Opgesloten, opgesloten in een lichaam dat niet meer wilt. Een ziel dat opgeeft, maar een hart dat wilt. Een hart die niet opgeeft en wilt leven. Bij elk klein iets wordt dat hart steeds kouder en kouder. Uiteindelijk net zo koud als ijs. Wordt het ooit beter? Niemand weet het en jij bent de enige die daarvoor kan zorgen. Opgesloten voelen in iets wat moet leven maar niet wilt. Nog maar 16 jaar en er nu al klaar mee. Het wilt en gaat niet meer, niemand die je kan helpen alleen jijzelf. Begeleiding daarin werk niet, het werk gewoon niet, WAAROM WERKT HET NIET...? WAAROM IK? WAAROM? Niemand die hier antwoord op kan geven, helemaal niemand. Leven is geen optie, maar doodgaan ook niet, dus wat moet je dan?

Dit is de vraag die vele zich afvragen waaronder ik. Het enige wat ik eraan kan toevoegen is je bent niet alleen !

Nee je bent niet alleen. Ik ben twee keer zo oud als jij, maar ik denk dat ik rond jouw leeftijd iets soortgelijks had kunnen schrijven. Verschillende delen die allemaal iets anders willen. Wat ik ergens ervaar is dat ik, ondanks hoe rot ik me bijna continu voel, niet dood wil. Ik wil wel rust, maar ik wil niet dood. Ik wil juist leven. Maar ervaar ook een enorme angst om te leven. Ik heb een hart wat zich heeft gesloten, terwijl het juist heel heel heel erg graag wilt schijnen en liefhebben. Ik ervaar een "ziel", of wat het ook is, welke een enorm enthousiasme heeft voor het leven, maar iets anders wat het allemaal wilt opgeven, omdat het allemaal zo moeilijk is. 

Als ik jouw verhaal zo lees dan lijk je mij een gevoelig iemand, kan jij aansluiting vinden bij je leeftijdsgenoten/vrienden? Denk/voel je hetzelfde? Ben ik benieuwd naar.

Take care

Opgesloten, opgesloten in een lichaam dat niet meer wilt. Een ziel dat opgeeft, maar een hart dat wilt. Een hart die niet opgeeft en wilt leven. Bij elk klein iets wordt dat hart steeds kouder en kouder. Uiteindelijk net zo koud als ijs. Wordt het ooit beter? Niemand weet het en jij bent de enige die daarvoor kan zorgen. Opgesloten voelen in iets wat moet leven maar niet wilt. Nog maar 16 jaar en er nu al klaar mee. Het wilt en gaat niet meer, niemand die je kan helpen alleen jijzelf. Begeleiding daarin werk niet, het werk gewoon niet, WAAROM WERKT HET NIET...? WAAROM IK? WAAROM? Niemand die hier antwoord op kan geven, helemaal niemand. Leven is geen optie, maar doodgaan ook niet, dus wat moet je dan?

Dit is de vraag die vele zich afvragen waaronder ik. Het enige wat ik eraan kan toevoegen is je bent niet alleen !

Hey Depriegurll,

Ik weet precies hoe je je voelt. Het lijkt alsof mijn hart gewoon klopt, maar mijn hoofd niet meer weet waar het mee bezig is. Mijn ziel is ondertussen al hard weggerend  . Ik zit nog met precies dezelfde vraag. Vast in en met het leven, maar hoe nu verder? Voor nu werkt voor mij ''gewoon domweg doorgaan''. Zo veel mogelijk leuke dingen proberen doen en afleiding zoeken. Ook helpt muziek voor mij. Verder ben ik er zelf ook nog niet uit. Ik weet dat je hier waarschijnlijk niet veel aan hebt, maar wou je laten weten dat ik er ben, met hetzelfde gevoel. Je bent inderdaad niet alleen.

x Roux

x roux