Vandaag weer naar de praat/therapie groep geweest. Hoe het er precies werkt kom ik nog geen wijs uit (degene die blijkbaar groepsmentor was is nu weg ivm eigen proces, vaak wisselende gezichten ect.) 
Maar heb er wel even mijn "gevecht" met mezelf en mezelf vs hulpverlening benoemd. 
De POH heeft me aangemeld voor FACT (ook nog steeds niet helemaal duidelijk voor mij wat voor hulp dat gaat zijn maar heb er nu maar mee ingestemt) Kreeg ik een mailtje dat het ongeveer 11 maanden wachtlijst was alweer (zucht!)  Over 11 maanden ziet mijn hulpvraag er waarschijnlijk/hopelijk/zeker weten/misschien toch weer anders uit.. Misschien besta ik dan niet meer/zit ik in het buitenland/zit ik opgesloten ergens.. 

Nou ja, ik ga van de week POH even bellen dat ik dat toch wel weer lang wachtlijst vind.
En ohja, ik was ook nog steeds aan het afbouwen met de medicatie! En dat wil ik dan ook niet zomaar weer opgeven nu! 
en heb het idee dat ik soms toch wel wat meer hulp/steun kan gebruiken ..

Vandaag weer naar de praat/therapie groep geweest. Hoe het er precies werkt kom ik nog geen wijs uit (degene die blijkbaar groepsmentor was is nu weg ivm eigen proces, vaak wisselende gezichten ect.) 
Maar heb er wel even mijn "gevecht" met mezelf en mezelf vs hulpverlening benoemd. De POH heeft me aangemeld voor FACT (ook nog steeds niet helemaal duidelijk voor mij wat voor hulp dat gaat zijn maar heb er nu maar mee ingestemt) Kreeg ik een mailtje dat het ongeveer. 11 maanden wachtlijst was. ( zucht! weer!)  Over 11 maanden ziet mijn hulpvraag er waarschijnlijk/hopelijk/zeker weten/misschien toch weer anders uit..   Misschien besta ik dan niet meer/zit ik in het buitenland/zit ik opgesloten ergens.. En hoe, dat kan ik op het moment ff niet invullen..

Nou ja, ik ga van de week POH even bellen dat ik dat toch wel weer lang wachtlijst vind. Ik snap dat de hele hulpverlening blijkbaar ook al overspoeld is tijdens en na corona en dat ik eerder ook niet altijd netjes therapie gedaan heb zoals het moest of dat niet lukte, maar nu weer 11 maanden wachten..
Ondertussen probeer ik verder alles een beetje bij te houden,  financiëel ect. (dat is me tot nu toe  nog altijd redelijk gelukt)  maar ook daar beginnen wat rimpeltjes te vormen. Facebook stuurt me ineens 10 mailtjes dat ik advertentiekosten moet betalen. (why?!) Ik heb wel facebook maar zoveel doe ik er ook niet op. En advertentiekosten voor wat?! 
Het gedoe met de nieuwe koelkast is nog niet opgelost. Hoe de woningvereninging het straks met de energie gaat doen vraag ik me ook af. Daar gaan ook nog wat dingen aankomen en ben nog met hen aan't mailen. 
M'n internet werkt ook niet geweldig (ligt dat aan m'n laptop/telefoon? aan de provider? aan het modem? of aan de aansluiting bij mij?) 
Internet hebben we op vandaag toch wel nodig om je financieën e.d. te doen hè..
En ohja, ik was ook nog steeds aan het afbouwen met de medicatie! En dat wil ik dan ook niet zomaar weer opgeven nu! 
Kortom, een hoop aan de gang zowel in de buitenwereld als fysiek, emotioneel en mentaal bij mij 
en heb het idee dat ik toch wel wat meer hulp/steun kan gebruiken (maar dan wel van mensen die het ook een beeetje oké vinden dat het een beetje op mijn manier kan, ben ik dan te veeleisend?)

Wat enorm naar allemaal voor jou.
Wil je veel succes en sterkte wensen.
En ook succes met de koelkast.
Vervelende situatie met facebook.
Fb lijkt ook steeds minder goed te vertrouwen te zijn.
Internet is tegenwoordig idd ook erg belangrijk we lijken er ook erg afhankelijk te zijn geworden.
Dat geeft mijzelf weleens een wat dubbel gevoel.

Weer de therapiegroep gehad.
Op zich vind ik het fijn dat daar gewoon vanalles besproken kan.
Ik had nu wel met een groepsgenoot dat ik veel van m'n eigen dingen terugzag waar ik (gelukkig!) vaak al uit ben.. En dat bracht ongeduld.. Misschien heb ik haar nu een beetje gebombardeerd met advies en inzichten omdat ik met m'n eigen ongeduld zat! 
Doe dit, doe dat.. 
En het zo jammer vinden dat het voor mij soms nog voelt alsof ik alles veel sneller had willen doen, en nog wil doen, meer stappen ect. Terwijl ik ook weet dat het vallen en opstaan is en hardlopen ook betekend dat je weer tegen een muur rent. 
We kunnen nu eenmaal niet sneller dan dat kan en ook heeft ieder z'n eigen proces..

Even een paar dagen offline geweest..
Ik had mail gehad van Slachtofferhulp en ze had een opmerking geschreven die me ZO enorm triggerde.  
Toen heb ik geprobeerd om het anders te 'handelen' dan anders maar dat lukte uiteindelijk toch niet.. Ik wou mezelf weer snijden, kapot maken, het moest gruwelijk gruwelijk gruwelijk.. Maar ik probeerde bij het gevoel te blijven en geen actie.. Ga maar bellen en zeggen hoe je je voelt over die opmerking. Maar toen ik belde hing ik uiteindelijk ZO lang in de wacht dat het alleen maar erger werd en heb ik m'n telefoon kapot gegooid.
Sh#t.. oops.. verdorie! Ook nog geen telefoon meer, niet meer bereikbaar..
En toch een beetje gaan snijden..

Heb inmiddels een nieuwe telefoon (de andere was eigenlijk al ver aan vervanging toe)
En de mevrouw van Slachtofferhulp een mail gestuurd met daarin mijn gevoel over de opmerking.
Toen ik mail terug had, heb ik m'n beste vriend gevraagd of hij erbij wilde zijn als ik het ging lezen voor het geval het me nog meer zou triggeren.
Ze schreef terug dat ze niet bedoeld heeft mij zo te triggeren met de opmerking en dat ze het jammer vind dat het mij zo kwetste.  
Nu ga ik bedenken wat ik nog terug ga mailen.

In ieder geval heb ik de situatie al anders proberen op te lossen dan hoe ik eerder zou doen. Eerder zou ik er niks van zeggen, het blijven opkroppen en dan zou de destructie alsnog een keer weer uitkomen..
Sh#t dat ik m'n telefoon kapot heb gegooid en alsnog een beetje gesneden, maar ik heb in ieder geval al een mail gestuurd en erover proberen communiceren. 
Al een klein stapje vooruit denk ik..

hoi Joy 

ik leef met je mee

wel goed dat je een mail hebt terug gestuurd en dat je iemand hebt ingeschakeld om te mail die ze terug stuurde samen te bekijken is toch een klein stapje vooruit en tja een tel is vervangbaar alleen zonde van het geld vind ik dan maar ja wie zegt het ik heb het ook eens gedaan   een tel kapot gegooid 

ik hoop dat het nu wat bezonken is ik snap dat je je wat aan wilde doen als ik dat heb grijp ik naar de lorazepam om mij te verdoven en dat ik alles vergeet zo heeft iedereen wat op dit fijne forum 

heel veel liefs en een knuffel J

Dankje voor je lieve berichtje Mister,

Ik vind het ook heel fijn dat m'n beste vriend de tijd had genomen om erbij te zijn met de mail lezen.
En ja, een telefoon kapot gooien is ook niet zo'n geweldige oplossing idd maar misschien toch iets beter dan snijden denk ik maar? 

De benzo's snap ik ook, als ik er nog genoeg zou hebben zou ik dat misschien gedaan hebben..

Fijn dat je zo eerlijk bent bij ons. Ik wil een andere keer meer schrijven, als ik even de tijd heb. 

Tja de een heeft pammen, de ander gooit iets kapot, de ander gaat snijden, de ander gaat drinken. Soms lekker als de boosheid eruit kan maar balen dat het je telefoon was en geen lelijk kopje ofzo.

Hallo Joy ,

Ik vind dat je het goed benadert. Iets veranderen gaat niet in één keer goed. Ik vrees dat dat gewoon zo niet werkt. 

Maar je haalt er toch mooi een aantal kleine vorderingen uit. Hou die lijn vast ! 

Ik snap wel dat je baalt van je telefoon en gesnij.maar neen het jezelf niet te kwalijk.   

Dergelijke momenten van intense onhoudbare spanning/ angst/ stress  ken ik ook.  Ik denk iedereen hier. En wat dan , hoe vloei je dat af . 

Wat ik doe/ gedaan heb/ probeer/ geprobeerd heb:

-Opschrijven en uitschrijven.
-Praten , iemand bellen desnoods de luisterlijn of een chat.
- spanning te verminderen via een EMDR licht  balk op YouTube.  
-Oxazepam slikken, dan bewust proberen te ontspannen:  en een muziekje opzetten voor ontspanning./ Aandacht voor het lichaam ademhaling/ een douche/ insmeren /mijn bovenarmen strelen.  De wereld klein en veilig maken,  gordijnen dicht. Onder een deken kruipen.
-Lopen lopen lopen alsof de duivel je op de hielen zit, de stress eruit krijgen. 
-Stressfactoren wegnemen; telefoon op stil zetten mensen in een archief wegzetten, tijdelijk blokkeren desnoods  (trigger stop) .

Ik heb geen 1 supertip,  maar ze hebben allemaal wel eens een beetje geholpen. Je doet wat je kan.

Veel liefs !

Mooi gezegd Mabel. 

Joy, ik ben even kwijt hoe jouw behandeling eruit ziet (maar dat is geloof ik ook het hele probleem...) 
Krijg je je medicatie van een psychiater? 

Lastig he met zo'n groep, dat je niet weet of je het goede zegt. Ik heb zelf in mijn praatgroep iemand die mij als een soort jonge versie van zichzelf ziet. En dat is op zich wel een compliment want zij is een hele creatieve hardwerkende vrouw. Maar ik BEN natuurlijk niet haar kleine zusje. Soms is het wel vervelend want dan laat ze me helemaal niet uitpraten. 
Je kunt ook aangeven in de groep, dat als je een keer teveel praat, ze dat mogen zeggen. Misschien is het voor hun juist wel prettig om te zien dat je er sterker uit kunt komen. 

Bij ons is eerlijkheid heel belangrijk. En ook om het in de groep zelf te zeggen en niet achteraf bij de koffieautomaat ofzo.

Dank Mabel.

De tip van EMDR op youtube wist ik nog niet, 
Ik zal er eens naar kijken.

Verder is het bij mij een beetje een "domino-effect". Zo noem ik het. En op het moment dat het al te hoog zit helpt wandelen of praten of schrijven al niet meer.
Het was nu ook zo dat ik al tussenstapjes aan't veranderen was (zoals bellen erover ect.) Maar als daar dan iets in "misgaat" loopt het bij mij alsnog te hoog op. Weet eigenlijk ook niet hoe ik dan kan veranderen, ondanks dat hulpverlening dan iedere keer weer met plannen/papiertjes ect. komt.

Feline, ik heb nu even niet echt behandeling. Medicatie gaat via huisarts en zit bij een praatgroep. Wachtlijst voor FACT..
Heb medicatie trouwens altijd via huisarts gehad.
Alleen ook een keer clozapine bij crisis op crisisdienst.