Hallo iedereen,

Ik heb niet echt een heftig verhaal met erge dingen die mij zijn overkomen.
Maar de laatste tijd voel ik me best down. Met vrienden en familie omgaan kost me steeds meer moeite en energie. 
Doordeweeks werk ik bij defensie en daar heb ik een ritme en loopt alles prima. Maar zodra het weekend wordt en ik weer in mijn eigen huis ben, lijkt het een hele andere wereld. Ik kom thuis in een leeg huis. Ik kan slecht een invulling geven aan mijn weekend. Dus dan ga ik drinken met vrienden. Maar een normaal iemand drinkt er een paar. Maar bij mij is er totaal geen rem, qua alcohol gebruik. op zo'n moment kan ik communiceren zonder dat het me moeite kost. Alleen de volgende dag schaam ik me weer een soort, en vermijd ik weer het liefst al het contact met mensen. Dit herhaald zich wekelijks. Vroeger was ik nooit zo, dus het irriteert me best dat ik zo aan het worden ben.ik wil niet in behandeling omdat ik geen zin heb om mijn baan kwijt te raken
maar weet eigelijk niet goed wat voor stappen ik kan nemen om me beter te gaan voelen of dat ik normaal gesprekken kan voeren zonder dat het me moeite kost.
Iemand misschien soort gelijk iets meegemaakt? Of heeft iemand tips hoe ik dit moet aanpakken?
Alvast bedankt

Met therapie verlies je je baan niet. Het is enkel een manier om grip te krijgen op je gedachten, gevoel en daarmee je dip. Aan jou de keuze om te vluchten in alcohol of om jezelf  echt serieus te nemen. Ben blij dat het een dip is en geen echte zware depressie!

Zoek een hobby voor in het weekend. Je moet zorgen dat je dingen te doen hebt, zodat je niet terugvalt op de drank. Neem contact op met oude vrienden, ga in de tuin werken, sporten, wandelen, fietsen, vrijwilligerswerk. Dat je je makkelijker kunt uiten met drank is normaal. Alle remmingen vallen dan weg. Wat juist ook weer kan leiden tot ongewenst gedrag natuurlijk. Zoek andere manieren om beter bij je eigen ik te kunnen komen. Meditatie, sporten, therapie...   Succes!

Hallo PietR,
 
Wat vervelend dat je je zo voelt. Kan me voorstellen dat dat niet makkelijk is. Ik ben zelf bezig om uit een dip te komen.

Ik vond het ook altijd moeilijk om goed invulling aan mijn leven te geven. Ik doe seizoenswerk en ben dan altijd een aantal maanden intern bij een hotel en dan weer en paar maanden thuis. Dit was best confronterend in het begin als je eerst continu onder de mensen bent, je word toch soort van geleeft door je werk maar als je dan thuis komt val je in een soort gat. Dus ik begrijp wel een beetje wat je beschrijft.

Maar één van de dingen die ik de afgelopen weken heb geleerd en wat er tegen mij gezegd werd is dat het eerste wat je kunt doen als je niet weet waar je moet beginnen is "erkennen hoe je je voelt". Erken dat je het moeilijk vind hoe het nu is en dat je je leeg voelt en je je down voelt en dat je het niet leuk vind dat je geen invulling weet te geven aan je weekenden.Op het moment dat je dit gevoel erkent dan word het ook minder zwaar. Het is ook niet makkelijk om invulling aan je leven te geven zeker niet als je op facebook ziet hoe leuk iedereen zijn leven leid, omdat iedereen alleen maar foto's plaatst die er leuk uit zien, maar hoe hun werkelijke leven is weet je niet.

Ik wist ook heel lang niet wat ik leuk vond, maar ik heb voor mezelf geacepteerd dat ik nou eenmaal niet zo ambiteus ben zoals vele anderen om mij heen wel, die allerlei leuke ideeen hebben of activiteiten ondernemen. Ik heb dat gewoon niet, maar ik vind dat nu ook niet meer zo erg. Ik ben zoals ik ben en daar is niets mis mee. Ik ben van huis uit ook nooit gestimuleerd om dingen te ondernemen. Nu ik ouder ben lijkt het me heel leuk om nieuwe dingen te leren. Zoals klussen of dingen repareren. Dit had ik eigenlijk heel graag willen leren van mijn vader. Maar toen ik klein was had ik daar geen interesse in. Maar van dingen leren word je blij en dan word je ook weer trots op jezelf en dan heb je ook weer iets leuks om over te vertellen aan anderen in gesprekken.

Zijn er dingen die je graag zou willen leren? Zo ben ik nu een nieuwe eet gewoonte aan gaan leren omdat ik al heel lang wilde stopen met suiker eten, eerst voor mijn gewicht maar ook omdat er diabetus in de familie is , maar nu ben ik echt zo ver dat ik gewoon mijn lichaam niet naar de knoppen wil helpen en daar ben ik van alles op internet over gaan lezen en uitzoeken en gaan winkelen om de juiste voedingsmiddelen te kopen en suikervervangers etc. en recepten opgezocht en uitgeprobeerd etc. Ik ben nog nooit zo enthousias over iets geweest, maar ik kan er niet meer mee stoppen om er elke keer weer wat meer over te lezen en te leren. Het verbaasd me iedere keer ook weer dat ik een gerecht gemaakt krijgt omdat ik niet dacht dat het in mij zat. Maar goed zo heb jij misschien wel anderen interesses waar je meer over te weten wil komen, maar ik denk dat de eerste stap daarin is erkennen hoe je je werkelijk voelt en dan jezelf accepteren zoals je bent en dat het ok is zoals je bent en dat je vandaar uit kan gaan kijken wat je echt jou aandacht trekt.

Als ik je verhaal lees begrijp ik dat je je niet fijn voelt ook niet naar je vrienden en familie toe. Dat lijkt me ook heel moeilijk. Weet je hoe dat komt dat je je niet fijn voelt in relatie naar hen? Je schrijft ook “zo was ik vroeger nooit”, maar hoe was je dan vroeger? En zou je zo dan weer graag willen worden zoals toen? Ik denk dat dat de eerste stappen zijn om mee te beginnen. Erkennen dat je het moeilijk vind dat je niet weet hoe je je leven invulling moet geven en dat alles anders is als vroeger en van daaruit misschien gaan kijken of je dit kunt accepteren.

Maar goed ik ben ook maar een leek die zijn weg aan het zoeken is, maar misschien kun je er iets mee.

Groetjes D.