ik heb eigenlijk niet eens zin om er überhaupt iets over te schrijven maar ergens is die kleine hoop dat het me misschien iets positiefs oplevert...

Ik ken geen fases...

ik ken jeugdtrauma met hoofdmoten als verwaarlozing emotioneel en fysiek, misbruik, en alleen zijn vooral.. waarin ik hoopte en overtuigd was dat het later allemaal anders zou zijn.

vanaf me 16e op mezelf gaan wonen omdat mijn oma niet meer voor me kon zorgen. minstens 48 x verhuisd, eetstoornis school niet afgemaakt hierdoor. De stoornis begon als een schreeuw om hulp.. Maar ook daar werd ik niet gehoord. Met 43 kilo in me eigen flatje niet eens meer van me bed naar de wc kunnen lopen besloten dat ik hulp wilde maar niet dood wilde gaan. 
Ik denk dat wat het vooral zo pijnlijk maakte was dat mijn ouders me zagen afsterven letterlijk en er nog geen woord over is gevallen dat ik met 1.80m en 45 kilo niet eens meer rechtop kon staan. 
De klap dat je er echt alleen voor staat en het niet aan situaties lag (zoals je jezelf miss nog voorhoudt) die vergeet je niet..

ik ken alleen extreem. Extreme situaties waarin ik in me jeugd terecht ben gekomen.. niet eerlijk. dat is een heel sterk gevoel.. ik heb er nooit om gevraagd maar... later is t aan mij..
 als ik volwassen ben...

verliefd geworden op de meest verkeerde man. zwanger. geweld begon tijdens zwangerschap fysiek emotioneel.. 

en dan komt t. voor mij de genadeklap.

al die jaren van hoop... dat t later anders zou zijn.
Mijn leven is n puinzooi maar ik geef alles voor mijn kinderen. ik ga niet dood voor ze.. ik leef voor ze.. 

mijn beiden kinderen misbruikt op het kinderdagverblijf.. mijn dochter van bijna 4 en zoon van 2. Waarom...  ik heb minimaal 6 verschillendr kinderdagverblijven bezocht omdat ik juist zo bang ben dat ze ergens komen waar t niet goed zit.
En dan is er een verknipt joch van 11 die de meest erge dingen met mijn ONSCHULDIGE kindertjes heeft gedaan. van 11.. die kan ik niet vermoorden hoe ik zou wensen... sterker nog.. politie jeugdzorg niemand doet wat.. kind is 11.. je kinderen zijn jong ze vergeten t wel zegt t arrogante mens van jeugdzorg.
IK WAS OOK 3 en ik ben niks vergeten. voor t eerst vertelde ik iemand dat ik ook misbruikt ben.
mevr. vind t gesprek te verhit en wil t beëindigen maar durft nog wel uit te spreken dat er een zorgmelding op me naam staat toen me ex me sloeg en een buur de politie belde.. bedankt mevr. voor het begrip.

mijn ex.. hij gaf mij de schuld... ook al werkte hij niet en wenste hij niet overdag met de kinderen te zijn waardoor ze daar uberhaupt heen ging. hij vond dat ik het niemand mocht vertellen eant het eas een schande. EEN SCHANDE om je voor te schamen en maar te verstoppen??? ik heb de ren door t slijk gehaald zij wisten dat er dingen speelde.

eigen huis gehuurd. 3 banen zodat ik de prive nanny kon betalen...
toen begon het stalken.. het dreigen... ingebroken. alles aan me ex te verbinden.

en daar ging ik. zo bang voor hem. hij die opgepakt uit mijn straat werd met 2 wapens.. maarja niemand is neergeschoten. 
angststoornissen...
depressie..
medicatue
ziektewet..

ik ben ingehaald.

afgelopen week was ik jarig.
32 jaar. kan mij niet herinneren dat ik rust of liefde heb gekend in mijn leven behalve van mijn dierbare oma die ik helaas niet lang heb mogen meemaken.
ik  weet niet wat gelukkig zijn is..

ik weet wat overleven is.. maar na 32 jaar zucht ik het uit.. 

ik ben overal doorheen gekomen vasthoudend aan later is t anders... niet alleen voel ik zoveel onrecht over mijn leven maar mijn kinderen zijn aangeraakt en hun puurheid is ze afgenomen en dit kan ik niet verkroppen..... 

ik hou niet meer van de wereld. ik hou niet van de mens. ik heb geen fam. en dus mijn kinderen ook niet. zij hebben alleen mij en voor hun leef ik en probeer ik alles positief te benaderen. ik heb een keisterke band met ze. ik ben zo trots. ik heb gelukkige kinderen en dat acht ik een wonder met hoe ik achter mijn masker ben en hoe ik een kunst heb gemaakt dat verbrogen te houden voor hun en n ieder ander... mijn dochter zingt zichzelf elke avond in slaap waar ik herinner dat mijn broer elke nacht huilde niemand houdt van me. mijn zoon danst. ze huppelen. ze zijn vrolijk en vallen nergens buiten de toon. 

maar zodra het tegen 8en is savonds en ik op mijn bank maar verdoofd neerzit heeft het me in zijn macht. 
zoveel nog waar ik doorheen moet. moet me huis uit... waar ga ik heen waar komen we terecht. ben alleen. geen ouders geen vangnetten.. onzekerheden.

maar vooral ben ik verdoofd. voel enkel nog walging van onrecht...

Dag Janine,

wat heftig wat je schrijft! Ik wens je iemand toe die eens lief voor je is, een arm om je heen slaat en steun en vertrouwen geeft.

 Ik weet ook hoe t is om steeds maar te overleven en altijd sterk te moeten zijn. Op een gegeven moment wil je eens even toegeven en een beetje rust.

Ik heb dan wel andere situaties doorgemaakt dan de jouwe, maar ik mis ook veel. Heb geen gezin en geen gezelligheid met familie. 

Volgens mij ben je wel een hele sterke vrouw, doe een beroep op die kracht in jouw zelf om goed te zijn voor jouwzelf, en jouw behoeften en jouw gevoelens. 
Steeds zo moeten vechten...een mens heeft ook liefde nodig en zachtheid. 

af ik vragen hoe oud je bent?

Ella1

Register or login to view the content

Dag Janine,

wat heftig wat je schrijft! Ik wens je iemand toe die eens lief voor je is, een arm om je heen slaat en steun en vertrouwen geeft.

 Ik weet ook hoe t is om steeds maar te overleven en altijd sterk te moeten zijn. Op een gegeven moment wil je eens even toegeven en een beetje rust.

Ik heb dan wel andere situaties doorgemaakt dan de jouwe, maar ik mis ook veel. Heb geen gezin en geen gezelligheid met familie. 

Volgens mij ben je wel een hele sterke vrouw, doe een beroep op die kracht in jouw zelf om goed te zijn voor jouwzelf, en jouw behoeften en jouw gevoelens. 
Steeds zo moeten vechten...een mens heeft ook liefde nodig en zachtheid. 

af ik vragen hoe oud je bent?

Ella1

Hoi ella.. bedankt voor je reactie... 
ik ben 32 geworden.

Het zou fijn zijn als je eens niet hoeft te vechten he.. 
ik denk dat iedereen om me heen me zou benoemen als sterk.. maar wat is sterk. t is geen keuze.. het is een kwestie van moeten.
Voel me eventjes niet zo sterk, hopelijk groeit mijn zelfvertrouwen weer wat terug als ik over n paar maanden wat situaties heb opgelost waar ik zo tegenaan hik...

Toch fijn een forum. luisterend oor. Ik ben heel open over van alles, behalve wat ik echt voel. Ben te goed geworden in schijn en dan kom je in conflict als je eigenlijk je hart zou willen luchten...

Hoe oud ben jij ella? Geen relatie / kinderen?

liefs Janine

---

Register or login to view the content

Hai Positiva..

ik heb een jaar bij een psych gelopen ivm met de angstaanvallen en de medicatie. Maar dat was voornamelijk gericht op de situatie die destijds afspeelde.. het mishandelen/  dreigen en vluchten en regelingen met ex.. 

Afgelopen maand bij Ha geweest gevraagd specifiek om trauma therapie maar dan wilde ze me 3 dgn laten verblijven ergens wat niet mogelijk is voor me ivm mijn kids.. ik moet weer een nieuwe afspraak maken en vragen om een doorverwijzing zodat ik zelf maar iets passends kan vinden.

Wat fijn dat de emdr helpt voor je partner..  Kom jij ook wel van het een in het ander terecht he.. Knap van je dat je zoveel begrip voor hem hebt.
Maar dat je zelf geen deuk hebt van je ex joh.. narcist is precies t goeie woord voor mijn ex ook. scoort 100 %.. dus ik weet hoe moeilijk het is om daar weg te komen.. en als je er vandaan lukt te komen zijn de meeste mensen flink gehavend.. Maar definitly beste beslissing ook met je kids... Hoop dat je n goed en rustig pad vindt met je partner samen

liefs Janine

Register or login to view the content

-------------------

Bedankt Positiva en pinball voor jullie berichten.

Positiva: ja helaas is deze ha praktijk niet bepaald een passie tent zeg maar. een clubje huisartsen, maar nummertjes werk en je moet eigenlijk zelf met alles komen.. Heb ook gewoon even niet de energie om even met mijn vuist op tafek te slaan zeg maar...
dus ik vraag wat ik nodig heb, maak er verder seinig woorden aan vuil en ga zelf maar eens bekijken en uitzoeken wat ik denk dat passend is.

Pinbal... weet je wat ik zo tof vind aan jouw reactie, dat je ondanks weinig aan te brengen hebt je gewoon even laat weten er te zijn.. Waardeer ik!!
Dank je wel...

Overigens vandaag iets betere dag, na n goeie week emotieloos te voelen barste ik zomaaar even uit vanochtend nadat ik kids op school had gebracht. Geen directe aanleiding maar dit moest eruit. Geeft me even een gevoel van leven weer. Heel apart om je zo leeg emotieloos te voelen.
Heb dan ook me huis even lekker aagepakt en dat doet ook altijd goed... 
Doe het maar even dag tot dag en ik leg mezelf maar even niet te veel op.

Fijn om te luchten hier, doet goed.

Liefs Janine