je dan niet af wie je dan 'echt' bent? Degene met onzekerheden waar iets,aan gedaan moet/kan worden (therapie) of degene die AD moet slikken om zich goed te voelen? 
Ik hoop niet dat mijn vraag aanvallend of verkeerd overkomt, maar ben hier zelf hard mee aan het worstelen en hoor dus graag andere ervaringen daarover zodat ik mij een volledig beeld kan schetsen van hoe ik zelf er moet naar kijken. 

Skanul
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 18-05-2017, 12:55 door Geoir.)

Oh heerlijk een kleintje op komst! Hoop dat je er van kunt genieten. Maar dat komt vast en zeker goed! 

Doet me goed jouw verhaal! Als ik straks weer steeds meer mezelf voel blijf ik voorlopig zeker een jaar AD slikken. Het kan me niks meer schelen, zolang ik me maar weer goed voel!

(18-05-2017, 12:51)Skanul schreef: Hai, ik lees dit even mee omdat ik nu ook op het punt sta medicatie te gaan gebruiken. Tegen mijn zin, maar er zit niks anders op... 

Als je schrijft: met AD heb ik geen last van onzekerheid, jezelf minder voelen,... Ben je dan niet bang dat die AD een stuk van je 'overneemt' of 'wegneemt'? Ik snap dat het een beter gevoel geeft, maar vraag je je dan niet af wie je dan 'echt' bent? Degene met onzekerheden waar iets,aan gedaan moet/kan worden (therapie) of degene die AD moet slikken om zich goed te voelen? 
Ik hoop niet dat mijn vraag aanvallend of verkeerd overkomt, maar ben hier zelf hard mee aan het worstelen en hoor dus graag andere ervaringen daarover zodat ik mij een volledig beeld kan schetsen van hoe ik zelf er moet naar kijken. 

Skanul

Ik denk dat in sommige gevallen therapie geen  effect meer heeft. Als een bepaald "basis/rust" gevoel mist door de stofjes kan ik me voorstellen dat AD de enige optie is.... als de AD straks gaat helpen ben ik juist hopelijk echt mezelf weer. Therapie helpt me dan ook beter
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)